سیدمحمد بحرینیان
پرستاری در فرهنگ اسلامی و انقلابی ما، نه صرفاً یک شغل، بلکه عبادتی بزرگ و جلوه‌ای از خدمت به خلق خدا است. در مکتب اهل‌بیت(ع)، یاری رساندن به انسان‌های دردمند از برترین کارها دانسته شده و پرستاران، در خط مقدم تحقق این ارزش انسانی و الهی قرار دارند. آنان با الهام از روحیه ایثار و خدمت که در انقلاب اسلامی و دوران دفاع مقدس نهادینه شد، هر روز با صبر، مهربانی و از خودگذشتگی، از بیماران مراقبت می‌کنند.
با این وجود، پرستاران امروز با چالش‌های اقتصادی و معیشتی قابل‌توجهی مواجه‌اند. پایین بودن حقوق و مزایا نسبت به حجم مسئولیت‌ها، شیفت‌های سنگین، فشار کاری زیاد و نبود امنیت شغلی کافی، موجب نارضایتی در بخشی از این قشر فهیم شده است. پرستارانی که در سخت‌ترین شرایط، حتی در بحران‌هایی همچون همه‌گیری کرونا، بی‌ادعا در خط مقدم ایستادند، شایسته حمایت همه‌جانبه مادی و معنوی هستند.
فرهنگ والای جامعه ما همواره بر عدالت اجتماعی و کرامت انسانی تأکید داشته است. بر همین اساس، توجه ویژه به وضعیت اقتصادی پرستاران نه تنها یک مطالبه صنفی، بلکه گامی در راستای تحقق عدالت در نظام سلامت کشور است. تقویت جایگاه پرستاران و بهبود شرایط کاری آنان، موجب افزایش رضایت شغلی و ارتقای کیفیت خدمات درمانی برای مردم خواهد شد.
از منظر اجتماعی، پرستاران در میان مردم از جایگاه رفیع و احترام‌آمیزی برخوردارند. مردم ایران آنان را یادگار فرهنگ ایثار و جلوه‌ای از مهر علوی می‌دانند؛ کسانی که درد دیگران را مرهم می‌گذارند و بی‌هیاهو به رسالت انسانی خود عمل می‌کنند.
جامعه‌ای که کرامت پرستاران را پاس می‌دارد، در حقیقت به کرامت انسان احترام گذاشته است. حمایت از پرستاران، حمایت از سلامت، معنویت و پایداری اجتماعی کشور است؛ رسالتی که با عمل به تعالیم اسلامی و آرمان‌های انقلاب اسلامی، محقق خواهد شد.