جواد شاملو
غدیر نسخه تمام دردهای ماست. پاسخ ما مستضعفان جهان در برابر معمای «چه باید کرد» است. هیچ مکتبی جز شیعه نیروی محرکی چون عاشورا ندارد و هیچ مکتبی چون شیعه، افقی همچون غدیر. همانگونه که غم عاشورا نمی‌میرد، رؤیای غدیر نیز نامیراست و همانگونه که خون سالار شهیدان از جریان نمی‌ایستد، دست یدالله نیز پایین نمی‌آید. غدیر را باید بزرگ داشت و آن را شناخت. شناخت غدیر منوط به شناخت دو مفهوم است. یکی شناخت امیرمؤمنان به عنوان اولین و مهم‌ترین مصداق جانشین پیامبر و دومی شناخت مفهوم ولایت که به حکم عقل هیچ گاه تعطیلی‌بردار نیست. غدیر هم روز علی است و هم روز ولی. آنچه که غدیر را تبدیل به واقعه‌ای لازمان و لامکان می‌گرداند، همین است که پیامبر در غدیر خم تنها دست مولا را بالا نبرد، بلکه مفهوم ولایت را بار دیگر علم کرد. در آن صحرا و در آن روز ضرورت برپایی حکومت اسلامی، ضرورت ولی خدا بودن حاکم و ضرورت مردمی بودن این حکومت اثبات شد. هرچند این مردمی بودن، به معنای دخالت مردم در مشروعیت‌بخشی به امام نیست، بلکه ضرورت پشتوانه مردمی داشتن ولی خدا را اثبات می‌کند. در حکومت اسلامی همراهی مردم، شرط موفقیت حکومت است هرچند که شرط مشروعیت آن نیست. چنانکه در زمان حکومت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، مشروع‌ترین حکومت تاریخ، تحت تأثیر سستی خواص مردم و بدفهمی عوام مردم، در مواردی با عدم موفقیت رو به رو شد.
از این رو غدیر فقط یک مناسبت برای عرض ارادت به حضرت امیرالمومنین علیه‌السلام نیست. ذکر فضائل مولا که خوراک روح است، بزرگداشت نام حضرت که قوت قلب است و ابراز ارادت به او که ضرورت عشق است، کار هرروز شیعیان است نه فقط یک روز. بلکه غدیر روزی است که شیعه باید به خود و تمام جهانیان یادآوری کند حکومت بر انسان‌ها، تنها حق انسان کاملی است که از سوی خداوند برگزیده شده باشد. حکومت حق علی و اولاد علی علیهم‌السلام و در زمانه غیبت ایشان، حق نزدیک‌ترین شخصیت به روش و منش و بینش آن‌هاست.
حکومت تنها حق رسول خدا یا نفس او، یا اهل او یا آل اوست و آل محمد، تمام پیروان راستین اویند که در عصر غیبت باید بهترین خود را به عنوان ولی‌امر برگزینند. با این نگاه، غدیر در طول تاریخ شیعه تا به امروز احیاگری به عظمت و موفقیت امام خمینی رحمت‌الله علیه نداشته است که بلندترین گام را در راستای احیای نهایی غدیر به دست حجت بن الحسن برداشت و برای روز ظهور از برازنده‌ترین نام‌ها، غدیر ثانی است. عاشورا انتقام حزب شیطان از روز غدیر بود و انتقام عاشورا جز با احیای غدیر ستانده نمی‌شود؛ این‌بار فرزند علی، آن آینه تمام‌نمای امیرمؤمنان و مولای موحدان بر پهنه گیتی امیر خواهد شد چراکه تقاص مصیبت عظمی جز ولایت عظمی نیست. از این جهت هم اشک‌های ما در عاشورا باید غدیری باشد و هم تبسم ما در غدیر باید رنگ عاشورا داشته باشد. شور عاشورا برخاسته از هواداری حیدر کرار است؛ چه حواسمان باشد چه نباشد و سور غدیر دفاع از خیام حسینی است، چه ملتفت باشیم و چه نه.