ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گزارش «رسالت» از پشت پرده سایتهای شرطبندی و قمار آنلاین؛ تعداد بازدید : 9
بازی باخت- باخت
گروه اجتماعی- مرضیه صاحبی
«احمد» اینکاره است، از آن قماربازهای حرفهای که موهای سرش را در این راه سفید کرده، کلی سماجت به خرج میدهیم و پاپی میشویم، اینوآن را واسطه میکنیم تا چند کلامی با صدای خفهای که از ته حلقش درمیآید، به ما که خودمان را عشق قمار جا زدهایم، راه و چاه نشان بدهد.
آنقدر تیز است و زبل که لام تا کام حرفی نمیزند و شگردها و شیوههایش را لو نمیدهد، میگوید، «برایش حکم خط قرمز را دارد.»هرچند تا حدودی با این شگردها غریبه نیستیم اما هر بار که فکر میکنیم دست سایتهای قمار و گردانندگانش را خواندهایم، آنان برگ «آس» دیگری رو میکنند؛ تازهترینش همین همراه کردن چهرههای شاخصِ مشهور و جذب آنها به سایتهای شرطبندی است.
چهرههایی که بهظاهر موجهاند و شاید هم بسیار محبوب. پیشتر، این ستارههای پوشالی بودند که در باغ سبز نشان میدادند، هنوز هم نمونهای جعلی از زندگی مطلوب را در نظر مخاطبان خویش مجسم میکنند و گاه با ترور شخصیت و نفی منش انسانی، هرچه تابو و هنجار است را یکجا زیر پا میگذارند.
اصولا همه ما میدانیم که وقتی پای پول در میان باشد، شاخهای مجازی سر از پا نمیشناسند و آنقدر حقه و شگرد در آستیندارند که ما از آن غافلیم و با هزارها و حتی میلیونها فالوور، دستبهکارهای عجیبوغریب میزنند، مثلا دروغکی خود را با تکه پارچهای خفه میکنند و عکسهای ناجور میگذارند و یا گوجه و هشتپا، دوغ و تخممرغ و مارمولک دریایی و یک نخ سیگار را در مخلوطکن میریزند و سر میکشند.
در لایوهای اینستاگرامی هر ناسزایی را به یکدیگر نسبت میدهند و هر فحشی را به جان میخرند تا بیشتر دیده شوند، این دیده شدن برای آنان، نانوآب می‌شود، به این صورت که بعد از کلی لایک و جمعکردن فالوور، سایت شرطبندی را زیر پستشان تگ میکنند و حتی به عشقهای اجارهای تن میدهند و مثلا با جنجالهای اینستاگرامی، قید یکدیگر را میزنند و راهشان از هم جدا می‌شود و یا افشاگریهای سریالی را علیه یکدیگر به راه میاندازند و به حاشیهها پروبال میدهند، اما این مأموریتی از پیش تعیینشده است، «احمد» همان قمارباز حرفهای که اول صحبتمان از او نام بردیم، مشابه همین گفتارها را تکرار میکند اما به شکلی دیگر.
ما از گفتههای او دستگیرمان می‌شود که صفحات مجازی شاخهای اینستاگرامی، «قمارخانه» است. جايی كه پول حرف اول را میزند و خیلیها در این صفحات چرخی میزنند تا به نان و نوایی برسند.
داروندارت را میبازی، تا ریال آخر
«او» با همه کارکشتگی، زنگ خطر را برای ما به صدا درمیآورد: «قمار بیرحم است. فقط همان چند بار اول، برای آلوده کردن و کشاندنت به این وادی، احتمال برد با رقمهای بسیار ناچیز است، بعدازآن حتی اگر ببری هم، پولوپلهای در کار نیست، به باختن هم که بیفتی، از یکدندگی، از برآشفتگی، دست از قمار برنمیداری اما بازهم بخت یارت نخواهد بود و آنوقت است که داروندارت را میبازی، تا ریال آخر..... ماهیت سایتهای شرطبندی، سیستمهای رباتیک است و خیلیها به‌سادگی آب خوردن درگیر این سیستم خواهند شد و تصور میکنند اگر بهصورت رندم، چندین بار پول اندکی کسب کنند، میتوانند ثروتی نجومی به دست بیاورند اما بهیکباره درگیر ربات میشوند و کل سرمایه و هست و نیستشان را به باد میدهند.»
«حسام» مثل «احمد» پیر این کار است اما پایش را از معرکه پس کشیده، چون تمامی سرورها و حتی خود مدیران سایت در خارج از کشورند و در این ارتباطات مجازی، اصل پول و مبلغی که کاربران برندهشدهاند، پرداخت نمیشود و آنها قادر نیستند بهجایی شکایت ببرند.اصل ورودشان به این سایتها غیرقانونی بوده و اگر ببازند، برای جبران مافات بازهم در این بازی میمانند و بیشتر در منجلاب فرو میروند. «حسام» به برنامهنویسی تسلط دارد و خیلی زود فهمیده، الگوریتم سایتهای قمار بهگونهای طراحیشدهاند که احتمال برنده بودن، نزدیک به صفر و بازنده بودن، حتمی است.
سایتهای شرطبندی، شاهد مثالهای فراوانی میگذارند
«شایان عرفانیان»، مدرس دانشگاه و کارشناس دیجیتال مارکتینگ و تولید محتوا در گفتوگو با «ما» به این الگوریتمها بدبین است و به اصلی در مارکتینگ به نام «شاهد مثال» اشاره دارد. به این معنا که «سایتهای شرطبندی، شاهد مثالهای فراوانی میگذارند، مثلا در صفحههای اصلی آنها، فردی شرکت میکند و هیچ سودی نمیبرد و درصد برنده شدنش صفر است اما نفر دیگری را معرفی کرده و بهگونهای او را ارزشگذاری میکنند که بازهم طرف مقابل فکر میکند، شاید شانس دیگری داشته باشد و بارها این اتفاق میافتد. در سیستمهای الگوریتم معمولا پلهای عمل می‌شود و شاید در
سه، چهار بار اول برنده از بازی بیرون بیایند و برای بار پنجم هم یک شانس کوچک را امتحان کنند و این برد مختصر، انگیزه ای باشد برای آنکه بارها شرکت کنند.»
پرس و جوهای ما حکایتگر آن است که تمام این سایتها قوانینشان را طوری تدوین کردهاند تا درهرحال فرد متضرر شده و به سود نرسد. به این ترتیب، یا کارتهای بانکی آنان هک خواهد شد و یا شارژ اولیه از بین میرود و مسائل دیگری رخ میدهد که از حوصله این بحث خارج است. سود اصلی سایتهای شرطبندی در دریافت وجه نیست بلکه در سود ناشی از رسوب است. حتی اگر این سایتها بخواهند بهصورت حقیقی، سود پرداخت کرده و بدون استفاده از ربات، صادقانه کار کنند، بازهم منفعت ناشی از رسوب، به آنها صرفه بسیاری میرساند، چون حجم پولی را که انباشت میکنند و نفعی که از این طریق کسب میکنند، شاید از کمیسیونهای آن وجوه بیشتر باشد اما غالبا سایتهای شرطبندی وجه اولیه را دریافت کرده و این وجوه میتواند یکی از اصلیترین حاشیه سودها باشد.
آمارها به کارشناسان دیجیتال مارکتینگ نشان داده، کسانی که در سیستمهای شرطبندی شرکت میکنند، بیش از 63 درصد دورقمی ثبت داشتهاند، یعنی بیش از 10 تا 20 بار در مسابقات شرکت کردهاند و این آمار بسیار بالاست. بنابراین به نظر میرسد آن ارزشگذاری اولیه که اینفلوئنسرها روی سایتهای شرطبندی انجام میدهند، آنقدر دندانگیر است که افراد اگر 5 تا 10 بار هم برنده نشوند، بازهم امیدوارند که شاید دفعه دهم یا بیستم، پیروز مسابقه باشند و رونق سایتهای شرطبندی بر همین موضوع دلالت دارد.
رفتار سلبریتیها و آنچه مبلغ آنند، از دیگر مواردی است که به رونق این سایتها منجر شده و « شایان عرفانیان» بر آن تأکید دارد. «او» میگوید: «کوچ برخی خوانندگان تازهکار به ترکیه و حواشی برای جذب فالوور، بهیکباره پای مخاطبان بسیاری را به صفحات شخصی آنها باز میکند و آنجاست که عضویت در سایتهای شرطبندی را اشاعه میدهند و در چهاردیواری ولنگاری، برای معتبرترین کازینوی آنلاین، تبلیغ می کنند و طعمه های آنان نیز در قبال دریافت پول، به تبلیغ فلان بازی در اینستاگرام روی می آورند.»
«حسام» هم تازهترین دوزوکلک سایتهای قمار آنلاین، برای تور کردن مشتریهای بیشتر را دست گذاشتن روی چهرههای مورد اقبال مردم عنوان میکند، همانها که مثل مهره شطرنج از سوی گردانندگان اصلی در صفحه بازی حرکت میکنند. البته خیلی از این چهرههای شاخص، خود مدیر سایتهای شرطبندی هستند.
40 درصد سایتهای قمار آنلاین متعلق به شاخهای اینستاگرامی
«شایان عرفانیان»، آماری ارائه میدهد که همین موضوع را تأیید میکند، اینکه 40 درصد سایتهای قمار آنلاین از آنکسانی است که تحت عنوان شاخهای اینستاگرامی و سلبریتی در فضای مجازی فعالیت میکنند، آنها در قامت تبلیغاتچی به این عرصه وارد نشدهاند، چون منافع سایتهای قمار بسیار است و اینفلوئنسری که در صفحه اینستاگرامش تعداد بسیاری طرفدار دارد، هیچگاه برای یک سایت شرطبندی تبلیغی نمیگذارد تا در قبال آن، رقمی ناچیز دریافت کند و در کنارش دردسرهای قانونی فراوانی برای خود بتراشد. این مسئله بسیار رایج است و تمامی اینفلوئنسرها وقتی شمار مخاطبانشان به حد مشخص میرسد، یکی از راههای درآمدزاییشان، راهاندازی سایتهای شرطبندی است و اغلب آنها از ایران مهاجرت میکنند، اما برخی در داخل کشور به همین شیوه کسب درآمد کرده و اصطلاحا زندگی لاکچری دارند.»
اما آنان که فریب شاخهای اینستاگرامی را میخورند، هیچگاه به یک زندگی معمولی هم نزدیک نمیشوند، چه رسد به سبک لاکچری. «حسام» که مالباخته است، میداند، وقتی شرطبندی از مبلغی فراتر برود، برگههایی که به فرد داده یا تاسهایی که برای او ریخته می‌شود، باهدف شکست او طراحیشدهاند.
از او میپرسم، آیا میان دوستانش کسی را میشناسد که از راه شرطبندی زندگی خوبی به هم زده باشد؟ میگوید، «کسی را ندیدم که از این راه، بخت و اقبالی نصیبش شود، چون هیچوقت قرار نیست، صاحب سایت ضرر کند و او از باخت قماربازها پول درمیآورد. هرکس در این راه قدم گذاشته، روز خوش ندیده، چون مدام میبازد و هی میخواهد باختش را جبران کند اما نمیتواند.» برای «حسام» این باخت گران تمامشده، چون ذهنش را درگیر کرده است و مغلوب شدن روی مخش بوده، اول 500 هزار تومان باخته و کلی اذیت شده و آنقدر بازی کرده تا دوباره آن پول را به چنگ بیاورد و چندین بار 6-5 میلیون تومان باخته است. میگوید، اگر نامزدش نبود در قمارخانهها سرزندگیاش معامله میكرد. «او» به لحاظ درآمدی در سطح پایینی قرار دارد، نهتنها او که خیلی از شیفتگان قمار، ساکن طبقات فرودست جامعهاند.
«شایان عرفانیان» نیز به «ما» این موضوع را بازگو میکند که «در سایتهای شرطبندی اغلب دهکهای پایین جامعه و افراد19 تا 27 ساله حضور دارند، چون تمایل دارند بهیکباره ده پله را باهم طی کرده و به ثروت برسند، این خیال خام در آنان نهادینهشده که میتوانند اقبالشان را در این سایتها بیابند، به همین دلیل برای رسیدن به آرزوهای دور و دراز، از اینوآن پول قرض میکنند و حتی اشیای ارزشمند و لوازم منزل و فرش زیر پای خود را میفروشند. اما کمتر افراد هوشمند و ثروتمندی را میبینیم که بخواهند حتی برای سرگرمی هم به این سیستمها وارد شوند.»
دستگیری پدرخوانده در دستور کار پلیس فتا
از بد ماجرا، هیچگونه نظارتی بر کارکرد اینگونه سایتها و کاربرانش صورت نمیپذیرد و هم مانند قارچ سمی در حال تکثیرند. به گفته آنان که تمام زاروزندگیشان را در قمار باختهاند، کلونی شاخهای مجازی از حمایت مالی- تبلیغاتی فردی ملقب به «مونتیگو» بهرهمندند. سردار وحید مجید، رئیس پلیس فتای نیروی انتظامی که گفتوگویی با روزنامه جام جم انجام داده، از اقدامات لازم قضائی - پلیسی برای بازگرداندن سرکرده و پدرخوانده سایتهای شرطبندی خبر داده و گفته «در هشتماهه نخست امسال هم ۳۵۰۰ سایت شرطبندی و ۲۸۰اکانت تبلیغ را شناسایی کردیم. باید توجه داشت که اکانتهای تبلیغ سهم بسزایی در وقوع این جرمدارند.»
«جواد جاویدنیا»، معاون سابق پیگیری امور ویژه و فضای مجازی دادگستری استان تهران در گفتوگو با «ما» بر بعد نظارتی تأکید دارد و آن را دشوار توصیف میکند، چون این سایتها بلدند، چگونه مخاطبان را با خود همراه کنند، به این طریق که تا مدتی فرد را برنده و جایزهاش را پرداخت میکنند و حتی جوایزی با مبالغ بالا و وسوسهبرانگیز میپردازند. مثلا بهیکباره 10 میلیون فرد را به
50 میلیون میرسانند تا برای کلاهبرداری دام پهن کنند و اینگونه است که آدمها، فریبخورده و اغوا میشوند. اما پایین آمدن ارزش پول ملی هم سبب شده تا 10 هزار تومان و 200 هزار تومان، پول خرد محسوب شده و فرد برای پیروزی در این قمار، هزینه کند و آنکس که در رفاه است و ثروتمند، ککش نمیگزد اما آنکه در نداری و فلاکت است، تمام زندگیاش را قمار میکند. در این زمینه قرار بود، همان اقدامی انجام شود که در بحث بازاریابی شبکهای مطرح بود، در این بازاریابی به یکسری شبکهها مجوز دادند تا در بستری قانونی و مجاز فعالیت کرده و کسی ضرر و زیانی متحمل نشود، درزمینه شرطبندی هم بنا بود با رعایت موازین شرعی و قانونی، محیطی ایجاد شود که به سرانجام نرسید. ما باید به دنبال راهحلهای ریشهای باشیم تا افراد در مجموعهای شرعی و قانونی فعالیت کنند و شاهد انتقال ارز از کشور نباشیم و این پولهای کثیف زیرساختهای اخلاقی و فرهنگی را ویران نکند.»
نسبتهای بردوباخت تنظیمشده و خوشبینانه 2 تا3 درصد احتمال برد است
حدود 5 سال است این نوع سایتها در کشور ترکیه و ارمنستان با شعارهای پرآبوتاب، افراد را بهسوی شرطبندی هدایت میکنند و گردانندگانش بهجای کلمه قمار، کلیدواژه «پیشبینی» و «جایزه» را به کار میبرند اما این واژگان گول زنندهاند. حداقل برای امثال «مهدیس» که مدتی پشتیبان و امور مالی این سایتها بوده اند، دست گردانندگان قمار آنلاین حسابی رو شده. او به ما میگوید: « بعضیها مبالغی را از10 تا 50 میلیون و حتی بیشتر برنده میشوند اما دیگر نمیتوانند وارد سایت شوند. ثبت شرط و برداشت هم مقدور نیست و به اصل پولشان هم نمی رسند و این مسئله بسیار رخ میدهد. شاید افراد آگاه نباشند که نسبتهای بردوباخت هم تنظیمشده و خوشبینانه 2 تا3 درصد احتمال برد است که آنهم به علت قوانین از پیش تعیینشده سایت و برداشت سلیقهای، پولی نصیب فرد نمیشود و خیلی راحت میگویند فلان بند قانونی را رعایت نکردهای.»
کلاهبرداری سایت های قمار، در همین چند مورد خلاصه نمی شود. مدتی قبل که رمزهای بانکی ثابت بود، مدیران این سایت ها، وجوه را به حساب قربانی واریز می کردند و از این طریق، عملیات جابهجایی و روال پولشویی را پی می گرفتند و قربانی، درگیر دادگاه و پاسگاه میشد اما اکنون به دلیل رمز پویا، این مسیر سخت شده و وقتی شاخهای مجازی به مشکل مالی برمیخورند، لایو میگذارند و مخاطبان را به میز قمار دعوت میکنند. ما شنیده ایم، درآمد سایت های قمار، میلیاردی است و رشوههای مختلفی که به این و آن داده می شود، توان مقابله را از سیستم های قضائی و پلیسی ستانده.
«مهدیس» هم به این رشوه دادن ها اشاره کرده و توضیحات دیگری هم ارائه میدهد که بیشتر مربوط به قمار بر سر انتخابات آمریکا و پیش بینی زمان پایان کرونا و کُندی سیستم فیلترینگ است. از قرار معلوم، سایت های شرط بندی باید طی نیم ساعت فیلتر شوند اما فرآیند فیلترینگ، یک هفته طول می کشد و در این مدت بسیاری فریب خورده و در این سایت ها ثبت نام می کنند و پول های زبان بسته، از دست می رود اما نه فقط از جیب مالباختگان بلکه از چرخه مالی کشور خارج می شود.
«مهدیس» در مورد اقدامات و نحوه فعالیت پشتیبانهای سایت هم نکات تأمل برانگیزی را مطرح می کند، آنها مأموریت دارند: « شماره کارت را در اختیار کسانی قرار دهند که تمایل دارند به این وادی قدم بگذارند و افراد هم مشخصات خود را از ایمیل و شماره همراه وارد کرده و در سایت ثبت میکنند و مبلغی را بهعنوان «شارژ» میپردازند که ناچیز است، معمولا 10 تا 20 هزار تومان. برای پرداخت آن، کاربر باید تمامی اطلاعاتش را از شماره کارت تا رمز دوم و رمز اینترنتی درج کند. کسانی هم که حساب خود را به گردانندگان قمار آنلاین اجاره میدهند، باید با هویت واقعی به سایت وارد شوند. درگاههای بانکی سایتهای شرطبندی یا تقلبی و ساختگیاند و یا اجارهای و به دارندگان حسابها، درصدی ناچیز از تراکنشها را پرداخت میکنند. این حسابها و شماره کارتها هرچند روز یکبار تغییر میکنند تا از سوی پلیس فتا قابل رهگیری نباشد.»
«شایان عرفانیان» هم به این مسئله تصریح دارد، اینکه «گردانندگان سایتها، هویت و حساب بانکی برخی افراد را اجاره میکنند و بهسرعت هم این حسابها را تغییر میدهند اما عددی را برای اجاره کارت معامله نمیکنند، بلکه کارتبانکی را دریافت کرده و درازای فروشی که ایجاد می‌شود، حق کمیسیون 30 تا 35 درصدی میپردازند اما کسی که کارتش را اجاره میدهد، درنهایت میتواند راهی باشد برای پیدا کردن صاحب سایت، چون هویتی زنجیرهای در پشت پرده سایتهای شرطبندی نهفته است و به‌سادگی میتوان این زنجیره را پیدا کرد.»
ارقام گردش مالی سایتهای قمار آنلاین، بهاندازه بودجه یک کشور
درست است که میگویند، درجایی که ثروتی انباشتهشده، یکسری رموز هم نهفته است و به این خاطر، اقدامی از سوی مقامات ذیصلاح صورت نمیپذیرد. اما راهحلهای بسیار سادهای برای مسدودسازی چریکی سیستمهای شرطبندی وجود دارد و این کار چندان پیچیده نیست. «عرفانیان» عنوان میکند، «چنین عملی، مستلزم آن است که در رسانهها بازتاب پیدا کند و تنها در این صورت است که آن برخورد جدی علیه سایتهای قمار آنلاین اتفاق میافتد.» البته بازهم اماواگرهایی در کار است، گرچه مردم تا حدودی آگاهی دارند که چنانچه به این سیستم وارد شوند، پولشان به یغما میرود اما درنهایت اقبال عمومی هم وجود دارد، بهواسطه اینکه اینفلوئنسرها بهراحتی اطلاعرسانی کرده و پولهای هنگفتی هم به جیب میزنند. از طرفی «عرفانیان» تأکید میکند: ما هنوز بهدرستی نمیدانیم در پشت پرده، چه سیاستی پنهان است، چون اینگونه القا می‌شود که برخورد با این سایتها دشوار است. درحالیکه اگر در یک سایت، کالایی عادی به فروش برسد و تخلفی کوچک اتفاق بیفتد، با تغییر هرروزه درگاه بانک، بازهم قابلردیابی است. اما برخی بهمنظور توجیه این دشواری، ادعا میکنند که گردانندگان این سایتها، هویت و حساب بانکی برخی افراد را اجاره میکنند و بهسرعت شماره کارت جدیدی برای واریز وجوه کاربران جایگزین میکنند تا پلیس فتا نتواند آنها را شناسایی کرده و حسابشان را مسدود کند، اما بازهم بهراحتی قابلردیابی و رصد هستند. تکنولوژیهای سایبری و راههای ردگیری بسیار قوی است و کشور ما در حوزه سایبری قدرتمند بوده و اگر تصمیم و عزم جدیای در کار باشد، شاید ردیابی و برچیدن بساط سایتهای قمار آنلاین، 48 ساعت همزمان نبرد. دریافتکنندگان وجه در ایراناند، نه خارج از کشور و دسترسی به آنها اصلا موضوع مبهمی نیست. بهطورکلی ردپای آنها مشخص بوده و عدم برخورد، غیرقابلتوجیه است.» این اظهارات یک اما بزرگ دارد، بهاینعلت که در تولید ثروت، همیشه قدرتهای پشت پردهای هستند که از آن منفعت میبرند، «عرفانیان» نمیخواهد این مسئله را به سیاست ربط بدهد اما قدرتهای مالی تواناییهای بسیاری دارند و میتوانند مانع مقابله با سایتهای قمار آنلاین شوند و اگر ارقام گردش مالی سایتهای شرطبندی را نگاه کنیم، متعجب خواهیم شد، شاید بهاندازه بودجه یک کشور باشد و این در مخیله ما نمیگنجد. چنین ثروتهای هنگفتی، عملیات مقابله را پیچیده میکند، اما رسانهاین قدرت را دارد که اجتماع را با خود همراه کرده تا موضوع رویارویی و مواجهه با سایتهای شرطبندی مورد مطالبه قرار بگیرد و از گردونه حذف شوند.»
«جواد جاویدنیا» هم به این نقش رسانهای باور دارد. وقتی گروه و کانالی میلیونی تشکیلشده و فعالیتش در حوزه تبلیغ قمار است و در قالب این تبلیغات، زندگی رؤیایی را به تصویر میکشد. متقابلا رسانههای رسمی میتوانند اثرگذار باشند، اما معاون سابق پیگیری امور ویژه و فضای مجازی دادگستری استان تهران اذعان میکند،«هیچگونه اقدامی بهمنظور معرفی پشتصحنههای این سایتها و گروهها انجام نمیشود تا مخاطب بداند آن 5 تا 10 هزارتومانی که بهعنوان شارژ اولیه در سایتهای قماربازی هزینه میکنند، چطور میتواند بازارشان را شکل بدهد.»
روزانه در اینستاگرام 12.5 میلیون محتوای مجرمانه بارگذاری می‌شود
موضوع دیگر هم آن است که گردانندگان سایتهای قمار، عمدتا در خارج کشور به سر میبرند و امکان برخورد یا اعمال حاکمیت نسبت به اشخاص وجود ندارد و در سایر کشورهای دنیا هم مسئولیت با مدیر پلت فرم است، همانند شرکتی که داخل کشوری فعال می‌شود و موظف است، ضمن تأسیس شعبه نمایندگی، قوانین و حقوق کاربران آن کشور را رعایت بکند و تضمین بدهد که اگر خسارتی حاصل از عملکرد شرکت، به مردم آن جامعه وارد شد، جبران کند. «جاویدنیا» با ابراز تأسف میگوید، «ما این مسائل را نداریم، نه بحث احراز هویت و نه اعمال حاکمیت. از همه مهمتر آنکه، عوامل پشت پرده این سایتها، خارج از کشور هستند و چون نظارتی نیست، افراد میتوانند با اکانت ها و آیدیهای ناشناس وارد شوند و حتی احتمال دارد برخی از اینها داخل کشور باشند اما اینستاگرام فقط خودش را مکلف به همکاری با کشورهای توسعهیافته میداند و الزامات قانونی آنها را میپذیرد و ما از این طریق، هیچگونه پشتیبانیای نداریم. در موردبحث مهندسی اجتماعی و راهکارهای فنی که با ابزارهای پلیسی امکان اجرایی شدن دارد هم باید این مثال را ذکر کرد که همانند شکستن سد است و نمیتوان با بیل جلوی سرریز آن را گرفت.»
مگر پلیس فتا و قوه قضائیه امکان شناسایی چند تن از سرشاخههای سایت شرطبندی رادارند؟ گرچه پروندههای مهمی چه در سطح بینالمللی و چه داخلی در دست پیگیری است، اما این سایتها مثل علف هرز میرویند و از اصل و منشأ نتوانستهایم فضای مجازی را ساماندهی کنیم. دراینبین اظهارنظرهای مختلفی هم مطرح می‌شود و برخی میگویند، وزارت ارتباطات آدرس 5 هزار متخلف اینستاگرامی را به پلیس ارائه کرده، اما از این تعداد درنهایت امر،
50 نفر قابلشناساییاند. بنابراین مادامیکه اینستاگرام همراهی لازم را نداشته باشد، «آیدیهای» فیک و سیمکارتهای بینامونشان بهراحتی در اختیار افراد قرار میگیرند، در این میان بستر لازم برای تخلف مجرمین فراهم است و هیچگونه همکاریای از ناحیه مدیران تلگرام و اینستاگرام و واتساپ برای شناسایی بسترهای جرم خیز انجام نمیشود.
بااینوجود، از سخنان معاون سابق دادگستری استان تهران اینطور برمیآید که پلیس فتا و دستگاه قضا، برخوردهای لازم را داشته اند اما این سیل ویرانگر را نمیتوان بهراحتی مهار کرد، روزانه در اینستاگرام 12.5 میلیون محتوای مجرمانه بارگذاری می‌شود، کشورهای دیگر اینها را پای تعهد آورده و با تعیین ضمانت اجرایی، مالیات اخذ کرده و جریمه میکنند، آنهم برای مدیر پلت فرمی که میتواند با یک کلیک ساده، صفحات خلاف قانون را مسدود کند.
قوانین، بازدارنده نیست
در اظهارات «جاویدنیا» این نکته هم مشهود است که افزایش استفاده از فیلترشکن مایه دردسر بوده و عملا قوانین و مقررات کشور در بحث مقابله با این مسئله اجرایی نمیشود و گوگل پلی، منتشرکننده فیلترشکن و ارائهدهنده نرمافزارهایی است که از طریق آنها قماربازی صورت میپذیرد. ما میتوانیم اقدامات مؤثری انجام بدهیم اما آن بخش اجراکننده، تن به این کار نمیدهد و عملا با «وی پی ان» مبارزه نکرده و نسخه قانونی آن را ارائه نمیکند.
بحث دیگر هم مربوط به بستر قانونی این جریان است. قوانین ما نسبت به این فضا بازدارنده نیست. فردی یا افرادی به دلیل فعالیت در باند قمار دستگیرشدهاند اما طبق قانون، حداکثر وثیقهای که قاضی میتوانسته برای این اشخاص صادر بکند، یک میلیارد تومان بوده و به فرض مثال، کشتی و الماس را وثیقه میگذارند که این موضوع تأیید میکند، میزان مجازاتهای ما در برخورد با جرائم، بازدارنده نیست. معاون سابق دادگستری تهران بر این عدم بازدارندگی تأکید داشته و میگوید، «در بعضی کشورها بحث قمار جرم نبوده و با ایرانیهایی که مهاجرت کرده و سایت شرطبندی راهاندازی میکنند، برخوردی صورت نمیگیرد و اینها آزادانه از بازیگر و خواننده را با خود همراه کردهاند و حمایتی پنهان هم از ناحیه دستگاههای امنیتی کشورهای متخاصم علیه ما انجام می‌شود، به همین علت نمیخواهند با ایرانیهایی که از طریق سایتهای قماربازی درآمد کسب میکنند، مقابلهای داشته باشند. اما اگر خود ما در داخل کشور، بر فضای مجازی و سیستم بانکداری الکترونیکمان نظارت کنیم، میتوانیم مانع حصول درآمدهای کثیف شویم.
گرچه طبق گفتههای «جاویدنیا» اقدامات خوبی در حوزه درگاههای بانکی صورت گرفته و تلاش شده درگاههای رسمی در اختیار سایتهای شرطبندی قرار نگیرد اما «در حال حاضر جریان به سمتی رفته که افراد، اطلاعات کارتهای بانکی و یا اطلاعات فعالسازی نرمافزارهای مالی خود را در اختیار مدیران سایتهای قمار قرار میدهند و فرد با استفاده از کارت اشخاصی که قماربازی میکنند یا کارتهایی که بهصورت اجارهای در اختیار اینها قرارگرفته، مبادلات مالی را انجام میدهند. حتی برخی، آن هنگام که رمز دوم ثابت مطرح بود، فریبخورده و این رمز را در اختیار مدیران سایت قرار میدادند و آنها هم برای مبادلات مالی از این حسابها استفاده میکردند. در مواردی وجوه این افراد را از کارتهایشان سرقت میکردند و این عملا، بستر را تضعیف میکند. باید به مرحلهای رسید که یک رهگیری هوشمند بهصورت مالی از سوی مراکز مبارزه با پولشویی ایجاد شود اما به دلایل متعدد و باوجود دسترسیهای مختلفی که وجود دارد، نرمافزارهای لازم هنوز در بستر بانک مرکزی و بانکهای عامل طراحی نشده تا بتوانند تراکنشهای مشکوک را بهصورت خودکار تشخیص بدهند، شیوه آنها به این صورت است که پولها یکجا جمع شده و بهتدریج به حسابهای مبدأ منتقل می‌شود و از آن حسابها، در قالب خریدهای بیت کوین و خریدهای غیر رهگیری دیگر از کشور خارج می‌شود. یا ممکن است از طریق صرافیهایی بهصورت غیرقانونی این کار صورت بپذیرد، نکته دیگر که بسیار مهم بوده، این است که مشخص شود فرد دارنده حساب بانکی، شغلش چیست و درآمد معمولش باید چقدر باشد و اگر این درآمد از میزان مشخصی بالاتر رفت، حساب باید بهطور خودکار مسدود شود، وقتی چنین بسترهایی وجود ندارد، یعنی عملا نه از حیث مالی و نه از حیث فضای مجازی هیچگونه حاکمیتی اعمال نمیشود و باعث تشدید هرجومرج خواهد شد.»
رشد سایتهای شرطبندی در یک ماه، بیش از نیم سال بوده است
مثل این است که شهری، نه کلانتری دارد و نه مرزبانی و افراد هم چهرههایشان را با روبند پوشاندهاند و زیرلباسشانهم مشخص نیست که چه سلاحی را پنهان کردهاند و چه مالی را غیرقانونی جابهجا میکنند، به این طریق، «هیچ بحران و رویدادی تاکنون نتوانسته در مسیر مالاندوزی و کلاهبرداری آنان سنگاندازی کند و اتفاقا ماه گذشته سایتهای شرطبندی چنان رشدی داشتهاند که قابلباور نیست و این رشد بیش از نیم سال بوده و کرونا بر جریان قمار، تأثیر مثبت گذاشته است.» ما این را از زبان «شایان عرفانیان» میشنویم و موضوع دیگری که او بیان میکند، این است که «طبق آخرین آمارها، مجموعه بازدید از فضای مجازی در ماه، 23 میلیارد است که فقط مختص کشور ماست و هر نفر احتمال دارد هزاران ساعت بازدید داشته باشد و میانگین حضور هر نفر در فضای مجازی، 6 ساعت است، مگر اینفلوئنسرهای اصلی با مخاطبان گسترده، چند درصد تبلیغاتشان در مورد سایتهای شرطبندی است؟ اگر یک کاربر عادی از صفحه آنها بازدید کند، از 20 تبلیغ، حداقل دو تبلیغ را در خصوص شرطبندی مشاهده میکند.»
«احمد» اینکاره است، از آن قماربازهای حرفهای که موهای سرش را در این راه سفید کرده، کلی سماجت به خرج میدهیم و پاپی میشویم، اینوآن را واسطه میکنیم تا چند کلامی با صدای خفهای که از ته حلقش درمیآید، به ما که خودمان را عشق قمار جا زدهایم، راه و چاه نشان بدهد.
آنقدر تیز است و زبل که لام تا کام حرفی نمیزند و شگردها و شیوههایش را لو نمیدهد، میگوید، «برایش حکم خط قرمز را دارد.»هرچند تا حدودی با این شگردها غریبه نیستیم اما هر بار که فکر میکنیم دست سایتهای قمار و گردانندگانش را خواندهایم، آنان برگ «آس» دیگری رو میکنند؛ تازهترینش همین همراه کردن چهرههای شاخصِ مشهور و جذب آنها به سایتهای شرطبندی است.
چهرههایی که بهظاهر موجهاند و شاید هم بسیار محبوب. پیشتر، این ستارههای پوشالی بودند که در باغ سبز نشان میدادند، هنوز هم نمونهای جعلی از زندگی مطلوب را در نظر مخاطبان خویش مجسم میکنند و گاه با ترور شخصیت و نفی منش انسانی، هرچه تابو و هنجار است را یکجا زیر پا میگذارند.
اصولا همه ما میدانیم که وقتی پای پول در میان باشد، شاخهای مجازی سر از پا نمیشناسند و آنقدر حقه و شگرد در آستیندارند که ما از آن غافلیم و با هزارها و حتی میلیونها فالوور، دستبهکارهای عجیبوغریب میزنند، مثلا دروغکی خود را با تکه پارچهای خفه میکنند و عکسهای ناجور میگذارند و یا گوجه و هشتپا، دوغ و تخممرغ و مارمولک دریایی و یک نخ سیگار را در مخلوطکن میریزند و سر میکشند.
در لایوهای اینستاگرامی هر ناسزایی را به یکدیگر نسبت میدهند و هر فحشی را به جان میخرند تا بیشتر دیده شوند، این دیده شدن برای آنان، نانوآب می‌شود، به این صورت که بعد از کلی لایک و جمعکردن فالوور، سایت شرطبندی را زیر پستشان تگ میکنند و حتی به عشقهای اجارهای تن میدهند و مثلا با جنجالهای اینستاگرامی، قید یکدیگر را میزنند و راهشان از هم جدا می‌شود و یا افشاگریهای سریالی را علیه یکدیگر به راه میاندازند و به حاشیهها پروبال میدهند، اما این مأموریتی از پیش تعیینشده است، «احمد» همان قمارباز حرفهای که اول صحبتمان از او نام بردیم، مشابه همین گفتارها را تکرار میکند اما به شکلی دیگر.
ما از گفتههای او دستگیرمان می‌شود که صفحات مجازی شاخهای اینستاگرامی، «قمارخانه» است. جايی كه پول حرف اول را میزند و خیلیها در این صفحات چرخی میزنند تا به نان و نوایی برسند.
داروندارت را میبازی، تا ریال آخر
«او» با همه کارکشتگی، زنگ خطر را برای ما به صدا درمیآورد: «قمار بیرحم است. فقط همان چند بار اول، برای آلوده کردن و کشاندنت به این وادی، احتمال برد با رقمهای بسیار ناچیز است، بعدازآن حتی اگر ببری هم، پولوپلهای در کار نیست، به باختن هم که بیفتی، از یکدندگی، از برآشفتگی، دست از قمار برنمیداری اما بازهم بخت یارت نخواهد بود و آنوقت است که داروندارت را میبازی، تا ریال آخر..... ماهیت سایتهای شرطبندی، سیستمهای رباتیک است و خیلیها به‌سادگی آب خوردن درگیر این سیستم خواهند شد و تصور میکنند اگر بهصورت رندم، چندین بار پول اندکی کسب کنند، میتوانند ثروتی نجومی به دست بیاورند اما بهیکباره درگیر ربات میشوند و کل سرمایه و هست و نیستشان را به باد میدهند.»
«حسام» مثل «احمد» پیر این کار است اما پایش را از معرکه پس کشیده، چون تمامی سرورها و حتی خود مدیران سایت در خارج از کشورند و در این ارتباطات مجازی، اصل پول و مبلغی که کاربران برندهشدهاند، پرداخت نمیشود و آنها قادر نیستند بهجایی شکایت ببرند.اصل ورودشان به این سایتها غیرقانونی بوده و اگر ببازند، برای جبران مافات بازهم در این بازی میمانند و بیشتر در منجلاب فرو میروند. «حسام» به برنامهنویسی تسلط دارد و خیلی زود فهمیده، الگوریتم سایتهای قمار بهگونهای طراحیشدهاند که احتمال برنده بودن، نزدیک به صفر و بازنده بودن، حتمی است.
سایتهای شرطبندی، شاهد مثالهای فراوانی میگذارند
«شایان عرفانیان»، مدرس دانشگاه و کارشناس دیجیتال مارکتینگ و تولید محتوا در گفتوگو با «ما» به این الگوریتمها بدبین است و به اصلی در مارکتینگ به نام «شاهد مثال» اشاره دارد. به این معنا که «سایتهای شرطبندی، شاهد مثالهای فراوانی میگذارند، مثلا در صفحههای اصلی آنها، فردی شرکت میکند و هیچ سودی نمیبرد و درصد برنده شدنش صفر است اما نفر دیگری را معرفی کرده و بهگونهای او را ارزشگذاری میکنند که بازهم طرف مقابل فکر میکند، شاید شانس دیگری داشته باشد و بارها این اتفاق میافتد. در سیستمهای الگوریتم معمولا پلهای عمل می‌شود و شاید در
سه، چهار بار اول برنده از بازی بیرون بیایند و برای بار پنجم هم یک شانس کوچک را امتحان کنند و این برد مختصر، انگیزه ای باشد برای آنکه بارها شرکت کنند.»
پرس و جوهای ما حکایتگر آن است که تمام این سایتها قوانینشان را طوری تدوین کردهاند تا درهرحال فرد متضرر شده و به سود نرسد. به این ترتیب، یا کارتهای بانکی آنان هک خواهد شد و یا شارژ اولیه از بین میرود و مسائل دیگری رخ میدهد که از حوصله این بحث خارج است. سود اصلی سایتهای شرطبندی در دریافت وجه نیست بلکه در سود ناشی از رسوب است. حتی اگر این سایتها بخواهند بهصورت حقیقی، سود پرداخت کرده و بدون استفاده از ربات، صادقانه کار کنند، بازهم منفعت ناشی از رسوب، به آنها صرفه بسیاری میرساند، چون حجم پولی را که انباشت میکنند و نفعی که از این طریق کسب میکنند، شاید از کمیسیونهای آن وجوه بیشتر باشد اما غالبا سایتهای شرطبندی وجه اولیه را دریافت کرده و این وجوه میتواند یکی از اصلیترین حاشیه سودها باشد.
آمارها به کارشناسان دیجیتال مارکتینگ نشان داده، کسانی که در سیستمهای شرطبندی شرکت میکنند، بیش از 63 درصد دورقمی ثبت داشتهاند، یعنی بیش از 10 تا 20 بار در مسابقات شرکت کردهاند و این آمار بسیار بالاست. بنابراین به نظر میرسد آن ارزشگذاری اولیه که اینفلوئنسرها روی سایتهای شرطبندی انجام میدهند، آنقدر دندانگیر است که افراد اگر 5 تا 10 بار هم برنده نشوند، بازهم امیدوارند که شاید دفعه دهم یا بیستم، پیروز مسابقه باشند و رونق سایتهای شرطبندی بر همین موضوع دلالت دارد.
رفتار سلبریتیها و آنچه مبلغ آنند، از دیگر مواردی است که به رونق این سایتها منجر شده و « شایان عرفانیان» بر آن تأکید دارد. «او» میگوید: «کوچ برخی خوانندگان تازهکار به ترکیه و حواشی برای جذب فالوور، بهیکباره پای مخاطبان بسیاری را به صفحات شخصی آنها باز میکند و آنجاست که عضویت در سایتهای شرطبندی را اشاعه میدهند و در چهاردیواری ولنگاری، برای معتبرترین کازینوی آنلاین، تبلیغ می کنند و طعمه های آنان نیز در قبال دریافت پول، به تبلیغ فلان بازی در اینستاگرام روی می آورند.»
«حسام» هم تازهترین دوزوکلک سایتهای قمار آنلاین، برای تور کردن مشتریهای بیشتر را دست گذاشتن روی چهرههای مورد اقبال مردم عنوان میکند، همانها که مثل مهره شطرنج از سوی گردانندگان اصلی در صفحه بازی حرکت میکنند. البته خیلی از این چهرههای شاخص، خود مدیر سایتهای شرطبندی هستند.
40 درصد سایتهای قمار آنلاین متعلق به شاخهای اینستاگرامی
«شایان عرفانیان»، آماری ارائه میدهد که همین موضوع را تأیید میکند، اینکه 40 درصد سایتهای قمار آنلاین از آنکسانی است که تحت عنوان شاخهای اینستاگرامی و سلبریتی در فضای مجازی فعالیت میکنند، آنها در قامت تبلیغاتچی به این عرصه وارد نشدهاند، چون منافع سایتهای قمار بسیار است و اینفلوئنسری که در صفحه اینستاگرامش تعداد بسیاری طرفدار دارد، هیچگاه برای یک سایت شرطبندی تبلیغی نمیگذارد تا در قبال آن، رقمی ناچیز دریافت کند و در کنارش دردسرهای قانونی فراوانی برای خود بتراشد. این مسئله بسیار رایج است و تمامی اینفلوئنسرها وقتی شمار مخاطبانشان به حد مشخص میرسد، یکی از راههای درآمدزاییشان، راهاندازی سایتهای شرطبندی است و اغلب آنها از ایران مهاجرت میکنند، اما برخی در داخل کشور به همین شیوه کسب درآمد کرده و اصطلاحا زندگی لاکچری دارند.»
اما آنان که فریب شاخهای اینستاگرامی را میخورند، هیچگاه به یک زندگی معمولی هم نزدیک نمیشوند، چه رسد به سبک لاکچری. «حسام» که مالباخته است، میداند، وقتی شرطبندی از مبلغی فراتر برود، برگههایی که به فرد داده یا تاسهایی که برای او ریخته می‌شود، باهدف شکست او طراحیشدهاند.
از او میپرسم، آیا میان دوستانش کسی را میشناسد که از راه شرطبندی زندگی خوبی به هم زده باشد؟ میگوید، «کسی را ندیدم که از این راه، بخت و اقبالی نصیبش شود، چون هیچوقت قرار نیست، صاحب سایت ضرر کند و او از باخت قماربازها پول درمیآورد. هرکس در این راه قدم گذاشته، روز خوش ندیده، چون مدام میبازد و هی میخواهد باختش را جبران کند اما نمیتواند.» برای «حسام» این باخت گران تمامشده، چون ذهنش را درگیر کرده است و مغلوب شدن روی مخش بوده، اول 500 هزار تومان باخته و کلی اذیت شده و آنقدر بازی کرده تا دوباره آن پول را به چنگ بیاورد و چندین بار 6-5 میلیون تومان باخته است. میگوید، اگر نامزدش نبود در قمارخانهها سرزندگیاش معامله میكرد. «او» به لحاظ درآمدی در سطح پایینی قرار دارد، نهتنها او که خیلی از شیفتگان قمار، ساکن طبقات فرودست جامعهاند.
«شایان عرفانیان» نیز به «ما» این موضوع را بازگو میکند که «در سایتهای شرطبندی اغلب دهکهای پایین جامعه و افراد19 تا 27 ساله حضور دارند، چون تمایل دارند بهیکباره ده پله را باهم طی کرده و به ثروت برسند، این خیال خام در آنان نهادینهشده که میتوانند اقبالشان را در این سایتها بیابند، به همین دلیل برای رسیدن به آرزوهای دور و دراز، از اینوآن پول قرض میکنند و حتی اشیای ارزشمند و لوازم منزل و فرش زیر پای خود را میفروشند. اما کمتر افراد هوشمند و ثروتمندی را میبینیم که بخواهند حتی برای سرگرمی هم به این سیستمها وارد شوند.»
دستگیری پدرخوانده در دستور کار پلیس فتا
از بد ماجرا، هیچگونه نظارتی بر کارکرد اینگونه سایتها و کاربرانش صورت نمیپذیرد و هم مانند قارچ سمی در حال تکثیرند. به گفته آنان که تمام زاروزندگیشان را در قمار باختهاند، کلونی شاخهای مجازی از حمایت مالی- تبلیغاتی فردی ملقب به «مونتیگو» بهرهمندند. سردار وحید مجید، رئیس پلیس فتای نیروی انتظامی که گفتوگویی با روزنامه جام جم انجام داده، از اقدامات لازم قضائی - پلیسی برای بازگرداندن سرکرده و پدرخوانده سایتهای شرطبندی خبر داده و گفته «در هشتماهه نخست امسال هم ۳۵۰۰ سایت شرطبندی و ۲۸۰اکانت تبلیغ را شناسایی کردیم. باید توجه داشت که اکانتهای تبلیغ سهم بسزایی در وقوع این جرمدارند.»
«جواد جاویدنیا»، معاون سابق پیگیری امور ویژه و فضای مجازی دادگستری استان تهران در گفتوگو با «ما» بر بعد نظارتی تأکید دارد و آن را دشوار توصیف میکند، چون این سایتها بلدند، چگونه مخاطبان را با خود همراه کنند، به این طریق که تا مدتی فرد را برنده و جایزهاش را پرداخت میکنند و حتی جوایزی با مبالغ بالا و وسوسهبرانگیز میپردازند. مثلا بهیکباره 10 میلیون فرد را به
50 میلیون میرسانند تا برای کلاهبرداری دام پهن کنند و اینگونه است که آدمها، فریبخورده و اغوا میشوند. اما پایین آمدن ارزش پول ملی هم سبب شده تا 10 هزار تومان و 200 هزار تومان، پول خرد محسوب شده و فرد برای پیروزی در این قمار، هزینه کند و آنکس که در رفاه است و ثروتمند، ککش نمیگزد اما آنکه در نداری و فلاکت است، تمام زندگیاش را قمار میکند. در این زمینه قرار بود، همان اقدامی انجام شود که در بحث بازاریابی شبکهای مطرح بود، در این بازاریابی به یکسری شبکهها مجوز دادند تا در بستری قانونی و مجاز فعالیت کرده و کسی ضرر و زیانی متحمل نشود، درزمینه شرطبندی هم بنا بود با رعایت موازین شرعی و قانونی، محیطی ایجاد شود که به سرانجام نرسید. ما باید به دنبال راهحلهای ریشهای باشیم تا افراد در مجموعهای شرعی و قانونی فعالیت کنند و شاهد انتقال ارز از کشور نباشیم و این پولهای کثیف زیرساختهای اخلاقی و فرهنگی را ویران نکند.»
نسبتهای بردوباخت تنظیمشده و خوشبینانه 2 تا3 درصد احتمال برد است
حدود 5 سال است این نوع سایتها در کشور ترکیه و ارمنستان با شعارهای پرآبوتاب، افراد را بهسوی شرطبندی هدایت میکنند و گردانندگانش بهجای کلمه قمار، کلیدواژه «پیشبینی» و «جایزه» را به کار میبرند اما این واژگان گول زنندهاند. حداقل برای امثال «مهدیس» که مدتی پشتیبان و امور مالی این سایتها بوده اند، دست گردانندگان قمار آنلاین حسابی رو شده. او به ما میگوید: « بعضیها مبالغی را از10 تا 50 میلیون و حتی بیشتر برنده میشوند اما دیگر نمیتوانند وارد سایت شوند. ثبت شرط و برداشت هم مقدور نیست و به اصل پولشان هم نمی رسند و این مسئله بسیار رخ میدهد. شاید افراد آگاه نباشند که نسبتهای بردوباخت هم تنظیمشده و خوشبینانه 2 تا3 درصد احتمال برد است که آنهم به علت قوانین از پیش تعیینشده سایت و برداشت سلیقهای، پولی نصیب فرد نمیشود و خیلی راحت میگویند فلان بند قانونی را رعایت نکردهای.»
کلاهبرداری سایت های قمار، در همین چند مورد خلاصه نمی شود. مدتی قبل که رمزهای بانکی ثابت بود، مدیران این سایت ها، وجوه را به حساب قربانی واریز می کردند و از این طریق، عملیات جابهجایی و روال پولشویی را پی می گرفتند و قربانی، درگیر دادگاه و پاسگاه میشد اما اکنون به دلیل رمز پویا، این مسیر سخت شده و وقتی شاخهای مجازی به مشکل مالی برمیخورند، لایو میگذارند و مخاطبان را به میز قمار دعوت میکنند. ما شنیده ایم، درآمد سایت های قمار، میلیاردی است و رشوههای مختلفی که به این و آن داده می شود، توان مقابله را از سیستم های قضائی و پلیسی ستانده.
«مهدیس» هم به این رشوه دادن ها اشاره کرده و توضیحات دیگری هم ارائه میدهد که بیشتر مربوط به قمار بر سر انتخابات آمریکا و پیش بینی زمان پایان کرونا و کُندی سیستم فیلترینگ است. از قرار معلوم، سایت های شرط بندی باید طی نیم ساعت فیلتر شوند اما فرآیند فیلترینگ، یک هفته طول می کشد و در این مدت بسیاری فریب خورده و در این سایت ها ثبت نام می کنند و پول های زبان بسته، از دست می رود اما نه فقط از جیب مالباختگان بلکه از چرخه مالی کشور خارج می شود.
«مهدیس» در مورد اقدامات و نحوه فعالیت پشتیبانهای سایت هم نکات تأمل برانگیزی را مطرح می کند، آنها مأموریت دارند: « شماره کارت را در اختیار کسانی قرار دهند که تمایل دارند به این وادی قدم بگذارند و افراد هم مشخصات خود را از ایمیل و شماره همراه وارد کرده و در سایت ثبت میکنند و مبلغی را بهعنوان «شارژ» میپردازند که ناچیز است، معمولا 10 تا 20 هزار تومان. برای پرداخت آن، کاربر باید تمامی اطلاعاتش را از شماره کارت تا رمز دوم و رمز اینترنتی درج کند. کسانی هم که حساب خود را به گردانندگان قمار آنلاین اجاره میدهند، باید با هویت واقعی به سایت وارد شوند. درگاههای بانکی سایتهای شرطبندی یا تقلبی و ساختگیاند و یا اجارهای و به دارندگان حسابها، درصدی ناچیز از تراکنشها را پرداخت میکنند. این حسابها و شماره کارتها هرچند روز یکبار تغییر میکنند تا از سوی پلیس فتا قابل رهگیری نباشد.»
«شایان عرفانیان» هم به این مسئله تصریح دارد، اینکه «گردانندگان سایتها، هویت و حساب بانکی برخی افراد را اجاره میکنند و بهسرعت هم این حسابها را تغییر میدهند اما عددی را برای اجاره کارت معامله نمیکنند، بلکه کارتبانکی را دریافت کرده و درازای فروشی که ایجاد می‌شود، حق کمیسیون 30 تا 35 درصدی میپردازند اما کسی که کارتش را اجاره میدهد، درنهایت میتواند راهی باشد برای پیدا کردن صاحب سایت، چون هویتی زنجیرهای در پشت پرده سایتهای شرطبندی نهفته است و به‌سادگی میتوان این زنجیره را پیدا کرد.»
ارقام گردش مالی سایتهای قمار آنلاین، بهاندازه بودجه یک کشور
درست است که میگویند، درجایی که ثروتی انباشتهشده، یکسری رموز هم نهفته است و به این خاطر، اقدامی از سوی مقامات ذیصلاح صورت نمیپذیرد. اما راهحلهای بسیار سادهای برای مسدودسازی چریکی سیستمهای شرطبندی وجود دارد و این کار چندان پیچیده نیست. «عرفانیان» عنوان میکند، «چنین عملی، مستلزم آن است که در رسانهها بازتاب پیدا کند و تنها در این صورت است که آن برخورد جدی علیه سایتهای قمار آنلاین اتفاق میافتد.» البته بازهم اماواگرهایی در کار است، گرچه مردم تا حدودی آگاهی دارند که چنانچه به این سیستم وارد شوند، پولشان به یغما میرود اما درنهایت اقبال عمومی هم وجود دارد، بهواسطه اینکه اینفلوئنسرها بهراحتی اطلاعرسانی کرده و پولهای هنگفتی هم به جیب میزنند. از طرفی «عرفانیان» تأکید میکند: ما هنوز بهدرستی نمیدانیم در پشت پرده، چه سیاستی پنهان است، چون اینگونه القا می‌شود که برخورد با این سایتها دشوار است. درحالیکه اگر در یک سایت، کالایی عادی به فروش برسد و تخلفی کوچک اتفاق بیفتد، با تغییر هرروزه درگاه بانک، بازهم قابلردیابی است. اما برخی بهمنظور توجیه این دشواری، ادعا میکنند که گردانندگان این سایتها، هویت و حساب بانکی برخی افراد را اجاره میکنند و بهسرعت شماره کارت جدیدی برای واریز وجوه کاربران جایگزین میکنند تا پلیس فتا نتواند آنها را شناسایی کرده و حسابشان را مسدود کند، اما بازهم بهراحتی قابلردیابی و رصد هستند. تکنولوژیهای سایبری و راههای ردگیری بسیار قوی است و کشور ما در حوزه سایبری قدرتمند بوده و اگر تصمیم و عزم جدیای در کار باشد، شاید ردیابی و برچیدن بساط سایتهای قمار آنلاین، 48 ساعت همزمان نبرد. دریافتکنندگان وجه در ایراناند، نه خارج از کشور و دسترسی به آنها اصلا موضوع مبهمی نیست. بهطورکلی ردپای آنها مشخص بوده و عدم برخورد، غیرقابلتوجیه است.» این اظهارات یک اما بزرگ دارد، بهاینعلت که در تولید ثروت، همیشه قدرتهای پشت پردهای هستند که از آن منفعت میبرند، «عرفانیان» نمیخواهد این مسئله را به سیاست ربط بدهد اما قدرتهای مالی تواناییهای بسیاری دارند و میتوانند مانع مقابله با سایتهای قمار آنلاین شوند و اگر ارقام گردش مالی سایتهای شرطبندی را نگاه کنیم، متعجب خواهیم شد، شاید بهاندازه بودجه یک کشور باشد و این در مخیله ما نمیگنجد. چنین ثروتهای هنگفتی، عملیات مقابله را پیچیده میکند، اما رسانهاین قدرت را دارد که اجتماع را با خود همراه کرده تا موضوع رویارویی و مواجهه با سایتهای شرطبندی مورد مطالبه قرار بگیرد و از گردونه حذف شوند.»
«جواد جاویدنیا» هم به این نقش رسانهای باور دارد. وقتی گروه و کانالی میلیونی تشکیلشده و فعالیتش در حوزه تبلیغ قمار است و در قالب این تبلیغات، زندگی رؤیایی را به تصویر میکشد. متقابلا رسانههای رسمی میتوانند اثرگذار باشند، اما معاون سابق پیگیری امور ویژه و فضای مجازی دادگستری استان تهران اذعان میکند،«هیچگونه اقدامی بهمنظور معرفی پشتصحنههای این سایتها و گروهها انجام نمیشود تا مخاطب بداند آن 5 تا 10 هزارتومانی که بهعنوان شارژ اولیه در سایتهای قماربازی هزینه میکنند، چطور میتواند بازارشان را شکل بدهد.»
روزانه در اینستاگرام 12.5 میلیون محتوای مجرمانه بارگذاری می‌شود
موضوع دیگر هم آن است که گردانندگان سایتهای قمار، عمدتا در خارج کشور به سر میبرند و امکان برخورد یا اعمال حاکمیت نسبت به اشخاص وجود ندارد و در سایر کشورهای دنیا هم مسئولیت با مدیر پلت فرم است، همانند شرکتی که داخل کشوری فعال می‌شود و موظف است، ضمن تأسیس شعبه نمایندگی، قوانین و حقوق کاربران آن کشور را رعایت بکند و تضمین بدهد که اگر خسارتی حاصل از عملکرد شرکت، به مردم آن جامعه وارد شد، جبران کند. «جاویدنیا» با ابراز تأسف میگوید، «ما این مسائل را نداریم، نه بحث احراز هویت و نه اعمال حاکمیت. از همه مهمتر آنکه، عوامل پشت پرده این سایتها، خارج از کشور هستند و چون نظارتی نیست، افراد میتوانند با اکانت ها و آیدیهای ناشناس وارد شوند و حتی احتمال دارد برخی از اینها داخل کشور باشند اما اینستاگرام فقط خودش را مکلف به همکاری با کشورهای توسعهیافته میداند و الزامات قانونی آنها را میپذیرد و ما از این طریق، هیچگونه پشتیبانیای نداریم. در موردبحث مهندسی اجتماعی و راهکارهای فنی که با ابزارهای پلیسی امکان اجرایی شدن دارد هم باید این مثال را ذکر کرد که همانند شکستن سد است و نمیتوان با بیل جلوی سرریز آن را گرفت.»
مگر پلیس فتا و قوه قضائیه امکان شناسایی چند تن از سرشاخههای سایت شرطبندی رادارند؟ گرچه پروندههای مهمی چه در سطح بینالمللی و چه داخلی در دست پیگیری است، اما این سایتها مثل علف هرز میرویند و از اصل و منشأ نتوانستهایم فضای مجازی را ساماندهی کنیم. دراینبین اظهارنظرهای مختلفی هم مطرح می‌شود و برخی میگویند، وزارت ارتباطات آدرس 5 هزار متخلف اینستاگرامی را به پلیس ارائه کرده، اما از این تعداد درنهایت امر،
50 نفر قابلشناساییاند. بنابراین مادامیکه اینستاگرام همراهی لازم را نداشته باشد، «آیدیهای» فیک و سیمکارتهای بینامونشان بهراحتی در اختیار افراد قرار میگیرند، در این میان بستر لازم برای تخلف مجرمین فراهم است و هیچگونه همکاریای از ناحیه مدیران تلگرام و اینستاگرام و واتساپ برای شناسایی بسترهای جرم خیز انجام نمیشود.
بااینوجود، از سخنان معاون سابق دادگستری استان تهران اینطور برمیآید که پلیس فتا و دستگاه قضا، برخوردهای لازم را داشته اند اما این سیل ویرانگر را نمیتوان بهراحتی مهار کرد، روزانه در اینستاگرام 12.5 میلیون محتوای مجرمانه بارگذاری می‌شود، کشورهای دیگر اینها را پای تعهد آورده و با تعیین ضمانت اجرایی، مالیات اخذ کرده و جریمه میکنند، آنهم برای مدیر پلت فرمی که میتواند با یک کلیک ساده، صفحات خلاف قانون را مسدود کند.
قوانین، بازدارنده نیست
در اظهارات «جاویدنیا» این نکته هم مشهود است که افزایش استفاده از فیلترشکن مایه دردسر بوده و عملا قوانین و مقررات کشور در بحث مقابله با این مسئله اجرایی نمیشود و گوگل پلی، منتشرکننده فیلترشکن و ارائهدهنده نرمافزارهایی است که از طریق آنها قماربازی صورت میپذیرد. ما میتوانیم اقدامات مؤثری انجام بدهیم اما آن بخش اجراکننده، تن به این کار نمیدهد و عملا با «وی پی ان» مبارزه نکرده و نسخه قانونی آن را ارائه نمیکند.
بحث دیگر هم مربوط به بستر قانونی این جریان است. قوانین ما نسبت به این فضا بازدارنده نیست. فردی یا افرادی به دلیل فعالیت در باند قمار دستگیرشدهاند اما طبق قانون، حداکثر وثیقهای که قاضی میتوانسته برای این اشخاص صادر بکند، یک میلیارد تومان بوده و به فرض مثال، کشتی و الماس را وثیقه میگذارند که این موضوع تأیید میکند، میزان مجازاتهای ما در برخورد با جرائم، بازدارنده نیست. معاون سابق دادگستری تهران بر این عدم بازدارندگی تأکید داشته و میگوید، «در بعضی کشورها بحث قمار جرم نبوده و با ایرانیهایی که مهاجرت کرده و سایت شرطبندی راهاندازی میکنند، برخوردی صورت نمیگیرد و اینها آزادانه از بازیگر و خواننده را با خود همراه کردهاند و حمایتی پنهان هم از ناحیه دستگاههای امنیتی کشورهای متخاصم علیه ما انجام می‌شود، به همین علت نمیخواهند با ایرانیهایی که از طریق سایتهای قماربازی درآمد کسب میکنند، مقابلهای داشته باشند. اما اگر خود ما در داخل کشور، بر فضای مجازی و سیستم بانکداری الکترونیکمان نظارت کنیم، میتوانیم مانع حصول درآمدهای کثیف شویم.
گرچه طبق گفتههای «جاویدنیا» اقدامات خوبی در حوزه درگاههای بانکی صورت گرفته و تلاش شده درگاههای رسمی در اختیار سایتهای شرطبندی قرار نگیرد اما «در حال حاضر جریان به سمتی رفته که افراد، اطلاعات کارتهای بانکی و یا اطلاعات فعالسازی نرمافزارهای مالی خود را در اختیار مدیران سایتهای قمار قرار میدهند و فرد با استفاده از کارت اشخاصی که قماربازی میکنند یا کارتهایی که بهصورت اجارهای در اختیار اینها قرارگرفته، مبادلات مالی را انجام میدهند. حتی برخی، آن هنگام که رمز دوم ثابت مطرح بود، فریبخورده و این رمز را در اختیار مدیران سایت قرار میدادند و آنها هم برای مبادلات مالی از این حسابها استفاده میکردند. در مواردی وجوه این افراد را از کارتهایشان سرقت میکردند و این عملا، بستر را تضعیف میکند. باید به مرحلهای رسید که یک رهگیری هوشمند بهصورت مالی از سوی مراکز مبارزه با پولشویی ایجاد شود اما به دلایل متعدد و باوجود دسترسیهای مختلفی که وجود دارد، نرمافزارهای لازم هنوز در بستر بانک مرکزی و بانکهای عامل طراحی نشده تا بتوانند تراکنشهای مشکوک را بهصورت خودکار تشخیص بدهند، شیوه آنها به این صورت است که پولها یکجا جمع شده و بهتدریج به حسابهای مبدأ منتقل می‌شود و از آن حسابها، در قالب خریدهای بیت کوین و خریدهای غیر رهگیری دیگر از کشور خارج می‌شود. یا ممکن است از طریق صرافیهایی بهصورت غیرقانونی این کار صورت بپذیرد، نکته دیگر که بسیار مهم بوده، این است که مشخص شود فرد دارنده حساب بانکی، شغلش چیست و درآمد معمولش باید چقدر باشد و اگر این درآمد از میزان مشخصی بالاتر رفت، حساب باید بهطور خودکار مسدود شود، وقتی چنین بسترهایی وجود ندارد، یعنی عملا نه از حیث مالی و نه از حیث فضای مجازی هیچگونه حاکمیتی اعمال نمیشود و باعث تشدید هرجومرج خواهد شد.»
رشد سایتهای شرطبندی در یک ماه، بیش از نیم سال بوده است
مثل این است که شهری، نه کلانتری دارد و نه مرزبانی و افراد هم چهرههایشان را با روبند پوشاندهاند و زیرلباسشانهم مشخص نیست که چه سلاحی را پنهان کردهاند و چه مالی را غیرقانونی جابهجا میکنند، به این طریق، «هیچ بحران و رویدادی تاکنون نتوانسته در مسیر مالاندوزی و کلاهبرداری آنان سنگاندازی کند و اتفاقا ماه گذشته سایتهای شرطبندی چنان رشدی داشتهاند که قابلباور نیست و این رشد بیش از نیم سال بوده و کرونا بر جریان قمار، تأثیر مثبت گذاشته است.» ما این را از زبان «شایان عرفانیان» میشنویم و موضوع دیگری که او بیان میکند، این است که «طبق آخرین آمارها، مجموعه بازدید از فضای مجازی در ماه، 23 میلیارد است که فقط مختص کشور ماست و هر نفر احتمال دارد هزاران ساعت بازدید داشته باشد و میانگین حضور هر نفر در فضای مجازی، 6 ساعت است، مگر اینفلوئنسرهای اصلی با مخاطبان گسترده، چند درصد تبلیغاتشان در مورد سایتهای شرطبندی است؟ اگر یک کاربر عادی از صفحه آنها بازدید کند، از 20 تبلیغ، حداقل دو تبلیغ را در خصوص شرطبندی مشاهده میکند.»
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 4
پولشویی در سیستم بانکی به‌سادگی انجام می‌شود!
گروه اجتماعی
این روزها بحث قمار و شیوه برخورد با آنها مطرح است. برخی از کارشناسان فضای مجازی در گفتوگو با «رسالت» عنوان کردهاند که ما دارای مکانیزم های قانونی لازم هستیم اما در اینجا دو بحث مطرح بوده؛یکی ضمانت اجرایی و نکته دیگر این است که اگر بخواهیم جامعهای سالم داشته باشیم باید یکسری پروتکل را تدوین و اجرایی کنیم، به این دلیل که برای سیستم بانکی کشور تفاوتی نمیکند این پول از کجا میآید، درواقع پولشویی در سیستم بانکی به‌سادگی انجام می‌شود و شاید مشکل از قانون باشد اما نمیتوان توپ تقصیر را در زمین مردم انداخت. اینیک بهانه است برای کسانی که میخواهند از چنین قضیهای سود ببرند، وگرنه رصد این مسائل برای سیستم مالی کشور چندان پیچیده و دشوار نیست و اینها تا چند سال پیش درگاه داشتند و افراد زیر 18 سال هم بهراحتی میتوانستند در چنین بستری قمار کنند. بنابراین مکانیزم مالی کشور بسیار اهمیت دارد، چون گردش حساب و نقل و انتقالاتی که صورت میپذیرد، آنقدر اغواکننده است که برای سیستم بانکی کشور ردیابی و برخورد با سایتهای قماربازی در اولویت نیست و برخورد با اینها برای مسئولان ما جذابیت ندارد. از سوی دیگر یکسری اینفلوئنسرها در پلتفرم اینستاگرام یا سایر شبکههای اجتماعی بهصورت علنی قمار را تبلیغ میکنند و قربانیان اینها بیشتر افراد کمسن و سال هستند. اینها مدام سایتها را تغییر داده و انواع و اقسام مکانیزم های پرداخت را میگذارند. در این میان رصد فضای مجازی مهجور مانده، چون عدهای از این طریق رشوه میگیرند و سود میبرند و در اینجا رسانهها باید سیستم مالی را بازخواست کنند و در عین حال عملکرد سیستم قضائی و پلیسی کشور باید در برخورد با اینها روشن باشد، همچنین ضرورت دارد، کارتل ها بستهشده و سیستم مالی مشخص باشد که چطور وجوه مالی میآید و میرود. ما اگر بخواهیم برای یک سایت قانونی، «ای نماد» بگیریم، باید هزار و یک پروتکل را رعایت کنیم اما خیلی از سایتها بسیار ساده، «اینماد» ندارند و فعالیت میکنند. بیتردید قوه قضائیه و نیروی انتظامی باید بهصورت جدی با آنها برخورد کنند. مسئلهای که بسیار نگرانکننده بوده این است که در وضعیت اقتصادی فعلی شاهد خروج ارز هستیم و از طرفی اغلب کسانی که فریب سایتهای قمار را میخورند، سواد درستی ندارند و یا کمسن و سالاند و به سیستمهای اینترنتی اعتماد میکنند. برخی در توجیه عدم برخورد با آنها از تغییر مدام کارتهای بانکی سایتهای شرطبندی میگویند، درحالیکه برای سیستم بانکی رصد این مسئله اصلا سخت نیست. ما در همه کشورها، سیستمی به نام کریدیت داریم، یعنی کار و درآمد هرکسی مشخص است و در یک حد منطقی، پول بهحساب فرد وارد می‌شود، از سوی دیگر، مگر سایتهای شرطبندی چقدر میتوانند شماره کارتهای جدید ارائه بدهند؟ بالاخره که باید این فرآیند و چرخه روزی تمام شود و اگر چنین مسئلهای هم باشد باز سیستم بانکی مقصر است و باید پیگیری کند که چرا یک مجموعه باید
10 یا چندین حساب بانکی داشته باشد؟ به نظر میرسد این موضوع برای سیستمهای مالی منفعت دارد و برای آنها اهمیتی ندارد که این پول از کجا میآید وفقط به سود خود فکر میکنند. درحالیکه اگر فردی در لاسوگاس آمریکا هم بخواهد قمار کند با یک محدودیت کریدیتی روبهرو است و به فرض مثال میگویند، فقط اجازه داری 5 درصد کریدیت را قمار کنی، اما در کشور ما چنین مکانیزم سادهای وجود ندارد. بعد هم برخورد با این مسئله فرآیند پیچیدهای نیست و ردپای آنها را میتوان از طریق اینفلوئنسرهای مبتذل در اینستاگرام پیدا کرد.
این روزها بحث قمار و شیوه برخورد با آنها مطرح است. برخی از کارشناسان فضای مجازی در گفتوگو با «رسالت» عنوان کردهاند که ما دارای مکانیزم های قانونی لازم هستیم اما در اینجا دو بحث مطرح بوده؛یکی ضمانت اجرایی و نکته دیگر این است که اگر بخواهیم جامعهای سالم داشته باشیم باید یکسری پروتکل را تدوین و اجرایی کنیم، به این دلیل که برای سیستم بانکی کشور تفاوتی نمیکند این پول از کجا میآید، درواقع پولشویی در سیستم بانکی به‌سادگی انجام می‌شود و شاید مشکل از قانون باشد اما نمیتوان توپ تقصیر را در زمین مردم انداخت. اینیک بهانه است برای کسانی که میخواهند از چنین قضیهای سود ببرند، وگرنه رصد این مسائل برای سیستم مالی کشور چندان پیچیده و دشوار نیست و اینها تا چند سال پیش درگاه داشتند و افراد زیر 18 سال هم بهراحتی میتوانستند در چنین بستری قمار کنند. بنابراین مکانیزم مالی کشور بسیار اهمیت دارد، چون گردش حساب و نقل و انتقالاتی که صورت میپذیرد، آنقدر اغواکننده است که برای سیستم بانکی کشور ردیابی و برخورد با سایتهای قماربازی در اولویت نیست و برخورد با اینها برای مسئولان ما جذابیت ندارد. از سوی دیگر یکسری اینفلوئنسرها در پلتفرم اینستاگرام یا سایر شبکههای اجتماعی بهصورت علنی قمار را تبلیغ میکنند و قربانیان اینها بیشتر افراد کمسن و سال هستند. اینها مدام سایتها را تغییر داده و انواع و اقسام مکانیزم های پرداخت را میگذارند. در این میان رصد فضای مجازی مهجور مانده، چون عدهای از این طریق رشوه میگیرند و سود میبرند و در اینجا رسانهها باید سیستم مالی را بازخواست کنند و در عین حال عملکرد سیستم قضائی و پلیسی کشور باید در برخورد با اینها روشن باشد، همچنین ضرورت دارد، کارتل ها بستهشده و سیستم مالی مشخص باشد که چطور وجوه مالی میآید و میرود. ما اگر بخواهیم برای یک سایت قانونی، «ای نماد» بگیریم، باید هزار و یک پروتکل را رعایت کنیم اما خیلی از سایتها بسیار ساده، «اینماد» ندارند و فعالیت میکنند. بیتردید قوه قضائیه و نیروی انتظامی باید بهصورت جدی با آنها برخورد کنند. مسئلهای که بسیار نگرانکننده بوده این است که در وضعیت اقتصادی فعلی شاهد خروج ارز هستیم و از طرفی اغلب کسانی که فریب سایتهای قمار را میخورند، سواد درستی ندارند و یا کمسن و سالاند و به سیستمهای اینترنتی اعتماد میکنند. برخی در توجیه عدم برخورد با آنها از تغییر مدام کارتهای بانکی سایتهای شرطبندی میگویند، درحالیکه برای سیستم بانکی رصد این مسئله اصلا سخت نیست. ما در همه کشورها، سیستمی به نام کریدیت داریم، یعنی کار و درآمد هرکسی مشخص است و در یک حد منطقی، پول بهحساب فرد وارد می‌شود، از سوی دیگر، مگر سایتهای شرطبندی چقدر میتوانند شماره کارتهای جدید ارائه بدهند؟ بالاخره که باید این فرآیند و چرخه روزی تمام شود و اگر چنین مسئلهای هم باشد باز سیستم بانکی مقصر است و باید پیگیری کند که چرا یک مجموعه باید
10 یا چندین حساب بانکی داشته باشد؟ به نظر میرسد این موضوع برای سیستمهای مالی منفعت دارد و برای آنها اهمیتی ندارد که این پول از کجا میآید وفقط به سود خود فکر میکنند. درحالیکه اگر فردی در لاسوگاس آمریکا هم بخواهد قمار کند با یک محدودیت کریدیتی روبهرو است و به فرض مثال میگویند، فقط اجازه داری 5 درصد کریدیت را قمار کنی، اما در کشور ما چنین مکانیزم سادهای وجود ندارد. بعد هم برخورد با این مسئله فرآیند پیچیدهای نیست و ردپای آنها را میتوان از طریق اینفلوئنسرهای مبتذل در اینستاگرام پیدا کرد.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
عناوین این شماره
-
بازی باخت- باخت
-
پولشویی در سیستم بانکی به‌سادگی انجام می‌شود!
