آمریکایی‌ها پنجم نوامبر ۲۰۲۴ (۱۵ آبان ۱۴۰۳) برای انتخاب رئیس‌جمهوری بعدی‌شان، پای صندوق‌های رای می‌روند. نظام سیاسی آمریکا دو حزبی است و در بیش از ۱۵۰ سال گذشته تمام رئیس جمهورها از یکی از دو حزب چیره بر صحنه سیاسی آمریکا بوده‌اند.در این میان، دو حزب سنتی آمریکا اساسا اجازه ظهور حزب یا جریان سوم را نداده و قدرت را میان خود به نوعی تقسیم کرده اند. جو بایدن، رئیس جمهور فعلی آمریکا از حزب دموکرات است و تلاش می‌کند یک دوره دیگر هم رئیس جمهور بماند.
حزب جمهوریخواه، حزب سیاسی محافظه‌کار آمریکا است. مهم‌ترین محورهای برنامه این حزب -که با نام جی‌اوپی (مخفف انگلیسی حزب بزرگ قدیمی) هم مشهور است- تلاش برای کاهش مالیات‌ها، کوچک کردن اندازه دولت، حق مالکیت سلاح و وضع محدودیت‌های شدیدتر علیه مهاجرت و سقط جنین است.دونالد ترامپ، رئیس جمهور قبلی آمریکا، تنها کاندیدای حزب جمهوریخواه است که در رقابت‌های درون‌حزبی باقی مانده، و برای نامزدی نهایی حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری از حمایت کافی برخوردار است.اما نکته اساسی اینجاست که شهروندان آمریکایی، در ساختاری کاملا مبهم، پیچیده و تقلب ساز در انتخابات ریاست جمهوری شرکت می کنند.در این ساختار، هر شهروند «یک رای»ندارد و ارزش و امتیاز هر ایالت با دیگری متفاوت است!
هر ایالت تعداد مشخصی رای کالج انتخاباتی دارد که بر اساس جمعیت آن ایالت تعیین شده و مجموع آن در کل آمریکا ۵۳۸ است. نامزدی برنده می‌شود که دست کم ۲۷۰ رای کالج انتخاباتی (بیش از نیمی از کل آن را) به دست بیاورد.
در فرایند رای‌گیری، رای‌دهندگان در سطح ایالتی -و نه کشوری- رای می‌دهند، یعنی هر ایالت برنده خودش را از میان دو نامزد اصلی انتخاب می‌کند. به همین دلیل ممکن است که نامزدی در کل کشور تعداد آرای بیشتری کسب کند، اما به دلیل تعداد کمتر آرای کالج انتخاباتی شکست بخورد، مثل اتفاقی که سال ۲۰۱۶ برای هیلاری کلینتون افتاد.
در همه ایالت‌ها به جز دو ایالت، برنده رای‌گیری، تمام آرای کالج انتخاباتی آن ایالت را کسب می‌کند، یعنی هر کس رای بیشتری در آن ایالت به دست آورد، همه آرای کالج انتخاباتی (یا کل امتیاز آن ایالت) به حساب او نوشته می‌شود! به عبارت بهتر، رای افراد مخالف نیز به سبد رای فرد پیروز واریز
می شود! اکثر شهروندان آمریکایی این نوع رای گیری را صرفا ساز و کاری برای صاحبان قدرت جهت دستکاری آرای عمومی تلقی می کنند. بیشتر ایالت‌ها معمولا به یکی از دو حزب دموکرات یا جمهوریخواه گرایش دارند و رایشان برای همان حزب به صندوق می‌رود. به همین دلیل رقابت اصلی در ایالت‌هایی است که برنده در آن از قبل مشخص نیست و به ایالت‌های چرخشی یا میدان نبرد مشهورند.بدون شک در شرایطی که یک گره کور سیاسی در کشوری ایجاد می‌شود، نهادهای نظارتی و قضائی بی‌طرف نقش مهمی در پایان دادن به بحران به وجود آمده دارند. با این حال در ایالات متحده آمریکا چنین قانونی صادق نیست. اصلی‌ترین و آخرین مرجعی که باید رای نهایی در خصوص نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و اعتراضات نامزدها را صادر کند دیوان عالی این کشور است. این دیوان اکنون متشکل از ۹ قاضی است که 6 نفر از آنها، رسما طرفدار ترامپ و حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست‌جمهوری پیش رو
هستند. به عبارت بهتر، سه قاضی دموکراتی که در این دیوان حاضر هستند، قدرت قابل‌توجهی به منظور جلوگیری از تقلب نظام‌مند قضات عالی‌ترین دادگاه آمریکا به سود ترامپ ندارند. بنابراین، شهروندان آمریکایی اطمینانی نسبت به دیوان‌عالی آمریکا و رای صادره از سوی آن نیز از ابتدا نداشته و نخواهند داشت. دیوان‌عالی آمریکا در سال ۲۰۰۰ میلادی نیز دارای اکثریت جمهوریخواهان
( پنج قاضی به چهار قاضی) بود. در آن زمان، با وجود اسناد محکمی که دلالت بر تقلب گسترده جمهوریخواهان و جورج واکر بوش در ایالت حساس و سرنوشت‌ساز فلوریدا داشت، قضات جمهوریخواه در نهایت با رای خود به سود بوش پسر، به این منازعه خاتمه دادند و دموکرات‌ها نیز نتوانستند اعتراضی به این رای داشته‌باشند.