ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
مذاکرات اخیر ایران و ۱+۴ در اتریش بررسی شدتعداد بازدید : 8
لزوم صحت‌سنجی در وین
معصومه پورصادقی-دبیر گروه سیاسی
مذاکرات ایران و 1+4 سهشنبه شب در وین موقتا پایان یافت تا اواسط هفته آتی در این پایتخت اروپایی از سر گرفته شود، این دور تحت‌الشعاع تحولات و اقدام تروریستی در نطنز قرار گرفت؛ تا جایی که فضای جلسه را در برخی مقاطع با چالش مواجه کرد. اما یکی از ویژگی‌های این سری از گفت‌وگوها این بود که مذاکره‌کنندگان سعی می‌کردند ارزیابی مثبت‌تر و رو به رشدتری را از روند مذاکرات ارائه کنند.
مذاکره‌کنندگان طی تقریبا یک هفته گذشته از کلیات به جزئیات رسیدند. سید عباس عراقچی، معاون سیاسی وزیر خارجه و مذاکره‌کننده کشورمان گفت که ایران متون پیشنهادی خود درباره تحریم‌هایی که آمریکا باید رفع کند و همچنین اقداماتی که ایران باید در بازگشت به پایبندی کامل به برجام انجام دهد که در نشست کمیسیون مشترک برجام به سایر طرف‌ها ارائه کرد. او در روز آخر مذاکرات این دور گفت که تقریبا همه تیم‌های مذاکره‌کننده متون خود را ارائه و تبادل کردند. ارزیابی او از فضای جلسات همچنان این بود که اتمسفر گفت‌وگوها «سازنده است». شاید یکی از مهم‌ترین نتایج این دور از گفت‌وگوها این بود که نوشتن پیش‌نویس متن تفاهم آغاز شد. اما این اتفاق لزوما به مفهوم رسیدن به مرحله نهایی و سهولت کار نیست، بلکه همه طرف‌ها تقریبا به‌دشواری و پیچیدگی مسیر اشاره کردند.
در پایان نشست کمیسیون مشترک که روز سهشنبه برگزار شد، کشورهای مشارکت‌کننده در برجام توافق کردند علاوه بر دو گروه کارشناسی فعلی (در حوزه لغو تحریم‌ها و هسته‌ای) هفته آینده یک گروه کارشناسی سوم نیز برای گفت‌وگو در خصوص ترتیبات عملی موردنیاز برای اجرایی شدن لغو تحریم‌ها و سپس بازگشت آمریکا به برجام ایجاد شود.
«انریکه مورا» معاون دبیرکل سرویس اقدام خارجی اتحادیه اروپا سهشنبه در توییت خود نوشت که گروه کارشناسی سوم برای رسیدگی به «مسائل توالی» ایجاد شد.
حسن روحانی، رئیس‌جمهور کشورمان سهشنبه عصر، درحالی‌که نشست کمیسیون مشترک پایان‌یافته بود، گفت: «مذاکرات حدود 60، 70 درصد پیشرفت داشته است و اگر آمریکایی‌ها در چارچوب قانون، مقررات و صداقت حرکت کنند در زمان کوتاهی به نتیجه خواهیم رسید.»
نگاهی گذرا به اظهارات مقامات دولتی ظاهرا تصویر مثبتی را پیش‌رو می‌گذارد، اما فراموش نکنیم که متن توافق با نقاط اشتراک شروع شده است و بخش‌های سخت و دشوار آن باقیمانده است. بنابراین حتی اگر مذاکرات 60 یا 70 درصد اسمی پیشرفت داشته باشد، به نظر می‌رسد که 30 یا 40 درصد باقیمانده جزء بخش بسیار سخت آن باشد و چه‌بسا آن بخش تعیین‌کننده سرنوشت تحقق یا عدم تحقق هرگونه توافقی باشد.
انریکه مورا که علاوه بر تصدی سمت معاون سرویس اقدام خارجی اتحادیه اروپا، رئیس کمیسیون مشترک برجام نیز هست روز سهشنبه پس از پایان نشست کمیسیون مشترک برجام در بخشی از توییت خود نوشت: «طی دو هفته اخیر پیشرفت‌هایی حاصل شده است، اما کارهای سخت زیادی باید انجام شود.»
«ند پرایس» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا شامگاه سهشنبه در واکنش به مذاکرات وین گفت: «این گفت‌وگوها مثبت بود و پیشرفت‌هایی وجود داشته اما همچنان مسیر طولانی پیش روی
ماست. آمریکا هیچ امتیازهایی به ایران پیش از اطمینان یافتن از پایبندی کامل تهران به برجام نخواهد داد.»
کسانی که طی سال‌های گذشته مذاکرات هسته‌ای و موضوع برجام را پیگیری کرده‌اند، نیک می‌دانند که تا زمانی که گفت‌وگوها به پایان راه خود نرسد، تضمینی برای موفقیت آن نیست. هر چه مذاکرات به مراحل پایانی می‌رسد، مسیر آن دشوارتر می‌شود. بنابراین هرگونه اظهارنظر خوش‌بینانه کاذب نه‌تنها سودمند نیست،بلکه مضر هم می‌تواند باشد. شعف نابجا درباره روند مذاکرات، دستکم می‌تواند این سیگنال اشتباه را به‌طرف مقابل بدهد که طرف ایرانی به همان 60 یا 70 درصد راضی است و می‌توان به آن امتیازهای بیشتری در دوره‌های آتی نداد.
این رویه، بیش از همه خود تیم مذاکره‌کننده را دچار سختی کرده و آن را در مسیری صعب‌العبور قرار می‌دهد. از طرف دیگر، افزایش انتظار عمومی از روندی که تضمینی برای آن وجود ندارد، می‌تواند دولت و کشور را دچار آسیب کند و تیم مذاکره‌کننده را تحت‌فشار قرار دهد. و این روند درنهایت به سود طرف مقابل تمام می‌شود.
درهرحال، هدف کشورمان از ورود به گفت‌وگوهای احیای برجام، چیزی جز رفع مؤثر تحریم‌ها نیست. بنابراین هر چیزی کمتر از آن نه مقبول است و نه فایده‌ای برای کشور دارد. یکی از موارد اختلافی در مذاکرات به دامنه تحریم‌هایی مربوط می‌شود که آمریکا باید بردارد. آمریکایی‌ها طبق اظهارنظرهای رسمی مقامات آمریکایی اعلام کرده‌اند که حاضر نیستند حتی تمام تحریم‌های فقط مربوط به دوره ترامپ را بردارند. اکنون‌که آمریکایی‌ها تمایل به بازگشت به توافق هسته‌ای دارند، باید شرایط ورود مجدد به آن را مهیا کنند وگرنه بازگشت صرفا نمادین آن‌ها دردی از مشکلات کشور را حل نمی‌کند، بلکه بالعکس آن‌ها را تشویق می‌کند که بار دیگر بدون پرداخت هزینه از توافق خارج شوند، ولی وقتی فیلشان یاد هندوستان کرد، برگردند.
نکته دیگر که احتمالا محل اختلاف باشد مربوط به کیفیت راستی‌آزمایی رفع تحریم‌های آمریکاست. با توجه به‌دشواری و پیچیدگی این امر، لازم است که چنین کاری بدون بررسی ابعاد آن و عجولانه صورت نگیرد. نباید فراموش کرد که هدف از انجام چنین کاری انجام کاری فرمالیته و تشریفاتی نیست، بلکه حصول اطمینان از رفع واقعی و عملی تحریم‌هاست. بنابراین این روند باید به‌گونه‌ای تنظیم و طراحی شود که ابعاد مبهم در خصوص رفع تحریم‌ها را روشن سازد و کشور از بازگشت عملی آمریکا به تعهدات قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل و برجام مطمئن شود.بنابراین، آنچه تا به الان اتفاق افتاده، هنوز تا مقصد نهایی فاصله بسیاری دارد. بنابراین مهم‌تر از حواشی و فرعیات، پرداختن و تمرکز بر محتوا و اصل موضوع است.
مذاکرات ایران و 1+4 سهشنبه شب در وین موقتا پایان یافت تا اواسط هفته آتی در این پایتخت اروپایی از سر گرفته شود، این دور تحت‌الشعاع تحولات و اقدام تروریستی در نطنز قرار گرفت؛ تا جایی که فضای جلسه را در برخی مقاطع با چالش مواجه کرد. اما یکی از ویژگی‌های این سری از گفت‌وگوها این بود که مذاکره‌کنندگان سعی می‌کردند ارزیابی مثبت‌تر و رو به رشدتری را از روند مذاکرات ارائه کنند.
مذاکره‌کنندگان طی تقریبا یک هفته گذشته از کلیات به جزئیات رسیدند. سید عباس عراقچی، معاون سیاسی وزیر خارجه و مذاکره‌کننده کشورمان گفت که ایران متون پیشنهادی خود درباره تحریم‌هایی که آمریکا باید رفع کند و همچنین اقداماتی که ایران باید در بازگشت به پایبندی کامل به برجام انجام دهد که در نشست کمیسیون مشترک برجام به سایر طرف‌ها ارائه کرد. او در روز آخر مذاکرات این دور گفت که تقریبا همه تیم‌های مذاکره‌کننده متون خود را ارائه و تبادل کردند. ارزیابی او از فضای جلسات همچنان این بود که اتمسفر گفت‌وگوها «سازنده است». شاید یکی از مهم‌ترین نتایج این دور از گفت‌وگوها این بود که نوشتن پیش‌نویس متن تفاهم آغاز شد. اما این اتفاق لزوما به مفهوم رسیدن به مرحله نهایی و سهولت کار نیست، بلکه همه طرف‌ها تقریبا به‌دشواری و پیچیدگی مسیر اشاره کردند.
در پایان نشست کمیسیون مشترک که روز سهشنبه برگزار شد، کشورهای مشارکت‌کننده در برجام توافق کردند علاوه بر دو گروه کارشناسی فعلی (در حوزه لغو تحریم‌ها و هسته‌ای) هفته آینده یک گروه کارشناسی سوم نیز برای گفت‌وگو در خصوص ترتیبات عملی موردنیاز برای اجرایی شدن لغو تحریم‌ها و سپس بازگشت آمریکا به برجام ایجاد شود.
«انریکه مورا» معاون دبیرکل سرویس اقدام خارجی اتحادیه اروپا سهشنبه در توییت خود نوشت که گروه کارشناسی سوم برای رسیدگی به «مسائل توالی» ایجاد شد.
حسن روحانی، رئیس‌جمهور کشورمان سهشنبه عصر، درحالی‌که نشست کمیسیون مشترک پایان‌یافته بود، گفت: «مذاکرات حدود 60، 70 درصد پیشرفت داشته است و اگر آمریکایی‌ها در چارچوب قانون، مقررات و صداقت حرکت کنند در زمان کوتاهی به نتیجه خواهیم رسید.»
نگاهی گذرا به اظهارات مقامات دولتی ظاهرا تصویر مثبتی را پیش‌رو می‌گذارد، اما فراموش نکنیم که متن توافق با نقاط اشتراک شروع شده است و بخش‌های سخت و دشوار آن باقیمانده است. بنابراین حتی اگر مذاکرات 60 یا 70 درصد اسمی پیشرفت داشته باشد، به نظر می‌رسد که 30 یا 40 درصد باقیمانده جزء بخش بسیار سخت آن باشد و چه‌بسا آن بخش تعیین‌کننده سرنوشت تحقق یا عدم تحقق هرگونه توافقی باشد.
انریکه مورا که علاوه بر تصدی سمت معاون سرویس اقدام خارجی اتحادیه اروپا، رئیس کمیسیون مشترک برجام نیز هست روز سهشنبه پس از پایان نشست کمیسیون مشترک برجام در بخشی از توییت خود نوشت: «طی دو هفته اخیر پیشرفت‌هایی حاصل شده است، اما کارهای سخت زیادی باید انجام شود.»
«ند پرایس» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا شامگاه سهشنبه در واکنش به مذاکرات وین گفت: «این گفت‌وگوها مثبت بود و پیشرفت‌هایی وجود داشته اما همچنان مسیر طولانی پیش روی
ماست. آمریکا هیچ امتیازهایی به ایران پیش از اطمینان یافتن از پایبندی کامل تهران به برجام نخواهد داد.»
کسانی که طی سال‌های گذشته مذاکرات هسته‌ای و موضوع برجام را پیگیری کرده‌اند، نیک می‌دانند که تا زمانی که گفت‌وگوها به پایان راه خود نرسد، تضمینی برای موفقیت آن نیست. هر چه مذاکرات به مراحل پایانی می‌رسد، مسیر آن دشوارتر می‌شود. بنابراین هرگونه اظهارنظر خوش‌بینانه کاذب نه‌تنها سودمند نیست،بلکه مضر هم می‌تواند باشد. شعف نابجا درباره روند مذاکرات، دستکم می‌تواند این سیگنال اشتباه را به‌طرف مقابل بدهد که طرف ایرانی به همان 60 یا 70 درصد راضی است و می‌توان به آن امتیازهای بیشتری در دوره‌های آتی نداد.
این رویه، بیش از همه خود تیم مذاکره‌کننده را دچار سختی کرده و آن را در مسیری صعب‌العبور قرار می‌دهد. از طرف دیگر، افزایش انتظار عمومی از روندی که تضمینی برای آن وجود ندارد، می‌تواند دولت و کشور را دچار آسیب کند و تیم مذاکره‌کننده را تحت‌فشار قرار دهد. و این روند درنهایت به سود طرف مقابل تمام می‌شود.
درهرحال، هدف کشورمان از ورود به گفت‌وگوهای احیای برجام، چیزی جز رفع مؤثر تحریم‌ها نیست. بنابراین هر چیزی کمتر از آن نه مقبول است و نه فایده‌ای برای کشور دارد. یکی از موارد اختلافی در مذاکرات به دامنه تحریم‌هایی مربوط می‌شود که آمریکا باید بردارد. آمریکایی‌ها طبق اظهارنظرهای رسمی مقامات آمریکایی اعلام کرده‌اند که حاضر نیستند حتی تمام تحریم‌های فقط مربوط به دوره ترامپ را بردارند. اکنون‌که آمریکایی‌ها تمایل به بازگشت به توافق هسته‌ای دارند، باید شرایط ورود مجدد به آن را مهیا کنند وگرنه بازگشت صرفا نمادین آن‌ها دردی از مشکلات کشور را حل نمی‌کند، بلکه بالعکس آن‌ها را تشویق می‌کند که بار دیگر بدون پرداخت هزینه از توافق خارج شوند، ولی وقتی فیلشان یاد هندوستان کرد، برگردند.
نکته دیگر که احتمالا محل اختلاف باشد مربوط به کیفیت راستی‌آزمایی رفع تحریم‌های آمریکاست. با توجه به‌دشواری و پیچیدگی این امر، لازم است که چنین کاری بدون بررسی ابعاد آن و عجولانه صورت نگیرد. نباید فراموش کرد که هدف از انجام چنین کاری انجام کاری فرمالیته و تشریفاتی نیست، بلکه حصول اطمینان از رفع واقعی و عملی تحریم‌هاست. بنابراین این روند باید به‌گونه‌ای تنظیم و طراحی شود که ابعاد مبهم در خصوص رفع تحریم‌ها را روشن سازد و کشور از بازگشت عملی آمریکا به تعهدات قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل و برجام مطمئن شود.بنابراین، آنچه تا به الان اتفاق افتاده، هنوز تا مقصد نهایی فاصله بسیاری دارد. بنابراین مهم‌تر از حواشی و فرعیات، پرداختن و تمرکز بر محتوا و اصل موضوع است.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
اظهارات رئیس‌جمهور مبنی بر بسته شدن دست و پای دولت با تحریم‌ها بررسی شدتعداد بازدید : 4
شناگری با دست و پای بسته!
حانیه مسجودی
از برخی حرف‌ها، برداشت‌های مختلفی صورت می‌گیرد و صحبت‌های اخیر رئیس‌جمهور نیز جزء همان‌هاست. حسن روحانی در نشست اخیر هیئت دولت گفت که ما همان دولتی هستیم که دولت یازدهم را اداره کردیم و کشور را از رشد اقتصادی منفی به رشد اقتصادی مثبت رساندیم.
روحانی می‌گوید: ما همان شناگر ماهری بودیم که مسابقه را بردیم حالا پا و دست ما را بسته‌اند و می‌گویند پا بزنید. یک کلمه هم علیه آمریکا نمی‌گویند و خود را سوپر انقلابی می‌دانند. می‌دانند اگر ما تحریم نبودیم الان میلیون‌ها واکسن کوواکس را تزریق می‌کردیم.
نکته‌ای که جلب‌توجه می‌کند ادعای رئیس‌جمهور مبنی بر بسته بودن دست و پای دولت به‌واسطه تحریم‌هاست. روحانی معتقد است دولتش در دوره قبلی بسیار خوب عمل کرده و اگر کسانی غیر از خودش و کابینه‌اش بر کرسی ریاست پاستور تکیه می‌زدند اکنون ایران با قحطی روبه‌رو شده بود و تمام مشکلات به تحریم‌ها مربوط است.
ترس از تحریم و خود تحریم، بهانه دولت برای کار نکردن
باری! ربط دادن تزریق واکسن کوواکس به تحریم‌ها توسط رئیس‌جمهور را که کنار بگذاریم سؤالات مهمی بعد از گوش دادن به صحبت‌های روحانی به ذهن تمام کسانی که به روحانی رأی دادند یا ندادند، خطور می‌کند. سؤالاتی که بسیار شک‌برانگیز و ساده است. یعنی روحانی واقعا از آن‌ها مطلع نیست یا نمی‌خواهد مطلع باشد؟
برشمردن این سؤالات برای ما تکرار مکررات است، اما گویا رئیس دولت دوازدهم با آن‌ها آشنایی ندارد. به‌طور مثال در طول 40 سال گذشته و در دوره تمام رؤسای جمهور، تحریم‌ها وجود داشته و حتی در دولت‌های ششم و نهم شدیدترین تحریم‌ها نسیب ایران شدند به‌جرئت می‌توان گفت که چنین اتفاقی برای سفره و معیشت مردم نیفتاد.
چطور جناب رئیس‌جمهور نمی‌داند که با حداقل حقوقی که درصد بالایی از مردم با آن زندگی خود را می‌گذرانند، حتی نمی‌توان نیمی از ماه رمضان را بدون احتساب خرج پوشاک و اجاره و مسکن گذراند؟
یا شاید معاون اول او که در مناظرات انتخاباتی مردم را از گران شدن ناچیز نرخ ماست می‌ترساند، چشمانش را بر نایاب شدن پوشک، گوشت قرمز، مرغ، کره، روغن و چندین برابر شدن قیمت حبوبات و برنج بسته است؟
فرکانس‌های زندگی دولتمردان با مردم متفاوت است
سؤالات بسیار و درد مردم از فریادشان پیداست. فریادی که به گوش روحانی نمی‌رسد چراکه فرکانس‌های زندگی دولتمردان با سایر مردم متفاوت است.
رئیس‌جمهور سوءمدیریت و کارنکردن‌های خودش و دولتش را پای تحریم‌ها می‌گذارد. به‌تبع آن نیز کاسبان و تولیدکنندگان داخلی نیز همه‌چیز را به دلار ربط می‌دهند. سروته این ماجرا از همان زمانی که با افزایش یک‌باره نرخ دلار مواجه شدیم و دلار جهانگیری به میدان آمد مشخص بود. با افزایش نرخ دلار در اوایل دولت دوازدهم کسری بودجه‌ای که به‌واسطه نبود مدیریت درست در بودجه‌نویسی وجود داشت، تأمین شد و همگام با این شوک اقتصادی تمام کالاهای اساسی گرانی‌های عجیبی را تجربه کردند. حالا زمان آن بود که دولت خودش را قهرمان نشان دهد.
از سوی دیگر اسحاق جهانگیری عنوان کرد که برای واردات کالاهای اساسی دلار 4200 یا دولتی را اختصاص می‌دهند و نگرانی از این بابت وجود ندارد. اما متأسفانه دولت یازدهم و دوازدهم طوری مدیریت کرده است که وقتی روحانی و معاون اولش می‌گویند نگران نباشید، مطمئن می‌شوند که باید نگران باشند.
از دولت نه شنا کردن می‌خواهیم و نه دویدن
نگرانی‌ای که بی‌مورد هم نبود و کم‌کم شبکه گسترده فساد و رانت‌خواری از کنار دلار 4200 تومانی شکل گرفت و گسترده شد. درنتیجه این اقدام و تصمیم اشتباه تورم و گرانی دامان کشور را گرفت و هیچ بخشی مستثنی نبود. بنابراین تمام مسائل و مشکلاتی که بابت تصمیمات اشتباه آقایان دولت دوازدهم پیش‌آمده را نمی‌توان به تحریم‌ها ربط داد و گفت که دست و پای دولت را بسته‌اند و می‌گویند شنا کنید!
ما از دولت نه شنا کردن می‌خواهیم و نه دویدن، همین بس که اختیارات گسترده خود را کم نشان ندهند و با تصمیمات اشتباه گلوی اقتصاد و معیشت مردم را نشانه نگیرند، لذا اختیارات زیاد است اما انتظارات کم. انتظارات ما با حرف‌های رئیس‌جمهور کاهش یافته است. دریافته‌ایم کسی که خودش را به خواب‌زده نمی‌توان بیدار کرد.
البته ربط دادن تمام مشکلات فعلی به تحریم‌ها توسط رئیس‌جمهور مسبوق به سابقه است. وی در خلل تلاش برای پیروز شدن انتخابات ریاست جمهوری نه‌تنها مسائل اقتصادی و وارداتی را به تحریم و عدم رابطه با آمریکا ربط می‌داد بلکه آب خوردن مردم را نیز به مذاکره و رابطه با آمریکا گره زد. اما همین یک گره برای کور شدن گره‌های دیگر اقتصادی کافی بود. حال اما انتظار این است؛ همان‌طور که رئیس‌جمهور در این نشست گفته است اقدامات اخیر یعنی مذاکره با 1+4 و واردات واکسن هدف انتخاباتی ندارد، آقایان مجددا منافع ملی را به منافع خودشان گره نزنند.
از برخی حرف‌ها، برداشت‌های مختلفی صورت می‌گیرد و صحبت‌های اخیر رئیس‌جمهور نیز جزء همان‌هاست. حسن روحانی در نشست اخیر هیئت دولت گفت که ما همان دولتی هستیم که دولت یازدهم را اداره کردیم و کشور را از رشد اقتصادی منفی به رشد اقتصادی مثبت رساندیم.
روحانی می‌گوید: ما همان شناگر ماهری بودیم که مسابقه را بردیم حالا پا و دست ما را بسته‌اند و می‌گویند پا بزنید. یک کلمه هم علیه آمریکا نمی‌گویند و خود را سوپر انقلابی می‌دانند. می‌دانند اگر ما تحریم نبودیم الان میلیون‌ها واکسن کوواکس را تزریق می‌کردیم.
نکته‌ای که جلب‌توجه می‌کند ادعای رئیس‌جمهور مبنی بر بسته بودن دست و پای دولت به‌واسطه تحریم‌هاست. روحانی معتقد است دولتش در دوره قبلی بسیار خوب عمل کرده و اگر کسانی غیر از خودش و کابینه‌اش بر کرسی ریاست پاستور تکیه می‌زدند اکنون ایران با قحطی روبه‌رو شده بود و تمام مشکلات به تحریم‌ها مربوط است.
ترس از تحریم و خود تحریم، بهانه دولت برای کار نکردن
باری! ربط دادن تزریق واکسن کوواکس به تحریم‌ها توسط رئیس‌جمهور را که کنار بگذاریم سؤالات مهمی بعد از گوش دادن به صحبت‌های روحانی به ذهن تمام کسانی که به روحانی رأی دادند یا ندادند، خطور می‌کند. سؤالاتی که بسیار شک‌برانگیز و ساده است. یعنی روحانی واقعا از آن‌ها مطلع نیست یا نمی‌خواهد مطلع باشد؟
برشمردن این سؤالات برای ما تکرار مکررات است، اما گویا رئیس دولت دوازدهم با آن‌ها آشنایی ندارد. به‌طور مثال در طول 40 سال گذشته و در دوره تمام رؤسای جمهور، تحریم‌ها وجود داشته و حتی در دولت‌های ششم و نهم شدیدترین تحریم‌ها نسیب ایران شدند به‌جرئت می‌توان گفت که چنین اتفاقی برای سفره و معیشت مردم نیفتاد.
چطور جناب رئیس‌جمهور نمی‌داند که با حداقل حقوقی که درصد بالایی از مردم با آن زندگی خود را می‌گذرانند، حتی نمی‌توان نیمی از ماه رمضان را بدون احتساب خرج پوشاک و اجاره و مسکن گذراند؟
یا شاید معاون اول او که در مناظرات انتخاباتی مردم را از گران شدن ناچیز نرخ ماست می‌ترساند، چشمانش را بر نایاب شدن پوشک، گوشت قرمز، مرغ، کره، روغن و چندین برابر شدن قیمت حبوبات و برنج بسته است؟
فرکانس‌های زندگی دولتمردان با مردم متفاوت است
سؤالات بسیار و درد مردم از فریادشان پیداست. فریادی که به گوش روحانی نمی‌رسد چراکه فرکانس‌های زندگی دولتمردان با سایر مردم متفاوت است.
رئیس‌جمهور سوءمدیریت و کارنکردن‌های خودش و دولتش را پای تحریم‌ها می‌گذارد. به‌تبع آن نیز کاسبان و تولیدکنندگان داخلی نیز همه‌چیز را به دلار ربط می‌دهند. سروته این ماجرا از همان زمانی که با افزایش یک‌باره نرخ دلار مواجه شدیم و دلار جهانگیری به میدان آمد مشخص بود. با افزایش نرخ دلار در اوایل دولت دوازدهم کسری بودجه‌ای که به‌واسطه نبود مدیریت درست در بودجه‌نویسی وجود داشت، تأمین شد و همگام با این شوک اقتصادی تمام کالاهای اساسی گرانی‌های عجیبی را تجربه کردند. حالا زمان آن بود که دولت خودش را قهرمان نشان دهد.
از سوی دیگر اسحاق جهانگیری عنوان کرد که برای واردات کالاهای اساسی دلار 4200 یا دولتی را اختصاص می‌دهند و نگرانی از این بابت وجود ندارد. اما متأسفانه دولت یازدهم و دوازدهم طوری مدیریت کرده است که وقتی روحانی و معاون اولش می‌گویند نگران نباشید، مطمئن می‌شوند که باید نگران باشند.
از دولت نه شنا کردن می‌خواهیم و نه دویدن
نگرانی‌ای که بی‌مورد هم نبود و کم‌کم شبکه گسترده فساد و رانت‌خواری از کنار دلار 4200 تومانی شکل گرفت و گسترده شد. درنتیجه این اقدام و تصمیم اشتباه تورم و گرانی دامان کشور را گرفت و هیچ بخشی مستثنی نبود. بنابراین تمام مسائل و مشکلاتی که بابت تصمیمات اشتباه آقایان دولت دوازدهم پیش‌آمده را نمی‌توان به تحریم‌ها ربط داد و گفت که دست و پای دولت را بسته‌اند و می‌گویند شنا کنید!
ما از دولت نه شنا کردن می‌خواهیم و نه دویدن، همین بس که اختیارات گسترده خود را کم نشان ندهند و با تصمیمات اشتباه گلوی اقتصاد و معیشت مردم را نشانه نگیرند، لذا اختیارات زیاد است اما انتظارات کم. انتظارات ما با حرف‌های رئیس‌جمهور کاهش یافته است. دریافته‌ایم کسی که خودش را به خواب‌زده نمی‌توان بیدار کرد.
البته ربط دادن تمام مشکلات فعلی به تحریم‌ها توسط رئیس‌جمهور مسبوق به سابقه است. وی در خلل تلاش برای پیروز شدن انتخابات ریاست جمهوری نه‌تنها مسائل اقتصادی و وارداتی را به تحریم و عدم رابطه با آمریکا ربط می‌داد بلکه آب خوردن مردم را نیز به مذاکره و رابطه با آمریکا گره زد. اما همین یک گره برای کور شدن گره‌های دیگر اقتصادی کافی بود. حال اما انتظار این است؛ همان‌طور که رئیس‌جمهور در این نشست گفته است اقدامات اخیر یعنی مذاکره با 1+4 و واردات واکسن هدف انتخاباتی ندارد، آقایان مجددا منافع ملی را به منافع خودشان گره نزنند.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 5
انتخابات 1400 و گفتمان «انقلابی‌گری مثبت»
معین ضابطی
مفهوم محوری «انقلابی‌گری» که بارها در فرمایشات مقام معظم رهبری به‌کاررفته، شرط کافی برساخت جامعه توحیدی و گامی بلند در جهت ایجاد تمدن نوین اسلامی است. ایشان «گفتمان انقلابی‌گری» را به‌عنوان اصلی‌ترین راهبرد مقابله با آفات و چالش‌های نظام اسلامی می‌دانند.
مقام معظم رهبری همچنین بارها به تبیین منطقی و عالمانه راه از بیراه در مسیر تبدیل این گفتمان به معرفتی فراگیر پرداختند و با جداسازی «انقلابی گری مثبت» از «انقلابی گری
منفی» نقشه‌راه آینده برای تحقق این گفتمان را ارائه فرمودند.
رهبر انقلاب فرمودند: «نگاهی به تاریخ انقلاب می‌توان «دوگونه انقلابی» را از هم تفکیک کرد: «از اولِ انقلاب دوگونه انقلابی داشتیم و انقلابیون ما دو گونه نقش ایفا کردند. بعضی از انقلابیون، انقلابیون مثبت بودند؛ بعضی از انقلابیون هم انقلابیون منفی بودند. در اوایل انقلاب، انقلابى منفی به آن انقلابی‌ای می‌گفتیم که از میدان کار و تلاش و حرکت، آن‌جایی که دردسری داشت، عقب می‌کشید. انقلابی بود، اما انقلابى وجاهت‌طلب و راحت‌خواه. یک عده هم انقلابى مثبت بودند. حاضر بودند آبرویشان را هم‌خرج کنند. آن‌جایی که فکر می‌کردند وجودشان می‌تواند کمکی بکند، با همه وجود حاضر بودند. انقلابى منفی، خودش را از کار کنار می‌گیرد؛ اما اگر یک‌وقت کاری هم به دستش افتاد، مثل آدم‌هایی که هیچ کاری در دستشان نیست، حالت منفی‌بافی و شکل اپوزیسیون به خودش می‌گیرد؛ کانه در هیچ کاری مسئولیت ندارد! انقلابى مثبت حتی اگر هیچ‌کاره هم باشد، خودش را مسئول‌ترین افراد می‌داند و وارد میدان می‌شود.»
بدون تردید نماد بارز انقلابی‌گری مثبت در عصر ما، امام خمینی(ره) و شخص رهبر انقلاب می‌باشند.
ایشان نیز بارها امام(ره) را محوری‌ترین الگوی انقلابی‌گری در عصر حاضر معرفی نمودند و از تعبیر «مؤمن متعبدِ انقلابی» به‌عنوان صفتی جامع برای حضرت امام(ره) استفاده نموده و با ویژگی‌هایی که برای امام خمینی (ره) مطرح می‌کنند ایشان را نماد انقلابی‌گری می‌دانند. معظم له امام بزرگوار را، «مؤمن به خدا»، «مؤمن به مردم»، «مؤمن به هدف» و «مؤمن به راهی بود که او را به این هدف می‌رساند» معرفی نمودند و ثمره راهبری و رهبری این «امامِ انقلابی» را خروج کشور از بسیاری از منجلاب‌ها ازجمله «منجلاب‌های وابستگی، فساد سیاسی، فساد اخلاقی، حقارت بین‌المللی، عقب‌ماندگی‌های علمی، اقتصادی و فناوری و آقابالاسری آمریکا و انگلیس» دانستند.
و درجایی دیگر به بیان شاخص‌های انقلابی‌گری مثبت می‌پردازند: «انقلابی مثبت» انسانی است که با «مسئولیت‌پذیری» اهل «کار و تلاش و حرکتِ امیدوارانه» است و از «یأس و منفی‌بافی» به‌دور است. در این نگاه انقلابی‌گری حقیقی، همراه کردن نقد و اعتراض و مطالبه‌گری با ارائه راه‌حل و کار ایجابی است: «در اسلام هم نهی از منکر با امربه‌معروف همراه است، نهی از منکر همان اعتراض است، امربه‌معروف یعنی ارائه راه‌حل. بنابراین مطالبه‌گری را حتما با ارائه راه‌حل همراه کنید.»
ایشان همچنین با اشاره به مجاهدت‌های سردار شهید حاج قاسم سلیمانی ایشان را تجسم عملی انسان انقلابی دانسته و معتقدند این شهید والامقام «به‌شدت انقلابی بود. انقلاب و انقلابی‌گری خط قرمز قطعی او بود. ذوب در انقلاب بود.»
رهبر انقلاب در سخنرانی نورزیشان، باکفایت، باایمان، عدالت‌خواه، ضدفساد، دارای عملکرد انقلابی و جهادی، معتقد به توانمندی‌های داخل، معتقد به جوانان به‌عنوان پیشران حرکت عمومی کشور، مردمی و امیدواربودن را به‌عنوان هشت خصوصیت لازم برای ریاست جمهوری آینده برشمردند. نگاهی به این هشت خصوصیت بیانگر این مهم است که ایشان رئیس‌جمهوری با ویژگی «انقلابی‌گری مثبت» را نیاز امروز کشور می‌دانند و از ملت ایران می‌خواهند با شناسایی این ویژگی‌ها در میان کاندیداهای انتخابات راه را برای تعالی و پیشرفت کشور هموار کنند. انتخابات 1400 فرصتی استثنایی محسوب می‌شود که پس از ارائه این ویژگی‌ها و شاخص‌ها، در عرصه عمل رئیس‌جمهوری در تراز نظام مقدس جمهوری اسلامی و مبتنی بر شاخص‌ها و الگوهای ارائه‌شده از سوی رهبری معظم انتخاب و انتخابات پیش رو به صحنه بسط و توسعه این شاخص‌ها تبدیل شود. تا در ابتدای گام دوم انقلاب گفتمان انقلابی‌گری مثبت به گفتمان برتر در کارگزاران و خصوصا مسئولین قوه اجرایی تبدیل گردد. این موضوع می‌تواند از انتخاب فردی دارای روحیه انقلابی به‌عنوان رئیس قوه مجریه آغاز و به دیگر مدیریت‌های ذیل آن تسری پیدا کند.ایشان در باب روحیه انقلابی نیز می‌فرمایند: «معنای روحیه انقلابی این است که یک انسان انقلابی، شجاعت دارد، اهل اقدام و عمل است، ابتکار می‌ورزد، بن‌بست‌شکنی می‌کند، گره‌گشایی می‌کند؛ از چیزی نمی‌ترسد، به آینده امیدوار است، به امید خدا به سمت آینده روشن حرکت می‌کند.»روحیه بسیجی و مدیریت جهادی که در دوران دفاع مقدس کاملا وجود داشت، اما صرفا مربوط به زمان دفاع مقدس نیست. لذا با استفاده از تجارب دفاع مقدس و پیاده‌سازی این تجربیات در دولت آینده می‌توان شاهد حاکمیت روحیه انقلابی و گفتمان انقلابی گری مثبت در تمام سطوح مدیریت اجرایی کشور باشیم.
مفهوم محوری «انقلابی‌گری» که بارها در فرمایشات مقام معظم رهبری به‌کاررفته، شرط کافی برساخت جامعه توحیدی و گامی بلند در جهت ایجاد تمدن نوین اسلامی است. ایشان «گفتمان انقلابی‌گری» را به‌عنوان اصلی‌ترین راهبرد مقابله با آفات و چالش‌های نظام اسلامی می‌دانند.
مقام معظم رهبری همچنین بارها به تبیین منطقی و عالمانه راه از بیراه در مسیر تبدیل این گفتمان به معرفتی فراگیر پرداختند و با جداسازی «انقلابی گری مثبت» از «انقلابی گری
منفی» نقشه‌راه آینده برای تحقق این گفتمان را ارائه فرمودند.
رهبر انقلاب فرمودند: «نگاهی به تاریخ انقلاب می‌توان «دوگونه انقلابی» را از هم تفکیک کرد: «از اولِ انقلاب دوگونه انقلابی داشتیم و انقلابیون ما دو گونه نقش ایفا کردند. بعضی از انقلابیون، انقلابیون مثبت بودند؛ بعضی از انقلابیون هم انقلابیون منفی بودند. در اوایل انقلاب، انقلابى منفی به آن انقلابی‌ای می‌گفتیم که از میدان کار و تلاش و حرکت، آن‌جایی که دردسری داشت، عقب می‌کشید. انقلابی بود، اما انقلابى وجاهت‌طلب و راحت‌خواه. یک عده هم انقلابى مثبت بودند. حاضر بودند آبرویشان را هم‌خرج کنند. آن‌جایی که فکر می‌کردند وجودشان می‌تواند کمکی بکند، با همه وجود حاضر بودند. انقلابى منفی، خودش را از کار کنار می‌گیرد؛ اما اگر یک‌وقت کاری هم به دستش افتاد، مثل آدم‌هایی که هیچ کاری در دستشان نیست، حالت منفی‌بافی و شکل اپوزیسیون به خودش می‌گیرد؛ کانه در هیچ کاری مسئولیت ندارد! انقلابى مثبت حتی اگر هیچ‌کاره هم باشد، خودش را مسئول‌ترین افراد می‌داند و وارد میدان می‌شود.»
بدون تردید نماد بارز انقلابی‌گری مثبت در عصر ما، امام خمینی(ره) و شخص رهبر انقلاب می‌باشند.
ایشان نیز بارها امام(ره) را محوری‌ترین الگوی انقلابی‌گری در عصر حاضر معرفی نمودند و از تعبیر «مؤمن متعبدِ انقلابی» به‌عنوان صفتی جامع برای حضرت امام(ره) استفاده نموده و با ویژگی‌هایی که برای امام خمینی (ره) مطرح می‌کنند ایشان را نماد انقلابی‌گری می‌دانند. معظم له امام بزرگوار را، «مؤمن به خدا»، «مؤمن به مردم»، «مؤمن به هدف» و «مؤمن به راهی بود که او را به این هدف می‌رساند» معرفی نمودند و ثمره راهبری و رهبری این «امامِ انقلابی» را خروج کشور از بسیاری از منجلاب‌ها ازجمله «منجلاب‌های وابستگی، فساد سیاسی، فساد اخلاقی، حقارت بین‌المللی، عقب‌ماندگی‌های علمی، اقتصادی و فناوری و آقابالاسری آمریکا و انگلیس» دانستند.
و درجایی دیگر به بیان شاخص‌های انقلابی‌گری مثبت می‌پردازند: «انقلابی مثبت» انسانی است که با «مسئولیت‌پذیری» اهل «کار و تلاش و حرکتِ امیدوارانه» است و از «یأس و منفی‌بافی» به‌دور است. در این نگاه انقلابی‌گری حقیقی، همراه کردن نقد و اعتراض و مطالبه‌گری با ارائه راه‌حل و کار ایجابی است: «در اسلام هم نهی از منکر با امربه‌معروف همراه است، نهی از منکر همان اعتراض است، امربه‌معروف یعنی ارائه راه‌حل. بنابراین مطالبه‌گری را حتما با ارائه راه‌حل همراه کنید.»
ایشان همچنین با اشاره به مجاهدت‌های سردار شهید حاج قاسم سلیمانی ایشان را تجسم عملی انسان انقلابی دانسته و معتقدند این شهید والامقام «به‌شدت انقلابی بود. انقلاب و انقلابی‌گری خط قرمز قطعی او بود. ذوب در انقلاب بود.»
رهبر انقلاب در سخنرانی نورزیشان، باکفایت، باایمان، عدالت‌خواه، ضدفساد، دارای عملکرد انقلابی و جهادی، معتقد به توانمندی‌های داخل، معتقد به جوانان به‌عنوان پیشران حرکت عمومی کشور، مردمی و امیدواربودن را به‌عنوان هشت خصوصیت لازم برای ریاست جمهوری آینده برشمردند. نگاهی به این هشت خصوصیت بیانگر این مهم است که ایشان رئیس‌جمهوری با ویژگی «انقلابی‌گری مثبت» را نیاز امروز کشور می‌دانند و از ملت ایران می‌خواهند با شناسایی این ویژگی‌ها در میان کاندیداهای انتخابات راه را برای تعالی و پیشرفت کشور هموار کنند. انتخابات 1400 فرصتی استثنایی محسوب می‌شود که پس از ارائه این ویژگی‌ها و شاخص‌ها، در عرصه عمل رئیس‌جمهوری در تراز نظام مقدس جمهوری اسلامی و مبتنی بر شاخص‌ها و الگوهای ارائه‌شده از سوی رهبری معظم انتخاب و انتخابات پیش رو به صحنه بسط و توسعه این شاخص‌ها تبدیل شود. تا در ابتدای گام دوم انقلاب گفتمان انقلابی‌گری مثبت به گفتمان برتر در کارگزاران و خصوصا مسئولین قوه اجرایی تبدیل گردد. این موضوع می‌تواند از انتخاب فردی دارای روحیه انقلابی به‌عنوان رئیس قوه مجریه آغاز و به دیگر مدیریت‌های ذیل آن تسری پیدا کند.ایشان در باب روحیه انقلابی نیز می‌فرمایند: «معنای روحیه انقلابی این است که یک انسان انقلابی، شجاعت دارد، اهل اقدام و عمل است، ابتکار می‌ورزد، بن‌بست‌شکنی می‌کند، گره‌گشایی می‌کند؛ از چیزی نمی‌ترسد، به آینده امیدوار است، به امید خدا به سمت آینده روشن حرکت می‌کند.»روحیه بسیجی و مدیریت جهادی که در دوران دفاع مقدس کاملا وجود داشت، اما صرفا مربوط به زمان دفاع مقدس نیست. لذا با استفاده از تجارب دفاع مقدس و پیاده‌سازی این تجربیات در دولت آینده می‌توان شاهد حاکمیت روحیه انقلابی و گفتمان انقلابی گری مثبت در تمام سطوح مدیریت اجرایی کشور باشیم.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 0
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
عناوین این شماره
-
لزوم صحت‌سنجی در وین
-
شناگری با دست و پای بسته!
-
انتخابات 1400 و گفتمان «انقلابی‌گری مثبت»
