اگرچه گرمازدگی و اختلال درروند طبیعی فعالیت بدن از عوارض و تبعات افزایش دمای هوا محسوب می‌شود، اما بهتر است بدانیم این مسئله خود را بر روی اثربخشی بسیاری از داروها نیز نشان می‌دهد.
به عبارت بهتر، گرمای هوا بستری را فراهم می‌کند تا در آن، از میزان تأثیرداروها بر بدن کاسته شود. برخی از داروها تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد را تحمل می‌کنند، اما به‌طورکلی باید آن‌ها را در دمای ۱۵ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد در مکانی خشک و خنک و به‌دوراز نور خورشید نگهداری کرد. رویترز می‌نویسد که جهان به‌تازگی گرم‌ترین روز ثبت‌شده در تاریخ را پشت سر گذاشته است و موج گرمای طولانی‌مدت به‌واسطه تغییرات اقلیمی شایع‌تر شده است. این شرایط داروها و تأثیراتی را که بر بیماران می‌گذارند دستخوش تغییر می‌کند.
داروهایی که در شرایط معمول تجویز می‌شوند، در دمای بالا، با ایجاد اختلالاتی در توانایی عرق کردن و سرعت جریان خون، حساسیت بیماران به گرما را افزایش می‌دهند. گرما همچنین خطر فاسدشدن تقریبا همه داروها، ازجمله کپسول، اسپری، قرص و انواع دیگر داروها، را اگر در شرایط دمایی خاصی نگهداری نشوند افزایش می‌دهد.
ازاین‌رو با توجه به تشدید بحران‌های آب و هوایی در جهان و گرم‌تر شدن کره زمین، شرکت‌های دارویی باید درصدد افزایش میزان مقاومت محصولات تولیدی خود در برابر گرما برآیند. در این خصوص لازم است فرمول‌های ساخت دارو از متغیرها و خطوط قرمز جدیدی پیروی کند.البته رسیدن به این نقطه آسان نیست و قطعا با افزایش هزینه‌ها و محدودیت‌هایی همراه است، اما چاره‌ای جز این نیست!
با پیش‌فرض ادامه روند کنونی، میزان مصرف داروها توسط بیماران( باهدف تأثیرگذاری بهتر در برابر بیماری) نیز قاعدتا باید تغییر پیدا کند. تأثیر گرما بر داروها با توجه به وضعیت سلامت فردی، دوز و شرایط محیط متفاوت است. کارشناسان می‌گویند که بیماران برای تنظیم دوز یا مصرف قرص در هوای گرم باید با پزشک مشورت کنند و همچنین با آب‌رسانی به بدن، استفاده از بادبزن، در سایه ماندن و استفاده از دستگاه‌‌های خنک‌کننده مانند کولر، خودشان را خنک نگه‌دارند.
بازدارنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) با سرکوب تشنگی، تشخیص نیاز به نوشیدن آب را دشوار می‌کنند و خطر کم‌آب شدن بدن را افزایش می‌دهند. داروهای مسدودکننده کانال کلسیم، عدم تعادل مواد معدنی را به دنبال دارند و تنظیم دمای بدن را سخت‌تر می‌کنند، درحالی‌که داروهای مسدودکننده بتا، عرق کردن و خنک نگه‌داشتن بدن را سخت‌تر می‌کنند. قرص‌های ادرارآور هم باعث کم‌آبی و عدم تعادل در مواد معدنی می‌شوند.برخی داروهای ضد روان‌پریشی قابلیت تعریق بیماران را محدود می‌کنند. برخی داروهای ضدافسردگی تأثیر معکوس دارند و تعریق و سرکوب تشنگی را افزایش می‌دهند. محرک‌هایی مانند آمفتامین‌ها و داروهای دیگری که برای اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی تجویز می‌شوند، ممکن است با سیستم عصبی مرکزی بدن فعل‌وانفعال ایجاد کنند و دمای بدن را افزایش دهند.