این روزها ، منابع خبری در سازمان ملل متحد از شکست توسعه پایا در جهان خبر می‌دهند.در این میان، بار دیگر جای پای بازیگران قدرت‌طلب مانند آمریکا ، انگلیس و فرانسه مشاهده می‌شود.کشورهایی که توسعه متوازن در نظام بین‌الملل را اساسا برنتافته و آن را در مغایرت با مداخله‌گرایی مخرب خود در امور دیگر کشورها و نقاط جهان قلمداد می‌کنند با نزدیک شدن به ضرب‌الاجل 2030، جدیدترین گزارش اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد، رکود نگران‌کننده‌ای را در پیشرفت جهانی برای رسیدن به اهداف تعیین‌شده نشان می‌دهد. اصلاح ساختار مالی جهانی حل‌وفصل مناقشات جاری از طریق گفت‌وگو و دیپلماسی و همچنین تقویت مشارکت‌های دولتی و خصوصی و تقویت همکاری‌های جهانی، سه اولویت مبرمی هستند که در این گزارش به آن‌ها اشاره شده است.
سازمان ملل هشدار داد که تنها ١٧ درصد از ١٦٩ هدف تعیین‌شده از سوی این سازمان برای بهبود زندگی بیش از ٧ میلیارد نفر در جهان، تا ضرب‌الاجل سال 2030 تحقق خواهد یافت. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، روز جمعه در جلسه ارائه گزارش سالانه این سازمان، با تأکید بر نیاز فوری به همکاری قوی‌تر و مؤثرتر بین‌المللی برای تسریع پیشرفت در جهت رسیدن به اهداف توسعه پایدار، گفت:«واقعیت ساده است. شکست ما در تأمین صلح، مقابله با تغییرات آب و هوایی و تقویت مالی بین‌المللی، سبب تضعیف توسعه جهانی می‌شود.در دنیایی از ثروت، دانش و فناوری‌های بی‌سابقه، انکار نیازهای اولیه بسیاری(از انسان‌ها)، ظالمانه و غیرقابل‌قبول است.» با این اوصاف، گوترش توضیحی در خصوص چرایی و چگونگی تحقق این روند معکوس نداده است! دبیر کل سازمان ملل متحد، حتی جرئت نام بردن از آمریکا و اتحادیه اروپا به‌عنوان عوامل اصلی این شکست و ناکامی را ندارد. بر اساس جدیدترین گزارش اهداف توسعه پایدار سازمان ملل، تنها ١٧ درصد از این اهداف در مسیر دستیابی قرار دارند. تقریبا نیمی از آن‌ها پیشرفتی حداقلی یا متوسط داشته و بیش از یک‌سوم نیز متوقف‌شده و یا حتی پسرفت کرده‌اند. رهبران جهان در سپتامبر ۲۰۱۵ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، دستور کار توسعه پایا ۲۰۳۰ را تصویب کردند. این دستور کار شامل ۱۷هدف کلی -از پایان دادن به فقر جهانی و ۱۶۹ هدف مشخص است که نقشه راه جامعه بین‌المللی را درزمینه توسعه پایا برای پانزده سال آینده ترسیم می‌کند. درهرحال، بهتر است مقامات سازمان ملل متحد بیش از این نقش ساختار مخرب و ناکارآمد این مجموعه را در توقف توسعه متوازن در جهان را انکار نکنند. تا زمانی که ساختار شورای امنیت سازمان ملل اصلاح‌نشده و قدرت‌های سلطه‌گر در این مسیر دست به اصلاح رویکرد خود نزنند، بحران عدم توسعه بین‌المللی به قوت خود باقی خواهد ماند.