جهان، روشن به ماه و آفتاب است                                                                                  جهان ما به دیدار تو روشن

 رجاء و امیدواری بدون طاعت
شخصی به خدمت امام جعفر صادق علیه‌السلام عرض کرد که : «قومی هستند که گناه می‌کنند و می‌گویند ما امید به خدا داریم و همیشه چنین‌اند تا مرگ ایشان برسد . حضرت فرمودند که : ایشان کسانی هستند که به آرزو می‌گذرانند و دروغ می‌گویند ، رجا و امید ندارند و به‌درستی که کسی که امید به چیزی داشته باشد درصدد طلب آن برمی‌آید  و کسی که از چیزی بترسد از آن می‌گریزد.» شخصی به حضرت صادق علیه‌السلام عرض کرد که : «قومی از دوستان تو معصیت می‌کنند و می‌گویند ما امیدواریم . حضرت فرمود : دروغ می‌گویند ، دوستان ما نیستند . این‌ها قومی هستند که امانی و آمال ، ایشان را مضطرب کرده است . کسی که امید به چیزی داشته باشد عمل از برای آن می‌کند.» باز از آن حضرت مروی است که: «مؤمن ، مؤمن نیست تا خوف و امید داشته باشد و خوف و امید نمی‌دارد مگر در وقتی‌که عمل کند از برای آنچه می‌ترسد و به آن امید دارد.»