تام باراک، نماینده ویژه آمریکا توانست با حمایت‌های خاص نواف سلام نخست‌وزیر لبنان، طرح ننگین خود را در کابینه این کشور عربی به تصویب برساند. در این میان نقش ژوزف عون، رئیس‌جمهور کنونی لبنان غیرقابل انکار بوده است! سیاستمداری که فرمانده ارتش این کشور بوده و اکنون در مسند رئیس‌جمهور در رأس معادلات سیاسی و اجرایی بیروت قرار گرفته است. شاید برخی تصور کنند سابقه خاص نظامی ژوزف عون وی را نسبت به حفظ تمامیت ارضی کشورش و مواجهه با دشمنان قسم‌خورده سرزمین سروها( لبنان ) حساس‌تر سازد، اما متأسفانه این‌گونه نیست! شخصیت و نوع نگاه ژوزف عون نسبت به ماهیت دشمن صهیونیستی و آمریکا و راهبردهای قطعی آن‌ها برای چندپاره کردن لبنان فرسنگ‌ها با افرادی مانند امیل لحود ،رئیس‌جمهور و فرمانده ارتش اسبق لبنان متفاوت است. اخیرا شبکه یورو نیوز خبری را در خصوص احتمال ممانعت آمریکا و رژیم صهیونیستی از حضور نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد در لبنان منتشر كرده است.این شبکه خبری در گزارش خود می‌نویسد:«آینده نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در لبنان به موضوعی مناقشه‌برانگیز میان ایالات‌متحده و متحدان اروپایی‌اش تبدیل شده و پیامدهایی برای امنیت خاورمیانه به همراه دارد. مأموریت یونیفل در پایان ماه اوت منقضی گردیده و برای ادامه فعالیت باید در شورای امنیت سازمان ملل تمدید شود.به نظر می‌رسد واشنگتن قصد دارد مانع از تمدید این فعالیت شود و نیروهای حافظ صلح یونیفل را از جنوب لبنان خارج کند.»فارغ از انتقاداتی که ممکن است از سوی محافل داخلی لبنان ازجمله حزب‌الله لبنان نسبت به عملکرد یونیفل و انفعال آن در برابر اقدامات دشمنان امنیت این کشور وجود داشته باشد، سؤال اصلی اینجاست که اصرار واشنگتن و تل‌آویو مبنی بر حذف کامل یونیفل از معادلات امنیتی لبنان چیست؟!بهتر است این سؤال را نه صرفا مخاطبان عام تحولات لبنان، بلکه ژوزف عون به عنوان یک نظامی و سیاستمدار پاسخ دهد! درست در شرایطی که لحظه‌به‌لحظه پیمان آتش‌بس رژیم صهیونیستی و لبنان با حمایت‌های میدانی سنتکام ( فرماندهی نظامی آمریکا در غرب آسیا) نقض می‌شود ، حذف یونیفل با چه هدف معینی صورت می‌گیرد؟! پاسخ این سؤال واضح است! واشنگتن و تل‌آویو حذف یونیفل را بخش دیگری از پازل خطرناک خود در بیروت تلقی می‌کنند. خلع سلاح مقاومت، حذف مطلق سازمان ملل از معادلات امنیتی لبنان و تسلط گروه‌های طرفدار رژیم صهیونیستی و آمریکا در بیروت مقدمه تبدیل این کشور به «سوریه دوم»است! کشوری وابسته و بی‌اراده که در آن «امنیت »دیگر جنبه‌ای ذاتی ندارد، بلکه به متغیری وابسته به بازیگران بیرونی تبدیل می‌شود! هرلحظه‌ای واشنگتن و تل‌آویو اراده کنند پیچ امنیت را در لبنان شل خواهند کرد یا آن را به‌صورت ظاهری بازمی‌گردانند.بدیهی است که بسیاری از شهروندان لبنانی زیر بار چنین سناریویی نخواهند رفت و خواستار حفظ موجودیت و سلاح مقاومت در دفاع از توطئه‌های قطعی و آتی رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه خاک خود هستند.