نتیجه بازی در زمین واشنگتن و تل‌آویو

حنیف غفاری
ولودیمیر زلنسکی ،رئیس‌جمهور اوکراین تبدیل به یک شکست‌خورده تمام‌عیار در نظام بین‌الملل شده است.درحالی‌که تل‌آویو در سایه حمایت‌های واشنگتن و اتحادیه اروپا مشغول نسل‌کشی و تخریب نوار غزه می‌باشد، مقامات اوکراینی روزبه‌روز بیشتر به شکست نهایی در جنگ با روسیه نزدیک می‌شوند. زلنسکی که از ابتدا، خود را به‌عنوان متغیری وابسته به کاخ سفید و رژیم اشغالگر قدس در کی یف معرفی نموده است، اکنون از سوی غرب بابت مذاکرات صلح با روسیه و پذیرش برخی شروط مسکو جهت پایان دادن به جنگ تحت‌فشار قرارگرفته است. اگرچه رئیس‌جمهور اوکراین این موضوع را ظاهرا تکذیب کرده است، اما شواهد و مستندات موجود و همچنین سکوت معنادار بازیگران غربی نشان می‌دهد که تاریخ‌مصرف زلنسکی برای آن‌ها به پایان رسیده است. 
اخیرا رئیس‌جمهور اوکراین با «اورزولا فون در لاین»، رئیس کمیسیون اتحادیه اروپا دیدار کرده و در این دیدار، نسبت به وضعیت جنگ ابراز نگرانی کرده است. سخنان   «والری زالوژنی» فرمانده کل ارتش اوکراین که وضعیت در خط مقدم جنگ را به‌مانند یک «بن‌بست» توصیف کرده است، جایی برای فرار زلنسکی از واقعیت باقی نگذاشته و مسیر وی به‌سوی شکست نهایی را هموارتر ساخته است. 
واقعیت امر این است که زلنسکی بابت بازی در زمین ناتو و همراهی با ایده گسترش ناتو به شرق ( باهدف محاصره راهبردی و جغرافیایی روسیه)، بدترین خطای ممکن را مرتکب شد. مقامات آمریکایی به رئیس‌جمهور اوکراین وعده داده بودند که جنگی میان کی یف و مسکو در کار نخواهد بود و اگر چنین مسئله‌ای رخ دهد، به حمایت‌های همه‌جانبه خود از کی یف روی خواهند آورد. اما اختلاف میان اعضای ناتو بر سر توصیف میدان جنگ و نحوه مواجهه با آن از ابتدا محرز بود. اکنون تاب‌آوری بسیاری از دولت‌های اروپایی در حمایت از دولت زلنسکی به پایان رسیده و فرا متن میدان جنگ اوکراین کاملا برخلاف محاسبات و القائات اولیه غرب به دولت این کشور پیش می‌رود. 
اکنون اوکراین تبدیل به یک زمین سوخته شده و خبری نیز از عضویت این کشور در اتحادیه اروپا و ناتو نیست!
به عبارت بهتر، زلنسکی بر اثر بازی در زمین آمریکا و رژیم اشغالگر قدس یک بازی دوسر باخت را تجربه کرده  و گریزی از فرجام این بازی نیز وجود ندارد.عضویت در پیمان آتلانتیک شمالی و اتحادیه اروپا، دو وعده مطلق و متقن غرب به رئیس‌جمهور زودباور اوکراین در ابتدای وقوع جنگ بود اما اکنون بازیگران غربی حاضر به پذیرش یک بازیگر جنگ‌زده و دردسرساز در بین خود نیستند. گفتاردرمانی سیاستمدارانی مانند جوبایدن ، ماکرون ، اولاف شولتس  و جوزف بورل نیز نتوانسته است منجر به نجات زلنسکی از سقوط و شکست قطعی در جنگ شود.شکست در نبرد باخموت و ناکامی ارتش در ضد حمله علیه روسیه در مناطق شرقی( دونتسک و لوهانسک) موضوعی نیست که دیگر زلنسکی بتواند آن‌ها را با استناد به پروپاگاندای رسانه‌ای و تبلیغاتی غرب لاپوشانی کند، ضمن آنکه عاملان غربی جنگ اوکراین نیز دیگر تمایلی در خصوص لاپوشانی این موارد ندارند.
نتیجه بازی در زمین  واشنگتن و تل‌آویو