مسعود پیرهادی
ایران سال‌هاست که در شرایطی نابرابر، در برابر فشارها و تحریم‌های سنگین ایستاده است؛ فشارهایی که به‌خودی‌خود می‌توانست بسیاری از کشورها را به زانو درآورد. اما تاریخ معاصر گواه است که نه تنها عقب‌نشینی نکردیم، بلکه در بسیاری از عرصه‌ها از ورزش و علم گرفته تا فناوری و دیپلماسی، قله‌های تازه‌ای را فتح کردیم. این دستاوردها تصادفی نبود، بلکه ثمره ترکیبی از ایمان، غیرت ملی و تکیه بر ظرفیت‌های درونی بود.
قهرمانی‌ها و موفقیت‌های ایرانیان در میادین جهانی، جلوه‌ای روشن از همین واقعیت است: ملتی که حتی وقتی با محدودیت منابع، سخت‌ترین موانع و شدیدترین تحریم‌ها روبه‌رو شد، پرچم خود را بر فراز آورد و دنیا را وادار به احترام کرد. این پیروزی‌ها بیش از آنکه مدال یا جامی بر ویترین افتخارات باشند، نماد روحیه‌ای هستند که در تاریک‌ترین روزها هم چراغ امید را روشن نگاه می‌دارد.
پیامی که این مسیر برای امروز و فردا دارد روشن است: تحریم می‌تواند مسیر را دشوار کند اما نمی‌تواند اراده را بشکند. آنچه ایران را در جایگاه عزت و اقتدار نگاه داشته، همین ایستادگی هوشمندانه و امیدی است که از دل سختی‌ها زاده می‌شود. آینده از آن ملتی است که حتی در طوفان، برافراشته می‌ایستد.
این اقتدار اما نباید به لحظه‌های گذرا محدود بماند. تداوم آن نیازمند راهبرد است: سرمایه‌گذاری بر نسل جوان و استعدادهای بی‌بدیلش، تقویت اقتصاد مقاومتی و تولید داخلی، دیپلماسی فعال و هوشمند در عرصه جهانی، و از همه مهم‌تر انسجام و وحدت ملی.
جهانیان باید بدانند ایران نه با ثروت بی‌پایان، که با ایمان و ایستادگی بی‌پایان پیش می‌رود. همان‌طور که قهرمانان ما زیر پرچم سه‌رنگ در میادین جهانی دل‌ها را لرزاندند، ملت ما نیز در برابر هر فشار و تهدیدی قوی‌تر از پیش برخاسته است. این اقتدار، نه موقتی و نه نمایشی است؛ این اقتدار، حقیقتی ریشه‌دار است که آینده ایران را روشن می‌سازد.