سید مقدام حیدری
نسبت کار خدا با کار انسان از این قرار است که انسان هر چه بسازد و در ساخت‌وسازش محکم‌کاری کند، خدا می‌تواند با زلزله، سیل، آتش‌سوزی یا طوفان در چند ثانیه همه‌ی ساخته‌هایش را بشورد و ببرد. گیرم دانش‌مندی هفتاد سال درس بخواند و علامه‌ی دهر شود، خدا می‌تواند با یک تصادف ساده ذهن‌ش را جوری خالی کند که اسم خودش هم یادش نباشد. ای بسا تاجری بعد از شصت هفتاد سال کاسبی سرمایه‌ی عظیمی به هم بزند، اما خدا در یک شب موجودی‌اش را صفر کند و به خاک سیاه‌ش بنشاند.البته خدای مهربان هیچ اصراری ندارد حال بنده‌اش را بعد از سال‌ها کار و تلاش، به این شکل بگیرد، مگر این که حکمتی چیزی در کار باشد. ولی قاعده‌ی خدا در برخورد با دشمنان توطئه‌گر همين است. میدان کار و تلاش، بل‌که حتی استعداد و ابزار و پول و پله و امکانات، فت و فراوان در اختیارشان می‌گذارد و فرصت توطئه و خباثت و دشمنی به آن‌ها می‌دهد تا مؤمنین به حرکت و تلاش و تکاپو بیفتند و در یک میدان رویارویی واقعی استعدادهایشان شکوفا شود. ولی آخر کار با یک حرکت ساده هر چه دشمنان ساختند فرو می‌ریزد. فرمود: خدا کارهای کافران و راه‌زنان راه خدا را منحرف می‌کند که به هدف نخورد؛ (الَّذينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبيلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُم) [محمد1] وگرنه با قدرت و امکاناتی که کفار دارند، و با کینه‌ای که نسبت به ما دارند، و با حوصله و انگیزه‌ای که برای نقشه و توطئه دارند، و با همت و عزمی که برای نابودی اسلام و مسلمین دارند، سال‌ها پیش باید اسلام نابود می‌شد، اما نشد. چون کار خدا با کافران بر محور سنت بشور ببر می‌چرخد. حکایت شهید جمهور و شهید خدمت، رئیسیِ عزیز است که زمانی رئیس جمهور شد، که دست کم شماری مردم چندان دل خوشی از مسئولین نداشتند. و دشمن هم خیز برداشته بود که نظام جمهوری اسلامی و مسئولینش را از چشم مردم بیندازد. رئیسی در این دوران، رئیس جمهور شد؛ دورانی که رئیس جمهورش، هر چه بیش‌تر از بقیه بدود، باز بیش‌تر از بقیه فحش می‌خورد.اما کار خدا را ببین! با یک حرکت ساده ضد حمله‌ای ترتیب داد و هر چه دشمن از آبروی شهید عزیز ما دزدیده بود، به او دو چندان باز گرداند. مسئولین به فکر ایمان و عمل صالح باشند و از حرف و کنایه‌های دشمن باکی نداشته باشند که خدا قول داده برای‌شان آبرو بخرد و مهرشان را در دل‌ها بیندازد؛ (إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا) [مريم96] و دیگر این که میدان کار و جهاد برای اسلام، میدان آرامش و طمأنینه‌ی قلب است. در این میدان هر جا در برابر توطئه‌های دشمن کم آوردیم، خدا خودش وارد می‌شود و ساخت و پاخت‌های دشمن را می‌شورد و می‌برد.