رمان «قدیس»، نگاهی تاریخی به بُعد حکومت‌داری حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) در 5 سال دوران خلافت آن حضرت است. این رمان در اصل روایتی است از زندگی کشیشی که دوست دارد کلکسیونر کتب و اسناد خطی باشد و در این کار اشتیاق فراوانی برای جمع‌آوری کتاب‌های خطی دارد. خیلی‌ها بر این باور هستند که همیشه عشق، آدم را نجات می‌دهد و حالا ما در رمان با همین پدیده مواجه هستیم. عشق کشیش به کتب خطی، او را به مردی تاجیک می‌رساند که می‌خواهد کتابش را بفروشد. اما همیشه در مسائلی که ارزش مادی داشته باشد، شیطنت هم وجود دارد. مرد تاجیک توسط یک عده جنایتکار کشته می‌شود و خانه کشیش هم مورد سرقت قرار می‌گیرد. این آغاز ماجرایی است که درنهایت کشیش را به مطالعه سرگذشت حضرت امیر(ع) علاقه‌مند می‌کند. کشیش مسیحی که در مسکو زندگی می‌کند، دوران کودکی و بخشی از زندگی‌اش را در بیروت گذرانده و اکنون نیز مجبور می‌شود برای حفظ جان خود به بیروت برود. جایی که هم برخی اقوام او در آنجا زندگی می‌کنند و هم دوستان محققی چون جرج جرداق نویسنده کتاب «الامام علی صوت‌العداله‌الانسانیه» انتظارش را می‌کشند. با سفر کشیش به لبنان، ماجراها شکل گیراتری به خود می‌گیرد و البته داستان وارد روایت‌های تاریخی می‌شود و نویسنده تلاش می‌کند وقایع تاریخی پیرامون بُعد حکومتی امام علی(ع) را یکی بعد از دیگری با پیچ‌وتاب‌هایی تعریف کند و همین موضوع باعث می‌شود که به نظر برسد نویسنده کمی از موضوع روایت اصلی داستان که درواقع خود کشیش مسیحی است دور شده است. کشیشی که در نوعی مظلومیت خاص قرارگرفته، اما به‌سوی حق رهنمون می‌شود و درمی‌یابد که مظلومیت او در مقابل علی(ع) چیزی نیست. رمان کنایه‌های فراوانی دارد که حکام نالایق کشورهای عربی را نشانه می‌رود و درست آن‌ها را ادامه حکومت بنی‌امیه و بنی‌عباس معرفی می‌کند. در همین باب گفت‌وگوهای خاصی هم بین شخصیت‌های داستان صورت می‌گیرد. به‌خصوص گفت‌وگوی خواندنی کشیش و جرج جرداق در مورد حکومت در اسلام. باوجوداین‌که نویسنده از ترکیب خوبی برای روایت زمان حال و زمان تاریخی رمان استفاده کرده و یک‌راست روایت‌های اصلی را در پیش‌گرفته و کتابش را نوشته است، اما می‌توان اقرار کرد که داستان بسیار هوشمندانه از پیچ‌وتاب‌های یک رمان پلیسی هم بهره برده و کلا می‌توان گفت حاصل کار، کتابی خواندنی و لذت‌بخش است. در پایان رمان، جنایتکاران مسکو دستگیر می‌شوند و کشیش با گنجی بزرگ در دل که در سفر بیروت یافته است به کشورش بازمی‌گردد و شاید عظمت همین گنج است که جابه‌جایی چمدان‌های او در فرودگاه را چندان مهم جلوه نمی‌دهد!
در بخش‌هایی از این کتاب می‌خوانیم: «کشیش همان‌طور که فنجان قهوه در دستش بود پرسید: اگر داشتن حکومت دینی به معنای بقای دین نیست، پس چرا حاکمان دینی پس از علی اصرار به استقرار حکومت دین داشتند و حکومت را لازمه‌ دین می‌دانستند؟ مثل بنی‌عباس و بنی‌امیه که مدعی بودند نابودی حکومتشان مساوی نابودی دین است. جرج پاسخ داد: کافی است افکار آن‌ها را در برابر افکار و سخنان علی قرار دهی؛ خواهی دید که بنی‌عباس و بنی امیه دروغ می‌گویند. آن‌ها حکومت را برای دنیای خودشان می‌خواستند و به دین تمسک می‌جستند. دین بهانه‌ای بود تا حکومت کنند. دین را در خدمت قدرت خود می‌خواستند، نه حکومت را در خدمت دین. اگر لازمه‌ بقای دین حکومت بود، پس باید همه  پیامبران الهی الزاما دارای حکومت می‌بودند و از ادیانی که حکومتی نداشتند، نباید نشانی باقی می‌ماند. حکومت ازنظر علی، ابزار و وسیله بود نه اصل دین؛ وسیله‌ای در خدمت دین و برای خدمت به مردم. اگر شرایط برای ایجاد حکومت کافی نباشد، دین هرگز نیست و نابود نمی‌گردد.»کتاب «قدیس» اثری است به قلم ابراهیم حسن‌بیگی که نشر نیستان آن را منتشر نموده است.

گروه فرهنگی
در آستانه میلاد باسعادت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام و روز پدر تبیین و بررسی اهمیت جایگاه پدر در خانواده و اجتماع و نگاه ائمه معصومین به این موضوع ا ز اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
درحالی‌که شاید تمامی بار مسئولیت خانه و تربیت فرزندان بر دوش مادر باشد اما وظیفه حمایتی و تربیتی و نیز نان‌آوری که بر عهده مرد خانواده قرار دارد سبب شده تا ستون خانواده نیازمند پایه‌ای استوار به نام پدر باشد.
در دین مبین اسلام به لزوم احترام  و اهمیت جایگاه پدر بسیار توصیه‌شده و فرزندان باید با تأسی از آیات و روایات نسبت به حرمت‌داری پدر کوشا باشند.
در اسلام پدر دارای مقام ارجمند و چهره‌ای برجسته و مورداحترام است و شأن پدر و مادر پس از شأن خدا ذکرشده است. مسئله پدری و عهده‌داری سرپرستی فرزندان، مسئولیتی خطیر و موفقیت در آن مستلزم آگاهی، فداکاری و اخلاق و اعتقاد است. به فرموده پیامبر پدر مسئول است. او مسئول است اعتماد را درون خانواده بیاورد، مراقب فرزندان باشد و زمینه را برای استقلال و آزادی فراهم و مخاطرات را از آن‌ها دور سازد.
اساسا در خانواده‌های سنتی و قدیمی و خانواده‌های جدید، نقش‌هایی که افراد به عهده‌دارند، با یکدیگر متفاوت است. در خانواده‌های سنتی، پدر نقش اساسی و حیاتی خانواده را به عهده داشت و مدیر تولید خانواده بود و محل زندگی و محل کارش به هم نزدیک بود. بنابراین نظارت بیشتری بر خانواده داشت، اما امروزه تغییرات زیادی در نقش افراد خانواده به وجود آمده است، محل کار و زندگی از هم دور شده است و عملا پدر نمی‌تواند مدت زیادی را با خانواده و فرزندان سپری کند. به همین دلیل توجه به روز مرد و اکرام پدران و نزدیکی آن‌ها را افراد خانواده می‌تواند تا حدودی این خلأ را جبران نماید.
از سوی دیگر نام‌گذاری روز پدر با میلاد حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام مقارن شده که نشان می‌دهد بزرگ‌مرد تاریخ اسلام الگویی ماندگار برای جامعه اسلامی محسوب می‌شود. روز ولادت مولود کعبه، روز  بسیار مهمی است چراکه یادآور الگوی مناسب زندگی پدرانه «امام علی(ع)» اسوه بزرگ شیعیان است. 
  اطاعت و خدمت، دو حق ضروری پدر
محمدعلی عزیزی، کارشناس مسائل دینی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی «رسالت» گفت: «روز ولادت با سعادت امیر مؤمنان، حضرت علی (ع) به نام روز پدر نام‌گذاری شده است. آنچه در این مورد از پیامبر (ص)نقل‌شده است چنین است: «أَنَا وَ عَلِیّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة» من و علی، دو پدر این امت هستیم. بر همین اساس، این نام‌گذاری، نکوترین ا‌ست و ضرورت دارد تا به این بهانه، جلوه‌ اکرام و توجه به مقام پدر در جامعه شکل بگیرد.»
وی افزود: «خداوند در آیه ۸۳ سوره بقره می‌فرماید: « تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّه وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا» که جز خدای را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید. بنابراین پس از پرستش خدای متعال  این اهمیت و احترام به پدر و مادر است که جایگاه والایی دارد.‌ بیان چنین نکته‌ای به‌صراحت اهمیت پدر را در مکتب اسلام روشن می‌کند.»
عزیزی تصریح کرد: «در حال حاضر اما حق احترام و جایگاه‌ والای پدر به‌خوبی ادا نمی‌گردد. در روایات از پیامبر اکرم (ص) نقل‌شده است: «وَ أبٌ زَوَّجَکَ وَ أبٌ عَلَّمَکَ وَ هُوَ أفضَلُهُم» پدران سه نوع‌اند؛ پدری که از نسل و خون او به دنیا آمده‌ای و پدری که به تو زن داده است( پدرزن) و پدری که به تو علم آموخته؛ یعنی معلم  تو که او بهترین پدر است. بنابراین ضرورت دارد سه پدری که در روایات تعریف‌شده نیز همانند پدر اصلی فرد، موردتوجه و احترام قرار گیرند.»
این کارشناس مذهبی همچنین خاطرنشان کرد: «نبی اکرم (ص) می‌فرمایند که حق پدر، اطاعت و خدمت از آن است. بدین معنا که فرمان پدر در کلیه امورات نیاز و چنانچه خلاف میل او صورت گیرد، معصیت است‌. حق پدر، خدمت است بنابراین ضرورت دارد تا در هنگام میانسالی و پیری به‌سان عصای دستشان باشیم و از سپردنشان به خانه‌ سالمندان اجتناب کنیم.»
همواره کرامت پدر را به پا داریم وی گفت: «در این راستا لازم است تا یادآور این نکته نیز شویم؛ چنانچه پدر در کودکی به‌درستی به فرزند خود محبت و عشق‌ورزی را بیاموزد، در میانسالی خانه سالمندان را نخواهد دید. جمله‌ معروفی دراین‌باره وجود دارد و آن این است که روزی که مهدکودک‌ها باب شد، خانه‌ سالمندان آباد شد. هنگامی‌که فرزندان را از محبت والدین جدا می‌کنیم و به دامان مهدکودک می‌سپاریم، بدیهی است که از محبت و احترام دور می‌ماند و در میانسالی و ناتوانی والدین، آن‌ها را به خانه‌  سالمندان می‌برد.»
او یادآور شد: «اکرام پدر، از عوامل دیگری ا‌ست که ادای آن بر فرزند واجب است. هنگامی‌که پدر به خانه فرزند می‌رود و فرزند او، علاوه بر تهیه میوه، می‌ایستد و به پدر تعارف می‌کند، یعنی اکرام را به‌پا  داشته است. در مثالی دیگر می‌توان عنوان کرد؛ هنگامی‌که پدر، لیوان آبی را درخواست کرد و فرزند به‌رغم مشغول بودن، برای او لیوانی آب آورد، به معنای ادای کرامت و اکرام است‌‌. بنابراین سرباز زدن از خواسته‌ پدر، به معنای عدم اکرام و بی‌احترامی به‌حق پدر است. به همین دلیل ضرورت دارد  تا همواره جایگاه والای پدر را حفظ کنیم‌‌. به‌طور مثال در تهیه سفره غذا، سفره‌ای رنگین‌تر از سفره پدر تهیه نکنیم‌ یا در هنگام عید نوروز، در محضر پدر، مبلغی بیش از عیدی او پرداخت نکنیم.»
عزیزی در پایان این گفت‌وگو عنوان کرد: « در آداب اجتماعی نیز می‌بایست ادای احترام به بزرگان خود را حفظ کنیم. چنانچه در مترو یا سایر اماکن عمومی، پدری را ایستاده می‌بینیم، بایستیم و جای خود را به او بدهیم. تضعیف احترام بزرگان و ریش‌سفیدان نیز همانند تضعیف حرمت پدر، نادرست است. تلاش کنیم تا احترام به پدر را در جامعه نهادینه و برای خدمت به آنان، با یکدیگر رقابت شود.»