مرگ هنری کیسینجر، استراتژیست مشهور آمریکایی که کارنامه‌ای مملو از خلق ترور و بحران در حوزه روابط بین‌الملل داشته است، موردتوجه بسیاری از تحلیلگران حوزه روابط بین‌الملل قرارگرفته است.کیسینجر در ماه‌های پایانی عمر خود، متمرکز بر جنگ اوکراین و باز کردن این گره کور استراتژیک به سود منافع آمریکا بوده است. وی در همین راستا، به مقامات کاخ سفید پیشنهاد داده بود که زلنسکی را وادار به مذاکره با مقامات روسی کرده و حتی بخشی از خاک خود را جهت جلوگیری از تصاعد بحران به ضرر منافع غرب، به روسیه واگذار کند. همین مسئله سبب شد تا کیسینجر تبدیل به سیاستمداری نامطلوب برای کی یف شود و حتی نام وی در لیست سیاه اوکراینی‌ها قرار گیرد.
به عبارت بهتر، کیسینجر تنها سیاستمدار غربی بود که به صورتی کاملا صریح و رسمی، از نگاه ابزارگرایانه آمریکا و ناتو نسبت به اوکراین و دولت زلنسکی سخن گفت. ماجرا به این نقطه ختم نمی‌شود! اخیرا، در بحبوحه نسل‌کشی وقیحانه و توحش آمیز صهیونیست‌ها در جنگ غزه، خبری مبنی بر اصرار پشت پرده واشنگتن و اتحادیه اروپا به دولت اوکراین جهت پذیرش شکست در جنگ و مذاکره با دولت روسیه منتشر شد. این اخبار قویا از سوی زلنسکی رد شد، اما مقامات غربی اظهارنظری در تکذیب آن نکردند. منابع آگاه می‌گویند پیشنهاد پشت پرده غرب به دولت زلنسکی، ترجمانی از همان طرح کیسینجر بوده است: یعنی اوکراین در قبال الحاق رسمی کریمه به خاک روسیه و اعلام تعهد عدم پیوستن به پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو)، از روسیه بخواهند تا از مناطق شرقی اوکراین ، مخصوصا دونتسک و لوهانسک عقب‌نشینی کنند. به نظر می‌رسد سایه طرح کیسینجر پس از مرگ وی نیز بر سر زلنسکی سنگینی کند. از یک‌سو مقامات آمریکایی و اروپایی دیگر قدرت حمایت کامل از دولت و ارتش اوکراین را ندارند و از سوی دیگر، افکار عمومی در غرب نیز فرسایشی شدن جنگ ( به سبک و سیاقی که مدنظر بایدن بوده است ) را به‌هیچ‌عنوان برنمی‌تابند. بخشی از کاهش محبوبیت بایدن در نظرسنجی‌های انتخاباتی ،معلول همین سیاست‌های پرهزینه مالی و نظامی واشنگتن در آن‌سوی مرزهاست. ازاین‌رو رئیس‌جمهور آمریکا چاره‌ای ندارد جز اینکه با استناد به کلیت طرح کیسینجر ، به بحران خودساخته‌ای که آتلانتیکی‌ها در محیط پیرامونی روسیه خلق کرده‌اند پایان دهند. بدیهی است که تن دادن زلنسکی به طرح مدنظر کیسینجر، به معنای شکست مشترک کی یف، واشنگتن و اتحادیه اروپا در برابر روسیه خواهد بود. بااین‌حال کیسینجر قبل از مرگ خود معتقد بود این تنها راه ممکن برای کاهش هزینه‌های ناشی از تشدید بحران ناشی از جنگ اوکراین در حوزه سیاست خارجی آمریکاست.در این معادله، اساسا برای کیسینجر اهمیتی ندارد که سیاستمداری ساده‌لوح مانند زلنسکی قربانی شود. این همان نگاه ابزارگرایانه استراتژیست آمریکایی‌ها نسبت به مهره‌های کاخ سفید در نظام بین‌الملل بوده که در ماه‌های پایانی عمر وی، گریبانگیر رئیس‌جمهور اوکراین و دیگر غربگرایان این کشور شد .