کشورهای متحد آمریکا یکی پس از دیگری مشغول صدوربیانیه های سلبی درخصوص محکومیت اعمال تعرفه‌های 50 درصدی واشنگتن بر واردات فولاد و آلومینیوم دراین کشور هستند. ماهیت ماجرا، به‌مراتب پیچیده‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شود. دونالد ترامپ پس از بازگشت به کاخ سفید، اعمال سیاست‌های سخت‌گیرانه تجاری و افزایش فشار اقتصادی بر چین، اروپا و سایر شرکای تجاری ایالات‌متحده را به یکی از اولویت‌های خود تبدیل کرده است؛ اولویت‌هایی که باعث نوسان‌های شدید در بازارهای مالی شده و جهان را در آستانه آغاز «جنگ تجاری» قرار داده است.اعمال رسمی تعرفه‌های 50 درصدی بر واردات آلومینیوم و فولاد از سوی دولت ترامپ ،ازآن‌جهت اهمیت دارد که وی هیچ‌گونه استثنایی در این خصوص قائل نشده و حتی رایزنی‌های پنهانی میان سران کشورهای متحد آمریکا در کاخ سفید در خصوص استثنا نمودن آن‌ها در این جنگ تعرفه‌ای را نادیده انگاشته است. جنگ تعرفه‌ای ترامپ، اقتصاد جهان را در آستانه تکانه‌ای جدید قرار داده است؛ وضعیتی که ممکن است باعث کند شدن رشد اقتصادی، تجارت منقبض‌تر و تورم بیشتر برای جهان باشد.متحدان آمریکا نیز در این معادله، متضرر خواهند شد و عملا تفاوتی میان آن‌ها و دیگر بازیگران بین‌المللی وجود ندارد. متحدان آمریکا شدیدا شوکه شده‌اند! آن‌ها تصور می‌کردند ترامپ حداقل در سیاست‌های اعمالی خود درجنگ تعرفه‌ای، تمایزی میان آن‌ها و دیگران قائل شود اما اجرایی سازی دستورالعمل اخیر کاخ سفید جایی برای خوش‌بینی کاذب آن‌ها باقی نگذاشته است. ترامپ حتی به مهره‌های بازی و شرکای خود در حوزه روابط بین‌الملل رکب زده است:از انگلیس و استرالیا تا ژاپن و اتحادیه اروپا اکنون با اعلان جنگی رسمی ( در عرصه اقتصادی) از سوی واشنگتن طرف هستند که قرار است دامنه آن به دیگر اقلام و صنایع نیز گسترش پیدا کند.
رهبر معظم و حکیم انقلاب اسلامی طی هفته‌ها و روزهای اخیر، بارها موضوع بی‌اعتمادی مطلق به دولت جدید آمریکا و چرایی عدم مذاکره با آن را قویا در مواضع اصولی و ارزشمند خود مطرح فرموده‌اند. آنچه اخیرا و در جریان اجرایی ساختن دستورالعمل تعرفه‌ای ترامپ رخ داد، شاهد مثالی گویا بر قدرت رصدگری وتحلیل حضرت امام خامنه‌ای ( دام عزه) محسوب می‌شود. در شرایطی که دولت آمریکا حتی به بازیگران تابع و متحدان خود در نظام بین‌الملل نیز رحم نمی‌کند و بر اساس اطلاعات موثق، توافقات پشت پرده هفته‌های اخیر با آن‌ها را نیز در دستورالعمل اجرایی خود نادیده می‌انگارد، حجت بر دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان نیز تمام شده است. ما با دولتی مواجه هستیم که ابایی از رکب زدن به نزدیکان خود نیز ندارد .در چنین شرایطی واقعا چگونه می‌توان از مذاکرات تأثیرگذار و نتیجه محور با چنین دولتی در واشنگتن سخن به میان آورد؟!