ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 21
مختصات جنگ نرم جدید
محمدکاظم انبارلویی
دشمن اکنون در حال تدارک مختصات جنگ نرم جدید است. کانون اصلی این جنگ، کم‌انگاری یا هیچ‌انگاری «خدمات انقلاب» است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانیه گام دوم فهرستی از برکات بزرگ انقلاب اسلامی در ایران منطقه و جهان را بیان فرمودند. برکاتی که می‌شود آن را با چشم دید و با عقل سرخ به تحلیل و تقویم آن نگاه کرد.
دشمن امروز در حال تولید نفرت از شیوه و روش حکمرانی و نظام سیاسی در ایران است. یک تیم مجرب و مجهز با بودجه سرویس‌های امنیتی غرب مشغول سیاه‌نمایی، ناامیدسازی، مشغول‌سازی نیروهای انقلابی به هم و هنجارسازی برای مذاکره مجدد با آمریکا از طریق تقویت دوقطبی معیشت و مقاومت است. عناصر نفوذی در دولت طوری عمل می‌کنند که با گرانی و تورم افسارگسیخته و کاهش ارزش پول ملی که خود با تصمیمات غلط، وضعیت اقتصاد را به این وضع رسانده‌اند می‌خواهند القا کنند مشکلات اقتصادی راه‌حلی جز مذاکره با آمریکا ندارد.
از سوی دیگر عده‌ای اجیر شده‌اند تا با اخلال در منظومه فکری امام(ره) و رهبری، نظریه ما «هیچ» هستیم، راه‌حل همه چیز را باید در غرب جست‌وجو کرد، یک جبهه تئوریک از راه‌حل‌های «لیبرالی» و «نئولیبرالی» را که الان پوسیده‌ترین شکل آن در غرب نمود پیدا کرده، به عنوان یک مدل ارائه دهند.
از طرفی یک جماعتی را به راه انداخته‌اند که خود آنها بخشی از مشکلات کشور و بروز اختلالات در خدمات به مردم هستند تا پرچمداری مطالبات مردم را به دست گیرند، با صغرا و کبرا مغالطه‌آمیز، با چاشنی راست و دروغ و تحلیل‌های وارونه و جهت‌دار و دشمن‌شاد‌کن، مسیرهای آشوب و فتنه جدید را نشان دهند.
ظرفیت نخبگی سیاسی کشور، بصیرت مردم و هوشمندی رهبری در هدایت امور، ترفندهای جنگ نرم را خنثی کرده است، به گونه‌ای که هر حرکت براندازانه در نطفه می‌میرد و عقیم می‌ماند.
قدرت نظامی کشور و عمق راهبردی آن در منطقه، دشمن را به هراس انداخته است. دشمن به جز تحریم اقتصادی و توطئه سیاسی، راه‌حلی ندارد.
همین جمعه گذشته ژنرال کنت مک‌کنزی فرمانده نیروهای تروریست آمریکایی در منطقه گفته است: «ایران برای بیرون راندن آمریکا از منطقه برنامه دارد.»
پنتاگون طی دو دهه گذشته هر وقت کاخ سفید از آن خواسته دست به ماشه ببرد، عدم آمادگی خود را اعلام کرده است. مقامات پنتاگون می‌گویند: هر حملهای به ایران باعث می‌شود در همان ساعات اولیه صدها خشاب موشکی از ایران، سوریه، لبنان و غزه به سوی رژیم صهیونیستی و پایگاه‌های آمریکا در منطقه شلیک شود! لذا عملا چیزی نمی‌ماند تا بشود روی آن مذاکره کرد، حتی اگر آمریکا علیه ایران دست به حمله اتمی بزند. آنها می‌گویند: این حقیقت غیر از قدرت پهپادی و توان رزمی انسانی ایرانیان در کل منطقه است.
امروز ارتش رسانه‌ای غرب به بهانه افزایش قیمت ارز، طلا، مسکن و خودرو روی اعصاب مردم راه می‌روند. دولت باید به این رجزخوانی‌های نرم خاتمه دهد. کاخ سفید باید بداند در حالی که مردم آمریکا نمادهای سرمایه‌داری، برده‌داری و تبعیض نژادی را در 50 ایالت این کشور به زیر کشیده‌اند و علی‌رغم خطرات کرونا، هنوز در کف خیابان مشغول نافرمانی مدنی هستند، نمی‌توانند در ایران به راه‌اندازی یک فتنه جدید فکر کنند.
نیروهای انقلاب باید در مسیر همدلی، هم‌افزایی و هفکری قرار گیرند تا بتوانند با تعمیق وحدت ملی، با ارتقای قدرت ملی و بسط گفتمان رهبری در برابر توطئه‌های آمریکا بایستند. ما امروز بیش از هر زمان به آرامش نیاز داریم تا با عقلانیت بر شبه‌بحران‌های امنیتی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تولیدشده از سوی دشمن و عناصر نفوذی، فائق آییم.
جنبش مواسات و کمک مؤمنانه امروز یک راهبرد برای خنثی کردن توطئه‌های نرم دشمن است. هر کس که به این جنبش بپیوندد، در حقیقت یک سرباز به جبهه نبرد نرم با دشمن گسیل داشته است. امروز کشور با هدایت‌های رهبری در مسیر تحول بنیادین گام برمی‌‌‌دارد، عقب‌ماندگان از این مسیر باید خود را به قافله تحول‌خواهی برسانند.
ناکارآمدی دولت را باید با نقد مشفقانه و ارائه راه‌حل‌های عملی برای برون‌رفت از مشکلات به کارآمدی تبدیل کرد. دولت در عمر کوتاه باقی‌مانده خود نیاز به تغییر «مسیر» دارد نه تغییر «رئیس»! اعتراف به اشتباه و برگشتن از مسیر غلط را نباید «هو» کنیم. اکنون وقت «تصفیه» حساب نیست. جلوی ضرر، زیان و خسارت را هر قدر بگیریم، سود است. نباید از این سود بگذریم.
دشمن اکنون در حال تدارک مختصات جنگ نرم جدید است. کانون اصلی این جنگ، کم‌انگاری یا هیچ‌انگاری «خدمات انقلاب» است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در بیانیه گام دوم فهرستی از برکات بزرگ انقلاب اسلامی در ایران منطقه و جهان را بیان فرمودند. برکاتی که می‌شود آن را با چشم دید و با عقل سرخ به تحلیل و تقویم آن نگاه کرد.
دشمن امروز در حال تولید نفرت از شیوه و روش حکمرانی و نظام سیاسی در ایران است. یک تیم مجرب و مجهز با بودجه سرویس‌های امنیتی غرب مشغول سیاه‌نمایی، ناامیدسازی، مشغول‌سازی نیروهای انقلابی به هم و هنجارسازی برای مذاکره مجدد با آمریکا از طریق تقویت دوقطبی معیشت و مقاومت است. عناصر نفوذی در دولت طوری عمل می‌کنند که با گرانی و تورم افسارگسیخته و کاهش ارزش پول ملی که خود با تصمیمات غلط، وضعیت اقتصاد را به این وضع رسانده‌اند می‌خواهند القا کنند مشکلات اقتصادی راه‌حلی جز مذاکره با آمریکا ندارد.
از سوی دیگر عده‌ای اجیر شده‌اند تا با اخلال در منظومه فکری امام(ره) و رهبری، نظریه ما «هیچ» هستیم، راه‌حل همه چیز را باید در غرب جست‌وجو کرد، یک جبهه تئوریک از راه‌حل‌های «لیبرالی» و «نئولیبرالی» را که الان پوسیده‌ترین شکل آن در غرب نمود پیدا کرده، به عنوان یک مدل ارائه دهند.
از طرفی یک جماعتی را به راه انداخته‌اند که خود آنها بخشی از مشکلات کشور و بروز اختلالات در خدمات به مردم هستند تا پرچمداری مطالبات مردم را به دست گیرند، با صغرا و کبرا مغالطه‌آمیز، با چاشنی راست و دروغ و تحلیل‌های وارونه و جهت‌دار و دشمن‌شاد‌کن، مسیرهای آشوب و فتنه جدید را نشان دهند.
ظرفیت نخبگی سیاسی کشور، بصیرت مردم و هوشمندی رهبری در هدایت امور، ترفندهای جنگ نرم را خنثی کرده است، به گونه‌ای که هر حرکت براندازانه در نطفه می‌میرد و عقیم می‌ماند.
قدرت نظامی کشور و عمق راهبردی آن در منطقه، دشمن را به هراس انداخته است. دشمن به جز تحریم اقتصادی و توطئه سیاسی، راه‌حلی ندارد.
همین جمعه گذشته ژنرال کنت مک‌کنزی فرمانده نیروهای تروریست آمریکایی در منطقه گفته است: «ایران برای بیرون راندن آمریکا از منطقه برنامه دارد.»
پنتاگون طی دو دهه گذشته هر وقت کاخ سفید از آن خواسته دست به ماشه ببرد، عدم آمادگی خود را اعلام کرده است. مقامات پنتاگون می‌گویند: هر حملهای به ایران باعث می‌شود در همان ساعات اولیه صدها خشاب موشکی از ایران، سوریه، لبنان و غزه به سوی رژیم صهیونیستی و پایگاه‌های آمریکا در منطقه شلیک شود! لذا عملا چیزی نمی‌ماند تا بشود روی آن مذاکره کرد، حتی اگر آمریکا علیه ایران دست به حمله اتمی بزند. آنها می‌گویند: این حقیقت غیر از قدرت پهپادی و توان رزمی انسانی ایرانیان در کل منطقه است.
امروز ارتش رسانه‌ای غرب به بهانه افزایش قیمت ارز، طلا، مسکن و خودرو روی اعصاب مردم راه می‌روند. دولت باید به این رجزخوانی‌های نرم خاتمه دهد. کاخ سفید باید بداند در حالی که مردم آمریکا نمادهای سرمایه‌داری، برده‌داری و تبعیض نژادی را در 50 ایالت این کشور به زیر کشیده‌اند و علی‌رغم خطرات کرونا، هنوز در کف خیابان مشغول نافرمانی مدنی هستند، نمی‌توانند در ایران به راه‌اندازی یک فتنه جدید فکر کنند.
نیروهای انقلاب باید در مسیر همدلی، هم‌افزایی و هفکری قرار گیرند تا بتوانند با تعمیق وحدت ملی، با ارتقای قدرت ملی و بسط گفتمان رهبری در برابر توطئه‌های آمریکا بایستند. ما امروز بیش از هر زمان به آرامش نیاز داریم تا با عقلانیت بر شبه‌بحران‌های امنیتی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تولیدشده از سوی دشمن و عناصر نفوذی، فائق آییم.
جنبش مواسات و کمک مؤمنانه امروز یک راهبرد برای خنثی کردن توطئه‌های نرم دشمن است. هر کس که به این جنبش بپیوندد، در حقیقت یک سرباز به جبهه نبرد نرم با دشمن گسیل داشته است. امروز کشور با هدایت‌های رهبری در مسیر تحول بنیادین گام برمی‌‌‌دارد، عقب‌ماندگان از این مسیر باید خود را به قافله تحول‌خواهی برسانند.
ناکارآمدی دولت را باید با نقد مشفقانه و ارائه راه‌حل‌های عملی برای برون‌رفت از مشکلات به کارآمدی تبدیل کرد. دولت در عمر کوتاه باقی‌مانده خود نیاز به تغییر «مسیر» دارد نه تغییر «رئیس»! اعتراف به اشتباه و برگشتن از مسیر غلط را نباید «هو» کنیم. اکنون وقت «تصفیه» حساب نیست. جلوی ضرر، زیان و خسارت را هر قدر بگیریم، سود است. نباید از این سود بگذریم.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 19
چگونه غول فساد اقتصادی را نابود کنیم؟
احمدرضا هدایتی
این روزها کافی است که واژه‌هایی مثل؛ پارتی‌بازی اختلاس، رشوه و رانت در ایران را در اینترنت جست وجو کنیم تا با انبوهی از اخبار راست و دروغ و ضدونقیض در مورد فساد حاکم بر سیستم اداری کشور مواجه شویم.بی‌تردید بخشی از این اخبار و اطلاعات مخصوصا گزارشاتی که از سوی رسانه‌های معاند منتشر می‌شود، تکراری و حاصل اتهامات و شایعات غیرواقعی و یا بزرگنمایی و سیاه‌نمایی خواسته و ناخواسته رسانه‌های مختلف داخلی و خارجی است، اما قطعانمی‌شود به‌طور کامل منکر آلودگی جامعه به این پدیده شوم شد.
نکته قابل‌تأمل دیگر در این رابطه این است که
با توجه به اخبار رسانه‌ها و براساس گزارش نهادهای ذی‌ربط بین‌المللی، همه کشورهای جهان به اَشکال مختلف آشکار یا پنهان، سازمان‌یافته یا غیرسازمان یافته، گسترده یا محدود و محسوس یا نامحسوس با این معضل خطرناک دست‌وپنجه نرم می‌کنند و همانطور که گفته شد، متأسفانه کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست.
در این رابطه اگرچه معمولاً گزارش رسانه‌های خارجی و نهادهای مذکور در مورد جمهوری اسلامی ایران مغرضانه و هدفمند است، اما حتی اگر این گزارش‌ها مغرضانه تهیه شده باشد، نمی‌شود آنها را کاملاً مردود دانست و لذا نباید مورد کم‌توجهی قرار گیرد.
به‌عنوان مثال؛ بر اساس گزارش سالانه سازمان شفافیت بین‌المللی در سال ۲۰۲۰، جمهوری اسلامی ایران از لحاظ فساد مالی در میان ۱۸۰ کشور، رتبه ۱۴۶ را به خود اختصاص داده است که نسبت به سال گذشته ۸ پله سقوط کرده است، که باید با توجه به شرایط خاص کشور، دلایل آن موردبررسی قرار گیرد.
البته همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب در تاریخ 17/3/96 در جریان دیدار دانشجویان با ایشان فرمودند؛ «فساد در ایران سیستمی نیست»، چراکه ساختار و ماهیت حکومت اسلامی نه‌تنها در تعارض کامل با فساد قرار دارد بلکه اگر الگوهای اسلامی به‌درستی و در چارچوب اصول و ارزش‌های اسلامی طراحی و اجرا شوند، ساختار و سیستم عاری از هرگونه عامل مفسده‌انگیز است.
درواقع فساد سیستماتیک زمانی عینیت پیدا می‌کند که همانند دوران طاغوت، ساختار حکومت فسادزا و مسئولین آن از صدر تا ذیل همه فاسد باشند و فساد به یک هنجار در جامعه تبدیل شده باشد که به‌رغم تبلیغات منفی رسانه‌های معاند، این نکته به‌هیچ‌وجه در مورد جمهوری اسلامی ایران مصداق ندارد و اکثریت قاطع مسئولین و مدیران که از بدنه همین ملت انقلابی و مؤمن به‌کار گرفته شده‌اند، افرادی پاک‌دست و صالح هستند.
درعین‌حال به علل مختلف موجه و غیرموجه که در ادامه مورداشاره قرار خواهد گرفت، در حال حاضر همین مقدار مفاسدی که در کشور رخ می‌دهد، متعدد و متنوع است.
با توجه به توضیحات فوق، حال این سؤالات مطرح می‌شود که پس علت بروز فساد به‌خصوص در بخش اقتصادی چیست و علل مورداشاره کدامند؟ چگونه رسانه‌هایی مثل صداوسیما می‌توانند، با انجام کار میدانی این مفاسد را شناسایی کنند، اما دستگاه‌های نظارتی و کنترلی نمی‌توانند؟ اصولاً جایگاه پیشگیری در این رابطه کجاست و چرا تاکنون در این زمینه کار اساسی و جدی صورت نگرفته است؟
مهم‌ترین علل بروز فساد در کشور:
همان‌گونه که قبلاً گفته شد، تردیدی وجود ندارد که بخش قابل‌توجهی از نابسامانی‌ها و ناهنجاری‌های اخلاقی و رفتاری کنونی جامعه حاصل توطئه‌های خارجی و داخلی مثل؛ جنگ تحمیلی، تخریب، تحریم، ترور و شبیخون فرهنگی دشمنان این مرزوبوم و رسانه‌های وابسته به آن‌هاست، اما عوامل متعدد دیگری نیز وجود دارند که جنبه داخلی دارند و کلید رفع آنها در دست دولتمردان کشور قرار دارد.
غفلت از اصلاح نظام تعلیم و تربیت و اجرای اصولی آن در بخش‌ها و سطوح مختلف و کادرسازی و تربیت نیروی انسانی تراز انقلاب یکی از مهم‌ترین این عوامل محسوب می‌شود.
این مشکل نه‌تنها سبب عدم شکل‌گیری کامل دولت و جامعه اسلامی و درنتیجه عدم طراحی و اجرای الگوهای اسلامی شده است، بلکه به‌تبع آن باعث شده تا ساختار، سازمان و سیستم‌های اداری و اجرایی حکومت، تهی از ارزش‌های دینی در حد مطلوب آن و درنتیجه فاقد کارآمدی لازم در حد نظام اسلامی باشند.
بخش دیگری از فساد موجود نیز ناشی از ضعف سیستم بسیار مهم کنترل و نظارت و به‌خصوص ناکامی در پیشگیری از بروز ناهنجاری‌هایی مانند؛ رشوه، رانت، اختلاس و دلالی و واسطه‌گری غیرقانونی و همچنین به‌روز نبودن قوانین و مقررات و نیز فقدان اراده واقعی برای رفع مشکلات مذکور و شفاف‌سازی امور است.
بنابراین اگر فساد وجود دارد و دستاوردهای عظیم انقلاب تحت‌الشعاع این شرایط قرار گرفته، یا ناشی از نفوذ و حضور افراد خائن و زالوصفت در نظام اداری است، یا حاصل به‌کارگیری افراد ناتوان و ناکارآمدی است که یا باید عزل و محاکمه شوند و یا باید کناره‌گیری کنند و کار را به افراد متعهد و متخصص واگذار نمایند.
مسئولین محترم دستگاه‌های اجرایی باید توجه داشته باشند که تداوم حضور این‌گونه افراد در نظام اداری و اجرایی کشور نه‌تنها می‌تواند اعتبار و آبروی خود آنها را خدشه‌دار سازد، بلکه می‌تواند لطمات جبران‌ناپذیری را به جایگاه و منافع ایران اسلامی وارد نموده و به سلب اعتماد عمومی از مسئولین نظام منجر شود.
برخی از نمونه‌های قابل‌ذکر فساد در نظام اداری عبارتند از:
ذکر این نکته ضروری است که بررسی اخبار نیز نشان می‌دهد، نظام اداری در هر سه قوه مدت‌هاست که کم یا زیاد، گرفتار معضل فساد در بخش‌ها و زمینه‌های مختلف شده‌اند، بااین‌حال قوه مجریه با توجه به گستردگی رده‌های تحت پوشش و تعاملات و تبادلات اجتماعی بیشتر، بیش از سایر قوا درگیر این مشکل است.
موارد ذیل بخشی از مراکز و موضوعاتی هستند که اخبار آن در رسانه‌های مختلف منتشر شده و متأسفانه به ادعای کارشناسان ذی‌ربط، گاهی این مفاسد در حد فاجعه ملی تلقی شده و در مواردی مثل اختلاس‌ها، زیان و خسارت آن حتی بیشتر از بودجه یک‌سال کشور بوده است.
فساد در بخش تولید و تجارت ازجمله؛ فساد در گمرکات و مناطق آزاد، فساد در بخش واردات و صادرات و رانت‌های وارداتی و صادراتی و یا فساد در شیلات، فساد در برخی از صنایع مثل؛ خودروسازی، پتروشیمی و فولاد و فرار مالیاتی واردکنندگان و بعضاً صادرکنندگان و تولیدکنندگان.
قاچاق انواع کالا ازجمله؛ ورود یا خروج طلا، سکه و ارز، خودرو، لوازم‌خانگی، محصولات پتروشیمی، محصولات کشاورزی،
مواد غذایی، شکر، آرد، گندم و دام و حتی خاک.
فساد در بخش مسکن و امور زیربنایی ازجمله؛ کم‌کاری و برآوردهای غیرواقعی در پروژه‌های عمرانی، کم‌کاری و تقلب در فعالیت‌های عمرانی، زمین‌خواری، سندسازی برای املاک بلاصاحب، اختلاس در برخی از تعاونی‌ها مثل تعاونی فرهنگیان، فرار از رعایت قوانین فنی و مهندسی و فرار مالیاتی.
فساد و تخلف در بخش خدمات عمومی ازجمله؛ تخلف و رانت‌خواری در دریافت و پرداخت مالیات، تخلف در ارائه خدمات شهری (مثل اشتراک آب و برق از پشت کنتور و دریافت رشوه برای انتقال انشعابات آب، برق، گاز و تلفن به مناطق فاقد مجوز ساخت‌وساز)، تقلب و تبانی در خدمات نظارتی (مثل؛ نظارت فنی مهندسی در ساخت‌وسازها و همچنین فعالیت‌های کارشناسی در امور مختلف)، اختلاس و رانت‌خواری در شهرداری‌ها و تخلف و اختلاس حتی در بخش‌های امدادی و محرومیت‌زدایی مثل؛ هلال‌احمر، بهزیستی و کمیته امداد، حتی دزدی از کمک‌های مردمی.
فساد در بانک‌ها و مؤسسات مالی ازجمله؛ اختلاس، پول‌شویی، رانت و تخلف در بانک‌ها مثل بانک گردشگری، موسسه ثامن و سایر بانک‌ها و مؤسسات و پرداخت وام‌های بی‌ضابطه و یا اختلاس و تخلف در صندوق‌های بازنشستگی و بیمه‌ها، یا رانت و سوءاستفاده در تخصیص ارز دولتی و حراج بی‌ضابطه سکه.
فساد در بخش نفت و گاز و پتروشیمی ازجمله؛ فروش نامتعارف نفت، گم‌شدن دکل نفتی، عقد قراردادهای غیرقانونی و خیانت‌کار نفتی و گازی مانند؛ قرارداد توتال و کرسنت یا رانت و سوءاستفاده در واگذاری پتروشیمی‌ها.فساد در تعلیم و تربیت شامل؛ خریدوفروش و اخذ مدارک تحصیلی جعلی، خریدوفروش پایان‌نامه و رساله دانشجویی، سرقت علمی، عضویت رابطه‌ای در هیئت‌علمی دانشگاه‌ها، تخلفات متعدد در امور تحقیقاتی و پژوهشی، ستم‌خواهی برخی از عناصر دولتی از نتیجه کار مخترعین، مبتکرین و کارآفرینان.فساد مالی و اخلاقی در بخش فرهنگی و ورزشی ازجمله؛ در سینما ، فساد مالی و اخلاقی در ورزش به‌ویژه در فوتبال، اختلاس و فساد اخلاقی در رسانه ملی و حتی میراث فرهنگی.فساد در خصوصی‌سازی ازجمله؛ واگذاری‌های رانتی و بی‌حساب‌وکتاب پتروشیمی‌ها، کارخانجات و مراکز تولیدی مختلف و همچنین درزمینهٔ فروش اموال و املاک مازاد دستگاه‌های دولتی.فساد در بهداشت و درمان ازجمله؛ در بخش حیاتی دارو و تجهیزات پزشکی و حق ویزیت و دستمزد عمل پزشکان و توریست درمانی و امثال آن.
فساد در مجلس شامل؛ رانت‌خواری و اخذ رشوه توسط برخی نمایندگان، سوءاستفاده از ریاست و بعضاً عضویت در کمیسیون‌ها برای تأمین نامتعارف منافع حوزه انتخابیه و حتی منافع شخصی و حزبی ازجمله تخصیص اعتبار اختصاصی خارج از برنامه (مشابه آنچه آقای تاج‌گردون انجام داده است)، ضعف نظارت و درنتیجه فساد در شوراهای اسلامی شهر و روستا.
فساد در قوه قضائیه ازجمله؛ رانت‌خواری و اخذ رشوه توسط برخی از قضات و مدیران و یا اخذ رشوه و تبانی و استفاده از شاهد جعلی توسط برخی از وکلا درگذشته.
راهکار برون‌رفت از این مشکل چیست؟
منویات و رهنمودهای مختلف و مکرر ولایت به‌ویژه فرمان هشت ماده‌ای رهبر معظم انقلاب که در تاریخ 10/2/1380 در جهت جلوگیری از بروز جرم و مقابله با مفاسد و اجرای عدالت خطاب به روسای قوای سه‌گانه صادر فرمودند، ناظر بر همین بحث (راه‌کارهای پیشگیری از بروز فساد و برون‌رفت از آن) است و اگر در همان زمان به‌طور جدی در دستور کار مسئولین ذی‌ربط قرار می‌گرفت، اکنون با این حجم از ناهنجاری‌ها مواجه نبودیم.
به همین دلیل در شرایط فعلی، اصلی‌ترین و مهم‌ترین اقدام زیربنایی لازم‌الاجرا، فرهنگ‌سازی با تمرکز بر تقویت و بهینه‌سازی نظام تعلیم و تربیت است، این مفهوم بدان معنا است که اصولاً تعلیم و تربیت در جامعه اسلامی باید به‌گونه‌ای اجرا گردد که به ایجاد نظام خودکنترلی منتهی شود و کسی شرعاً و قانونا به خود اجازه ندهد که مرتکب جرم و تخلف و خیانت در امانت شود.
هم‌زمان با برنامه‌ریزی و انجام سایر اقدامات در این زمینه، باید اصلاحات ساختاری و سیستمی و به عبارت بهتر، طراحی و اجرای الگوهای بومی کاملاً اسلامی که مهم‌ترین بخش کار محسوب می‌شود، نیز با سرعت و دقت فراوان در دستور کار قرار گیرد.
بااین‌حال ازآنجاکه انجام امور فوق زمان‌بر است، باید علاوه بر انجام اقدامات فوق، تقویت و بهینه‌سازی سیستم‌های کنترلی و نظارتی، پاک‌سازی نظام اداری از عناصر فاسد، خائن و ناکارآمد، به‌روزرسانی قوانین و مقررات و رفع خلأهای قانونی و به‌خصوص اجرای بند نوزدهم سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی که همه ارکان نظام را ملزم به شفاف‌سازی اقتصاد و سالم‌سازی آن و جلوگیری از اقدامات و فعالیت‌ها فسادزا در حوزههای تولید و تجارت و مبادلات پولی و مالی می‌نماید، نیز موردتوجه جدی و فوری قرار گیرد. طبیعی است مانند همیشه مردم، مسئولین و رسانه‌ها نیز می‌توانند در تعامل با یکدیگر نقش مهمی را در دستیابی به این هدف و رفع موانع و اجرای طرح‌ها و برنامه‌ها ایفا نمایند و مسلماً اقداماتی نظیر اقدامات اخیر قوه قضائیه در این زمینه، اعتمادسازی بیش‌ازپیش مردم و افکار عمومی جامعه را به همراه خواهد داشت.
نتایج کار کشورهای موفق اروپایی مثل؛ سوئد، دانمارک و نروژ و یا حتی کشورهایی مانند؛ مالزی و سنگاپور نیز حکایت از آن دارد که همراهی مردم در شفاف‌سازی فعالیت‌های اقتصادی و استفاده از نرم‌افزارهای رایانه‌ای برای ثبت و ضبط و آزادسازی جریان اطلاعات، نقش اساسی در موفقیت آنها داشته است.
به همین دلیل اکنون شرایط به‌گونه‌ای رقم خورده است که همه نگاه‌ها به اقدامات مسئولین برای مقابله با مفاسد معطوف شده است و لذا کوچک‌ترین کم‌کاری و خطا، بیشترین واکنش منفی را در پی دارد.
کلام آخر اینکه؛ مردم ایران بارها ثابت کرده‌اند که حاضرند شرایط سخت را تحمل کنند، مشروط بر آنکه عدالت برقرار باشد و با مفسدین با شدت و قاطعیت برخورد شود.
این روزها کافی است که واژه‌هایی مثل؛ پارتی‌بازی اختلاس، رشوه و رانت در ایران را در اینترنت جست وجو کنیم تا با انبوهی از اخبار راست و دروغ و ضدونقیض در مورد فساد حاکم بر سیستم اداری کشور مواجه شویم.بی‌تردید بخشی از این اخبار و اطلاعات مخصوصا گزارشاتی که از سوی رسانه‌های معاند منتشر می‌شود، تکراری و حاصل اتهامات و شایعات غیرواقعی و یا بزرگنمایی و سیاه‌نمایی خواسته و ناخواسته رسانه‌های مختلف داخلی و خارجی است، اما قطعانمی‌شود به‌طور کامل منکر آلودگی جامعه به این پدیده شوم شد.
نکته قابل‌تأمل دیگر در این رابطه این است که
با توجه به اخبار رسانه‌ها و براساس گزارش نهادهای ذی‌ربط بین‌المللی، همه کشورهای جهان به اَشکال مختلف آشکار یا پنهان، سازمان‌یافته یا غیرسازمان یافته، گسترده یا محدود و محسوس یا نامحسوس با این معضل خطرناک دست‌وپنجه نرم می‌کنند و همانطور که گفته شد، متأسفانه کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نیست.
در این رابطه اگرچه معمولاً گزارش رسانه‌های خارجی و نهادهای مذکور در مورد جمهوری اسلامی ایران مغرضانه و هدفمند است، اما حتی اگر این گزارش‌ها مغرضانه تهیه شده باشد، نمی‌شود آنها را کاملاً مردود دانست و لذا نباید مورد کم‌توجهی قرار گیرد.
به‌عنوان مثال؛ بر اساس گزارش سالانه سازمان شفافیت بین‌المللی در سال ۲۰۲۰، جمهوری اسلامی ایران از لحاظ فساد مالی در میان ۱۸۰ کشور، رتبه ۱۴۶ را به خود اختصاص داده است که نسبت به سال گذشته ۸ پله سقوط کرده است، که باید با توجه به شرایط خاص کشور، دلایل آن موردبررسی قرار گیرد.
البته همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب در تاریخ 17/3/96 در جریان دیدار دانشجویان با ایشان فرمودند؛ «فساد در ایران سیستمی نیست»، چراکه ساختار و ماهیت حکومت اسلامی نه‌تنها در تعارض کامل با فساد قرار دارد بلکه اگر الگوهای اسلامی به‌درستی و در چارچوب اصول و ارزش‌های اسلامی طراحی و اجرا شوند، ساختار و سیستم عاری از هرگونه عامل مفسده‌انگیز است.
درواقع فساد سیستماتیک زمانی عینیت پیدا می‌کند که همانند دوران طاغوت، ساختار حکومت فسادزا و مسئولین آن از صدر تا ذیل همه فاسد باشند و فساد به یک هنجار در جامعه تبدیل شده باشد که به‌رغم تبلیغات منفی رسانه‌های معاند، این نکته به‌هیچ‌وجه در مورد جمهوری اسلامی ایران مصداق ندارد و اکثریت قاطع مسئولین و مدیران که از بدنه همین ملت انقلابی و مؤمن به‌کار گرفته شده‌اند، افرادی پاک‌دست و صالح هستند.
درعین‌حال به علل مختلف موجه و غیرموجه که در ادامه مورداشاره قرار خواهد گرفت، در حال حاضر همین مقدار مفاسدی که در کشور رخ می‌دهد، متعدد و متنوع است.
با توجه به توضیحات فوق، حال این سؤالات مطرح می‌شود که پس علت بروز فساد به‌خصوص در بخش اقتصادی چیست و علل مورداشاره کدامند؟ چگونه رسانه‌هایی مثل صداوسیما می‌توانند، با انجام کار میدانی این مفاسد را شناسایی کنند، اما دستگاه‌های نظارتی و کنترلی نمی‌توانند؟ اصولاً جایگاه پیشگیری در این رابطه کجاست و چرا تاکنون در این زمینه کار اساسی و جدی صورت نگرفته است؟
مهم‌ترین علل بروز فساد در کشور:
همان‌گونه که قبلاً گفته شد، تردیدی وجود ندارد که بخش قابل‌توجهی از نابسامانی‌ها و ناهنجاری‌های اخلاقی و رفتاری کنونی جامعه حاصل توطئه‌های خارجی و داخلی مثل؛ جنگ تحمیلی، تخریب، تحریم، ترور و شبیخون فرهنگی دشمنان این مرزوبوم و رسانه‌های وابسته به آن‌هاست، اما عوامل متعدد دیگری نیز وجود دارند که جنبه داخلی دارند و کلید رفع آنها در دست دولتمردان کشور قرار دارد.
غفلت از اصلاح نظام تعلیم و تربیت و اجرای اصولی آن در بخش‌ها و سطوح مختلف و کادرسازی و تربیت نیروی انسانی تراز انقلاب یکی از مهم‌ترین این عوامل محسوب می‌شود.
این مشکل نه‌تنها سبب عدم شکل‌گیری کامل دولت و جامعه اسلامی و درنتیجه عدم طراحی و اجرای الگوهای اسلامی شده است، بلکه به‌تبع آن باعث شده تا ساختار، سازمان و سیستم‌های اداری و اجرایی حکومت، تهی از ارزش‌های دینی در حد مطلوب آن و درنتیجه فاقد کارآمدی لازم در حد نظام اسلامی باشند.
بخش دیگری از فساد موجود نیز ناشی از ضعف سیستم بسیار مهم کنترل و نظارت و به‌خصوص ناکامی در پیشگیری از بروز ناهنجاری‌هایی مانند؛ رشوه، رانت، اختلاس و دلالی و واسطه‌گری غیرقانونی و همچنین به‌روز نبودن قوانین و مقررات و نیز فقدان اراده واقعی برای رفع مشکلات مذکور و شفاف‌سازی امور است.
بنابراین اگر فساد وجود دارد و دستاوردهای عظیم انقلاب تحت‌الشعاع این شرایط قرار گرفته، یا ناشی از نفوذ و حضور افراد خائن و زالوصفت در نظام اداری است، یا حاصل به‌کارگیری افراد ناتوان و ناکارآمدی است که یا باید عزل و محاکمه شوند و یا باید کناره‌گیری کنند و کار را به افراد متعهد و متخصص واگذار نمایند.
مسئولین محترم دستگاه‌های اجرایی باید توجه داشته باشند که تداوم حضور این‌گونه افراد در نظام اداری و اجرایی کشور نه‌تنها می‌تواند اعتبار و آبروی خود آنها را خدشه‌دار سازد، بلکه می‌تواند لطمات جبران‌ناپذیری را به جایگاه و منافع ایران اسلامی وارد نموده و به سلب اعتماد عمومی از مسئولین نظام منجر شود.
برخی از نمونه‌های قابل‌ذکر فساد در نظام اداری عبارتند از:
ذکر این نکته ضروری است که بررسی اخبار نیز نشان می‌دهد، نظام اداری در هر سه قوه مدت‌هاست که کم یا زیاد، گرفتار معضل فساد در بخش‌ها و زمینه‌های مختلف شده‌اند، بااین‌حال قوه مجریه با توجه به گستردگی رده‌های تحت پوشش و تعاملات و تبادلات اجتماعی بیشتر، بیش از سایر قوا درگیر این مشکل است.
موارد ذیل بخشی از مراکز و موضوعاتی هستند که اخبار آن در رسانه‌های مختلف منتشر شده و متأسفانه به ادعای کارشناسان ذی‌ربط، گاهی این مفاسد در حد فاجعه ملی تلقی شده و در مواردی مثل اختلاس‌ها، زیان و خسارت آن حتی بیشتر از بودجه یک‌سال کشور بوده است.
فساد در بخش تولید و تجارت ازجمله؛ فساد در گمرکات و مناطق آزاد، فساد در بخش واردات و صادرات و رانت‌های وارداتی و صادراتی و یا فساد در شیلات، فساد در برخی از صنایع مثل؛ خودروسازی، پتروشیمی و فولاد و فرار مالیاتی واردکنندگان و بعضاً صادرکنندگان و تولیدکنندگان.
قاچاق انواع کالا ازجمله؛ ورود یا خروج طلا، سکه و ارز، خودرو، لوازم‌خانگی، محصولات پتروشیمی، محصولات کشاورزی،
مواد غذایی، شکر، آرد، گندم و دام و حتی خاک.
فساد در بخش مسکن و امور زیربنایی ازجمله؛ کم‌کاری و برآوردهای غیرواقعی در پروژه‌های عمرانی، کم‌کاری و تقلب در فعالیت‌های عمرانی، زمین‌خواری، سندسازی برای املاک بلاصاحب، اختلاس در برخی از تعاونی‌ها مثل تعاونی فرهنگیان، فرار از رعایت قوانین فنی و مهندسی و فرار مالیاتی.
فساد و تخلف در بخش خدمات عمومی ازجمله؛ تخلف و رانت‌خواری در دریافت و پرداخت مالیات، تخلف در ارائه خدمات شهری (مثل اشتراک آب و برق از پشت کنتور و دریافت رشوه برای انتقال انشعابات آب، برق، گاز و تلفن به مناطق فاقد مجوز ساخت‌وساز)، تقلب و تبانی در خدمات نظارتی (مثل؛ نظارت فنی مهندسی در ساخت‌وسازها و همچنین فعالیت‌های کارشناسی در امور مختلف)، اختلاس و رانت‌خواری در شهرداری‌ها و تخلف و اختلاس حتی در بخش‌های امدادی و محرومیت‌زدایی مثل؛ هلال‌احمر، بهزیستی و کمیته امداد، حتی دزدی از کمک‌های مردمی.
فساد در بانک‌ها و مؤسسات مالی ازجمله؛ اختلاس، پول‌شویی، رانت و تخلف در بانک‌ها مثل بانک گردشگری، موسسه ثامن و سایر بانک‌ها و مؤسسات و پرداخت وام‌های بی‌ضابطه و یا اختلاس و تخلف در صندوق‌های بازنشستگی و بیمه‌ها، یا رانت و سوءاستفاده در تخصیص ارز دولتی و حراج بی‌ضابطه سکه.
فساد در بخش نفت و گاز و پتروشیمی ازجمله؛ فروش نامتعارف نفت، گم‌شدن دکل نفتی، عقد قراردادهای غیرقانونی و خیانت‌کار نفتی و گازی مانند؛ قرارداد توتال و کرسنت یا رانت و سوءاستفاده در واگذاری پتروشیمی‌ها.فساد در تعلیم و تربیت شامل؛ خریدوفروش و اخذ مدارک تحصیلی جعلی، خریدوفروش پایان‌نامه و رساله دانشجویی، سرقت علمی، عضویت رابطه‌ای در هیئت‌علمی دانشگاه‌ها، تخلفات متعدد در امور تحقیقاتی و پژوهشی، ستم‌خواهی برخی از عناصر دولتی از نتیجه کار مخترعین، مبتکرین و کارآفرینان.فساد مالی و اخلاقی در بخش فرهنگی و ورزشی ازجمله؛ در سینما ، فساد مالی و اخلاقی در ورزش به‌ویژه در فوتبال، اختلاس و فساد اخلاقی در رسانه ملی و حتی میراث فرهنگی.فساد در خصوصی‌سازی ازجمله؛ واگذاری‌های رانتی و بی‌حساب‌وکتاب پتروشیمی‌ها، کارخانجات و مراکز تولیدی مختلف و همچنین درزمینهٔ فروش اموال و املاک مازاد دستگاه‌های دولتی.فساد در بهداشت و درمان ازجمله؛ در بخش حیاتی دارو و تجهیزات پزشکی و حق ویزیت و دستمزد عمل پزشکان و توریست درمانی و امثال آن.
فساد در مجلس شامل؛ رانت‌خواری و اخذ رشوه توسط برخی نمایندگان، سوءاستفاده از ریاست و بعضاً عضویت در کمیسیون‌ها برای تأمین نامتعارف منافع حوزه انتخابیه و حتی منافع شخصی و حزبی ازجمله تخصیص اعتبار اختصاصی خارج از برنامه (مشابه آنچه آقای تاج‌گردون انجام داده است)، ضعف نظارت و درنتیجه فساد در شوراهای اسلامی شهر و روستا.
فساد در قوه قضائیه ازجمله؛ رانت‌خواری و اخذ رشوه توسط برخی از قضات و مدیران و یا اخذ رشوه و تبانی و استفاده از شاهد جعلی توسط برخی از وکلا درگذشته.
راهکار برون‌رفت از این مشکل چیست؟
منویات و رهنمودهای مختلف و مکرر ولایت به‌ویژه فرمان هشت ماده‌ای رهبر معظم انقلاب که در تاریخ 10/2/1380 در جهت جلوگیری از بروز جرم و مقابله با مفاسد و اجرای عدالت خطاب به روسای قوای سه‌گانه صادر فرمودند، ناظر بر همین بحث (راه‌کارهای پیشگیری از بروز فساد و برون‌رفت از آن) است و اگر در همان زمان به‌طور جدی در دستور کار مسئولین ذی‌ربط قرار می‌گرفت، اکنون با این حجم از ناهنجاری‌ها مواجه نبودیم.
به همین دلیل در شرایط فعلی، اصلی‌ترین و مهم‌ترین اقدام زیربنایی لازم‌الاجرا، فرهنگ‌سازی با تمرکز بر تقویت و بهینه‌سازی نظام تعلیم و تربیت است، این مفهوم بدان معنا است که اصولاً تعلیم و تربیت در جامعه اسلامی باید به‌گونه‌ای اجرا گردد که به ایجاد نظام خودکنترلی منتهی شود و کسی شرعاً و قانونا به خود اجازه ندهد که مرتکب جرم و تخلف و خیانت در امانت شود.
هم‌زمان با برنامه‌ریزی و انجام سایر اقدامات در این زمینه، باید اصلاحات ساختاری و سیستمی و به عبارت بهتر، طراحی و اجرای الگوهای بومی کاملاً اسلامی که مهم‌ترین بخش کار محسوب می‌شود، نیز با سرعت و دقت فراوان در دستور کار قرار گیرد.
بااین‌حال ازآنجاکه انجام امور فوق زمان‌بر است، باید علاوه بر انجام اقدامات فوق، تقویت و بهینه‌سازی سیستم‌های کنترلی و نظارتی، پاک‌سازی نظام اداری از عناصر فاسد، خائن و ناکارآمد، به‌روزرسانی قوانین و مقررات و رفع خلأهای قانونی و به‌خصوص اجرای بند نوزدهم سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی که همه ارکان نظام را ملزم به شفاف‌سازی اقتصاد و سالم‌سازی آن و جلوگیری از اقدامات و فعالیت‌ها فسادزا در حوزههای تولید و تجارت و مبادلات پولی و مالی می‌نماید، نیز موردتوجه جدی و فوری قرار گیرد. طبیعی است مانند همیشه مردم، مسئولین و رسانه‌ها نیز می‌توانند در تعامل با یکدیگر نقش مهمی را در دستیابی به این هدف و رفع موانع و اجرای طرح‌ها و برنامه‌ها ایفا نمایند و مسلماً اقداماتی نظیر اقدامات اخیر قوه قضائیه در این زمینه، اعتمادسازی بیش‌ازپیش مردم و افکار عمومی جامعه را به همراه خواهد داشت.
نتایج کار کشورهای موفق اروپایی مثل؛ سوئد، دانمارک و نروژ و یا حتی کشورهایی مانند؛ مالزی و سنگاپور نیز حکایت از آن دارد که همراهی مردم در شفاف‌سازی فعالیت‌های اقتصادی و استفاده از نرم‌افزارهای رایانه‌ای برای ثبت و ضبط و آزادسازی جریان اطلاعات، نقش اساسی در موفقیت آنها داشته است.
به همین دلیل اکنون شرایط به‌گونه‌ای رقم خورده است که همه نگاه‌ها به اقدامات مسئولین برای مقابله با مفاسد معطوف شده است و لذا کوچک‌ترین کم‌کاری و خطا، بیشترین واکنش منفی را در پی دارد.
کلام آخر اینکه؛ مردم ایران بارها ثابت کرده‌اند که حاضرند شرایط سخت را تحمل کنند، مشروط بر آنکه عدالت برقرار باشد و با مفسدین با شدت و قاطعیت برخورد شود.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
دغدغه‌های عجیب حامیان برجام نسبت به یک قرارداد راهبردی؛ تعداد بازدید : 23
مبادا چینی برجامی شما ترک بردارد!
| گروه سیاسی|
خبر توافق 25 ساله ایران و چین درحالی در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها دست‌به‌دست می‌شود که هنوز نه سندی از آن به‌صورت رسمی منتشرشده و نه مراحل قانونی اجرایی خود را طی کرده و با همین اندک اطلاعات منتشرشده، حامیان برجامی را دلواپس‌تر از همیشه به تکاپو برای راستی آزمایی این توافق نموده است. در روزهایی که سند توافق برجام کم‌رنگ‌تر از همیشه اعتبار خود را از دست می‌دهد و تقریبا هیچ‌کدام از مفاد آن از سوی طرفین رعایت نمی‌شود، خبر قرارداد اقتصادی با چین خواب برجامی آنها را دچار آشفتگی کرده و بابیان شایعات مختلف و پیش کشیدن بحث‌های خلاف منافع ملی تلاش دارند تا این توافق را که به‌ظاهر تلاش می‌کند کاستی‌های برجامی در حوزه اقتصاد را جبران نماید به ناکارآمدی متهم نمایند.
شاید این حامیان برجامی هنوز به دنبال ره‌آوردی تازه از این توافق شکست‌خورده هستند و نمی‌خواهند بپذیرند که برجام توافقی مرده است که به ضرب‌وزور اندک خوش باوران تنظیم آن، نفس‌های آخر را می‌کشد. غرب پرستان داخلی با فعال کردن رسانه‌های خود در این مدت تلاش دارند تا از توافق نانوشته با چین، داستان ساخته و باوجودی که مدعی دانستن زبان گفت‌وگو با دنیا بودند و هستند و طی این سال‌ها کشور را معطل توافقی بی‌جان و ناکارآمد کردند، آن را خسرانی برای کشور قلمداد نمایند. افرادی که در همان روزهای ابتدایی توافق برجام زحمت حتی یک‌بار خواندن آن را به خود ندادند و از مفاد فارغ از تدبیر و عزت آن آگاهی نداشتند، امروز چگونه از متنی داد سخن و تظلم خواهی سر می‌دهند که هنوز نه متنی از آن به‌صورت رسمی منتشرشده و نه مراجع قانونی کشور آن را نهایی کرده‌اند. به نظر می‌رسد دغدغه این گروه از توافق احتمالی ایران و چین، سبب خواهد شد تا برجام کم‌رنگ‌تر از گذشته شده و آبروی نداشته آنها بیش از گذشته با خطر روبه‌رو شود. شاید مصداق رفتار این عده برداشتی برجامی از شعر معروف سهراب سپهری باشد که «مبادا چینی برجامی شما ترک بردارد.»
از این جمع انتظار این است که اجازه دهند این مسیر برخلاف مسیر برجامی، عزتمندانه طی شود تا شاید ذره‌ای از آثار زیان‌بار برجام که بر ملت ایران روا شده کاهش یابد.
خبر توافق 25 ساله ایران و چین درحالی در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها دست‌به‌دست می‌شود که هنوز نه سندی از آن به‌صورت رسمی منتشرشده و نه مراحل قانونی اجرایی خود را طی کرده و با همین اندک اطلاعات منتشرشده، حامیان برجامی را دلواپس‌تر از همیشه به تکاپو برای راستی آزمایی این توافق نموده است. در روزهایی که سند توافق برجام کم‌رنگ‌تر از همیشه اعتبار خود را از دست می‌دهد و تقریبا هیچ‌کدام از مفاد آن از سوی طرفین رعایت نمی‌شود، خبر قرارداد اقتصادی با چین خواب برجامی آنها را دچار آشفتگی کرده و بابیان شایعات مختلف و پیش کشیدن بحث‌های خلاف منافع ملی تلاش دارند تا این توافق را که به‌ظاهر تلاش می‌کند کاستی‌های برجامی در حوزه اقتصاد را جبران نماید به ناکارآمدی متهم نمایند.
شاید این حامیان برجامی هنوز به دنبال ره‌آوردی تازه از این توافق شکست‌خورده هستند و نمی‌خواهند بپذیرند که برجام توافقی مرده است که به ضرب‌وزور اندک خوش باوران تنظیم آن، نفس‌های آخر را می‌کشد. غرب پرستان داخلی با فعال کردن رسانه‌های خود در این مدت تلاش دارند تا از توافق نانوشته با چین، داستان ساخته و باوجودی که مدعی دانستن زبان گفت‌وگو با دنیا بودند و هستند و طی این سال‌ها کشور را معطل توافقی بی‌جان و ناکارآمد کردند، آن را خسرانی برای کشور قلمداد نمایند. افرادی که در همان روزهای ابتدایی توافق برجام زحمت حتی یک‌بار خواندن آن را به خود ندادند و از مفاد فارغ از تدبیر و عزت آن آگاهی نداشتند، امروز چگونه از متنی داد سخن و تظلم خواهی سر می‌دهند که هنوز نه متنی از آن به‌صورت رسمی منتشرشده و نه مراجع قانونی کشور آن را نهایی کرده‌اند. به نظر می‌رسد دغدغه این گروه از توافق احتمالی ایران و چین، سبب خواهد شد تا برجام کم‌رنگ‌تر از گذشته شده و آبروی نداشته آنها بیش از گذشته با خطر روبه‌رو شود. شاید مصداق رفتار این عده برداشتی برجامی از شعر معروف سهراب سپهری باشد که «مبادا چینی برجامی شما ترک بردارد.»
از این جمع انتظار این است که اجازه دهند این مسیر برخلاف مسیر برجامی، عزتمندانه طی شود تا شاید ذره‌ای از آثار زیان‌بار برجام که بر ملت ایران روا شده کاهش یابد.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
«رسالت» اقدامات شورای حقوق بشر و گزارشگر ویژه قتل‌های فراقضائی سازمان ملل را بررسی می‌کند؛تعداد بازدید : 20
گزارش یک ظلم جهانی
|معصومه پورصادقی|
روز پنج‌شنبه ۱۹ تیر در چهل و چهارمین اجلاس شورای حقوق‌بشر در ژنو دریکی از نشست‌های آن، گزارش خانم اگنس کالمرد گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در موضوع قتل‌های فراقضائی موردبررسی قرار گرفت. خانم کالمرد با مبنا قرار دادن ترور سردار سلیمانی با حمله پهپادی نیروهای آمریکایی، به‌عنوان یک مطالعه موردی، موضوع استفاده از پهپاد در قتل‌های فراقضائی را موردبررسی قرار داده بود. براساس مهم‌ترین جمع‌بندی خانم کالمرد، اقدام دولت آمریکا در ترور سردار سلیمانی برخلاف حقوق بین‌الملل و منشور ملل متحد بوده و این دولت نتوانسته است مدارکی دال بر اینکه سردار سلیمانی خطری فوری برای امنیت این کشور محسوب می‌شود، ارائه کند. گزارش حاضر جنبه‌ها و سوابق مختلف این رویداد را موردبررسی قرار می‌دهد.
شورای حقوق بشر کجاست؟
شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد یکی از ارگان‌های وابسته به مجمع عمومی سازمان ملل متحد است که از سال ۲۰۰۶ جایگزین کمیسیون حقوق بشر شد. فعالیت‌های این شورا در شهر ژنو سوئیس انجام می‌شود و سه اجلاس در طول سال برگزار می‌کند که ذیل بیش از ۷۰ موضوع، مسائل حقوق بشری مبتلا به جهان و جامعه بین‌المللی و کشورها را موردبررسی قرار می‌دهد.
این شورا ۴۷ عضو از مناطق جغرافیایی مختلف دارد که با رأی‌گیری در مجمع عمومی سازمان ملل برای مدت دو سال انتخاب می‌شوند. مهم‌ترین نشست این شورا در ماه مارس و به مدت ۴ هفته برگزار می‌شود که در آن قطعنامه وضعیت حقوق بشر کشورمان هم که از سال ۲۰۱۰ توسط سوئد و بعد از تحولات سال ۸۸ ارائه شد، تصویب و براساس آن مأموریت گزارشگر ویژه ایران به مدت یک‌سال تمدید می‌شود. در حال حاضر گزارشگر ایران جاوید رحمان نام دارد که حدودا دو سال از انتصابش توسط شورا به این عنوان می‌گذرد. دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر که بازوی دبیرخانه‌ای و اجرایی شورای حقوق بشر محسوب می‌شود، هم در شهر ژنو مستقر است و تمامی فعالیت‌های شورا را در قالب سازوکارهای مختلفی که برای پیگیری هر موضوع پیش‌بینی کرده‌اند پیش می‌برد. سازوکارهایی مانند گزارشگران ویژه موضوعی و یا گزارشگران کشوری و یا گروه‌های کاری و کارشناسان مستقل و نظیر این‌گونه سازوکارها، در حال حاضر شورای حقوق بشر با ایجاد بیش از ۴۰ مورد از این سازوکارها فعالیت‌های حرفه‌ای حقوق بشری خود را پیش می‌برد.
گزارشگر ویژه قتل‌های فراقضائی
شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد در سال ۱۹۸۵، که در آن زمان کمیسیون حقوق بشر به آن وابسته بود، برای نخستین بار سازوکاری به نام «گزارشگر ویژه قتل‌های فراقضائی» را ایجاد کرد. این سازوکار در سال ۱۹۹۲ توسط کمیسیون حقوق بشر توسعه داده شد و به گزارشگر «قتل‌های فراقضائی، سریع و خودسرانه» تغییر کرد تا بتواند دایره وسیع‌تری از موضوعات مربوط به این مسئله را موردتوجه قرار دهد. به زبان ساده مأموریت این گزارشگر بررسی ابعاد قتل‌هایی است که بدون طی کردن فرآیندهای حقوقی و عادلانه دادرسی انجام‌شده است.
اگنس کالمرد کیست؟
خانم اگنس کالمرد(Agnes Callamard) فعال حقوق بشر فرانسوی که ساکن کشور آمریکاست. لیسانس را در فرانسه گرفت ولی مدرک دکترای خود را از یکی از دانشگاه‌های نیویورک اخذ کرد و از آن زمان ساکن آمریکا شد. شخصیتی شناخته شده در حوزه حقوق بشر که سابقه فعالیت‌های گسترده درزمینه‌های مختلف حقوق بشری مانند حقوق زنان، آزادی بیان، آوارگان و ... را دارد و علاوه بر حضور در رده‌های مدیریتی نهادهای حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل، تجربه ایجاد و مدیریت چندین سمن فعال درزمینه حقوق بشر را هم در سوابق خود دارد و سال‌هاست که مدیر پروژه جهانی آزادی بیان در دانشگاه کلمبیا است. کالمرد از سال ۲۰۱۷ برای مدت سه سال به‌عنوان گزارشگر ویژه قتل‌های فراقضائی، سریع و خودسرانه انتخاب شد و در سال گذشته مسئولیت انجام تحقیق در مورد قتل فجیع خاشقچی نویسنده عربستانی در سرکنسولگری این کشور در استانبول را هم برعهده داشت که گزارش تهیه و ارائه‌شده او به شورای حقوق بشر یکی از جنجالی‌ترین گزارش‌هایی بود که در تاریخ فعالیت‌های شورای حقوق بشر انجام‌شده است.
واکنش‌های خانم کالمرد به ترور سردار سلیمانی
به جرئت می‌توان گفت خانم کالمرد اولین مقام رسمی بین‌المللی بود که نخستین واکنش رسمی به ترور سردار سلیمانی در خاک عراق را داشت. او چند ساعت بعد از حمله پهپادی به کاروان هیئت ایرانی در نزدیکی بغداد و شهادت سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس با انتشار رشته توییت‌هایی و اشاره سریع به نام آنها، واکنش به این اتفاق را آغاز و از همان ابتدا به‌صراحت اقدام آمریکا را غیرقانونی و برخلاف منشور ملل متحد و حقوق بین‌الملل می‌دانست. بررسی محتوای توییت‌هایی که او در روزهای اولیه شهادت سردار سلیمانی منتشر کرده نشان می‌دهد او برای اثبات ادعای خود نیاز به چندین ماه بررسی و ارائه گزارش به شورای حقوق بشر نداشته و از همان ابتدا و با بهره‌گیری از تجربه سال‌ها فعالیت در حوزههای بین‌المللی حقوق بشری، با قاطعیت بر این امر اذعان کرده است. کالمرد از ابتدای وقوع ترور سردار سلیمانی بیش از ده‌ها توییت منتشر کرده است که یا مستقیما به موضوع اقدام دولت آمریکا اشاره داشته است و یا غیرمستقیم موضوع استفاده دولت‌ها از پهپاد در این‌گونه موارد را به‌نقد کشیده و به جامعه بین‌المللی هشدار داده است که باید با این رویه مخالفت کنند و سکوت شورای امنیت در این موضوع را خطرناک ارزیابی می‌کند. توییت‌هایی که به همان اندازه که به مذاق جامعه ایرانی خوش آمده است واکنش‌های تند و بی‌سابقه مقامات آمریکایی را به دنبال داشته است.
گزارشگر چه می‌گوید؟
آگنس کالمرد سومین گزارشگر سازمان ملل در موضوع قتل‌های فراقضائی است که به‌صورت مشخص مأموریتش متمرکز بر موضوع استفاده از پهپادهای مسلح در ارتکاب به قتل‌های فراقضائی، می‌باشد. پیش از او و از حدود 10 سال گذشته این موضوع در دستور کار گزارشگران این موضوع بوده است. کالمرد در گزارشی
۳۹ صفحه‌ای اخیر خود به نشست ۴۴ شورای حقوق بشر ابتدا در بخش اصلی گزارش به مأموریت اصلی‌اش یعنی بررسی استفاده از پهپادها در قتل‌های فراقضائی می‌پردازد و تصویری از این موضوع در جهان ارائه می‌کند به‌طوری‌که حتی در بخش‌هایی، به بررسی مشخصات فنی نسل دوم پهپادهای مسلح و به‌صورت مشخص پهپادهای کلاس _۳ می‌پردازد.
کالمرد در ضمیمه گزارش خود، گزارشی کامل از حادثه شهادت سردار سلیمانی ارائه می‌کند و تمامی ابعاد این حادثه را، به‌عنوان یک مطالعه موردی (case study) از «قتل هدفمند»، در ضمیمه‌ای ۱۷ صفحه‌ای موردتوجه قرار می‌دهد. گزارشگر بسیاری از حوادث و تنش‌های بین ایران و آمریکا در ماه‌های قبل از شهادت سردار سلیمانی به‌ویژه از زمان سرنگونی پهپاد آمریکایی در خلیج‌فارس را موردبررسی قرار داده و بر آن اساس تنش‌ها و درگیری‌های مستقیم و غیرمستقیم نظامی بین ایران و آمریکا را مورد تجزیه‌وتحلیل قرار می‌دهد. از بررسی مجموعه توییت‌های کالمرد در این موضوع و همچنین گزارشی که روز پنج‌شنبه به نشست ۴۴ شورای حقوق بشر ارائه کرده است، محورهای زیر را می‌توان استخراج کرد که تمامی آنها هم برای ایران و هم جامعه بین‌المللی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است:
۱. برای اولین بار یک دولت، یک مقام عالی‌رتبه یک کشور دیگر را، در خاک یک کشور ثالث، مورد هدف قرار داده است.
۲. قتل هدفمند (targeted killing) ژنرال سلیمانی و ابومهدی المهندس برخلاف حقوق بین‌المللی بوده است.
۳. آمریکا نتوانسته است مدارک و شواهدی ارائه کند که نشان دهد ژنرال سلیمانی خطری فوری برای این کشور بوده است.
۴. تا سال ۲۰۲۰ بیش از ۱۲۰ کشور عملیات نظامی پهپادی داشته‌اند.
۵. حداقل ۲۰ گروه مسلح غیردولتی در جهان فناوری‌ها و سیستم‌های نظامی و غیرنظامی پهپادی را در اختیار دارند و از آن استفاده می‌کنند.
۶. جامعه بین‌المللی باید با این تصور مقابله کنند که دولت‌ها می‌توانند مقامات عالی‌رتبه نظامی کشورهای دیگر را با توجیهات راهبردی، در مناطقی که مناطق جنگی نیستند، حذف کنند.
۷. حادثه اصابت موشک به هواپیمای اوکراینی (پرواز ۷۵۲ تهران _کیف) موضوع یک تحقیق مستقلی است که توسط گزارشگر انجام می‌شود ولی هنوز آماده نشده است.
۸. حمله به ژنرال سلیمانی نمی‌تواند توجیهی برای ایران برای حمله به اهداف آمریکایی باشد و براین اساس، حمله موشکی به پایگاه‌هایی در عراق نمی‌تواند توجیه دفاع از خود بر اساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد باشد.
۹. حمله به ژنرال سلیمانی در خاک یک کشور ثالث و بدون رضایت این کشور انجام‌شده است و همچنین، استفاده از زور علیه این کشور و نقض حاکمیت عراق محسوب می‌شود.
۱۰. آمریکا در نامه خود به شورای امنیت توضیح نداده است که آیا کشتن معاون فرمانده نیروهای مردمی عراق و چهار همراه او هم جز اهداف عملیات بوده و یا کشته شدن آنها «خسارت اجتناب‌ناپذیر» این عملیات بوده است.
۱۱. عراق در نامه‌ای به شورای امنیت اقدام آمریکا را نقض آشکار شروط آمریکا برای حضور در عراق و تجاوز به حاکمیت، ملت و دولت خود می‌داند.
۱۲. عراق در ۹ ژانویه ۲۰۱۹ رسماً نسبت به حمله موشکی ایران نیز اعتراض کرد.
۱۳. تا زمانی که آمریکا نتواند مدارک و شواهدی دال بر فوریت تهدید شهروندان عراقی کشته‌شده در این حادثه ارائه کند، اقدامش تجاوز علیه عراق و کشتن شهروندان عراقی و غیر عراقی در سرزمینش براساس حقوق بین‌المللی غیرقانونی و خودسرانه است.
۱۴. کشتن سردار سلیمانی یک قتل خودسرانه بوده و برخلاف ماده (۴)۲ منشور ملل متحد است که آمریکا در قبال آن مسئول است.
جمع‌بندی گزارشگر
گزارشگر قتل‌های فراقضائی سازمان ملل درحالی‌که که در بخشی از ضمیمه گزارش حتی کشته شدن مسافران هواپیمایی اوکراین و همچنین تهدید ترامپ برای حمله به ۵۲ نقطه حیاتی تاریخی و فرهنگی ایران را هم نتیجه حمله پهپادی به سردار سلیمانی و همراهان او می‌داند ولی، توصیه‌ای مشخص و روشن برای پیگیری حقوقی مسئولیت آمریکا در قبال شهادت سردار سلیمانی در محاکم حقوقی بین‌المللی ندارد، در مقابل و در قسمت پایانی گزارش اصلی خود، توصیه‌هایی در خصوص بحث عمومی و کلی استفاده ازپهپادها در قتل‌های فراقضائی ارائه می‌کند ازجمله:
۱. شورای امنیت باید در جلساتی رسمی ادعاهای کشورها ذیل ماده ۵۱ منشور ملل متحد را بررسی کند.
۲. دبیرکل سازمان ملل سازوکاری را برای انجام تحقیقات در خصوص قتل‌های فراقضائی که باپهپاد صورت می‌گیرد، ایجاد کند.
۳. دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر گزارشی را به‌صورت سالانه در مورد قربانیان حملات پهپادی برای بحث در شورای حقوق بشر ارائه کند.
۴. باید یک فرآیند شفاف برای ایجاد استانداردهایی در مورداستفاده ازپهپادها، بین دولت‌ها آغاز شود.
سخن پایانی
فارغ از اینکه گزارشگر سازمان ملل به چه شکل و محتوایی به مسئله شهادت سردار سلیمانی پرداخته باشد، باید در مورد گزارش او به نشست شورای حقوق بشر چند نکته را در نظر گرفت:
*همان‌گونه که نماینده ایران نزد سازمان ملل در ژنو در سخنرانی خود در این نشست به‌درستی اشاره‌کرده است سردار سلیمانی قهرمان ملی ایرانیان بوده و آمریکا با ترور چنین شخصیتی، احساسات مردم ایران را جریحه‌دار کرده است و قاعدتاً ملتی که به سردار خود افتخار می‌کند نتیجتا تا شناسایی و پاسخگو کردن آمران و مرتکبین این جنایات، از پیگیری‌ها و تلاش‌های خود دست برنمی‌دارند.
*موضع گزارشگر مبنی بر غیرقانونی بودن اقدام دولت آمریکا و مسئولیت این کشور در این موضوع از اهمیت حقوقی، سیاسی و اعلامی بسیار بالایی برخوردار است و حتی اگر به نتیجه حقوقی و سیاسی مشخصی هم در آینده نزدیک نرسد ازآن‌جهت که ثابت‌کننده یکی از جنایات آمریکایی‌ها علیه مردم ایران است و افشا کننده خوی ظالمانه دولت‌های آمریکاست، دارای اهمیت بالایی است.
* گزارشگر از صبح وقوع حادثه و با انتشار توییت‌هایی، در خصوص آن موضعی داشته که بر آن اذعان و تأکید داشته است (غیرقانونی بودن اقدام آمریکا و مسئولیت این کشور) و حالا بعد از گذشت 6 ماه از این حادثه، همچنان بر موضع خود ایستاده است؛ با توجه به سابقه‌ای که در تغییر موضع برخی سازوکارهای حقوق بشری و تحقیقاتی سازمان ملل، به دلیل فشارهای سیاسی آمریکا و برخی کشورهای ثروتمند منطقه در موارد قبلی وجود دارد، عدم‌تغییر موضع خانم کالمرد را باید به فال نیک گرفت و درواقع نشان می‌دهد که فشارهای احتمالی محافل و مقامات آمریکایی بر خانم آگنس کالمرد برای تغییر و یا تعدیل موضع خود حداقل تاکنون بی‌تأثیر بوده است.
* و نکته دیگر و مهم، اشاره خانم کالمرد در پی‌نوشت شماره ۱۴۹ گزارش خود مبنی بر اینکه حمله به هواپیمای اوکراینی موضوع گزارش دیگر اوست که در دست تهیه است. وزارت امور خارجه باید دراین‌ارتباط پیگیری‌ها و هوشیاری‌های لازم را هم داشته باشد.
روز پنج‌شنبه ۱۹ تیر در چهل و چهارمین اجلاس شورای حقوق‌بشر در ژنو دریکی از نشست‌های آن، گزارش خانم اگنس کالمرد گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در موضوع قتل‌های فراقضائی موردبررسی قرار گرفت. خانم کالمرد با مبنا قرار دادن ترور سردار سلیمانی با حمله پهپادی نیروهای آمریکایی، به‌عنوان یک مطالعه موردی، موضوع استفاده از پهپاد در قتل‌های فراقضائی را موردبررسی قرار داده بود. براساس مهم‌ترین جمع‌بندی خانم کالمرد، اقدام دولت آمریکا در ترور سردار سلیمانی برخلاف حقوق بین‌الملل و منشور ملل متحد بوده و این دولت نتوانسته است مدارکی دال بر اینکه سردار سلیمانی خطری فوری برای امنیت این کشور محسوب می‌شود، ارائه کند. گزارش حاضر جنبه‌ها و سوابق مختلف این رویداد را موردبررسی قرار می‌دهد.
شورای حقوق بشر کجاست؟
شورای حقوق‌بشر سازمان ملل متحد یکی از ارگان‌های وابسته به مجمع عمومی سازمان ملل متحد است که از سال ۲۰۰۶ جایگزین کمیسیون حقوق بشر شد. فعالیت‌های این شورا در شهر ژنو سوئیس انجام می‌شود و سه اجلاس در طول سال برگزار می‌کند که ذیل بیش از ۷۰ موضوع، مسائل حقوق بشری مبتلا به جهان و جامعه بین‌المللی و کشورها را موردبررسی قرار می‌دهد.
این شورا ۴۷ عضو از مناطق جغرافیایی مختلف دارد که با رأی‌گیری در مجمع عمومی سازمان ملل برای مدت دو سال انتخاب می‌شوند. مهم‌ترین نشست این شورا در ماه مارس و به مدت ۴ هفته برگزار می‌شود که در آن قطعنامه وضعیت حقوق بشر کشورمان هم که از سال ۲۰۱۰ توسط سوئد و بعد از تحولات سال ۸۸ ارائه شد، تصویب و براساس آن مأموریت گزارشگر ویژه ایران به مدت یک‌سال تمدید می‌شود. در حال حاضر گزارشگر ایران جاوید رحمان نام دارد که حدودا دو سال از انتصابش توسط شورا به این عنوان می‌گذرد. دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر که بازوی دبیرخانه‌ای و اجرایی شورای حقوق بشر محسوب می‌شود، هم در شهر ژنو مستقر است و تمامی فعالیت‌های شورا را در قالب سازوکارهای مختلفی که برای پیگیری هر موضوع پیش‌بینی کرده‌اند پیش می‌برد. سازوکارهایی مانند گزارشگران ویژه موضوعی و یا گزارشگران کشوری و یا گروه‌های کاری و کارشناسان مستقل و نظیر این‌گونه سازوکارها، در حال حاضر شورای حقوق بشر با ایجاد بیش از ۴۰ مورد از این سازوکارها فعالیت‌های حرفه‌ای حقوق بشری خود را پیش می‌برد.
گزارشگر ویژه قتل‌های فراقضائی
شورای اقتصادی و اجتماعی ملل متحد در سال ۱۹۸۵، که در آن زمان کمیسیون حقوق بشر به آن وابسته بود، برای نخستین بار سازوکاری به نام «گزارشگر ویژه قتل‌های فراقضائی» را ایجاد کرد. این سازوکار در سال ۱۹۹۲ توسط کمیسیون حقوق بشر توسعه داده شد و به گزارشگر «قتل‌های فراقضائی، سریع و خودسرانه» تغییر کرد تا بتواند دایره وسیع‌تری از موضوعات مربوط به این مسئله را موردتوجه قرار دهد. به زبان ساده مأموریت این گزارشگر بررسی ابعاد قتل‌هایی است که بدون طی کردن فرآیندهای حقوقی و عادلانه دادرسی انجام‌شده است.
اگنس کالمرد کیست؟
خانم اگنس کالمرد(Agnes Callamard) فعال حقوق بشر فرانسوی که ساکن کشور آمریکاست. لیسانس را در فرانسه گرفت ولی مدرک دکترای خود را از یکی از دانشگاه‌های نیویورک اخذ کرد و از آن زمان ساکن آمریکا شد. شخصیتی شناخته شده در حوزه حقوق بشر که سابقه فعالیت‌های گسترده درزمینه‌های مختلف حقوق بشری مانند حقوق زنان، آزادی بیان، آوارگان و ... را دارد و علاوه بر حضور در رده‌های مدیریتی نهادهای حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل، تجربه ایجاد و مدیریت چندین سمن فعال درزمینه حقوق بشر را هم در سوابق خود دارد و سال‌هاست که مدیر پروژه جهانی آزادی بیان در دانشگاه کلمبیا است. کالمرد از سال ۲۰۱۷ برای مدت سه سال به‌عنوان گزارشگر ویژه قتل‌های فراقضائی، سریع و خودسرانه انتخاب شد و در سال گذشته مسئولیت انجام تحقیق در مورد قتل فجیع خاشقچی نویسنده عربستانی در سرکنسولگری این کشور در استانبول را هم برعهده داشت که گزارش تهیه و ارائه‌شده او به شورای حقوق بشر یکی از جنجالی‌ترین گزارش‌هایی بود که در تاریخ فعالیت‌های شورای حقوق بشر انجام‌شده است.
واکنش‌های خانم کالمرد به ترور سردار سلیمانی
به جرئت می‌توان گفت خانم کالمرد اولین مقام رسمی بین‌المللی بود که نخستین واکنش رسمی به ترور سردار سلیمانی در خاک عراق را داشت. او چند ساعت بعد از حمله پهپادی به کاروان هیئت ایرانی در نزدیکی بغداد و شهادت سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس با انتشار رشته توییت‌هایی و اشاره سریع به نام آنها، واکنش به این اتفاق را آغاز و از همان ابتدا به‌صراحت اقدام آمریکا را غیرقانونی و برخلاف منشور ملل متحد و حقوق بین‌الملل می‌دانست. بررسی محتوای توییت‌هایی که او در روزهای اولیه شهادت سردار سلیمانی منتشر کرده نشان می‌دهد او برای اثبات ادعای خود نیاز به چندین ماه بررسی و ارائه گزارش به شورای حقوق بشر نداشته و از همان ابتدا و با بهره‌گیری از تجربه سال‌ها فعالیت در حوزههای بین‌المللی حقوق بشری، با قاطعیت بر این امر اذعان کرده است. کالمرد از ابتدای وقوع ترور سردار سلیمانی بیش از ده‌ها توییت منتشر کرده است که یا مستقیما به موضوع اقدام دولت آمریکا اشاره داشته است و یا غیرمستقیم موضوع استفاده دولت‌ها از پهپاد در این‌گونه موارد را به‌نقد کشیده و به جامعه بین‌المللی هشدار داده است که باید با این رویه مخالفت کنند و سکوت شورای امنیت در این موضوع را خطرناک ارزیابی می‌کند. توییت‌هایی که به همان اندازه که به مذاق جامعه ایرانی خوش آمده است واکنش‌های تند و بی‌سابقه مقامات آمریکایی را به دنبال داشته است.
گزارشگر چه می‌گوید؟
آگنس کالمرد سومین گزارشگر سازمان ملل در موضوع قتل‌های فراقضائی است که به‌صورت مشخص مأموریتش متمرکز بر موضوع استفاده از پهپادهای مسلح در ارتکاب به قتل‌های فراقضائی، می‌باشد. پیش از او و از حدود 10 سال گذشته این موضوع در دستور کار گزارشگران این موضوع بوده است. کالمرد در گزارشی
۳۹ صفحه‌ای اخیر خود به نشست ۴۴ شورای حقوق بشر ابتدا در بخش اصلی گزارش به مأموریت اصلی‌اش یعنی بررسی استفاده از پهپادها در قتل‌های فراقضائی می‌پردازد و تصویری از این موضوع در جهان ارائه می‌کند به‌طوری‌که حتی در بخش‌هایی، به بررسی مشخصات فنی نسل دوم پهپادهای مسلح و به‌صورت مشخص پهپادهای کلاس _۳ می‌پردازد.
کالمرد در ضمیمه گزارش خود، گزارشی کامل از حادثه شهادت سردار سلیمانی ارائه می‌کند و تمامی ابعاد این حادثه را، به‌عنوان یک مطالعه موردی (case study) از «قتل هدفمند»، در ضمیمه‌ای ۱۷ صفحه‌ای موردتوجه قرار می‌دهد. گزارشگر بسیاری از حوادث و تنش‌های بین ایران و آمریکا در ماه‌های قبل از شهادت سردار سلیمانی به‌ویژه از زمان سرنگونی پهپاد آمریکایی در خلیج‌فارس را موردبررسی قرار داده و بر آن اساس تنش‌ها و درگیری‌های مستقیم و غیرمستقیم نظامی بین ایران و آمریکا را مورد تجزیه‌وتحلیل قرار می‌دهد. از بررسی مجموعه توییت‌های کالمرد در این موضوع و همچنین گزارشی که روز پنج‌شنبه به نشست ۴۴ شورای حقوق بشر ارائه کرده است، محورهای زیر را می‌توان استخراج کرد که تمامی آنها هم برای ایران و هم جامعه بین‌المللی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است:
۱. برای اولین بار یک دولت، یک مقام عالی‌رتبه یک کشور دیگر را، در خاک یک کشور ثالث، مورد هدف قرار داده است.
۲. قتل هدفمند (targeted killing) ژنرال سلیمانی و ابومهدی المهندس برخلاف حقوق بین‌المللی بوده است.
۳. آمریکا نتوانسته است مدارک و شواهدی ارائه کند که نشان دهد ژنرال سلیمانی خطری فوری برای این کشور بوده است.
۴. تا سال ۲۰۲۰ بیش از ۱۲۰ کشور عملیات نظامی پهپادی داشته‌اند.
۵. حداقل ۲۰ گروه مسلح غیردولتی در جهان فناوری‌ها و سیستم‌های نظامی و غیرنظامی پهپادی را در اختیار دارند و از آن استفاده می‌کنند.
۶. جامعه بین‌المللی باید با این تصور مقابله کنند که دولت‌ها می‌توانند مقامات عالی‌رتبه نظامی کشورهای دیگر را با توجیهات راهبردی، در مناطقی که مناطق جنگی نیستند، حذف کنند.
۷. حادثه اصابت موشک به هواپیمای اوکراینی (پرواز ۷۵۲ تهران _کیف) موضوع یک تحقیق مستقلی است که توسط گزارشگر انجام می‌شود ولی هنوز آماده نشده است.
۸. حمله به ژنرال سلیمانی نمی‌تواند توجیهی برای ایران برای حمله به اهداف آمریکایی باشد و براین اساس، حمله موشکی به پایگاه‌هایی در عراق نمی‌تواند توجیه دفاع از خود بر اساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد باشد.
۹. حمله به ژنرال سلیمانی در خاک یک کشور ثالث و بدون رضایت این کشور انجام‌شده است و همچنین، استفاده از زور علیه این کشور و نقض حاکمیت عراق محسوب می‌شود.
۱۰. آمریکا در نامه خود به شورای امنیت توضیح نداده است که آیا کشتن معاون فرمانده نیروهای مردمی عراق و چهار همراه او هم جز اهداف عملیات بوده و یا کشته شدن آنها «خسارت اجتناب‌ناپذیر» این عملیات بوده است.
۱۱. عراق در نامه‌ای به شورای امنیت اقدام آمریکا را نقض آشکار شروط آمریکا برای حضور در عراق و تجاوز به حاکمیت، ملت و دولت خود می‌داند.
۱۲. عراق در ۹ ژانویه ۲۰۱۹ رسماً نسبت به حمله موشکی ایران نیز اعتراض کرد.
۱۳. تا زمانی که آمریکا نتواند مدارک و شواهدی دال بر فوریت تهدید شهروندان عراقی کشته‌شده در این حادثه ارائه کند، اقدامش تجاوز علیه عراق و کشتن شهروندان عراقی و غیر عراقی در سرزمینش براساس حقوق بین‌المللی غیرقانونی و خودسرانه است.
۱۴. کشتن سردار سلیمانی یک قتل خودسرانه بوده و برخلاف ماده (۴)۲ منشور ملل متحد است که آمریکا در قبال آن مسئول است.
جمع‌بندی گزارشگر
گزارشگر قتل‌های فراقضائی سازمان ملل درحالی‌که که در بخشی از ضمیمه گزارش حتی کشته شدن مسافران هواپیمایی اوکراین و همچنین تهدید ترامپ برای حمله به ۵۲ نقطه حیاتی تاریخی و فرهنگی ایران را هم نتیجه حمله پهپادی به سردار سلیمانی و همراهان او می‌داند ولی، توصیه‌ای مشخص و روشن برای پیگیری حقوقی مسئولیت آمریکا در قبال شهادت سردار سلیمانی در محاکم حقوقی بین‌المللی ندارد، در مقابل و در قسمت پایانی گزارش اصلی خود، توصیه‌هایی در خصوص بحث عمومی و کلی استفاده ازپهپادها در قتل‌های فراقضائی ارائه می‌کند ازجمله:
۱. شورای امنیت باید در جلساتی رسمی ادعاهای کشورها ذیل ماده ۵۱ منشور ملل متحد را بررسی کند.
۲. دبیرکل سازمان ملل سازوکاری را برای انجام تحقیقات در خصوص قتل‌های فراقضائی که باپهپاد صورت می‌گیرد، ایجاد کند.
۳. دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر گزارشی را به‌صورت سالانه در مورد قربانیان حملات پهپادی برای بحث در شورای حقوق بشر ارائه کند.
۴. باید یک فرآیند شفاف برای ایجاد استانداردهایی در مورداستفاده ازپهپادها، بین دولت‌ها آغاز شود.
سخن پایانی
فارغ از اینکه گزارشگر سازمان ملل به چه شکل و محتوایی به مسئله شهادت سردار سلیمانی پرداخته باشد، باید در مورد گزارش او به نشست شورای حقوق بشر چند نکته را در نظر گرفت:
*همان‌گونه که نماینده ایران نزد سازمان ملل در ژنو در سخنرانی خود در این نشست به‌درستی اشاره‌کرده است سردار سلیمانی قهرمان ملی ایرانیان بوده و آمریکا با ترور چنین شخصیتی، احساسات مردم ایران را جریحه‌دار کرده است و قاعدتاً ملتی که به سردار خود افتخار می‌کند نتیجتا تا شناسایی و پاسخگو کردن آمران و مرتکبین این جنایات، از پیگیری‌ها و تلاش‌های خود دست برنمی‌دارند.
*موضع گزارشگر مبنی بر غیرقانونی بودن اقدام دولت آمریکا و مسئولیت این کشور در این موضوع از اهمیت حقوقی، سیاسی و اعلامی بسیار بالایی برخوردار است و حتی اگر به نتیجه حقوقی و سیاسی مشخصی هم در آینده نزدیک نرسد ازآن‌جهت که ثابت‌کننده یکی از جنایات آمریکایی‌ها علیه مردم ایران است و افشا کننده خوی ظالمانه دولت‌های آمریکاست، دارای اهمیت بالایی است.
* گزارشگر از صبح وقوع حادثه و با انتشار توییت‌هایی، در خصوص آن موضعی داشته که بر آن اذعان و تأکید داشته است (غیرقانونی بودن اقدام آمریکا و مسئولیت این کشور) و حالا بعد از گذشت 6 ماه از این حادثه، همچنان بر موضع خود ایستاده است؛ با توجه به سابقه‌ای که در تغییر موضع برخی سازوکارهای حقوق بشری و تحقیقاتی سازمان ملل، به دلیل فشارهای سیاسی آمریکا و برخی کشورهای ثروتمند منطقه در موارد قبلی وجود دارد، عدم‌تغییر موضع خانم کالمرد را باید به فال نیک گرفت و درواقع نشان می‌دهد که فشارهای احتمالی محافل و مقامات آمریکایی بر خانم آگنس کالمرد برای تغییر و یا تعدیل موضع خود حداقل تاکنون بی‌تأثیر بوده است.
* و نکته دیگر و مهم، اشاره خانم کالمرد در پی‌نوشت شماره ۱۴۹ گزارش خود مبنی بر اینکه حمله به هواپیمای اوکراینی موضوع گزارش دیگر اوست که در دست تهیه است. وزارت امور خارجه باید دراین‌ارتباط پیگیری‌ها و هوشیاری‌های لازم را هم داشته باشد.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تلاش آمریکا و ناتو برای لاپوشانی رسوایی جدید در افغانستان؛ تعداد بازدید : 7
اشغالگری با طعم خشخاش!
| گروه بین‌الملل|
رسوایی‌های آمریکا در افغانستان تمامی ندارد! درحالی‌که مقامات آمریکایی و اعضای ناتو پس از 19 سال اشغالگری، بحران امنیت و بحران‌های مزمن اجتماعی و اقتصادی را به شهروندان افغان هدیه داده‌اند، افشای قاچاق مواد مخدر توسط اشغالگران غربی در افغانستان شوک دیگری را به افکار عمومی این کشور جنگ‌زده وارد کرده است.
اشغالگران همان قاچاقچیان مواد مخدر در افغانستان هستند
«ضمیر کابولوف» نماینده ویژه دولت روسیه در امور افغانستان در مصاحبه با خبرگزاری «تاس» با اشاره به این مطلب گفت: « نیروهای اطلاعاتی آمریکا ، خود در قاچاق مواد مخدر نقش دارند و هواپیماهای آنها از «قندهار»و«بگرام»پرواز می‌کنند و هرجا که بخواهند به آلمان و رومانی بدون هیچ‌گونه بازرسی پرواز می‌کنند. همه شهروندان کابل به شما این را خواهند گفت و همه آماده هستند تا در این مورد صحبت کنند.»
وزیر امور خارجه روسیه نیز با اشاره به چند برابر شدن قاچاق مواد مخدر از افغانستان از زمان حمله آمریکا و شرکایش به این کشور خواستار تحقیقی دراین‌باره شد.به نوشته خبرگزاری «تاس»، لاوروف گفت: «گزارش‌هایی از قاچاق مشتقات افیونی از افغانستان به دیگر کشورها ازجمله اروپا، با استفاده از هواپیماهای نظامی ائتلاف ناتو منتشرشده‌اند.»
وزیر امور خارجه روسیه افزود: «نمی‌توانیم این گزارش‌ها را به‌صورت صد درصد تأیید کنیم اما بسیار متدوال‌تر از آن هستند که قابل‌چشم‌پوشی باشند. اگر هواپیمایی نظامی در افغانستان استفاده‌شده باشد فقط می‌تواند هواپیمای نظامی یا سرویس‌های ویژه ناتو باشد.طبیعتا چنین اطلاعاتی باید موردتحقیق و بررسی قرار گیرند و پیش از دیگران، این تحقیقات باید در خصوص آمریکا انجام شود. بابررسی شواهد کاملا قابل استناد، می‌توانیم بگوییم که در طول ۲۰ سال حضور آمریکا و هم‌دستانش در افغانستان، قاچاق مواد مخدر در این کشور چند برابر افزایش‌یافته است. آمریکا و هیچ‌یک از اعضای این ائتلاف تلاشی جدی جهت توقف تولید مواد مخدر در افغانستان انجام نداده‌اند.»
آمارهایی که غیرقابل‌انکار است
موضوع قاچاق مواد مخدر در افغانستان، آن‌هم در دوران حضور مستمر اشغالگران آمریکایی و نیروهای ناتو در این کشور، مسبوق به سابقه بوده است. به‌عنوان‌مثال چهار سال قبل، وزارت مبارزه با مواد مخدر در افغانستان و نمایندگی ملل متحد اعلام کردند تولید مواد مخدر افغانستان در سال ۲۰۱۶ نسبت به مدت مشابه سال 2015 ، ۴۳ درصد افزایش داشته است. این مراجع همچنین اعلام کرده‌اند که کشت مواد مخدر نیز ۱۰ درصد نسبت به سال ۲۰۱۵ افزایش را نشان می‌دهد.تولید مواد مخدر در سال ۲۰۱۵ حدود ۳۳۰۰ تن بود اما در سال 2016 اعلام رسمی، به
۴۸۰۰ تن رسید. در سال‌های آتی، این میزان به صورتی تصاعدی افزایش پیدا کرد.
گزارش‌هایی وجود دارد که مواد مخدر افغانستان حدود ۹۳ درصد بازارهای مصرفی جهان را تأمین می‌کند.این آمار درحالی ارائه می‌شود که وزارتی با عنوان «مبارزه با مواد مخدر» در دولت و حکومت افغانستان وجود دارد. اما کارایی این وزارت غیر از ارائه آمار افزایش سالانه مواد مخدر و طرح استراتژی‌های خیالی، تاکنون چیزی نبوده است.دلیل این مسئله نفوذ و تسلط خاص اشغالگران آمریکایی و شرکای آنها بر روی مزارع خشخاش و سایر مکان‌های تولید مواد مخدر در افغانستان است.
نتیجه حضور اشغالگران غربی در افغانستان
آنچه مسلم است اینکه سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و در رأس همه کاخ سفید، امروز باید پاسخگوی کلاف سردرگم موجود در افغانستان باشند. کشتار مردم بی‌گناه افغانستان و افزایش چندین برابری تولید و صادرات مواد مخدر به خارج از این کشور
( نسبت به زمان قبل از اشغال افغانستان)، محصول 19 سال اشغالگری آمریکا و شرکایش در افغانستان بوده است. ترامپ امروز درصدد است با بزرگنمایی توافق با طالبان در فضای انتخاباتی آمریکا، فاکتور و مؤلفه «سیاست خارجی ضعیف دولت خود» را در نظرسنجی‌های عمومی و ایالتی تقویت کند. این در حالی است که رئیس‌جمهور آمریکا مسبب بحرانی است که امروز در افغانستان شاهد آن هستیم. به عبارت بهتر، آمریکا بحران اجتماعی، روانی و امنیتی عمیقی را در افغانستان خلق کرده است؛ بحرانی که تا سالیان دراز گریبانگیر مردم بی‌گناه و خصوصا جوانان و نوجوانان این کشور خواهد بود.
جنایت انکارناپذیر کاخ سفید
نه‌تنها ترامپ، بلکه باراک اوباما و جورج واکر بوش نیز هر سه در ایجاد بحران‌های سیاسی- امنیتی در افغانستان و انزوای شهروندان افغان در تعیین سرنوشت سیاسی خود دست داشته‌اند. امروز زمان آن رسیده است که یک‌بار برای همیشه، نتیجه عملکرد خونین ۱۹ ساله آمریکا در افغانستان برای افکار عمومی دنیا تشریح شود. بدون شک، خروج کامل آمریکا از افغانستان، تنها یکی از مواردی است که باید تحقق پیدا کند. موضوع مهم دیگری که نباید فراموش شود، پاسخگویی و مجازات مقامات سیاسی، نظامی و امنیتی آمریکا به دلیل وقوع سال‌ها جنایت در افغانستان می‌باشد. در این معادله حقوقی، سه رئیس‌جمهور اخیر آمریکا یعنی جورج بوش، اوباما و ترامپ حکم سه جنایتکار جنگی را دارند که جان صدها هزار شهروند افغان ازجمله زنان و کودکان بی‌گناه را در بحبوحه بازی‌های کثیف استراتژیک و سیاسی خود طی ۱۹ سال اخیر ستانده‌اند. آری! آمریکا از افغانستان خارج خواهد شد، اما کشاندن جنایتکاران آمریکایی معرکه افغانستان به دادگاه‌های بین‌المللی و محاکمه آنها، مطالبه دیگری است که درنهایت تحقق خواهد یافت.
حمله به زیرساخت‌های فرهنگی-اجتماعی افغانستان
اشغالگران غربی علاوه بر امنیت افغانستان و جان شهروندان آنها، زیرساخت‌های اجتماعی و فرهنگی این کشور جنگ‌زده را نیز هدف قرار داده‌اند.
مقامات کاخ سفید به‌وضوح دریافته‌اند که تحقق واقعی اراده سیاسی ملت افغانستان، معنایی جز خروج رسمی نظامیان اشغالگر آمریکایی و ناتو از این کشور نخواهد داشت.ازاین‌رو اشغالگران افغانستان با تزریق بحران‌های مزمن امنیتی بر پیکره این کشور جنگ‌زده از یک‌سو و استحاله سیاسی و فرهنگی مردم افغانستان و ممانعت غیرمستقیم از حضور و مشارکت آنها در انتخابات،زمینه را برای استمرار مداخله خود در کابل و دیگر مناطق این کشور مهیا می‌سازند.در این میان، دموکراسی مسموم آمریکایی صرفا جنبه‌ای ظاهری و بدون خاصیت واقعی دارد.بدیهی است که باگذشت زمان، از جنایات عمیق و گسترده آمریکا و هم‌پیمانانش در افغانستان پرده برداشته خواهد شد؛ جنایاتی که نشان‌دهنده عمق وقاحت و توحش اشغالگران غربی در این کشور می‌باشد.
رسوایی‌های آمریکا در افغانستان تمامی ندارد! درحالی‌که مقامات آمریکایی و اعضای ناتو پس از 19 سال اشغالگری، بحران امنیت و بحران‌های مزمن اجتماعی و اقتصادی را به شهروندان افغان هدیه داده‌اند، افشای قاچاق مواد مخدر توسط اشغالگران غربی در افغانستان شوک دیگری را به افکار عمومی این کشور جنگ‌زده وارد کرده است.
اشغالگران همان قاچاقچیان مواد مخدر در افغانستان هستند
«ضمیر کابولوف» نماینده ویژه دولت روسیه در امور افغانستان در مصاحبه با خبرگزاری «تاس» با اشاره به این مطلب گفت: « نیروهای اطلاعاتی آمریکا ، خود در قاچاق مواد مخدر نقش دارند و هواپیماهای آنها از «قندهار»و«بگرام»پرواز می‌کنند و هرجا که بخواهند به آلمان و رومانی بدون هیچ‌گونه بازرسی پرواز می‌کنند. همه شهروندان کابل به شما این را خواهند گفت و همه آماده هستند تا در این مورد صحبت کنند.»
وزیر امور خارجه روسیه نیز با اشاره به چند برابر شدن قاچاق مواد مخدر از افغانستان از زمان حمله آمریکا و شرکایش به این کشور خواستار تحقیقی دراین‌باره شد.به نوشته خبرگزاری «تاس»، لاوروف گفت: «گزارش‌هایی از قاچاق مشتقات افیونی از افغانستان به دیگر کشورها ازجمله اروپا، با استفاده از هواپیماهای نظامی ائتلاف ناتو منتشرشده‌اند.»
وزیر امور خارجه روسیه افزود: «نمی‌توانیم این گزارش‌ها را به‌صورت صد درصد تأیید کنیم اما بسیار متدوال‌تر از آن هستند که قابل‌چشم‌پوشی باشند. اگر هواپیمایی نظامی در افغانستان استفاده‌شده باشد فقط می‌تواند هواپیمای نظامی یا سرویس‌های ویژه ناتو باشد.طبیعتا چنین اطلاعاتی باید موردتحقیق و بررسی قرار گیرند و پیش از دیگران، این تحقیقات باید در خصوص آمریکا انجام شود. بابررسی شواهد کاملا قابل استناد، می‌توانیم بگوییم که در طول ۲۰ سال حضور آمریکا و هم‌دستانش در افغانستان، قاچاق مواد مخدر در این کشور چند برابر افزایش‌یافته است. آمریکا و هیچ‌یک از اعضای این ائتلاف تلاشی جدی جهت توقف تولید مواد مخدر در افغانستان انجام نداده‌اند.»
آمارهایی که غیرقابل‌انکار است
موضوع قاچاق مواد مخدر در افغانستان، آن‌هم در دوران حضور مستمر اشغالگران آمریکایی و نیروهای ناتو در این کشور، مسبوق به سابقه بوده است. به‌عنوان‌مثال چهار سال قبل، وزارت مبارزه با مواد مخدر در افغانستان و نمایندگی ملل متحد اعلام کردند تولید مواد مخدر افغانستان در سال ۲۰۱۶ نسبت به مدت مشابه سال 2015 ، ۴۳ درصد افزایش داشته است. این مراجع همچنین اعلام کرده‌اند که کشت مواد مخدر نیز ۱۰ درصد نسبت به سال ۲۰۱۵ افزایش را نشان می‌دهد.تولید مواد مخدر در سال ۲۰۱۵ حدود ۳۳۰۰ تن بود اما در سال 2016 اعلام رسمی، به
۴۸۰۰ تن رسید. در سال‌های آتی، این میزان به صورتی تصاعدی افزایش پیدا کرد.
گزارش‌هایی وجود دارد که مواد مخدر افغانستان حدود ۹۳ درصد بازارهای مصرفی جهان را تأمین می‌کند.این آمار درحالی ارائه می‌شود که وزارتی با عنوان «مبارزه با مواد مخدر» در دولت و حکومت افغانستان وجود دارد. اما کارایی این وزارت غیر از ارائه آمار افزایش سالانه مواد مخدر و طرح استراتژی‌های خیالی، تاکنون چیزی نبوده است.دلیل این مسئله نفوذ و تسلط خاص اشغالگران آمریکایی و شرکای آنها بر روی مزارع خشخاش و سایر مکان‌های تولید مواد مخدر در افغانستان است.
نتیجه حضور اشغالگران غربی در افغانستان
آنچه مسلم است اینکه سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و در رأس همه کاخ سفید، امروز باید پاسخگوی کلاف سردرگم موجود در افغانستان باشند. کشتار مردم بی‌گناه افغانستان و افزایش چندین برابری تولید و صادرات مواد مخدر به خارج از این کشور
( نسبت به زمان قبل از اشغال افغانستان)، محصول 19 سال اشغالگری آمریکا و شرکایش در افغانستان بوده است. ترامپ امروز درصدد است با بزرگنمایی توافق با طالبان در فضای انتخاباتی آمریکا، فاکتور و مؤلفه «سیاست خارجی ضعیف دولت خود» را در نظرسنجی‌های عمومی و ایالتی تقویت کند. این در حالی است که رئیس‌جمهور آمریکا مسبب بحرانی است که امروز در افغانستان شاهد آن هستیم. به عبارت بهتر، آمریکا بحران اجتماعی، روانی و امنیتی عمیقی را در افغانستان خلق کرده است؛ بحرانی که تا سالیان دراز گریبانگیر مردم بی‌گناه و خصوصا جوانان و نوجوانان این کشور خواهد بود.
جنایت انکارناپذیر کاخ سفید
نه‌تنها ترامپ، بلکه باراک اوباما و جورج واکر بوش نیز هر سه در ایجاد بحران‌های سیاسی- امنیتی در افغانستان و انزوای شهروندان افغان در تعیین سرنوشت سیاسی خود دست داشته‌اند. امروز زمان آن رسیده است که یک‌بار برای همیشه، نتیجه عملکرد خونین ۱۹ ساله آمریکا در افغانستان برای افکار عمومی دنیا تشریح شود. بدون شک، خروج کامل آمریکا از افغانستان، تنها یکی از مواردی است که باید تحقق پیدا کند. موضوع مهم دیگری که نباید فراموش شود، پاسخگویی و مجازات مقامات سیاسی، نظامی و امنیتی آمریکا به دلیل وقوع سال‌ها جنایت در افغانستان می‌باشد. در این معادله حقوقی، سه رئیس‌جمهور اخیر آمریکا یعنی جورج بوش، اوباما و ترامپ حکم سه جنایتکار جنگی را دارند که جان صدها هزار شهروند افغان ازجمله زنان و کودکان بی‌گناه را در بحبوحه بازی‌های کثیف استراتژیک و سیاسی خود طی ۱۹ سال اخیر ستانده‌اند. آری! آمریکا از افغانستان خارج خواهد شد، اما کشاندن جنایتکاران آمریکایی معرکه افغانستان به دادگاه‌های بین‌المللی و محاکمه آنها، مطالبه دیگری است که درنهایت تحقق خواهد یافت.
حمله به زیرساخت‌های فرهنگی-اجتماعی افغانستان
اشغالگران غربی علاوه بر امنیت افغانستان و جان شهروندان آنها، زیرساخت‌های اجتماعی و فرهنگی این کشور جنگ‌زده را نیز هدف قرار داده‌اند.
مقامات کاخ سفید به‌وضوح دریافته‌اند که تحقق واقعی اراده سیاسی ملت افغانستان، معنایی جز خروج رسمی نظامیان اشغالگر آمریکایی و ناتو از این کشور نخواهد داشت.ازاین‌رو اشغالگران افغانستان با تزریق بحران‌های مزمن امنیتی بر پیکره این کشور جنگ‌زده از یک‌سو و استحاله سیاسی و فرهنگی مردم افغانستان و ممانعت غیرمستقیم از حضور و مشارکت آنها در انتخابات،زمینه را برای استمرار مداخله خود در کابل و دیگر مناطق این کشور مهیا می‌سازند.در این میان، دموکراسی مسموم آمریکایی صرفا جنبه‌ای ظاهری و بدون خاصیت واقعی دارد.بدیهی است که باگذشت زمان، از جنایات عمیق و گسترده آمریکا و هم‌پیمانانش در افغانستان پرده برداشته خواهد شد؛ جنایاتی که نشان‌دهنده عمق وقاحت و توحش اشغالگران غربی در این کشور می‌باشد.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
بررسی سند برنامه همکاری‌های جامع ۲۵ساله ایران و چین؛تعداد بازدید : 12
گمانه‌ها، توصیه‌ها و میزان راهبردی بودن
|رضا عزیزی، مدیر گروه حقوق و سیاست پژوهشکده سیاست‌پژوهی و مطالعات راهبردی حکمت|
سند 25 ساله توافق بین ایران و چین در چارچوب سیاست ابتکار کمربند و راه یا همان راه ابریشم نوین چین در سال 2016 یعنی سال 1394 در جریان سفر شی جین پینگ به ایران از سوی دو طرف امضا شد.
در سنت سندنویسی چینی، عادت به طراحی برنامه اقدام هم وجود دارد و به نظر می‌رسد تحقق این توافق پس از امضای آن منوط به ارائه برنامه اقدام از سوی ایران شد که تاکنون رخ نداده بود. این پیش‌نویس نهایی برنامه همکاری‌های جامع ۲۵ساله ایران و چین که اخیرا از سوی دولت حسن روحانی ارائه شد شامل همکاری در حوزههای اقتصادی و تجاری،انرژی، امنیتی نظامی، دفاعی و نیز همکاری راهبردی و حمایت از مواضع یکدیگر در سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای است. ازآنجاکه این سند پیش‌نویس منتشر نشده است، گمانه‌زنی‌هایی درباره آن در سطح رسانه‌های داخلی و بعضا خارجی از طیف چین دوستان (سینوفیل ها) گرفته تا چین‌ستیزان مطرح کرده‌اند. برخی آن را نشان اتحاد راهبردی بین ایران و چین می‌نگرند؛ برخی دیگر آن را نشان افتادن ایران در دام استعمار جدید در نظر می‌گیرند.برخی دیگر هم این سند را نه نماد دوره‌ای جدید در روابط ایران و چین و نه اهمیت آن را نادیده گرفته‌اند. از این دیدگاه طراحی استراتژی‌ها و اسناد اهمیت چندانی ندارد، اجرای آنها اهمیت کلیدی دارد. با این وصف دو مسئله این یادداشت این است که این سند نهایی جدید ارائه‌شده از سوی دولت اولا ازنظر سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری و اسناد بالادستی مانند قانون اساسی قابل‌تأیید است، ثانیا میزان راهبردی بودن آن چقدر است؟!
پیش از بررسی سه مسئله این یادداشت بهتر است مروری بر گمانه‌زنی‌های داخلی نسبت به این سند پیش‌نویس داشته باشیم.
نگاه سینوفیل‌ها به سند نهایی توافق 25 ساله
سینوفیل‌ها یا همان چین‌دوستان گمان می‌کنند که این سند فصلی جدید در روابط راهبردی ایران با قدرت بزرگی مانند چین است. آنها گمان می‌کنند که چین ایران را به‌مثابه یک متحد استراتژیک می‌نگرد. نکته‌ای که در اینجا وجود دارد این است که این نگاه خوش‌بینانه به چین اصلا واقعیت ندارد. چینی‌ها در حال حاضر در توافقنامه‌های خود با کشورها وارد اتحاد استراتژیک نمی‌شوند بلکه آنچه آنها برای توافقات دوجانبه و در برخی موارد سه‌جانبه از آن نام می‌برند شراکت راهبردی است و نه اتحاد راهبردی. شراکت راهبردی بدین معناست که چین تعهدات امنیتی در قبال توافقات خود با کشورها نمی‌دهد آن‌طور که در اتحاد راهبردی وجود دارد. با بررسی 80 توافق چین با کشورها و با نگاه به عناوین این توافقات می‌توان این مسئله را به‌وضوح مشاهده کرد. بنابراین ضروری است نوع نگاه به روابط ایران و چین بر پایه داده‌های عینی و واقعیت‌های روی زمین باشد تا بتوان روابطی مبتنی بر مثلث عزت، حکمت و مصلحت موردنظر مقام معظم رهبری در سیاست خارجی را دنبال کرد.
نگاه چین‌ستیزان به سند نهایی توافق 25 ساله
بسیاری از چین‌ستیزان که در طیف‌های گوناگون سیاسی هم جای می‌گیرند، معتقدند این سند آغازی بر امپریالیسم جدید با ویژگی‌های چینی است. بسیاری از کسانی که با این قرارداد مخالفت می‌ورزند به دلایل عمیق تاریخی است که ایران در روابط با قدرت‌های بزرگ در طول تاریخ معاصر خود دچار آنها شده است. معمولا قراردادهای این‌چنینی یادآور ترکمانچای، گلستان، رویترز، تالبوت و مانند آن است. نخ تسبیحی که این گروه‌ها را به هم مرتبط می‌کند همین نکته یاد شده است.
پدرام سلطانی نایب‌رئیس سابق اتاق بازرگانی تهران این سند را در تراز دارسی قرار داد که این بار بوی آن از شرق آمده است. وی توییت کرد: «جای نگرانی جدی است که در اوج ضعف و چالش، با یک قدرت جهانی قراردادی امضا می‌کنیم که بوی خوبی از آن به مشام نمی‌رسد. گویا این بار دارسی از شرق خواهد آمد».برخی دیگر هم مانند مرتضی آقاتهرانی نماینده مجلس یازدهم با طرح تجربه برجام و فرق نگذاشتن بین آن با قرارداد 25 ساله ایران و چین، نوشته است که مجلس نمی‌گذارد که قرارداد 25 ساله با چین تبدیل به برجام دیگری شود.برخی دیگر نیز همچون رئیس‌جمهوری سابق ایران محمود احمدی‌نژاد با مقایسه آن با برجام که نتیجه‌ای نداشته است و نیز با طرح آن به‌مثابه قراردادی پنهانی و بدون درنظرگرفتن اراده ملت ایران و نیز برخلاف منافع کشور و ملت، آن را بی اعتبار معرفی کرده‌اند.بااین‌حال جناحی که از ابتدا نسبت به حضور چین و سیاست نگاه به شرق خوش‌بین نبوده است به دلایل معرفت‌شناسی و هستی‌شناسی فلسفی متفاوت با جناح‌های یادشده با این قرارداد مخالفت دارند. این گروه همسو با غرب معتقدند ارتباط با چین به دلیل نقصان در وضعیت حقوق بشر و فقدان دموکراسی نمی‌تواند منافع ملت ایران را تأمین کند. این نگاه به چین در هر موقعیتی ازجمله قرارداد 25 ساله
با چین جلوه بروز و ظهور می‌یابد. در این نگاه، چین در استعمارگری و امپریالیست بودن بسیار خطرناک‌تر از کشورهای غربی است که سابقه استعمارگری دارند. این قرارداد در این اندیشه سرآغاز نفوذ چین در ایران و از بین رفتن استقلال سیاسی و مانند این است. هرچند این گروه سیاسی هیچ داده‌ای هم برای مدعای خود ارائه نمی‌دهند و صرفا با مبانی فلسفی و اندیشه‌ای خود یک پیش‌بینی از رفتار آینده چین در قبال ایران طرح می‌کنند که در حال حاضر داده‌های عینی هم برای آن وجود ندارد.
نگاه واقع‌بینانه به سند نهایی 25 ساله ایران و چین
برخی دیگر همچون نگارنده این یادداشت، نه نگاه چینگلوفیلی و نه نگاه چین‌ستیزانه به این قرارداد 25ساله دارند، بلکه معتقدند این سند را نه می‌توان نماد دوره‌ای جدید در روابط ایران و چین دانست و نه می‌توان اهمیت آن را نادیده گرفت. از این دیدگاه طراحی استراتژی‌ها و اسناد اهمیت چندانی ندارد، بلکه آنچه اهمیت کلیدی دارد اجرای آنها ست. در این دیدگاه باید روندهای قبلی بین ایران و چین به‌ویژه در خصوص امضای برجام و قراردادهایی به میزان 20 میلیارد دلار که با چین پس از برجام امضاء شد و محقق هم نشد را در نظر گرفت و نیز نباید نسبت به این قرارداد خوش‌بین یا بدبین بود بلکه باید ظرفیت اجرایی آن را هم در نظر گرفت.
قرارداد 25 ساله همکاری با چین از منظر سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری و اسناد بالادستی
در دیدار رئیس‌جمهور چین با مقام معظم رهبری در سال 1394، ایشان خرسندی خود از این قرارداد ۲۵ ساله و نگاه به شرق ابراز داشتند و این قرارداد را درست و حکمت‌آمیز خواندند.درواقع سند توافق امضا شده بین ایران و چین مورد تأیید ایشان بوده است. اما باید توجه داشت که ایشان در قضیه مذاکرات برجام هم به‌طورکلی آن را تأیید کرده بودند، اما بعد از آشکار شدن سند و مباحث از برخی موارد که مورد تأیید ایشان نبود گلایه کردند. بنابراین در این سند نهایی همکاری 25 ساله بین ایران و چین هم باید در نظر گرفت که آیا ملاحظات مورد تأیید ایشان در سند اولیه در سال 1394، هنوز موجود است؟! ازاین‌رو با توجه به اینکه این سند منتشر نشده است و نیز با توجه به اینکه معلوم نیست نظر ایشان درباره سند نهایی دولت چیست نمی‌توان نظر نهایی را ارائه داد. بااین‌حال، به نظر می‌رسد بر اساس اسناد بالادستی هم مانند اصل 152 قانون اساسی، قرارداد 25 ساله بین ایران و چین را یک قرارداد استعمارگرایانه و استثمارگرایانه تفسیر نشود. اصل 152 قانون اساسی ایران به‌مثابه سند بالادستی بدین نحو آمده است: «سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران براساس نفی هرگونه سلطه‌جویی و سلطه‌پذیری، حفظ استقلال همه جانبه و تمامیت ارضی، دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرت‌های سلطه‌گر و روابط صلح‌آمیز متقابل با دول غیرمحارب استوار است.»
درواقع، دولت چین به‌طور بین‌الاذهانی یک دولت محارب و سلطه‌گر در مجموعه حاکمیت جمهوری اسلامی ایران شناخته نمی‌شود و البته شواهدی هم برای اثبات آن وجود ندارد. با توجه به این نکته به نظر می‌رسد در صورت ارائه این سند به مجلس شورای اسلامی هم با تصویب مجلس یازدهم مواجه شود.
میزان راهبردی بودن سند نهایی 25 ساله ایران و چین
در بررسی راهبردی بودن این سند باید به رفتار چینی‌ها و الگوی‌های سیاست خارجی چین توجه کرد. دولت چین یک دولت تاجر است و پیشران سیاست خارجی این کشور در چهار دهه گذشته را سیاست خارجی اقتصاد‌محور تشکیل داده است و بنابراین سیاست راه ابریشم نوین چین را باید از منظر یک دولت تاجر نگریست و نه یک دولت هژمون خواه سلطه‌گر.
ضمن اینکه چین در داخل با مشکلات جدیدی مواجه شده است: از دست رفتن امتیاز نیروی کار ارزان، رشد طبقه متوسط شهری و بالا رفتن مصرف‌گرایی و افزایش مطالبات رفاهی، موقعیت نامتوازن توسعه‌یافتگی در شرق و غرب و نواحی مرکزی این کشور، مازاد تولید و مازاد سرمایه، ناتوانی در ادامه مدل تولید انبوه و صادرات مانند گذشته، اشباع بازار داخلی و بالاخره نیاز زنجیره ارزش چینی (تولید، نیروی کار ماهر، تخصص، تکنولوژی و مانند این) به بازاری جدید برای حرکت پیشرو مانند گذشته ازجمله مهم‌ترین آن‌هاست. سیاست ابتکار کمربند و راه چین، راهبرد چین برای برون‌رفت از این مشکلات و نیز تداوم رشد اقتصادی چین همانند گذشته است.
بر اساس موقعیت فعلی و اسناد انتشاری چین، این کشور حداقل تا سال 2049، نگاه هژمونیک و سلطه‌جویانه همانند غرب به‌ویژه آمریکا به جهان ندارد و درنتیجه ژئوپلیتیک خواندن راه ابریشم نوین در حال حاضر دور از واقعیت است. از سوی دیگر باید کلان روند انقلاب صنعتی چهارم با پیشرانی تغییرات فزاینده تکنولوژی را هم در نظر گرفت. اعلام سیاست راه ابریشم نوین از سوی چین خود نتیجه این تغییرات است. درواقع سیاست راه ابریشم نوین چین پیشران تغییرات فناوری و فرآیندهای اقتصادی می‌شود که درنتیجه آن مناطق مختلف جهان ازجمله غرب آسیا شاهد تحرک بین‌المللی سرمایه، کالا و کار خواهد بود. این مسئله باعث می‌شود که دولت‌های غرب آسیا زمینه‌های رونق اقتصادی و جذب سرمایه خارجی و تکنولوژی را در کشور خود فراهم کنند.غرب آسیا به‌خصوص در میان کشورهای حاشیه خلیج‌فارس چنین فضایی را با چین تجربه خواهد کرد. در این میان ایران یک کشور پرپتانسیل اما پرریسک برای چین به شمار می‌آید. جایگاه ایران در ابتکار کمربند و راه چین جایگاه بالقوه مهم و به‌مثابه شاهراه جهانی برای چین به شمار می‌آید اما باید در نظر داشت که این در حد یک پتانسیل است و تاکنون مسیر بالفعل شدن را در مقایسه با سایر شرکای منطقه غرب آسیای چین خیلی کند طی کرده است.بنابراین این سند، بالقوه، راهبردی است اما بالفعل شدن، اجرایی و عملیاتی شدن آن با توجه به مشکلاتی که نگارنده چندی پیش آن را در یادداشتی با عنوان «11 سنگ بزرگ در روابط همکاری ایران و چین» منتشر کرد، با چالش‌های جدی مواجه باشد. هرچند نمی‌توان اهمیت آن را هم نادیده انگاشت. بیم آن می‌رود که این مسیر راه ابریشم نوین که بخش مهم آن از ایران می‌گذرد از سطح اوراق توافقی میان ایران و چین فراتر نرود و سرنوشت آن به‌مانند سایر پروژه‌ها ازجمله خط لوله «باکو- جیحان» و «نابکو» و مانند آن منجر شود.
پیشنهادات و توصیه‌ها
الف- توصیه می‌شود سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سیاست خارجی، چین را با عینک غرب ننگرند. نامیدن ابتکار «کمربند و راه» با عنوان طرح مارشال چینی و با اهداف ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک و مانند این از داده‌های عینی موجود برای تبیین صحیح برخوردار نبوده و صرفا تحلیل ذهنی هستند. نگاه به چین باید بر پایه عینک خود چینی‌ها به جهان باشد تا تحلیل دقیق‌تری حاصل شود.
عینک‌های روابط بین‌الملل غربی و آمریکایی نمی‌تواند ایران را به شناخت صحیحی از چین برساند. هرچند شرایط تحریم و شکست برجام، روابط ایران با چین را هم نباید به‌سوی انتخاب‌ها و تصمیمات از سر استیصال بکشاند. باید بین تصمیمات فزاینده، بهینه، و رضایت‌بخش با توجه به شرایط به بهترین گزینه رسید که این هم باید از فیلتر مطالعات کارشناسی شده و راهبردی و سیاست‌های کلی انجام پذیرد.
ب- توصیه می‌شود سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سیاست خارجی در قدرت چین بزرگنمایی نکنند. چین از حد یک کارخانه بزرگ جهانی فراتر نخواهد رفت و قدرت نرم لازم جهت پیشرانی تمدنی جهان امروز و نیز تولید گفتمان برای آن را ندارد.
ازاین‌رو ضروری است تا زمان از دست نرفته است و مسیرهای بدیل راه ابریشم نوین جای ایران را نگرفته‌اند، اقدامات لازم برای بهره‌برداری حداکثری، به‌خصوص اقتصادی، از حضور چین در غرب آسیا فراهم کرد و هرچند باید مراقب نیت‌های پنهان چین هم بود.
پ- توصیه می‌شود سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سیاست خارجی سند نهایی اخیر که محصول توافق 2016 ایران و چین است با تدوین برنامه‌های اقدام در ابعاد گوناگون آن اجرایی شود. روابط ایران و چین باید تابع برنامه‌های اقدام در همه حوزههای اجتماعی- فرهنگی، سیاسی-اقتصادی و دفاعی-امنیتی باشد. باید با جزئیات کامل این برنامه‌ها طراحی شوند و طبق آن قدم‌به‌قدم در مسیر اجرا گام برداشت. در غیر این صورت این ابتکار باوجود فرصت می‌تواند تبدیل به تهدید برای ایران شود.
ت- توصیه می‌شود سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سیاست خارجی تمرکز و جدیت بیشتری برای روابط ایران با چین به خرج دهند. پیش‌فرض همکاری ایران و چین در راه ابریشم نوین، سیاست مداخله و سلطه همانند غرب نیست. هرچند امکان آن‌هم برای چین فراهم نیست. بنابراین باید برای همکاری ایران و چین در سطح سیاست خارجی اهمیت بیشتر قائل بود و تمرکز بیشتری روی آن داشت.
سند 25 ساله توافق بین ایران و چین در چارچوب سیاست ابتکار کمربند و راه یا همان راه ابریشم نوین چین در سال 2016 یعنی سال 1394 در جریان سفر شی جین پینگ به ایران از سوی دو طرف امضا شد.
در سنت سندنویسی چینی، عادت به طراحی برنامه اقدام هم وجود دارد و به نظر می‌رسد تحقق این توافق پس از امضای آن منوط به ارائه برنامه اقدام از سوی ایران شد که تاکنون رخ نداده بود. این پیش‌نویس نهایی برنامه همکاری‌های جامع ۲۵ساله ایران و چین که اخیرا از سوی دولت حسن روحانی ارائه شد شامل همکاری در حوزههای اقتصادی و تجاری،انرژی، امنیتی نظامی، دفاعی و نیز همکاری راهبردی و حمایت از مواضع یکدیگر در سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای است. ازآنجاکه این سند پیش‌نویس منتشر نشده است، گمانه‌زنی‌هایی درباره آن در سطح رسانه‌های داخلی و بعضا خارجی از طیف چین دوستان (سینوفیل ها) گرفته تا چین‌ستیزان مطرح کرده‌اند. برخی آن را نشان اتحاد راهبردی بین ایران و چین می‌نگرند؛ برخی دیگر آن را نشان افتادن ایران در دام استعمار جدید در نظر می‌گیرند.برخی دیگر هم این سند را نه نماد دوره‌ای جدید در روابط ایران و چین و نه اهمیت آن را نادیده گرفته‌اند. از این دیدگاه طراحی استراتژی‌ها و اسناد اهمیت چندانی ندارد، اجرای آنها اهمیت کلیدی دارد. با این وصف دو مسئله این یادداشت این است که این سند نهایی جدید ارائه‌شده از سوی دولت اولا ازنظر سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری و اسناد بالادستی مانند قانون اساسی قابل‌تأیید است، ثانیا میزان راهبردی بودن آن چقدر است؟!
پیش از بررسی سه مسئله این یادداشت بهتر است مروری بر گمانه‌زنی‌های داخلی نسبت به این سند پیش‌نویس داشته باشیم.
نگاه سینوفیل‌ها به سند نهایی توافق 25 ساله
سینوفیل‌ها یا همان چین‌دوستان گمان می‌کنند که این سند فصلی جدید در روابط راهبردی ایران با قدرت بزرگی مانند چین است. آنها گمان می‌کنند که چین ایران را به‌مثابه یک متحد استراتژیک می‌نگرد. نکته‌ای که در اینجا وجود دارد این است که این نگاه خوش‌بینانه به چین اصلا واقعیت ندارد. چینی‌ها در حال حاضر در توافقنامه‌های خود با کشورها وارد اتحاد استراتژیک نمی‌شوند بلکه آنچه آنها برای توافقات دوجانبه و در برخی موارد سه‌جانبه از آن نام می‌برند شراکت راهبردی است و نه اتحاد راهبردی. شراکت راهبردی بدین معناست که چین تعهدات امنیتی در قبال توافقات خود با کشورها نمی‌دهد آن‌طور که در اتحاد راهبردی وجود دارد. با بررسی 80 توافق چین با کشورها و با نگاه به عناوین این توافقات می‌توان این مسئله را به‌وضوح مشاهده کرد. بنابراین ضروری است نوع نگاه به روابط ایران و چین بر پایه داده‌های عینی و واقعیت‌های روی زمین باشد تا بتوان روابطی مبتنی بر مثلث عزت، حکمت و مصلحت موردنظر مقام معظم رهبری در سیاست خارجی را دنبال کرد.
نگاه چین‌ستیزان به سند نهایی توافق 25 ساله
بسیاری از چین‌ستیزان که در طیف‌های گوناگون سیاسی هم جای می‌گیرند، معتقدند این سند آغازی بر امپریالیسم جدید با ویژگی‌های چینی است. بسیاری از کسانی که با این قرارداد مخالفت می‌ورزند به دلایل عمیق تاریخی است که ایران در روابط با قدرت‌های بزرگ در طول تاریخ معاصر خود دچار آنها شده است. معمولا قراردادهای این‌چنینی یادآور ترکمانچای، گلستان، رویترز، تالبوت و مانند آن است. نخ تسبیحی که این گروه‌ها را به هم مرتبط می‌کند همین نکته یاد شده است.
پدرام سلطانی نایب‌رئیس سابق اتاق بازرگانی تهران این سند را در تراز دارسی قرار داد که این بار بوی آن از شرق آمده است. وی توییت کرد: «جای نگرانی جدی است که در اوج ضعف و چالش، با یک قدرت جهانی قراردادی امضا می‌کنیم که بوی خوبی از آن به مشام نمی‌رسد. گویا این بار دارسی از شرق خواهد آمد».برخی دیگر هم مانند مرتضی آقاتهرانی نماینده مجلس یازدهم با طرح تجربه برجام و فرق نگذاشتن بین آن با قرارداد 25 ساله ایران و چین، نوشته است که مجلس نمی‌گذارد که قرارداد 25 ساله با چین تبدیل به برجام دیگری شود.برخی دیگر نیز همچون رئیس‌جمهوری سابق ایران محمود احمدی‌نژاد با مقایسه آن با برجام که نتیجه‌ای نداشته است و نیز با طرح آن به‌مثابه قراردادی پنهانی و بدون درنظرگرفتن اراده ملت ایران و نیز برخلاف منافع کشور و ملت، آن را بی اعتبار معرفی کرده‌اند.بااین‌حال جناحی که از ابتدا نسبت به حضور چین و سیاست نگاه به شرق خوش‌بین نبوده است به دلایل معرفت‌شناسی و هستی‌شناسی فلسفی متفاوت با جناح‌های یادشده با این قرارداد مخالفت دارند. این گروه همسو با غرب معتقدند ارتباط با چین به دلیل نقصان در وضعیت حقوق بشر و فقدان دموکراسی نمی‌تواند منافع ملت ایران را تأمین کند. این نگاه به چین در هر موقعیتی ازجمله قرارداد 25 ساله
با چین جلوه بروز و ظهور می‌یابد. در این نگاه، چین در استعمارگری و امپریالیست بودن بسیار خطرناک‌تر از کشورهای غربی است که سابقه استعمارگری دارند. این قرارداد در این اندیشه سرآغاز نفوذ چین در ایران و از بین رفتن استقلال سیاسی و مانند این است. هرچند این گروه سیاسی هیچ داده‌ای هم برای مدعای خود ارائه نمی‌دهند و صرفا با مبانی فلسفی و اندیشه‌ای خود یک پیش‌بینی از رفتار آینده چین در قبال ایران طرح می‌کنند که در حال حاضر داده‌های عینی هم برای آن وجود ندارد.
نگاه واقع‌بینانه به سند نهایی 25 ساله ایران و چین
برخی دیگر همچون نگارنده این یادداشت، نه نگاه چینگلوفیلی و نه نگاه چین‌ستیزانه به این قرارداد 25ساله دارند، بلکه معتقدند این سند را نه می‌توان نماد دوره‌ای جدید در روابط ایران و چین دانست و نه می‌توان اهمیت آن را نادیده گرفت. از این دیدگاه طراحی استراتژی‌ها و اسناد اهمیت چندانی ندارد، بلکه آنچه اهمیت کلیدی دارد اجرای آنها ست. در این دیدگاه باید روندهای قبلی بین ایران و چین به‌ویژه در خصوص امضای برجام و قراردادهایی به میزان 20 میلیارد دلار که با چین پس از برجام امضاء شد و محقق هم نشد را در نظر گرفت و نیز نباید نسبت به این قرارداد خوش‌بین یا بدبین بود بلکه باید ظرفیت اجرایی آن را هم در نظر گرفت.
قرارداد 25 ساله همکاری با چین از منظر سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری و اسناد بالادستی
در دیدار رئیس‌جمهور چین با مقام معظم رهبری در سال 1394، ایشان خرسندی خود از این قرارداد ۲۵ ساله و نگاه به شرق ابراز داشتند و این قرارداد را درست و حکمت‌آمیز خواندند.درواقع سند توافق امضا شده بین ایران و چین مورد تأیید ایشان بوده است. اما باید توجه داشت که ایشان در قضیه مذاکرات برجام هم به‌طورکلی آن را تأیید کرده بودند، اما بعد از آشکار شدن سند و مباحث از برخی موارد که مورد تأیید ایشان نبود گلایه کردند. بنابراین در این سند نهایی همکاری 25 ساله بین ایران و چین هم باید در نظر گرفت که آیا ملاحظات مورد تأیید ایشان در سند اولیه در سال 1394، هنوز موجود است؟! ازاین‌رو با توجه به اینکه این سند منتشر نشده است و نیز با توجه به اینکه معلوم نیست نظر ایشان درباره سند نهایی دولت چیست نمی‌توان نظر نهایی را ارائه داد. بااین‌حال، به نظر می‌رسد بر اساس اسناد بالادستی هم مانند اصل 152 قانون اساسی، قرارداد 25 ساله بین ایران و چین را یک قرارداد استعمارگرایانه و استثمارگرایانه تفسیر نشود. اصل 152 قانون اساسی ایران به‌مثابه سند بالادستی بدین نحو آمده است: «سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران براساس نفی هرگونه سلطه‌جویی و سلطه‌پذیری، حفظ استقلال همه جانبه و تمامیت ارضی، دفاع از حقوق همه مسلمانان و عدم تعهد در برابر قدرت‌های سلطه‌گر و روابط صلح‌آمیز متقابل با دول غیرمحارب استوار است.»
درواقع، دولت چین به‌طور بین‌الاذهانی یک دولت محارب و سلطه‌گر در مجموعه حاکمیت جمهوری اسلامی ایران شناخته نمی‌شود و البته شواهدی هم برای اثبات آن وجود ندارد. با توجه به این نکته به نظر می‌رسد در صورت ارائه این سند به مجلس شورای اسلامی هم با تصویب مجلس یازدهم مواجه شود.
میزان راهبردی بودن سند نهایی 25 ساله ایران و چین
در بررسی راهبردی بودن این سند باید به رفتار چینی‌ها و الگوی‌های سیاست خارجی چین توجه کرد. دولت چین یک دولت تاجر است و پیشران سیاست خارجی این کشور در چهار دهه گذشته را سیاست خارجی اقتصاد‌محور تشکیل داده است و بنابراین سیاست راه ابریشم نوین چین را باید از منظر یک دولت تاجر نگریست و نه یک دولت هژمون خواه سلطه‌گر.
ضمن اینکه چین در داخل با مشکلات جدیدی مواجه شده است: از دست رفتن امتیاز نیروی کار ارزان، رشد طبقه متوسط شهری و بالا رفتن مصرف‌گرایی و افزایش مطالبات رفاهی، موقعیت نامتوازن توسعه‌یافتگی در شرق و غرب و نواحی مرکزی این کشور، مازاد تولید و مازاد سرمایه، ناتوانی در ادامه مدل تولید انبوه و صادرات مانند گذشته، اشباع بازار داخلی و بالاخره نیاز زنجیره ارزش چینی (تولید، نیروی کار ماهر، تخصص، تکنولوژی و مانند این) به بازاری جدید برای حرکت پیشرو مانند گذشته ازجمله مهم‌ترین آن‌هاست. سیاست ابتکار کمربند و راه چین، راهبرد چین برای برون‌رفت از این مشکلات و نیز تداوم رشد اقتصادی چین همانند گذشته است.
بر اساس موقعیت فعلی و اسناد انتشاری چین، این کشور حداقل تا سال 2049، نگاه هژمونیک و سلطه‌جویانه همانند غرب به‌ویژه آمریکا به جهان ندارد و درنتیجه ژئوپلیتیک خواندن راه ابریشم نوین در حال حاضر دور از واقعیت است. از سوی دیگر باید کلان روند انقلاب صنعتی چهارم با پیشرانی تغییرات فزاینده تکنولوژی را هم در نظر گرفت. اعلام سیاست راه ابریشم نوین از سوی چین خود نتیجه این تغییرات است. درواقع سیاست راه ابریشم نوین چین پیشران تغییرات فناوری و فرآیندهای اقتصادی می‌شود که درنتیجه آن مناطق مختلف جهان ازجمله غرب آسیا شاهد تحرک بین‌المللی سرمایه، کالا و کار خواهد بود. این مسئله باعث می‌شود که دولت‌های غرب آسیا زمینه‌های رونق اقتصادی و جذب سرمایه خارجی و تکنولوژی را در کشور خود فراهم کنند.غرب آسیا به‌خصوص در میان کشورهای حاشیه خلیج‌فارس چنین فضایی را با چین تجربه خواهد کرد. در این میان ایران یک کشور پرپتانسیل اما پرریسک برای چین به شمار می‌آید. جایگاه ایران در ابتکار کمربند و راه چین جایگاه بالقوه مهم و به‌مثابه شاهراه جهانی برای چین به شمار می‌آید اما باید در نظر داشت که این در حد یک پتانسیل است و تاکنون مسیر بالفعل شدن را در مقایسه با سایر شرکای منطقه غرب آسیای چین خیلی کند طی کرده است.بنابراین این سند، بالقوه، راهبردی است اما بالفعل شدن، اجرایی و عملیاتی شدن آن با توجه به مشکلاتی که نگارنده چندی پیش آن را در یادداشتی با عنوان «11 سنگ بزرگ در روابط همکاری ایران و چین» منتشر کرد، با چالش‌های جدی مواجه باشد. هرچند نمی‌توان اهمیت آن را هم نادیده انگاشت. بیم آن می‌رود که این مسیر راه ابریشم نوین که بخش مهم آن از ایران می‌گذرد از سطح اوراق توافقی میان ایران و چین فراتر نرود و سرنوشت آن به‌مانند سایر پروژه‌ها ازجمله خط لوله «باکو- جیحان» و «نابکو» و مانند آن منجر شود.
پیشنهادات و توصیه‌ها
الف- توصیه می‌شود سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سیاست خارجی، چین را با عینک غرب ننگرند. نامیدن ابتکار «کمربند و راه» با عنوان طرح مارشال چینی و با اهداف ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک و مانند این از داده‌های عینی موجود برای تبیین صحیح برخوردار نبوده و صرفا تحلیل ذهنی هستند. نگاه به چین باید بر پایه عینک خود چینی‌ها به جهان باشد تا تحلیل دقیق‌تری حاصل شود.
عینک‌های روابط بین‌الملل غربی و آمریکایی نمی‌تواند ایران را به شناخت صحیحی از چین برساند. هرچند شرایط تحریم و شکست برجام، روابط ایران با چین را هم نباید به‌سوی انتخاب‌ها و تصمیمات از سر استیصال بکشاند. باید بین تصمیمات فزاینده، بهینه، و رضایت‌بخش با توجه به شرایط به بهترین گزینه رسید که این هم باید از فیلتر مطالعات کارشناسی شده و راهبردی و سیاست‌های کلی انجام پذیرد.
ب- توصیه می‌شود سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سیاست خارجی در قدرت چین بزرگنمایی نکنند. چین از حد یک کارخانه بزرگ جهانی فراتر نخواهد رفت و قدرت نرم لازم جهت پیشرانی تمدنی جهان امروز و نیز تولید گفتمان برای آن را ندارد.
ازاین‌رو ضروری است تا زمان از دست نرفته است و مسیرهای بدیل راه ابریشم نوین جای ایران را نگرفته‌اند، اقدامات لازم برای بهره‌برداری حداکثری، به‌خصوص اقتصادی، از حضور چین در غرب آسیا فراهم کرد و هرچند باید مراقب نیت‌های پنهان چین هم بود.
پ- توصیه می‌شود سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سیاست خارجی سند نهایی اخیر که محصول توافق 2016 ایران و چین است با تدوین برنامه‌های اقدام در ابعاد گوناگون آن اجرایی شود. روابط ایران و چین باید تابع برنامه‌های اقدام در همه حوزههای اجتماعی- فرهنگی، سیاسی-اقتصادی و دفاعی-امنیتی باشد. باید با جزئیات کامل این برنامه‌ها طراحی شوند و طبق آن قدم‌به‌قدم در مسیر اجرا گام برداشت. در غیر این صورت این ابتکار باوجود فرصت می‌تواند تبدیل به تهدید برای ایران شود.
ت- توصیه می‌شود سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سیاست خارجی تمرکز و جدیت بیشتری برای روابط ایران با چین به خرج دهند. پیش‌فرض همکاری ایران و چین در راه ابریشم نوین، سیاست مداخله و سلطه همانند غرب نیست. هرچند امکان آن‌هم برای چین فراهم نیست. بنابراین باید برای همکاری ایران و چین در سطح سیاست خارجی اهمیت بیشتر قائل بود و تمرکز بیشتری روی آن داشت.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گزارش« رسالت» از آخرین وضعیت بازار سرمایه؛تعداد بازدید : 10
آیا بورس دومیلیونی می‌شود؟
|نفیسه امامی|
شاخص بورس از یک‌میلیون و 700 هزار واحد گذشت و بازهم رکورد جدیدی را به ثبت رساند. بازار این روزها با جریانی صعودی همراه می‌باشد و همین جریان اکثر سهم‌ها را به سمت افزایش سوق داده است. برخی پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که شاخص به‌زودی در بالای دو میلیون تثبیت خواهد شد، چراکه حمایت‌های دولتی از بازار ادامه‌دار د و اساسا دولت بالارفتن شاخص بورس را برخلاف گذشته دنبال می‌کند.
با توجه به این خواست دولت، شروع بازده بورس از سایر بازارها به‌طور ویژه از سال قبل آغاز شد تا جایی‌که در انتهای سال گذشته و ابتدای سال جاری رشد بورس از سایر بازارها بیشتر شد. بااین‌حال این سؤال به‌طورجدی مطرح می‌شود که آیا باوجود ورود سیل عظیمی از سرمایه، بورس گذشتن از مرز دو میلیون واحد را تجربه خواهد کرد یا خیر؟
علی جعفری کارشناس ارشد بازار سرمایه در گفت‌وگو با «رسالت»، با اشاره به دلایل تمایل سرمایه‌گذاران به بازار سرمایه و بالا رفتن شاخص بورس از یک‌میلیون و 700هزار واحد گفت: ما از ابتدای سال 99 تاکنون با حجم بی‌سابقه ورود سرمایه به بازار بورس روبه‌رو شدیم. بازدهی مناسب بورس در سال 98 باعث گردید توجه مردم به این بازار جلب شود، درحالی‌که بازارهای موازی دچار رکود شده بودند، درنتیجه مردم به سمت بازار سرمایه آمدند.
وی افزود: از سوی دیگر با شیوع کرونا بسیاری از کسب‌وکارها با رکود مواجه شد و این عاملی برای اقبال سرمایه‌گذاران به این بازار گردید. سیاست دولت در حمایت از بورس به‌خصوص در آزادسازی سهام عدالت هم تعداد بیشتری را وارد بورس کرد. این مجموعه عوامل دست‌به‌دست یکدیگر داد تا با سیل عظیم ورود سرمایه به بازار مواجه شویم.
جعفری با تأکید بر اینکه رشد شاخص بورس ادامه‌دار خواهد بود، گفت: در ابتدای سال شاخص بورس در حدود 500 هزار واحد بود و اکنون به یک‌میلیون و 700 هزار واحد رسیده است. تشویق‌ها و حمایت‌های دولتی باعث افزایش سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه شد به‌طوری‌که دولت صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله ( ETF) بانک‌ها و بیمه‌ها را واگذار کرد و اکنون به دنبال واگذاری ETF پالایشگاه‌ها و خودروسازی تا مردادماه است. به همین علت به نظر نمی‌رسد بورس در آینده با سقوط مواجه شود و این صعود ادامه‌دار خواهد بود. ما نزدیک به 10 میلیون سهامدار فعال داریم که اجازه نمی‌دهند بازار روند منفی داشته باشد.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا احتمال شکل‌گیری حباب در بورس وجود دارد، گفت: بسیاری از شرکت‌های حاضر در بورس به علت وجود تحریم‌ها به شکل انحصاری محصولاتی را تولید کرده‌اند. انحصاری شدن محصولات قدرت چانه‌زنی آنها را بالا برد و افزایش نرخ از دولت گرفتند. به‌عنوان نمونه شرکت‌های تولیدکننده لاستیک و لبنیات افزایش نرخ گرفتند و این به بهبود سودآوری شرکت کمک می‌کند که درنتیجه به افزایش نرخ سهام شرکت‌ها دامن می‌زند. بنابراین بخشی از افزایش قیمت سهام شرکت‌ها ناشی از افزایش نرخ‌ها یا بهبود در عملکرد شرکت‌هایی است که افزایش نرخ گرفته‌اند، بنابراین حباب نمی‌تواند در بورس شکل‌گرفته باشد.
این کارشناس بورس ادامه داد: قیمت زمین و تجهیزات شرکت‌هایی که در بورس در حال فعالیت هستند هم در حال افزایش هستند. سهامدار به قیمت روز دارایی شرکت‌ها توجه می‌کند و قیمت بیشتری بر روی سهام می‌گذارد. به نظر نمی‌رسد حبابی در بازار شکل‌گرفته باشد و برعکس قیمت‌ها به قیمت‌های ذاتی و واقعی‌شان نزدیک شده‌اند. در حال حاضر سهام سه صنعت اصلی در بورس شامل خودرو، پالایشگاهی‌ها و پتروشیمی‌ها در حال نزدیک شدن به قیمت‌های اصلی‌شان هستند.
وی یادآور شد: باید دقت داشت افرادی در فضای مجازی سهام شرکت‌های کوچک را تبلیغ می‌کنند و احتمال شکل گرفتن حباب در آنها وجود دارد.
جعفری با تأکید بر اینکه شاخص بورس از دو میلیون واحد خواهد گذشت، افزود: با ورود سیل عظیم نقدینگی به بازار و اعتمادی که مردم به آن پیداکرده‌اند، بدون شک بورس شاخص دو میلیون واحد را هم رد می‌کند. باید مسئولان هوشیاری به خرج دهند و عرضه سهام را افزایش دهند. دولت هم در این خصوص تدابیری را اندیشیده است، ضمن اینکه مقام معظم رهبری هم تأکید کرده‌اند، دولت شرکت‌های تازه‌وارد به بورس که به دنبال افزایش عرضه هستند را درگیر مشکلات مالیاتی نکند.
جعفری معتقد است: شتاب در افزایش عرضه سهام می‌تواند بازار را سیراب کند. تقاضا در بازار سرمایه به‌شدت افزایش پیداکرده و تا جایی که مقدور است، عرضه هم باید بالا برود.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا روند صعودی در بورس می‌تواند به تورم در بازارهای رقیب ازجمله ارز، طلا و مسکن منجر شود، گفت: اصلا چنین موضوعی مطرح نیست. بورس معلول عوامل شرکتی و غیر شرکتی است و علت نیست. بورس نمایانگر فعالیت‌های اقتصادی است. زمانی که قیمت سکه و دلار افزایش پیدا کند، شاخص بورس بالا می‌رود، اما اینکه بورس به‌عنوان نمادی مستقل عمل کند، صحیح نیست. اگر قیمت دلار تا به این اندازه افزایش پیدا نمی‌کرد، شاخص بورس هم به این میزان رشد نداشت.
شاخص بورس از یک‌میلیون و 700 هزار واحد گذشت و بازهم رکورد جدیدی را به ثبت رساند. بازار این روزها با جریانی صعودی همراه می‌باشد و همین جریان اکثر سهم‌ها را به سمت افزایش سوق داده است. برخی پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که شاخص به‌زودی در بالای دو میلیون تثبیت خواهد شد، چراکه حمایت‌های دولتی از بازار ادامه‌دار د و اساسا دولت بالارفتن شاخص بورس را برخلاف گذشته دنبال می‌کند.
با توجه به این خواست دولت، شروع بازده بورس از سایر بازارها به‌طور ویژه از سال قبل آغاز شد تا جایی‌که در انتهای سال گذشته و ابتدای سال جاری رشد بورس از سایر بازارها بیشتر شد. بااین‌حال این سؤال به‌طورجدی مطرح می‌شود که آیا باوجود ورود سیل عظیمی از سرمایه، بورس گذشتن از مرز دو میلیون واحد را تجربه خواهد کرد یا خیر؟
علی جعفری کارشناس ارشد بازار سرمایه در گفت‌وگو با «رسالت»، با اشاره به دلایل تمایل سرمایه‌گذاران به بازار سرمایه و بالا رفتن شاخص بورس از یک‌میلیون و 700هزار واحد گفت: ما از ابتدای سال 99 تاکنون با حجم بی‌سابقه ورود سرمایه به بازار بورس روبه‌رو شدیم. بازدهی مناسب بورس در سال 98 باعث گردید توجه مردم به این بازار جلب شود، درحالی‌که بازارهای موازی دچار رکود شده بودند، درنتیجه مردم به سمت بازار سرمایه آمدند.
وی افزود: از سوی دیگر با شیوع کرونا بسیاری از کسب‌وکارها با رکود مواجه شد و این عاملی برای اقبال سرمایه‌گذاران به این بازار گردید. سیاست دولت در حمایت از بورس به‌خصوص در آزادسازی سهام عدالت هم تعداد بیشتری را وارد بورس کرد. این مجموعه عوامل دست‌به‌دست یکدیگر داد تا با سیل عظیم ورود سرمایه به بازار مواجه شویم.
جعفری با تأکید بر اینکه رشد شاخص بورس ادامه‌دار خواهد بود، گفت: در ابتدای سال شاخص بورس در حدود 500 هزار واحد بود و اکنون به یک‌میلیون و 700 هزار واحد رسیده است. تشویق‌ها و حمایت‌های دولتی باعث افزایش سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه شد به‌طوری‌که دولت صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله ( ETF) بانک‌ها و بیمه‌ها را واگذار کرد و اکنون به دنبال واگذاری ETF پالایشگاه‌ها و خودروسازی تا مردادماه است. به همین علت به نظر نمی‌رسد بورس در آینده با سقوط مواجه شود و این صعود ادامه‌دار خواهد بود. ما نزدیک به 10 میلیون سهامدار فعال داریم که اجازه نمی‌دهند بازار روند منفی داشته باشد.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا احتمال شکل‌گیری حباب در بورس وجود دارد، گفت: بسیاری از شرکت‌های حاضر در بورس به علت وجود تحریم‌ها به شکل انحصاری محصولاتی را تولید کرده‌اند. انحصاری شدن محصولات قدرت چانه‌زنی آنها را بالا برد و افزایش نرخ از دولت گرفتند. به‌عنوان نمونه شرکت‌های تولیدکننده لاستیک و لبنیات افزایش نرخ گرفتند و این به بهبود سودآوری شرکت کمک می‌کند که درنتیجه به افزایش نرخ سهام شرکت‌ها دامن می‌زند. بنابراین بخشی از افزایش قیمت سهام شرکت‌ها ناشی از افزایش نرخ‌ها یا بهبود در عملکرد شرکت‌هایی است که افزایش نرخ گرفته‌اند، بنابراین حباب نمی‌تواند در بورس شکل‌گرفته باشد.
این کارشناس بورس ادامه داد: قیمت زمین و تجهیزات شرکت‌هایی که در بورس در حال فعالیت هستند هم در حال افزایش هستند. سهامدار به قیمت روز دارایی شرکت‌ها توجه می‌کند و قیمت بیشتری بر روی سهام می‌گذارد. به نظر نمی‌رسد حبابی در بازار شکل‌گرفته باشد و برعکس قیمت‌ها به قیمت‌های ذاتی و واقعی‌شان نزدیک شده‌اند. در حال حاضر سهام سه صنعت اصلی در بورس شامل خودرو، پالایشگاهی‌ها و پتروشیمی‌ها در حال نزدیک شدن به قیمت‌های اصلی‌شان هستند.
وی یادآور شد: باید دقت داشت افرادی در فضای مجازی سهام شرکت‌های کوچک را تبلیغ می‌کنند و احتمال شکل گرفتن حباب در آنها وجود دارد.
جعفری با تأکید بر اینکه شاخص بورس از دو میلیون واحد خواهد گذشت، افزود: با ورود سیل عظیم نقدینگی به بازار و اعتمادی که مردم به آن پیداکرده‌اند، بدون شک بورس شاخص دو میلیون واحد را هم رد می‌کند. باید مسئولان هوشیاری به خرج دهند و عرضه سهام را افزایش دهند. دولت هم در این خصوص تدابیری را اندیشیده است، ضمن اینکه مقام معظم رهبری هم تأکید کرده‌اند، دولت شرکت‌های تازه‌وارد به بورس که به دنبال افزایش عرضه هستند را درگیر مشکلات مالیاتی نکند.
جعفری معتقد است: شتاب در افزایش عرضه سهام می‌تواند بازار را سیراب کند. تقاضا در بازار سرمایه به‌شدت افزایش پیداکرده و تا جایی که مقدور است، عرضه هم باید بالا برود.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا روند صعودی در بورس می‌تواند به تورم در بازارهای رقیب ازجمله ارز، طلا و مسکن منجر شود، گفت: اصلا چنین موضوعی مطرح نیست. بورس معلول عوامل شرکتی و غیر شرکتی است و علت نیست. بورس نمایانگر فعالیت‌های اقتصادی است. زمانی که قیمت سکه و دلار افزایش پیدا کند، شاخص بورس بالا می‌رود، اما اینکه بورس به‌عنوان نمادی مستقل عمل کند، صحیح نیست. اگر قیمت دلار تا به این اندازه افزایش پیدا نمی‌کرد، شاخص بورس هم به این میزان رشد نداشت.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 8
مراکز علمی یا کانون مدرک‌گرایی
|صدرا غفوریان- کارشناس آموزش عالی|
جایی که دانشگاه باید مأمن و پناهگاه تک‌تک واژه‌های علمی باشد، این روزها به دلیل عدم برخورداری از کفالت علمی و همین‌طور صیانت نکردن از مقوله دانش‌اندوزی در بدترین وضعیت کسالت‌وار خود به سر می‌برد. با نگاهی به گذشته و تفسیر دانش و علم در جامعه و خانواده‌ها می‌توان مفهوم دانش‌اندوزی را بهتر ترجمه نمود و به این مهم پی برد که مدرک گرفتن در مقاطع گوناگون دارای قرب و منزلت خاصی بود. سطح کیفی و کمی علم و ارتقاء به مدارج علمی بالاتر در نوع خودش آن‌قدر دارای قرب و منزلت بود که رسیدن به این درجه‌های علمی به‌عنوان هفت‌خان رستم تلقی می‌شد که برای عبور از آنها باید جهد و تلاش بسیاری صورت می‌گرفت. هرچه زمان به جلو حرکت می‌کند عقربه‌های ساعت خلاف حرکت علمی در اکثر دانشگاه‌ها و مؤسسات عالی را نشان می‌دهد و با یک رکود نسبی و سایه افکندن بر منزلت علم و دانش‌اندوزی این مراکز علمی به کانون مدرک‌گرایی تبدیل می‌گردد. امروز به هرجا گامی می‌نهیم بنرهای تبلیغاتی و پارچه نوشته‌هایی می‌بینیم که برای به دست‌آوردن مدرک فقط پول و سرمایه‌های مادی در مراکز دانشگاهی و مؤسسات علمی لحاظ می‌گردد، غافل از اینکه این راهکار می‌تواند در آینده نه‌چندان دور و بافاصله گرفتن مدرک‌های قدیمی با نوع جدیدش به‌اتفاق فاجعه باری منجر گردد که در اصل باید به ذبح علم و سواد در قتلگاه بی‌عدالتی به نحوه آموزش آن استناد نمود.این حکایت خیلی از فارغ‌التحصیلان امروزی است، جوانانی که با سودای مدرک پا در دانشگاه‌ها گذاشتند و نتیجه‌اش شد آمار بالای فارغ‌التحصیلان بیکار. اوایل لیسانس بود، بعد فوق‌لیسانس آخر هم رسید به دکترا! سیر مدرک‌گرایی روزبهروز هم‌زمان اوج می‌گیرد و هم‌زمان با این اوج‌گیری از ارزش مدرک‌های تحصیلی کاسته می‌شود و امروزه کار به‌جایی رسیده که دیگر نه لیسانسه‌ها ارج‌وقرب سابق را دارند و نه حتی به کمتر از آن راضی می‌شوند! یکی از بزرگ‌ترین تبعات این مدرک‌گرایی که در جامعه نمود عینی هم پیدا کرده این است که دیگر کسی حاضر نمی‌شود باوجود داشتن مدرک تحصیلی بالا کار خدماتی یا حتی با شأن و منزلت متوسط انجام دهد، همه خواهان میزی هستند که شأن مدرک تحصیل‌شان حفظ شود و کارهای دیگر هم لابد بماند برای بقیه، همان بقیه‌ای که نخواسته‌اند تمام عمر و زندگی‌شان را پشت صندلی‌های دانشگاه بگذرانند و به مدارج معمولی‌تر هم راضی شده‌اند، همان بقیه‌ای که بنا بر آمارهای رسمی هم روزبهروز تعدادشان در حال کاهش است.طبق گزارش‌ها، ایران ٥ برابر کشورهای پیشرفته دنیا دانشگاه دارد. ٢هزار و ٦٤٠ دانشگاه در کشورمان وجود دارد و این آمار به‌قدری بالاست که حتی دو کشور پرجمعیت آسیایی یعنی چین و هند در رده‌های پایین‌تری از ایران قرار دارند. علی ربیعی، وزیر وقت تعاون، کار و رفاه اجتماعی چندمین بار در زمان حضورش در این وزارتخانه نسبت به آمار بالای بیکاری جوانان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی اخطار داده و گفته بود، نرخ بیکاری تحصیل‌کرده‌های دانشگاهی در بعضی از شهرهای کشور به ۴۰درصد هم می‌رسد. درحال‌حاضر براساس آمارهای ارائه‌شده در شورای عالی اشتغال، نرخ بیکاری جوانان٢٤ درصد است که با توجه به نرخ بیکاری ۲/۱۲درصد کل کشور، نرخ بیکاری جوانان بیش از دو برابر نرخ بیکاری کل کشور است.آنچه مسلم است اینکه تب تند مدرک‌گرایی از مدت‌ها پیش به جان جامعه افتاده و روزبهروز هم داغ‌تر می‌شود. هرروز آمار مربوط به تعداد فارغ‌التحصیلان بالا می‌رود و به‌موازات آن بیکاری نه‌تنها کاهش نمی‌یابد، بلکه بنا بر آمارها روزبهروز افزایش هم می‌یابد. حالا باید دید که سر این رشته دراز به کجا خواهد رسید و این وضعیت تا کجا و به چه شرایطی پیش خواهد رفت؟
به‌هرحال؛ به نظر می‌رسد تب مدرک‌گرایی در سطح کشور به‌عنوان فراهم آوردن بیش‌ازپیش آمار بیکاران و فارغ‌التحصیلان بی‌تجربه و برخوردار نبودن از فنون افزوده است و رد این ره‌آورد ویران‌کننده، افت سطح علم و دانش‌اندوزی است و مؤسسات علمی، سود را ملاک قرار داده‌اند و برای دریافت سود بیشتر به ارائه مدرک‌های گاها غیرحضوری بر سر درس و کتابت اهتمام می‌ورزند. ای‌کاش مسئولان و متولیان امر قبل از اینکه به فکر مدرک و مدرک‌گرایی برای جامعه بخصوص جوانان این مرزوبوم باشند راهکاری بیندیشند تا بعد از اخذ مدرک موردنظر جامعه بیکاران ما سیر صعودی خود را طی ننماید که در ادامه می‌تواند به بحرانی‌ترین موضوع چالش‌برانگیز کشور مبدل گردد که این روزها بوی آن تا فرسنگ‌ها دورتر به مشام می‌رسد.اما نتایج مطالعات و تحقیقات انجام‌گرفته در کشور گویای این واقعیت است که حدود ۸۵ درصد متقاضیان تحصیلات عالی در کشور باانگیزه کسب مدرک به این مؤسسات و دوره‌های آموزشی روی آورده‌اند تا بلکه ارتقای موقعیت سازمانی و جایگاه شغلی بهتری را برای آنان تضمین کند، درآمدشان را افزون و یا منزلت اجتماعی‌شان را ارتقاء بخشد و البته ازجمله عوامل دیگری که بر اساس بررسی‌ها در مدرک جویی تأثیرگذار است و می‌توان به‌اجمال در ادامه به آنها اشاره کرد، وجود روحیه خودمداری است و رغبت به پشت‌میزنشینی، حسادت و چشم‌هم‌چشمی ( که جنبه منفی توسعه فردی به شمار می‌آید و یا حتی غبطه به موقعیت دیگران که از منظر دینی و ارزشی ممدوح شمرده می‌شود)؛ ارزش‌گذاری اغراق گونه در تعاملات اجتماعی ازجمله محیط کار، درخواست اشتغال و ازدواج؛ و نیز نقش راهبردی و آرایه‌ای القاب و کنیه‌ها. این موارد، بی‌تردید در گرایش روزافزون جوانان به برخورداری از تیتر و عنوان‌های وجاهت بخش مؤثر بوده است تا جایی که امروزه این عناوین فریبنده از ابتدای نقش‌پذیری در بازی‌های کودکان( در تصاحب مشاغل اجتماعی) و یا زبان گشودن آنان به آرزوهای آینده شغلی‌شان با اشاره به تیترهای دکتری، مهندسی و خلبانی قابل‌مشاهده است!البته رغبت عادت‌وارگونه جوانان به تحصیلات عالیه باهدف کسب مدرک از شاخصه‌های سردرگمی دوره گذار بوده و در مرحله توسعه‌یافتگی جامعه رنگ خواهد باخت؛ و از همین روست که در کشورهای مترقی اروپایی، امروزه رغبت چندانی به اخذ مدارک دانشگاهی دیده نمی‌شود؛ زیرا اعتقاد و فرهنگ حاکم در این جوامع منعکس‌کننده این واقعیت است که در رقابت نزدیک و نفس‌گیر سرمایه‌داران، آنچه‌که بیشتر تعیین‌کننده و شاخص گزینشگری و موجب تغییر و اصلاح رویه‌های کاری و یا بهبود کالا و خدمات است، نبوغ، خلاقیت و نوآوری مبتنی بر تجربه است و نه مدرک ممتاز دانشگاهی و لذا در این کشورها، هیچ مدیر و یا کارفرمایی به متقاضیان شغل دارای مدارک عالی خوش‌آمد نمی‌گوید مگر آنکه در گذشته، مدت‌زمان مشخصی را در شرکت یا موسسه‌ای، دانش فراگرفته خود را باتجربه لازم حرفه‌ای پیوند نداده باشد و ازاین‌رو کم نیستند متقاضیان فارغ‌التحصیلی که برای این مهم حتی درصدد پرداخت حق کارآموزی به شرکت‌های معتبر هم برمی‌آیند تا شانس خود را برای فرصت‌های استخدامی افزایش دهند!
جایی که دانشگاه باید مأمن و پناهگاه تک‌تک واژه‌های علمی باشد، این روزها به دلیل عدم برخورداری از کفالت علمی و همین‌طور صیانت نکردن از مقوله دانش‌اندوزی در بدترین وضعیت کسالت‌وار خود به سر می‌برد. با نگاهی به گذشته و تفسیر دانش و علم در جامعه و خانواده‌ها می‌توان مفهوم دانش‌اندوزی را بهتر ترجمه نمود و به این مهم پی برد که مدرک گرفتن در مقاطع گوناگون دارای قرب و منزلت خاصی بود. سطح کیفی و کمی علم و ارتقاء به مدارج علمی بالاتر در نوع خودش آن‌قدر دارای قرب و منزلت بود که رسیدن به این درجه‌های علمی به‌عنوان هفت‌خان رستم تلقی می‌شد که برای عبور از آنها باید جهد و تلاش بسیاری صورت می‌گرفت. هرچه زمان به جلو حرکت می‌کند عقربه‌های ساعت خلاف حرکت علمی در اکثر دانشگاه‌ها و مؤسسات عالی را نشان می‌دهد و با یک رکود نسبی و سایه افکندن بر منزلت علم و دانش‌اندوزی این مراکز علمی به کانون مدرک‌گرایی تبدیل می‌گردد. امروز به هرجا گامی می‌نهیم بنرهای تبلیغاتی و پارچه نوشته‌هایی می‌بینیم که برای به دست‌آوردن مدرک فقط پول و سرمایه‌های مادی در مراکز دانشگاهی و مؤسسات علمی لحاظ می‌گردد، غافل از اینکه این راهکار می‌تواند در آینده نه‌چندان دور و بافاصله گرفتن مدرک‌های قدیمی با نوع جدیدش به‌اتفاق فاجعه باری منجر گردد که در اصل باید به ذبح علم و سواد در قتلگاه بی‌عدالتی به نحوه آموزش آن استناد نمود.این حکایت خیلی از فارغ‌التحصیلان امروزی است، جوانانی که با سودای مدرک پا در دانشگاه‌ها گذاشتند و نتیجه‌اش شد آمار بالای فارغ‌التحصیلان بیکار. اوایل لیسانس بود، بعد فوق‌لیسانس آخر هم رسید به دکترا! سیر مدرک‌گرایی روزبهروز هم‌زمان اوج می‌گیرد و هم‌زمان با این اوج‌گیری از ارزش مدرک‌های تحصیلی کاسته می‌شود و امروزه کار به‌جایی رسیده که دیگر نه لیسانسه‌ها ارج‌وقرب سابق را دارند و نه حتی به کمتر از آن راضی می‌شوند! یکی از بزرگ‌ترین تبعات این مدرک‌گرایی که در جامعه نمود عینی هم پیدا کرده این است که دیگر کسی حاضر نمی‌شود باوجود داشتن مدرک تحصیلی بالا کار خدماتی یا حتی با شأن و منزلت متوسط انجام دهد، همه خواهان میزی هستند که شأن مدرک تحصیل‌شان حفظ شود و کارهای دیگر هم لابد بماند برای بقیه، همان بقیه‌ای که نخواسته‌اند تمام عمر و زندگی‌شان را پشت صندلی‌های دانشگاه بگذرانند و به مدارج معمولی‌تر هم راضی شده‌اند، همان بقیه‌ای که بنا بر آمارهای رسمی هم روزبهروز تعدادشان در حال کاهش است.طبق گزارش‌ها، ایران ٥ برابر کشورهای پیشرفته دنیا دانشگاه دارد. ٢هزار و ٦٤٠ دانشگاه در کشورمان وجود دارد و این آمار به‌قدری بالاست که حتی دو کشور پرجمعیت آسیایی یعنی چین و هند در رده‌های پایین‌تری از ایران قرار دارند. علی ربیعی، وزیر وقت تعاون، کار و رفاه اجتماعی چندمین بار در زمان حضورش در این وزارتخانه نسبت به آمار بالای بیکاری جوانان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی اخطار داده و گفته بود، نرخ بیکاری تحصیل‌کرده‌های دانشگاهی در بعضی از شهرهای کشور به ۴۰درصد هم می‌رسد. درحال‌حاضر براساس آمارهای ارائه‌شده در شورای عالی اشتغال، نرخ بیکاری جوانان٢٤ درصد است که با توجه به نرخ بیکاری ۲/۱۲درصد کل کشور، نرخ بیکاری جوانان بیش از دو برابر نرخ بیکاری کل کشور است.آنچه مسلم است اینکه تب تند مدرک‌گرایی از مدت‌ها پیش به جان جامعه افتاده و روزبهروز هم داغ‌تر می‌شود. هرروز آمار مربوط به تعداد فارغ‌التحصیلان بالا می‌رود و به‌موازات آن بیکاری نه‌تنها کاهش نمی‌یابد، بلکه بنا بر آمارها روزبهروز افزایش هم می‌یابد. حالا باید دید که سر این رشته دراز به کجا خواهد رسید و این وضعیت تا کجا و به چه شرایطی پیش خواهد رفت؟
به‌هرحال؛ به نظر می‌رسد تب مدرک‌گرایی در سطح کشور به‌عنوان فراهم آوردن بیش‌ازپیش آمار بیکاران و فارغ‌التحصیلان بی‌تجربه و برخوردار نبودن از فنون افزوده است و رد این ره‌آورد ویران‌کننده، افت سطح علم و دانش‌اندوزی است و مؤسسات علمی، سود را ملاک قرار داده‌اند و برای دریافت سود بیشتر به ارائه مدرک‌های گاها غیرحضوری بر سر درس و کتابت اهتمام می‌ورزند. ای‌کاش مسئولان و متولیان امر قبل از اینکه به فکر مدرک و مدرک‌گرایی برای جامعه بخصوص جوانان این مرزوبوم باشند راهکاری بیندیشند تا بعد از اخذ مدرک موردنظر جامعه بیکاران ما سیر صعودی خود را طی ننماید که در ادامه می‌تواند به بحرانی‌ترین موضوع چالش‌برانگیز کشور مبدل گردد که این روزها بوی آن تا فرسنگ‌ها دورتر به مشام می‌رسد.اما نتایج مطالعات و تحقیقات انجام‌گرفته در کشور گویای این واقعیت است که حدود ۸۵ درصد متقاضیان تحصیلات عالی در کشور باانگیزه کسب مدرک به این مؤسسات و دوره‌های آموزشی روی آورده‌اند تا بلکه ارتقای موقعیت سازمانی و جایگاه شغلی بهتری را برای آنان تضمین کند، درآمدشان را افزون و یا منزلت اجتماعی‌شان را ارتقاء بخشد و البته ازجمله عوامل دیگری که بر اساس بررسی‌ها در مدرک جویی تأثیرگذار است و می‌توان به‌اجمال در ادامه به آنها اشاره کرد، وجود روحیه خودمداری است و رغبت به پشت‌میزنشینی، حسادت و چشم‌هم‌چشمی ( که جنبه منفی توسعه فردی به شمار می‌آید و یا حتی غبطه به موقعیت دیگران که از منظر دینی و ارزشی ممدوح شمرده می‌شود)؛ ارزش‌گذاری اغراق گونه در تعاملات اجتماعی ازجمله محیط کار، درخواست اشتغال و ازدواج؛ و نیز نقش راهبردی و آرایه‌ای القاب و کنیه‌ها. این موارد، بی‌تردید در گرایش روزافزون جوانان به برخورداری از تیتر و عنوان‌های وجاهت بخش مؤثر بوده است تا جایی که امروزه این عناوین فریبنده از ابتدای نقش‌پذیری در بازی‌های کودکان( در تصاحب مشاغل اجتماعی) و یا زبان گشودن آنان به آرزوهای آینده شغلی‌شان با اشاره به تیترهای دکتری، مهندسی و خلبانی قابل‌مشاهده است!البته رغبت عادت‌وارگونه جوانان به تحصیلات عالیه باهدف کسب مدرک از شاخصه‌های سردرگمی دوره گذار بوده و در مرحله توسعه‌یافتگی جامعه رنگ خواهد باخت؛ و از همین روست که در کشورهای مترقی اروپایی، امروزه رغبت چندانی به اخذ مدارک دانشگاهی دیده نمی‌شود؛ زیرا اعتقاد و فرهنگ حاکم در این جوامع منعکس‌کننده این واقعیت است که در رقابت نزدیک و نفس‌گیر سرمایه‌داران، آنچه‌که بیشتر تعیین‌کننده و شاخص گزینشگری و موجب تغییر و اصلاح رویه‌های کاری و یا بهبود کالا و خدمات است، نبوغ، خلاقیت و نوآوری مبتنی بر تجربه است و نه مدرک ممتاز دانشگاهی و لذا در این کشورها، هیچ مدیر و یا کارفرمایی به متقاضیان شغل دارای مدارک عالی خوش‌آمد نمی‌گوید مگر آنکه در گذشته، مدت‌زمان مشخصی را در شرکت یا موسسه‌ای، دانش فراگرفته خود را باتجربه لازم حرفه‌ای پیوند نداده باشد و ازاین‌رو کم نیستند متقاضیان فارغ‌التحصیلی که برای این مهم حتی درصدد پرداخت حق کارآموزی به شرکت‌های معتبر هم برمی‌آیند تا شانس خود را برای فرصت‌های استخدامی افزایش دهند!
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
چالش‌های پیش روی کشور در مواجهه با کرونا؛تعداد بازدید : 10
سیاست‌گذاری، پاشنه آشیل مواجهه با کووید 19
| گروه اجتماعی|
مدت‌ها پس از موج اول اپیدمی کرونا، چشم‌ها منتظر رسیدن به نقطه کاهش مبتلایان بود اما تمام محاسبات اشتباه از آب درآمد و دستاوردها به‌سادگی از دست رفت، حالا هر 6 دقیقه یک نفر به سبب ابتلا جان می‌بازد. 17 تیرماه، 200 نفر، 19 تیرماه، 221 نفر و دیروز 188 نفربر اثر کرونا جان خود را از دست دادند و در حال حاضر تعداد مراجعات به بیمارستان‌ها و تعداد جان‌باختگان به‌طرز عجیبی در حال افزایش است و این مسئله پیامی روشن برای مسئولان دارد، چراکه در اجرای سیاست‌های مقابله‌ای راه را اشتباه رفته‌اند. گرچه در ابتدا مسیر سیاست‌گذاری‌ها درست بود، اما براثر کاهش نمودار مرگ‌ومیر روزانه، همه جو گیر شدند حتی دولت، دولتی که به‌رغم انکار این مسئله، دچار نوعی جوگیری آنی شد و خود را پیروز میدان تصور کرد، به همین علت برنامه‌ها و سیاست‌ها در ادامه دچار انحرافاتی شد که هزینه‌های گزافی را به مردم و سیستم درمان کشور تحمیل کرد.
صعود آمارها و سیاست‌گذاری که همچنان پاشنه آشیل ماست
مدیران نظام سلامت و کادر درمان از جان‌ودل مایه گذاشتند اما برخی نشانه‌ها این‌طور نمود پیدا کرد که میان دولت و مجموعه وزارت بهداشت در رابطه با چگونگی کنترل و مهار ویروس، درک مشترکی وجود ندارد و ازاین‌رو، فرامین و مطالبات دست‌اندرکاران نظام سلامت کشور نادیده گرفته شد. مصداق بارزش بازگشایی‌های شتاب‌زده و بی‌قاعده است، گرچه قرار بود، تدریجی و آهسته باشد اما کاهش روزانه آمارها، حکم آدرس غلطی را برای دولتی‌ها داشت، آنان تصور کردند، ویروس را به عقب‌نشینی واداشته‌اند و با گرم‌تر شدن هوا، دیگر خطر کرونا هیچ‌کس را تهدید نمی‌کند، نه پیرها را و نه جوان‌ها را و باید این پیروزی بزرگ را جشن گرفت. 28 اردیبهشت‌ماه بود که خبر رسید از مرحله مدیریت و کنترل بیماری کرونا عبور کرده و به سمت مهار آن در اکثر نقاط کشور حرکت کرده‌ایم و 31 اردیبهشت‌ماه، با همین گوش‌های خودمان شنیدیم که «در مدت شیوع ویروس قدم‌به‌قدم پیشرفت کرده و هیچ جا عقب‌نشینی نکرده‌ایم و امروز به مرز مهار کرونا رسیده‌ایم». اما29 خردادماه فرارسید و رئیس‌جمهور، اقدامات انجام‌گرفته را در موفقیت بزرگ کنترل بیماری در مرکز استان‌ها مؤثر دانست، البته اتمام‌حجت هم کرد، اینکه ممکن است در اثر عدم رعایت دستورالعمل‌ها به یک وضعیت غیرقابل‌پیش‌بینی و ناخوشایند دچار شویم و هرگونه اهمال و کوتاهی به یک اتفاق ناگوار و زیان بزرگ‌تر در مسیر مقابله با کرونا بینجامد. و شد آنچه نباید می‌شد. حالا حدود دوسوم کشور در وضعیت حاد کرونایی قرار دارند، تخت‌های بیمارستانی مملو از بیماران است و زنگ خطری که درباره پر شدن تخت‌ها به صدا درآمده، دیگر زنگ خطر نیست چراکه عملاً بیمارستان‌ها با بحران کمبود تخت بیمارستانی مواجه هستند. چند روز پیش، تصویری از بیمارستان مسیح دانشوری تهران که از بیمارستان‌های ارجاعی اصلی و سانتر کروناست، منتشر شد و به دلیل کمبود تخت، بیماران کرونایی با کپسول‌های اکسیژن در پارکینگ به انتظار نشسته بودند. علت این اتفاقات ناگوار هم مشخص است، چون همانطور که پیش‌تر اشاره شد، سیاست‌گذاری همچنان پاشنه آشیل ماست و بی‌توجهی به منطق این مسئله و عدم طرح هزینه و فایده هر راه‌حل و نیز نادیده گرفتن ساختار اجرایی سیاست‌گذاری که نیازمند مدیریت واحد و قدرتمندی است، موجب می‌شود که از یک‌سو بی‌اعتمادی به سیاست‌گذار ایجاد شود و از سوی دیگر همان سیاست‌های ناقص نیز در مرحله عمل به‌خوبی اجرا نشود و هزینه‌هایش را بپردازیم بدون آنکه منافع آن نصیبمان شود. بر همین اساس در گفت‌وگو با «حمید سوری»، استاد اپیدمیولوژی و رئیس مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به این مسئله پی می‌بریم که تصمیمات و سیاست‌های ما به دلایل مختلف نتوانسته آن اثربخشی لازم را داشته باشد. الگوی اپیدمی‌هایی همچون کووید 19 که حاد هستند، شرایط باثباتی ندارند. بنابراین سیاستی که ماه اول اپیدمی ممکن بود، مؤثر واقع شود، الزاماً در شرایط فعلی مؤثر نیست و تصمیمی که در حال حاضر اتخاذ می‌شود را نمی‌توان یک ماه دیگر اجرایی نمود، چون الگوی اپیدمی تغییر کرده است.
تیم پیشگیری به‌جای تیم درمان، اپیدمی را مدیریت کند
*آمار جان‌باختگان روزانه به 200 تا 221 نفر رسیده و وزیر بهداشت مطرح می‌کند که اگر محدودیتی هم اعمال شود، مردم تابع این محدودیت‌ها نخواهند بود، پیشنهاد و راهکار شما چیست؟
این افزایش آمارها خیلی غیرقابل‌پیش‌بینی نبود و ما می‌دانستیم با ادامه این رفتارها و سیاست‌ها، شاهد رشد صعودی مبتلایان و جان‌باختگان خواهیم بود. راهکار این است که تیم پیشگیری به‌جای تیم درمان، اپیدمی را مدیریت کند. چون مشکل ما درمان نیست بلکه پیشگیری است و باید از متخصصانی استفاده کنیم که در این زمینه مشخص، تخصص و تجربه‌دارند. ما صرفاً نمی‌توانیم با آموزش و توصیه عمومی به مردم و یا اعمال فشارهای یک‌سویه، انتظار داشته باشیم تعداد موارد بستری و مرگ ناشی از اپیدمی کاهش یابد و همانطور که وزیر بهداشت مطرح کرده، مردم ما دیگر تحمل شرایط سخت و محدودیت را ندارند چون خسته شده‌اند. بنابراین لازم هست که بر روی گروه‌های خاص و اولویت‌ها بیشتر متمرکز باشیم، اولویت‌ها مواردی هستند که بیشترین مرگ و یا بستر ناشی از کرونا ویروس جدید را به وجود می‌آورند. این‌ها الزاماً در همه نقاط کشور و حتی مناطق مختلف تهران یکسان نیستند، به‌عنوان‌مثال در یک شهری ممکن است، اولویت اول با بیماری دیابتی باشد و در شهر دیگر اولویت اول با بیماران قلبی و عروقی باشد. یا در یک منطقه‌ای از تهران، آنها که فشارخون بالا دارند، در اولویت باشند و در سایر مناطق کسانی که نقص سیستم ایمنی دارند، بیشتر موردتوجه قرار گیرند. بنابراین باید اولویت‌ها را مشخص و گروه‌های پرخطر را غربال کرد تا ببینیم کسانی که هنوز آنتی‌بادی ضد این بیماری در بدنشان نیست، چه افرادی هستند و بعد اقدامات سخت‌گیرانه و ساماندهی شده توسط دولت و سازمان‌های حمایتی انجام شود، نه اینکه فقط با توصیه و پیشنهاد عمل کنیم، بنابراین نیازمند برنامه‌ریزی هستیم و این برنامه‌ریزی باید با بررسی دلایل عدم رعایت موازین محافظتی و بهداشتی باشد و از سوی دیگر بررسی شود که چرا عده‌ای به‌رغم هشدارهای لازم در اجتماعات حضور می‌یابند و سازمان‌هایی که می‌توانند در کنترل و نظارت و اجرای این برنامه‌ها نقش داشته باشند، وارد عمل شده و هم آموزش کافی بدهند و هم رویکرد مناسب را اتخاذ کنند.
تعداد جان‌باختگان ما، دو برابر میانگین مرگ ناشی از کرونا در جهان است
*این مقدم بودن پیشگیری بر درمان، از چه زمانی باید مدنظر قرار می‌گرفت؟ از همان بدو ورود ویروس یا در شرایط فعلی؟
قطعاً باید از ابتدا، پیشگیری بر درمان مقدم می‌بود، البته معنای این مسئله بیکار ماندن کادر درمان و عدم تحقیق و پژوهش از سوی آنان نیست، منتها در سیاست‌گذاری و کنترل و خاموشی و مدیریت اپیدمی‌ها باید از تیم پیشگیری استفاده شود نه تیم درمان.
*بسیاری به دولت و وزارت بهداشت انتقاد می‌کنند، به این دلیل که وقتی متوجه شیب صعودی آمارها شدند، محدودیتی را حداقل برای یک هفته وضع نکردند و انگار از کنار این مسئله به‌سادگی گذر کردند. این‌طور به نظر می‌رسد که دولت هم باورش شده، کرونا تمام شده است.
تجربه جهانی نشان می‌دهد که ما می‌توانیم و یا می‌توانستیم با اتخاذ سیاست‌های درست‌تر از بار ناشی از اپیدمی تا حد زیادی کم کنیم و وقتی کشور خودمان را با کشورهایی مثل نیوزیلند، استرالیا و ایتالیا و ایسلند مقایسه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که رسیدن به حد قابل‌قبول و یا میانگین جهانی برای کنترل اپیدمی ممکن بوده است. اما همچنان تعداد جان‌باختگان ما، دو برابر میانگین یا میزان مرگ ناشی از کرونا در جهان است و این نشان می‌دهد، سیاست‌های گذشته به دلایل مختلف نتوانسته آن اثربخشی لازم را داشته باشد. الگوی اپیدمی‌هایی همچون کووید 19 که حاد هستند، شرایط باثباتی ندارند. بنابراین سیاستی که ماه اول اپیدمی ممکن بود، مؤثر واقع شود، الزاماً در شرایط فعلی مؤثر نیست و تصمیمی که در حال حاضر اتخاذ می‌شود را نمی‌توان یک ماه دیگر اجرایی کرد، چون الگوی اپیدمی تغییر کرده است. بنابراین مهم است که آنچه پیش‌آمده را آسیب‌شناسی کنیم تا ببینیم چرا به آن موفقیت نرسیده‌ایم. البته تنها مردم مقصر نیستند و نیاز است مراجع سازمان‌دهی شده و اجرایی هم که مسئولیت دارند، اقدامات لازم را انجام دهند. نه اینکه الزاماً وظیفه وزارت بهداشت باشد، چون این وزارتخانه یک سری وظایف تعریف‌شده و خاص دارد. در اپیدمی‌های تهدیدکننده مثل این اپیدمی که تنها یک وزارتخانه به‌صورت مستقیم متولی سلامت است، نمی‌تواند پاسخگو و کنترل‌کننده اپیدمی باشد و باید در سطح بالاتری مثل هیئت دولت و سایر قوا وارد قضیه شوند و به کنترل اپیدمی کمک کنند. اما این اتفاق نیفتاده و آن سختگیری‌های لازم را انجام نداده‌اند و افرادی که می‌توانستند به اپیدمی کمک کنند در سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی نه به‌درستی شناسایی و نه به کار گرفته شدند، طبیعی است که وقتی کار به کاردان سپرده نشود، ممکن است تبعاتی به دنبال داشته باشد، وقتی تبعات دارد، غرامت آن را باید مردم بپردازند.
عددها و رقم‌های مبتلایان و جان‌باختگان، پیامی برای سیاست‌گذاران
*ما حداقل برای یک ماه توانستیم شاهد کاهش آمار مبتلایان و جان‌باختگان باشیم، چرا این روند ادامه پیدا نکرد، آیا ویروس هوشمند بود یا روند بازگشایی‌ها و کاهش محدودیت‌ها صحیح نبود و به‌یک‌باره تسریع شد، دیدگاه شما دراین‌باره چیست؟
ماهیت بیولوژیک یا بیماری‌زایی ویروس در ایران و کشورهای دیگر تفاوت معناداری ندارد، بنابراین نمی‌توانیم تقصیرها را به گردن ویروس بیندازیم و اتفاقاً به‌غیراز یک سری تفاوت‌های جزئی، کرونا ماهیت بیماری‌زایی یکسانی در سراسر جهان دارد. بنابراین باید به عملکردهای خودمان در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ها و اقداماتی که انجام‌شده، بازگردیم، چراکه درروند بازگشایی‌ها و بازگرداندن شرایط جامعه به حالت عادی، تعجیل کردیم و حداقل این‌گونه به جامعه القاء شد که شرایط عادی شده و طرح فاصله‌گذاری هوشمند هم نه ابعادش به‌درستی تعریف شد و نه ضمانت اجرایی و حقوقی داشت. بر همین اساس طرح فاصله‌گذاری هوشمند شکست خورد و هرروز نمودار آمارها صعودی شد. بالطبع مردم هم محیط پیرامونی خودشان را ملاحظه می‌کنند و وقتی می‌بینند در میان اقوام و آشنایانشان مرگی رخ نمی‌دهد و به‌رغم عدم رعایت موازین بهداشتی به ویروس مبتلا نمی‌شوند، شرایط را عادی می‌پندارند. اما کسانی که نگرش جامعی دارند، می‌دانند حتی در صورت عدم بستری و مرگ بیماران کرونایی در محیط پیرامون خود، در کل کشور روند رو به گسترش است. اما آحاد مردم نمی‌توانند چنین برداشتی را از شرایط داشته باشند و این وظیفه سیاست‌گذاران است، چون هرکدام از این عددها و رقم‌ها یک پیامی برای سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان دارد و این پیام‌ها از خیلی وقت پیش داده‌شده، منتها چون میان آنچه انتظار داشتیم با آنچه اتفاق افتاده، فاصله معناداری وجود دارد، سروصدای همه درآمده اما فرافکنی و دنبال مقصر گشتن راه به‌جایی نمی‌برد و جامعه را بیش‌ازپیش دچار التهاب می‌کند. در حال حاضر هم وقت محاکمه کردن کسی نیست تا بگوییم چه کسی مقصر بود یا نبود. باید با وفاق عمومی و اجماع مناسب و به‌کارگیری متخصصین امر، تیم‌های پیشگیری را به صحنه بیاوریم اما متأسفانه برخی از خبرهای ضدونقیض و اخباری که نباید گفته شود، مسئله را بدتر می‌کند. چون جای برخی خبرها در مجامع علمی و دانشگاهی هست و طرح این مسائل در میان مردم، اختلال ایجاد می‌کند. به‌عنوان‌مثال وقتی می‌گوییم تا دو ماه دیگر واکسن کشف می‌شود، جامعه ملتهب می‌شود به این دلیل که ارائه چنین اطلاعاتی درست نیست و امید کاذبی را در میان مردم به وجود می‌آورد یا اینکه اعلام می‌کنیم اگر ماسک بزنید، دچار تنگی نفس و مشکلات تنفسی می‌شوید درحالی‌که هیچ سندی وجود ندارد تا اثبات کند ماسک زدن باعث اختلال در مشکلات تنفسی می‌شود، طبعاً وقتی درمانگر و پزشک این‌طور سخنان را نشر می‌دهند، مردم به‌مرور اعتمادشان را به سیستم درمانی و نظام سلامت و دولت و کشور و رسانه‌ها از دست می‌دهند، بنابراین پالایش کردن آنچه باید به سمع و نظر مردم برسد، هنر رسانه‌هاست تا بدانند پرسش را باید از چه کسی پرسید و چه مطلبی را باید منتشر کرد. اما متأسفانه همه رسانه‌ها حتی صداوسیمای ملی ما، هنوز یک مشاور اپیدمیولوژیک را در کنار خود ندارند، کسی که تخصص اش شناسایی و کنترل اپیدمی‌ها باشد تا مطالب را پالایش و مسئولیت این‌طور خبرها را به عهده بگیرد. اینکه خبر داغی را صرف به وجد آوردن مردم منتشر کنیم، اصلاً درست نیست. در غیر این صورت هیچ بعید نیست که تعداد جان‌باختگانمان به عدد چهاررقمی برسد و هیچ‌کدام از بیمارستان‌هایمان ظرفیت پذیرش بیمار را نداشته باشد که این مسئله درحال حاضر شروع‌شده است. از سوی دیگر اینکه خوشحال باشیم اپیدمی 6 ماه تا یک سال دیگر تمام می‌شود، هرگز این‌گونه نیست، ماهیت این عامل بیماری‌زا و اپیدمی به‌گونه‌ای است که تا واکسن مؤثر و قابل‌دسترس پیدا نشود، نمی‌توان بر آن به‌طور کامل غلبه کرد. درست است که خبرهایی از کشف واکسن به گوش می‌رسد و اینکه وارد مرحله آزمایش انسانی شده اما تا تایید نهایی و رسیدن به تولید انبوه، 4 تا 5 مرحله را باید طی کند. هرکدام از این مراحل، اهداف، زمان و الگوی خاصی دارند. اینکه چون واکسن وارد مرحله انسانی شده به مردم امید کاذب بدهیم، کاملاً اشتباه است یا اینکه بگوییم ماسک باعث اختلال در تنفس می‌شود، غلط است چون در جامعه ما کسی به عوارض استفاده از ماسک مبتلا نشده که چنین مسئله‌ای را مطرح می‌کنیم. ترکیبی از این مسائل باعث می‌شود که جامعه ما دچار نوعی سردرگمی و آشفتگی ذهنی در سیاست‌گذاری‌ها شود.
با ایمنی گله‌ای 400 هزار جان‌باخته خواهیم داشت!
*برخی در همان بدو ورود ویروس از اپیدمی گله‌ای سخن می‌گفتند و درحال حاضر که آمارها رکورد شکسته، گفته می‌شود که به ایمنی گله‌ای نزدیک شده‌ایم، چقدر این اظهارنظرها منطقی و علمی است؟
اول اینکه متخصصین آمار دانش لازم را ندارند که در این رابطه اظهارنظر کنند. درست است که سرعت گسترش این اپیدمی نسبتاً بالاست، اما باید تحقیق کنیم تا متوجه شویم چند درصد جامعه ما ایمنی پیداکرده‌اند، چون یکی از ویژگی‌های این اپیدمی و بیماری این است که احتمال دارد افراد، بدون علامت یا با علامت‌های خفیف هم مبتلا شوند. اما فهم این مسئله نیازمند یک تست انبوه است، نه تست پراکنده و باید به‌صورت تصادفی بررسی کنیم تا ببینیم چه نسبتی از جامعه ما، مصونیت پیدا کردند و این عدد و رقم‌ها که می‌گویند 20 تا 18 میلیون مصونیت پیداکرده‌اند، پایه و اساس علمی ندارد و صرفاً تصورات شخصی افراد به همراه اخباری است که از گوشه و کنار شنیده‌اند. ما دقیقاً مطالعه‌ای نداشته‌ایم، بنابراین باید سرواپیدمی انجام دهیم تا برآورد درستی داشته باشیم. البته شواهد بین‌المللی و جوامع مشابه و تحقیقاتی که در کشورهای دیگر انجام‌شده، اثبات می‌کند یک عده مصونیت پیداکرده‌اند که شاید بین 10 تا 15 درصد باشد. اما برای کنترل و مهار اپیدمی باید حداقل 60 تا 70 درصد جامعه ایمنی گله‌ای پیداکرده باشند و این یعنی ما هنوز 40 میلیون نفر مستعد ابتلا به بیماری داریم که از این میزان، حتی اگر یک‌دهم، مرگ ناشی از ابتلا به ویروس باشد، 400 هزار جان‌باخته خواهیم داشت تا به آن ایمنی برسیم. آیا 400 هزار مرگ برای جامعه، رقم قابل قبولی است؟ بنابراین باید تبعات و اثرات ایمنی گله‌ای را تحلیل کنیم، چون حرف و سخن‌های این‌چنینی شاید عوام‌پسند باشد اما پیامدهای ناگواری دارد. تصور کنید که 400 هزار نفر جان می‌بازند و بین 10 تا 20 برابر موارد بستری خواهیم داشت. آیا نظام درمان ما ظرفیت پذیرش بالای 5 میلیون مبتلای شدید را دارد و از این تعداد، افراد کثیری نیازمند مراقبت‌های ویژه در آی‌سی یو هستند. آن‌هم در شرایطی که ما دستگاه‌ها و تجهیزات پیشرفته در اختیار نداریم.
ابتلای 70 درصد به کرونا، به معنای خاتمه بحران نیست
*رئیس‌جمهور هم چندین بار در سخنانش گفته است که 70 درصد مردم ما باید به این ویروس مبتلا شوند، چنین اظهارنظری را چگونه می‌توان تحلیل کرد؟
این رقم یعنی سطح مواجه را به حدی پایین بیاوریم که افراد در صورت تماس با یکدیگر، احتمال ابتلایشان به بیماری کاهش یابد و این 70 درصد به معنای خاتمه بحران نیست. این رقم، حداقلی‌ترین سطح ایمنی هست که باید در جامعه ایجاد شود تا شانس ابتلا بسیار کاهش یابد اما بیماری خاموش نشود. از طرفی نمی‌توان به سخنان رئیس‌جمهور و وزیر بهداشت خرده گرفت، چون به‌احتمال‌زیاد، مشاوران خوبی ندارند و احتمالاً اطلاعات نادرستی به آنها داده می‌شود.
*با این وضعیت، تصور می‌کنید چه پاییز و زمستانی را در پیش خواهیم داشت؟
ببینید در فصل سرما، ویروس خودش تغییر ماهیت نمی‌دهد اما سایر بیماری‌های تنفسی که ماهیت فصلی ندارند، مثل آنفلوآنزا اشاعه پیدا می‌کنند و ایمنی بدن افرادی که حتی بهآنفلوآنزا خفیف مبتلا می‌شوند، پایین می‌آید. در این صورت هم عامل بیماری‌زا و هم‌شدت بیماری افزایش می‌یابد بنابراین با سرد شدن هوا، مسئله حادتر و جدی‌تر خواهد شد. نکته دیگر این است که مسئله اپیدمی، مسئله شخصی، استانی یا کشوری و قاره‌ای نیست بلکه جهانی است و حتی اگر تمام ایران به‌طور کامل مصون شوند، فقط هنگامی می‌توانیم امیدوار باشیم که اپیدمی دوباره شعله‌ور نشود که هیچ فرد آلوده دیگری از سایر کشورها به ایران نیاید اما چنین چیزی امکان ندارد چون هزینه هنگفت اقتصادی به کشور تحمیل می‌شود.
سیاست‌های پیشگیری باید در یک بسته جامع تدارک و تعریف شود
*شاید در ظاهر ساده به نظر برسد، اینکه دست‌هایمان را بشوییم و ماسک بزنیم و فاصله‌گیری فیزیکی را رعایت کنیم اگر دو عامل اول را فاکتور بگیریم، فاصله‌گیری در مترو و اتوبوس و برخی ادارات امکان تحقق و پیاده‌سازی ندارد، توصیه شما در این زمینه چیست؟
در ابتدا گفتم که سیاست‌های پیشگیری باید در یک بسته جامع تدارک و تعریف شود. اینکه به قضیه یک‌بعدی نگاه کنیم، هیچ نتیجه‌ای ندارد. دوم اینکه باید گروه‌های خاص و همان‌ها که بیشتر از بقیه در معرض خطر ابتلای شدید یا در معرض خطر مرگ ناشی از ابتلا هستند را شناسایی و به‌طور ویژه کنترل کنیم و نکته حائز اهمیت آن است که باید با واقعیت‌های موجود، اپیدمی را کنترل کرد، اینکه یک ماه مردم از خانه بیرون نیایند، امکان‌پذیر نیست. یکی از ویژگی‌های مهم سیاست‌گذاری، انجام‌پذیر بودن آن است و البته انجام‌پذیری فقط هم به دولت مربوط نیست. حتی در برخی کشورها که حمایت‌های دولت بسیار خوب بود، مردم دیگر طاقت نیاوردند، بنابراین ما نمی‌توانیم به مردم بگوییم در همه‌جا، فاصله یک متر و نیم تا دو متر را رعایت کنند، چون تقریباً غیرممکن است.
مدت‌ها پس از موج اول اپیدمی کرونا، چشم‌ها منتظر رسیدن به نقطه کاهش مبتلایان بود اما تمام محاسبات اشتباه از آب درآمد و دستاوردها به‌سادگی از دست رفت، حالا هر 6 دقیقه یک نفر به سبب ابتلا جان می‌بازد. 17 تیرماه، 200 نفر، 19 تیرماه، 221 نفر و دیروز 188 نفربر اثر کرونا جان خود را از دست دادند و در حال حاضر تعداد مراجعات به بیمارستان‌ها و تعداد جان‌باختگان به‌طرز عجیبی در حال افزایش است و این مسئله پیامی روشن برای مسئولان دارد، چراکه در اجرای سیاست‌های مقابله‌ای راه را اشتباه رفته‌اند. گرچه در ابتدا مسیر سیاست‌گذاری‌ها درست بود، اما براثر کاهش نمودار مرگ‌ومیر روزانه، همه جو گیر شدند حتی دولت، دولتی که به‌رغم انکار این مسئله، دچار نوعی جوگیری آنی شد و خود را پیروز میدان تصور کرد، به همین علت برنامه‌ها و سیاست‌ها در ادامه دچار انحرافاتی شد که هزینه‌های گزافی را به مردم و سیستم درمان کشور تحمیل کرد.
صعود آمارها و سیاست‌گذاری که همچنان پاشنه آشیل ماست
مدیران نظام سلامت و کادر درمان از جان‌ودل مایه گذاشتند اما برخی نشانه‌ها این‌طور نمود پیدا کرد که میان دولت و مجموعه وزارت بهداشت در رابطه با چگونگی کنترل و مهار ویروس، درک مشترکی وجود ندارد و ازاین‌رو، فرامین و مطالبات دست‌اندرکاران نظام سلامت کشور نادیده گرفته شد. مصداق بارزش بازگشایی‌های شتاب‌زده و بی‌قاعده است، گرچه قرار بود، تدریجی و آهسته باشد اما کاهش روزانه آمارها، حکم آدرس غلطی را برای دولتی‌ها داشت، آنان تصور کردند، ویروس را به عقب‌نشینی واداشته‌اند و با گرم‌تر شدن هوا، دیگر خطر کرونا هیچ‌کس را تهدید نمی‌کند، نه پیرها را و نه جوان‌ها را و باید این پیروزی بزرگ را جشن گرفت. 28 اردیبهشت‌ماه بود که خبر رسید از مرحله مدیریت و کنترل بیماری کرونا عبور کرده و به سمت مهار آن در اکثر نقاط کشور حرکت کرده‌ایم و 31 اردیبهشت‌ماه، با همین گوش‌های خودمان شنیدیم که «در مدت شیوع ویروس قدم‌به‌قدم پیشرفت کرده و هیچ جا عقب‌نشینی نکرده‌ایم و امروز به مرز مهار کرونا رسیده‌ایم». اما29 خردادماه فرارسید و رئیس‌جمهور، اقدامات انجام‌گرفته را در موفقیت بزرگ کنترل بیماری در مرکز استان‌ها مؤثر دانست، البته اتمام‌حجت هم کرد، اینکه ممکن است در اثر عدم رعایت دستورالعمل‌ها به یک وضعیت غیرقابل‌پیش‌بینی و ناخوشایند دچار شویم و هرگونه اهمال و کوتاهی به یک اتفاق ناگوار و زیان بزرگ‌تر در مسیر مقابله با کرونا بینجامد. و شد آنچه نباید می‌شد. حالا حدود دوسوم کشور در وضعیت حاد کرونایی قرار دارند، تخت‌های بیمارستانی مملو از بیماران است و زنگ خطری که درباره پر شدن تخت‌ها به صدا درآمده، دیگر زنگ خطر نیست چراکه عملاً بیمارستان‌ها با بحران کمبود تخت بیمارستانی مواجه هستند. چند روز پیش، تصویری از بیمارستان مسیح دانشوری تهران که از بیمارستان‌های ارجاعی اصلی و سانتر کروناست، منتشر شد و به دلیل کمبود تخت، بیماران کرونایی با کپسول‌های اکسیژن در پارکینگ به انتظار نشسته بودند. علت این اتفاقات ناگوار هم مشخص است، چون همانطور که پیش‌تر اشاره شد، سیاست‌گذاری همچنان پاشنه آشیل ماست و بی‌توجهی به منطق این مسئله و عدم طرح هزینه و فایده هر راه‌حل و نیز نادیده گرفتن ساختار اجرایی سیاست‌گذاری که نیازمند مدیریت واحد و قدرتمندی است، موجب می‌شود که از یک‌سو بی‌اعتمادی به سیاست‌گذار ایجاد شود و از سوی دیگر همان سیاست‌های ناقص نیز در مرحله عمل به‌خوبی اجرا نشود و هزینه‌هایش را بپردازیم بدون آنکه منافع آن نصیبمان شود. بر همین اساس در گفت‌وگو با «حمید سوری»، استاد اپیدمیولوژی و رئیس مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به این مسئله پی می‌بریم که تصمیمات و سیاست‌های ما به دلایل مختلف نتوانسته آن اثربخشی لازم را داشته باشد. الگوی اپیدمی‌هایی همچون کووید 19 که حاد هستند، شرایط باثباتی ندارند. بنابراین سیاستی که ماه اول اپیدمی ممکن بود، مؤثر واقع شود، الزاماً در شرایط فعلی مؤثر نیست و تصمیمی که در حال حاضر اتخاذ می‌شود را نمی‌توان یک ماه دیگر اجرایی نمود، چون الگوی اپیدمی تغییر کرده است.
تیم پیشگیری به‌جای تیم درمان، اپیدمی را مدیریت کند
*آمار جان‌باختگان روزانه به 200 تا 221 نفر رسیده و وزیر بهداشت مطرح می‌کند که اگر محدودیتی هم اعمال شود، مردم تابع این محدودیت‌ها نخواهند بود، پیشنهاد و راهکار شما چیست؟
این افزایش آمارها خیلی غیرقابل‌پیش‌بینی نبود و ما می‌دانستیم با ادامه این رفتارها و سیاست‌ها، شاهد رشد صعودی مبتلایان و جان‌باختگان خواهیم بود. راهکار این است که تیم پیشگیری به‌جای تیم درمان، اپیدمی را مدیریت کند. چون مشکل ما درمان نیست بلکه پیشگیری است و باید از متخصصانی استفاده کنیم که در این زمینه مشخص، تخصص و تجربه‌دارند. ما صرفاً نمی‌توانیم با آموزش و توصیه عمومی به مردم و یا اعمال فشارهای یک‌سویه، انتظار داشته باشیم تعداد موارد بستری و مرگ ناشی از اپیدمی کاهش یابد و همانطور که وزیر بهداشت مطرح کرده، مردم ما دیگر تحمل شرایط سخت و محدودیت را ندارند چون خسته شده‌اند. بنابراین لازم هست که بر روی گروه‌های خاص و اولویت‌ها بیشتر متمرکز باشیم، اولویت‌ها مواردی هستند که بیشترین مرگ و یا بستر ناشی از کرونا ویروس جدید را به وجود می‌آورند. این‌ها الزاماً در همه نقاط کشور و حتی مناطق مختلف تهران یکسان نیستند، به‌عنوان‌مثال در یک شهری ممکن است، اولویت اول با بیماری دیابتی باشد و در شهر دیگر اولویت اول با بیماران قلبی و عروقی باشد. یا در یک منطقه‌ای از تهران، آنها که فشارخون بالا دارند، در اولویت باشند و در سایر مناطق کسانی که نقص سیستم ایمنی دارند، بیشتر موردتوجه قرار گیرند. بنابراین باید اولویت‌ها را مشخص و گروه‌های پرخطر را غربال کرد تا ببینیم کسانی که هنوز آنتی‌بادی ضد این بیماری در بدنشان نیست، چه افرادی هستند و بعد اقدامات سخت‌گیرانه و ساماندهی شده توسط دولت و سازمان‌های حمایتی انجام شود، نه اینکه فقط با توصیه و پیشنهاد عمل کنیم، بنابراین نیازمند برنامه‌ریزی هستیم و این برنامه‌ریزی باید با بررسی دلایل عدم رعایت موازین محافظتی و بهداشتی باشد و از سوی دیگر بررسی شود که چرا عده‌ای به‌رغم هشدارهای لازم در اجتماعات حضور می‌یابند و سازمان‌هایی که می‌توانند در کنترل و نظارت و اجرای این برنامه‌ها نقش داشته باشند، وارد عمل شده و هم آموزش کافی بدهند و هم رویکرد مناسب را اتخاذ کنند.
تعداد جان‌باختگان ما، دو برابر میانگین مرگ ناشی از کرونا در جهان است
*این مقدم بودن پیشگیری بر درمان، از چه زمانی باید مدنظر قرار می‌گرفت؟ از همان بدو ورود ویروس یا در شرایط فعلی؟
قطعاً باید از ابتدا، پیشگیری بر درمان مقدم می‌بود، البته معنای این مسئله بیکار ماندن کادر درمان و عدم تحقیق و پژوهش از سوی آنان نیست، منتها در سیاست‌گذاری و کنترل و خاموشی و مدیریت اپیدمی‌ها باید از تیم پیشگیری استفاده شود نه تیم درمان.
*بسیاری به دولت و وزارت بهداشت انتقاد می‌کنند، به این دلیل که وقتی متوجه شیب صعودی آمارها شدند، محدودیتی را حداقل برای یک هفته وضع نکردند و انگار از کنار این مسئله به‌سادگی گذر کردند. این‌طور به نظر می‌رسد که دولت هم باورش شده، کرونا تمام شده است.
تجربه جهانی نشان می‌دهد که ما می‌توانیم و یا می‌توانستیم با اتخاذ سیاست‌های درست‌تر از بار ناشی از اپیدمی تا حد زیادی کم کنیم و وقتی کشور خودمان را با کشورهایی مثل نیوزیلند، استرالیا و ایتالیا و ایسلند مقایسه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که رسیدن به حد قابل‌قبول و یا میانگین جهانی برای کنترل اپیدمی ممکن بوده است. اما همچنان تعداد جان‌باختگان ما، دو برابر میانگین یا میزان مرگ ناشی از کرونا در جهان است و این نشان می‌دهد، سیاست‌های گذشته به دلایل مختلف نتوانسته آن اثربخشی لازم را داشته باشد. الگوی اپیدمی‌هایی همچون کووید 19 که حاد هستند، شرایط باثباتی ندارند. بنابراین سیاستی که ماه اول اپیدمی ممکن بود، مؤثر واقع شود، الزاماً در شرایط فعلی مؤثر نیست و تصمیمی که در حال حاضر اتخاذ می‌شود را نمی‌توان یک ماه دیگر اجرایی کرد، چون الگوی اپیدمی تغییر کرده است. بنابراین مهم است که آنچه پیش‌آمده را آسیب‌شناسی کنیم تا ببینیم چرا به آن موفقیت نرسیده‌ایم. البته تنها مردم مقصر نیستند و نیاز است مراجع سازمان‌دهی شده و اجرایی هم که مسئولیت دارند، اقدامات لازم را انجام دهند. نه اینکه الزاماً وظیفه وزارت بهداشت باشد، چون این وزارتخانه یک سری وظایف تعریف‌شده و خاص دارد. در اپیدمی‌های تهدیدکننده مثل این اپیدمی که تنها یک وزارتخانه به‌صورت مستقیم متولی سلامت است، نمی‌تواند پاسخگو و کنترل‌کننده اپیدمی باشد و باید در سطح بالاتری مثل هیئت دولت و سایر قوا وارد قضیه شوند و به کنترل اپیدمی کمک کنند. اما این اتفاق نیفتاده و آن سختگیری‌های لازم را انجام نداده‌اند و افرادی که می‌توانستند به اپیدمی کمک کنند در سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی نه به‌درستی شناسایی و نه به کار گرفته شدند، طبیعی است که وقتی کار به کاردان سپرده نشود، ممکن است تبعاتی به دنبال داشته باشد، وقتی تبعات دارد، غرامت آن را باید مردم بپردازند.
عددها و رقم‌های مبتلایان و جان‌باختگان، پیامی برای سیاست‌گذاران
*ما حداقل برای یک ماه توانستیم شاهد کاهش آمار مبتلایان و جان‌باختگان باشیم، چرا این روند ادامه پیدا نکرد، آیا ویروس هوشمند بود یا روند بازگشایی‌ها و کاهش محدودیت‌ها صحیح نبود و به‌یک‌باره تسریع شد، دیدگاه شما دراین‌باره چیست؟
ماهیت بیولوژیک یا بیماری‌زایی ویروس در ایران و کشورهای دیگر تفاوت معناداری ندارد، بنابراین نمی‌توانیم تقصیرها را به گردن ویروس بیندازیم و اتفاقاً به‌غیراز یک سری تفاوت‌های جزئی، کرونا ماهیت بیماری‌زایی یکسانی در سراسر جهان دارد. بنابراین باید به عملکردهای خودمان در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ها و اقداماتی که انجام‌شده، بازگردیم، چراکه درروند بازگشایی‌ها و بازگرداندن شرایط جامعه به حالت عادی، تعجیل کردیم و حداقل این‌گونه به جامعه القاء شد که شرایط عادی شده و طرح فاصله‌گذاری هوشمند هم نه ابعادش به‌درستی تعریف شد و نه ضمانت اجرایی و حقوقی داشت. بر همین اساس طرح فاصله‌گذاری هوشمند شکست خورد و هرروز نمودار آمارها صعودی شد. بالطبع مردم هم محیط پیرامونی خودشان را ملاحظه می‌کنند و وقتی می‌بینند در میان اقوام و آشنایانشان مرگی رخ نمی‌دهد و به‌رغم عدم رعایت موازین بهداشتی به ویروس مبتلا نمی‌شوند، شرایط را عادی می‌پندارند. اما کسانی که نگرش جامعی دارند، می‌دانند حتی در صورت عدم بستری و مرگ بیماران کرونایی در محیط پیرامون خود، در کل کشور روند رو به گسترش است. اما آحاد مردم نمی‌توانند چنین برداشتی را از شرایط داشته باشند و این وظیفه سیاست‌گذاران است، چون هرکدام از این عددها و رقم‌ها یک پیامی برای سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان دارد و این پیام‌ها از خیلی وقت پیش داده‌شده، منتها چون میان آنچه انتظار داشتیم با آنچه اتفاق افتاده، فاصله معناداری وجود دارد، سروصدای همه درآمده اما فرافکنی و دنبال مقصر گشتن راه به‌جایی نمی‌برد و جامعه را بیش‌ازپیش دچار التهاب می‌کند. در حال حاضر هم وقت محاکمه کردن کسی نیست تا بگوییم چه کسی مقصر بود یا نبود. باید با وفاق عمومی و اجماع مناسب و به‌کارگیری متخصصین امر، تیم‌های پیشگیری را به صحنه بیاوریم اما متأسفانه برخی از خبرهای ضدونقیض و اخباری که نباید گفته شود، مسئله را بدتر می‌کند. چون جای برخی خبرها در مجامع علمی و دانشگاهی هست و طرح این مسائل در میان مردم، اختلال ایجاد می‌کند. به‌عنوان‌مثال وقتی می‌گوییم تا دو ماه دیگر واکسن کشف می‌شود، جامعه ملتهب می‌شود به این دلیل که ارائه چنین اطلاعاتی درست نیست و امید کاذبی را در میان مردم به وجود می‌آورد یا اینکه اعلام می‌کنیم اگر ماسک بزنید، دچار تنگی نفس و مشکلات تنفسی می‌شوید درحالی‌که هیچ سندی وجود ندارد تا اثبات کند ماسک زدن باعث اختلال در مشکلات تنفسی می‌شود، طبعاً وقتی درمانگر و پزشک این‌طور سخنان را نشر می‌دهند، مردم به‌مرور اعتمادشان را به سیستم درمانی و نظام سلامت و دولت و کشور و رسانه‌ها از دست می‌دهند، بنابراین پالایش کردن آنچه باید به سمع و نظر مردم برسد، هنر رسانه‌هاست تا بدانند پرسش را باید از چه کسی پرسید و چه مطلبی را باید منتشر کرد. اما متأسفانه همه رسانه‌ها حتی صداوسیمای ملی ما، هنوز یک مشاور اپیدمیولوژیک را در کنار خود ندارند، کسی که تخصص اش شناسایی و کنترل اپیدمی‌ها باشد تا مطالب را پالایش و مسئولیت این‌طور خبرها را به عهده بگیرد. اینکه خبر داغی را صرف به وجد آوردن مردم منتشر کنیم، اصلاً درست نیست. در غیر این صورت هیچ بعید نیست که تعداد جان‌باختگانمان به عدد چهاررقمی برسد و هیچ‌کدام از بیمارستان‌هایمان ظرفیت پذیرش بیمار را نداشته باشد که این مسئله درحال حاضر شروع‌شده است. از سوی دیگر اینکه خوشحال باشیم اپیدمی 6 ماه تا یک سال دیگر تمام می‌شود، هرگز این‌گونه نیست، ماهیت این عامل بیماری‌زا و اپیدمی به‌گونه‌ای است که تا واکسن مؤثر و قابل‌دسترس پیدا نشود، نمی‌توان بر آن به‌طور کامل غلبه کرد. درست است که خبرهایی از کشف واکسن به گوش می‌رسد و اینکه وارد مرحله آزمایش انسانی شده اما تا تایید نهایی و رسیدن به تولید انبوه، 4 تا 5 مرحله را باید طی کند. هرکدام از این مراحل، اهداف، زمان و الگوی خاصی دارند. اینکه چون واکسن وارد مرحله انسانی شده به مردم امید کاذب بدهیم، کاملاً اشتباه است یا اینکه بگوییم ماسک باعث اختلال در تنفس می‌شود، غلط است چون در جامعه ما کسی به عوارض استفاده از ماسک مبتلا نشده که چنین مسئله‌ای را مطرح می‌کنیم. ترکیبی از این مسائل باعث می‌شود که جامعه ما دچار نوعی سردرگمی و آشفتگی ذهنی در سیاست‌گذاری‌ها شود.
با ایمنی گله‌ای 400 هزار جان‌باخته خواهیم داشت!
*برخی در همان بدو ورود ویروس از اپیدمی گله‌ای سخن می‌گفتند و درحال حاضر که آمارها رکورد شکسته، گفته می‌شود که به ایمنی گله‌ای نزدیک شده‌ایم، چقدر این اظهارنظرها منطقی و علمی است؟
اول اینکه متخصصین آمار دانش لازم را ندارند که در این رابطه اظهارنظر کنند. درست است که سرعت گسترش این اپیدمی نسبتاً بالاست، اما باید تحقیق کنیم تا متوجه شویم چند درصد جامعه ما ایمنی پیداکرده‌اند، چون یکی از ویژگی‌های این اپیدمی و بیماری این است که احتمال دارد افراد، بدون علامت یا با علامت‌های خفیف هم مبتلا شوند. اما فهم این مسئله نیازمند یک تست انبوه است، نه تست پراکنده و باید به‌صورت تصادفی بررسی کنیم تا ببینیم چه نسبتی از جامعه ما، مصونیت پیدا کردند و این عدد و رقم‌ها که می‌گویند 20 تا 18 میلیون مصونیت پیداکرده‌اند، پایه و اساس علمی ندارد و صرفاً تصورات شخصی افراد به همراه اخباری است که از گوشه و کنار شنیده‌اند. ما دقیقاً مطالعه‌ای نداشته‌ایم، بنابراین باید سرواپیدمی انجام دهیم تا برآورد درستی داشته باشیم. البته شواهد بین‌المللی و جوامع مشابه و تحقیقاتی که در کشورهای دیگر انجام‌شده، اثبات می‌کند یک عده مصونیت پیداکرده‌اند که شاید بین 10 تا 15 درصد باشد. اما برای کنترل و مهار اپیدمی باید حداقل 60 تا 70 درصد جامعه ایمنی گله‌ای پیداکرده باشند و این یعنی ما هنوز 40 میلیون نفر مستعد ابتلا به بیماری داریم که از این میزان، حتی اگر یک‌دهم، مرگ ناشی از ابتلا به ویروس باشد، 400 هزار جان‌باخته خواهیم داشت تا به آن ایمنی برسیم. آیا 400 هزار مرگ برای جامعه، رقم قابل قبولی است؟ بنابراین باید تبعات و اثرات ایمنی گله‌ای را تحلیل کنیم، چون حرف و سخن‌های این‌چنینی شاید عوام‌پسند باشد اما پیامدهای ناگواری دارد. تصور کنید که 400 هزار نفر جان می‌بازند و بین 10 تا 20 برابر موارد بستری خواهیم داشت. آیا نظام درمان ما ظرفیت پذیرش بالای 5 میلیون مبتلای شدید را دارد و از این تعداد، افراد کثیری نیازمند مراقبت‌های ویژه در آی‌سی یو هستند. آن‌هم در شرایطی که ما دستگاه‌ها و تجهیزات پیشرفته در اختیار نداریم.
ابتلای 70 درصد به کرونا، به معنای خاتمه بحران نیست
*رئیس‌جمهور هم چندین بار در سخنانش گفته است که 70 درصد مردم ما باید به این ویروس مبتلا شوند، چنین اظهارنظری را چگونه می‌توان تحلیل کرد؟
این رقم یعنی سطح مواجه را به حدی پایین بیاوریم که افراد در صورت تماس با یکدیگر، احتمال ابتلایشان به بیماری کاهش یابد و این 70 درصد به معنای خاتمه بحران نیست. این رقم، حداقلی‌ترین سطح ایمنی هست که باید در جامعه ایجاد شود تا شانس ابتلا بسیار کاهش یابد اما بیماری خاموش نشود. از طرفی نمی‌توان به سخنان رئیس‌جمهور و وزیر بهداشت خرده گرفت، چون به‌احتمال‌زیاد، مشاوران خوبی ندارند و احتمالاً اطلاعات نادرستی به آنها داده می‌شود.
*با این وضعیت، تصور می‌کنید چه پاییز و زمستانی را در پیش خواهیم داشت؟
ببینید در فصل سرما، ویروس خودش تغییر ماهیت نمی‌دهد اما سایر بیماری‌های تنفسی که ماهیت فصلی ندارند، مثل آنفلوآنزا اشاعه پیدا می‌کنند و ایمنی بدن افرادی که حتی بهآنفلوآنزا خفیف مبتلا می‌شوند، پایین می‌آید. در این صورت هم عامل بیماری‌زا و هم‌شدت بیماری افزایش می‌یابد بنابراین با سرد شدن هوا، مسئله حادتر و جدی‌تر خواهد شد. نکته دیگر این است که مسئله اپیدمی، مسئله شخصی، استانی یا کشوری و قاره‌ای نیست بلکه جهانی است و حتی اگر تمام ایران به‌طور کامل مصون شوند، فقط هنگامی می‌توانیم امیدوار باشیم که اپیدمی دوباره شعله‌ور نشود که هیچ فرد آلوده دیگری از سایر کشورها به ایران نیاید اما چنین چیزی امکان ندارد چون هزینه هنگفت اقتصادی به کشور تحمیل می‌شود.
سیاست‌های پیشگیری باید در یک بسته جامع تدارک و تعریف شود
*شاید در ظاهر ساده به نظر برسد، اینکه دست‌هایمان را بشوییم و ماسک بزنیم و فاصله‌گیری فیزیکی را رعایت کنیم اگر دو عامل اول را فاکتور بگیریم، فاصله‌گیری در مترو و اتوبوس و برخی ادارات امکان تحقق و پیاده‌سازی ندارد، توصیه شما در این زمینه چیست؟
در ابتدا گفتم که سیاست‌های پیشگیری باید در یک بسته جامع تدارک و تعریف شود. اینکه به قضیه یک‌بعدی نگاه کنیم، هیچ نتیجه‌ای ندارد. دوم اینکه باید گروه‌های خاص و همان‌ها که بیشتر از بقیه در معرض خطر ابتلای شدید یا در معرض خطر مرگ ناشی از ابتلا هستند را شناسایی و به‌طور ویژه کنترل کنیم و نکته حائز اهمیت آن است که باید با واقعیت‌های موجود، اپیدمی را کنترل کرد، اینکه یک ماه مردم از خانه بیرون نیایند، امکان‌پذیر نیست. یکی از ویژگی‌های مهم سیاست‌گذاری، انجام‌پذیر بودن آن است و البته انجام‌پذیری فقط هم به دولت مربوط نیست. حتی در برخی کشورها که حمایت‌های دولت بسیار خوب بود، مردم دیگر طاقت نیاوردند، بنابراین ما نمی‌توانیم به مردم بگوییم در همه‌جا، فاصله یک متر و نیم تا دو متر را رعایت کنند، چون تقریباً غیرممکن است.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 9
پس‌لرزه‌های منازعه ترامپ و بولتون
| گروه بین‌الملل|
تازه‌ترین نظرسنجی‌ها در آمریکا نشان می‌دهد که افشاگری‌های جان بولتون مشاور امنیت ملی سابق این کشور علیه ترامپ، منجر به کاهش محبوبیت رئیس‌جمهور جنجالی آمریکا در بین برخی از جمهوری‌خواهان شده است.پایگاه هیل در این خصوص می‌نویسد:رئیس‌جمهور آمریکا روزهای سختی را سپری می‌کند! استمرار شیوع ویروس کرونا در آمریکا( علی‌رغم پیش‌بینی‌های ترامپ که مدعی از بین رفتن ویروس در آینده‌ای نزدیک شده بود)و افزایش تصاعدی میزان قربانیان ،منجر به افول محبوبیت وی در نظرسنجی‌های عمومی و ایالتی شده است. از سوی دیگر، اعتراضات گسترده در آمریکا بر سر قتل جورج فلوید، سبب شد تا علی‌رغم فروکش کردن اعتراض‌ها در اکثر ایالات، میزان نارضایتی رنگین‌پوستان و مخالفان نژادپرستی در آمریکا نسبت به کاخ سفید افزایش یابد. انتشار کتاب افشاگرانه ( یا انتقام جویانه) جان بولتون علیه ترامپ نیز منجر به تزلزل پایگاه ترامپ نزد بخشی از جمهوری‌خواهان تندرو و نومحافظه کاران شده است.تجمیع این فاکتورها و مؤلفه‌ها، ترامپ را به نقطه‌ای رساند که برای نخستین بار، از احتمال شکست خود در انتخابات ریاست جمهوری نوامبر( آبان ماه) امسال سخن به میان آورد.
آخرین نظرسنجی‌های صورت گرفته در آمریکا نیز نشان می‌دهد که بخشی از جمهوری‌خواهان( هم‌حزبی‌های ترامپ) که در سال 2016 میلادی و در رقابت با دموکرات‌ها از وی حمایت کرده بودند ، اکنون دیگر حاضر نیستند آرای خود را به سود وی به گردش دربیاورند. آخرین نظرسنجی‌های عمومی در آمریکا نشان می‌دهد که اختلاف رأی ترامپ و بایدن در سطح ملی ، به حدود 12 تا 14 درصد رسیده است. در نظرسنجی شبکه CNN، این اختلاف آرا 14 درصد و در نظرسنجی شبکه فاکس نیوز، 12 درصد است. برخی تحلیلگران معتقدند که با استمرار روند فعلی، امکان دارد طی یک ماه آینده، این اختلاف به 15 درصد افزایش پیدا کند. ضمن آنکه دانشگاه واشنگتن در گزارشی تخصصی تأکید کرده است که تا ماه اکتبر امسال( یک ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا) ، تعداد قربانیان کرونا در ایالات‌متحده به بالای 180 هزار نفر خواهد رسید. در چنین شرایطی بعید است اقدامات کوتاه‌مدت دولت ترامپ برای ترمیم اقتصاد آمریکا( که در جریان بحران کرونا به‌شدت آسیب‌دیده و منجر به بیکاری حدود 45 میلیون نفر شده است) راه به‌جایی ببرد!
نقدی بر گزارش پایگاه هیل
در فضای انتخاباتی اخیر آمریکا، رسانه‌های وابسته به حزب دموکرات همواره سعی کرده‌اند معضلات و بحران‌های فاحش ساختاری در آمریکا را متوجه شخص ترامپ کرده و مخالفت بنیادین و عمیق شهروندان این کشور با شکاف‌های طبقاتی و اجتماعی را معطوف به خود و حزب متبوعشان نکنند. بدون شک جان بولتون، فردی بوده است که خود در شکل‌گیری این روند نقش داشته و یکی از مصادیق شکست آمریکا و کاخ سفید محسوب می‌شود. به عبارت بهتر، نمی‌توان در این معادله، جان بولتون را از ترامپ جدا دانست. انگیزه جان بولتون از انتشار کتاب اخیر خود نیز انتقام‌گیری از رئیس‌جمهور آمریکا، بابت برکنار کردن وی از قدرت بوده است. بدون شک ترامپ، بولتون و سران حزب دموکرات که دغدغه پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را دارند، جملگی نمادهای بارز بی‌عدالتی، ظلم و تبعیض در حوزه داخلی و بین‌المللی کشورشان محسوب می‌شوند. در این میان، نباید فریب بزک کردن چهره مخالفان سیاسی ترامپ در آمریکا توسط رسانه‌های وابسته به حزب دموکرات را خورد!
هیل
تازه‌ترین نظرسنجی‌ها در آمریکا نشان می‌دهد که افشاگری‌های جان بولتون مشاور امنیت ملی سابق این کشور علیه ترامپ، منجر به کاهش محبوبیت رئیس‌جمهور جنجالی آمریکا در بین برخی از جمهوری‌خواهان شده است.پایگاه هیل در این خصوص می‌نویسد:رئیس‌جمهور آمریکا روزهای سختی را سپری می‌کند! استمرار شیوع ویروس کرونا در آمریکا( علی‌رغم پیش‌بینی‌های ترامپ که مدعی از بین رفتن ویروس در آینده‌ای نزدیک شده بود)و افزایش تصاعدی میزان قربانیان ،منجر به افول محبوبیت وی در نظرسنجی‌های عمومی و ایالتی شده است. از سوی دیگر، اعتراضات گسترده در آمریکا بر سر قتل جورج فلوید، سبب شد تا علی‌رغم فروکش کردن اعتراض‌ها در اکثر ایالات، میزان نارضایتی رنگین‌پوستان و مخالفان نژادپرستی در آمریکا نسبت به کاخ سفید افزایش یابد. انتشار کتاب افشاگرانه ( یا انتقام جویانه) جان بولتون علیه ترامپ نیز منجر به تزلزل پایگاه ترامپ نزد بخشی از جمهوری‌خواهان تندرو و نومحافظه کاران شده است.تجمیع این فاکتورها و مؤلفه‌ها، ترامپ را به نقطه‌ای رساند که برای نخستین بار، از احتمال شکست خود در انتخابات ریاست جمهوری نوامبر( آبان ماه) امسال سخن به میان آورد.
آخرین نظرسنجی‌های صورت گرفته در آمریکا نیز نشان می‌دهد که بخشی از جمهوری‌خواهان( هم‌حزبی‌های ترامپ) که در سال 2016 میلادی و در رقابت با دموکرات‌ها از وی حمایت کرده بودند ، اکنون دیگر حاضر نیستند آرای خود را به سود وی به گردش دربیاورند. آخرین نظرسنجی‌های عمومی در آمریکا نشان می‌دهد که اختلاف رأی ترامپ و بایدن در سطح ملی ، به حدود 12 تا 14 درصد رسیده است. در نظرسنجی شبکه CNN، این اختلاف آرا 14 درصد و در نظرسنجی شبکه فاکس نیوز، 12 درصد است. برخی تحلیلگران معتقدند که با استمرار روند فعلی، امکان دارد طی یک ماه آینده، این اختلاف به 15 درصد افزایش پیدا کند. ضمن آنکه دانشگاه واشنگتن در گزارشی تخصصی تأکید کرده است که تا ماه اکتبر امسال( یک ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا) ، تعداد قربانیان کرونا در ایالات‌متحده به بالای 180 هزار نفر خواهد رسید. در چنین شرایطی بعید است اقدامات کوتاه‌مدت دولت ترامپ برای ترمیم اقتصاد آمریکا( که در جریان بحران کرونا به‌شدت آسیب‌دیده و منجر به بیکاری حدود 45 میلیون نفر شده است) راه به‌جایی ببرد!
نقدی بر گزارش پایگاه هیل
در فضای انتخاباتی اخیر آمریکا، رسانه‌های وابسته به حزب دموکرات همواره سعی کرده‌اند معضلات و بحران‌های فاحش ساختاری در آمریکا را متوجه شخص ترامپ کرده و مخالفت بنیادین و عمیق شهروندان این کشور با شکاف‌های طبقاتی و اجتماعی را معطوف به خود و حزب متبوعشان نکنند. بدون شک جان بولتون، فردی بوده است که خود در شکل‌گیری این روند نقش داشته و یکی از مصادیق شکست آمریکا و کاخ سفید محسوب می‌شود. به عبارت بهتر، نمی‌توان در این معادله، جان بولتون را از ترامپ جدا دانست. انگیزه جان بولتون از انتشار کتاب اخیر خود نیز انتقام‌گیری از رئیس‌جمهور آمریکا، بابت برکنار کردن وی از قدرت بوده است. بدون شک ترامپ، بولتون و سران حزب دموکرات که دغدغه پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را دارند، جملگی نمادهای بارز بی‌عدالتی، ظلم و تبعیض در حوزه داخلی و بین‌المللی کشورشان محسوب می‌شوند. در این میان، نباید فریب بزک کردن چهره مخالفان سیاسی ترامپ در آمریکا توسط رسانه‌های وابسته به حزب دموکرات را خورد!
هیل
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تحلیل«رسالت» از وضعیت عفاف و حجاب در جوامع امروزیتعداد بازدید : 16
قرن حجاب هراسی
|صفورا ترقی|
«عفت» در لغت حالتی نفسانی است که مانع از تسلط شهوت و هوای نفسانی بر انسان می‌شود؛ اما «حجاب» در لغت به معنای مانع، پرده و پوشش آمده و درواقع ابزار حفظ عفت است.عفت معنای عام‌تری دارد و عفت نگاه، گفتار، رفتار و شهوات را در برمی‌گیرد و به‌نوعی یک خصلت و صفت است.برای حفظ عفت و عدم ارتکاب به گناه، غیرازآنکه باید از برخی مناظر تحریک‌کننده دوری گزید، باید اعضای بدن که برای دیگران تحریک‌کننده است را نیز پوشاند، که از این پرده و پوشش به «حجاب» تعبیر می‌شود و نه‌تنها برای زنان بلکه برای مردان هم لازم شمرده‌شده است.
درواقع حجاب، پوششی ظاهری است که حریم بیرونی فرد را حفظ می‌کند و عفاف ، حجب و حیایی است که باعث می‌شود فرد از درون ، در رفتار و گفتار خود رعایت حریم‌ها را بنماید و برای خود مرزبندی‌هایی را قرار دهد؛ شاید حجاب از روی ریا، تحمیل دیگران و یا به دلایلی غیر اختیاری حفظ شود ، ولی عفت، ارزشی اختیاری است که فرد آگاهانه و به خواست خود آن را حفظ و نگهداری می‌کند . و البته همه این‌ها نه‌فقط در دین اسلام مورد تأکید است که به گفته ویل دورانت، در قوم یهود و قانون تلمود هم وجود داشته است - هرچند در کتاب‌های دستکاری‌شده عهد عتیق و جدید ممکن است حذف‌شده باشد- و آن این است که : «اگر زنی به نقض قانون یهود می‌پرداخت، چنانکه بی‌آنکه چیزی بر سر داشت به میان مردم می‌رفت و یا درملأعام نخ می‌رشت یا با هر سخنی از مردان درد دل می‌کرد یا صدایش آن‌قدر بلند بود که چون در خانه تکلم می‌نمود همسایگانش می‌توانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.» (ویل دورانت ص30 جلد 12«تاریخ تمدن»ترجمه فارسی .)دکتر «حکیم الهی» استاد دانشگاه لندن، بابیان عقاید «کلمنت» و «ترتولیان»، (دو مرجع مسیحیت و دو اسقف بزرگ) درباره حجاب می‌گوید : «زن باید کاملا در حجاب و پوشیده باشد، الا آنکه در خانه خود باشد؛ زیرا فقط لباسی که او را می‌پوشاند، می‌تواند از خیره شدن چشم‌ها به‌سوی او مانع گردد. زن نباید صورت خود را عریان ارائه دهد تا دیگری را با نگاه کردن به صورتش وادار به گناه نماید.برای زن مؤمن عیسوی، در نظر خداوند، پسندیده نیست که نزد بیگانگان به زیور آراسته گردد و حتی زیبایی طبیعی آن نیز باید مخفی گردد؛ زیرا برای بینندگان خطرناک است.» ( کتاب زن و آزادی، حکیم الهی، ص 53).
در طول تاریخ ، زنان همواره یکی از مهم‌ترین ابزارها برای تحقق اهداف استعمارگرانه محسوب می شده‌اند و شاید بتوان از جنگ‌های صلیبی به‌عنوان بارزترین مثال ازاین‌دست، یاد کرد . اسپانیا که در قدیم اندلس نامیده می‌شد در سال 711 میلادی توسط مسلمین فتح شد. مسلمانان حدود 800 سال بر آن حکومت کردند که هنوز هم آثار اسلامی و بناهای معماری اسلامی در جای‌جای آن به چشم می‌خورد. بارها مسیحیان بر این کشور تاختند اما مسلمانان مقاومت نمودند و آنها را شکست می‌دادند تا اینکه آنها به یک حیله فرهنگی متوسل شدند و دختران بی پوشش اروپایی را روانه اسپانیا کردند.
این دختران، جوانان مسلمان را فاسد کرده و کم‌کم آنها را گرفتار فحشا نمودند و این معصیت چنان سریع رواج یافت که دامن سردمداران را هم آلوده ساخت و سپس در یک حمله نظامی ، مسلمین را از پای درآورد. صد هزار نفر کشته شدند و بقیه تسلیم شدند و زندگی نکبت باری را تحت حکومت مسیحیت آغاز نمودند.در ایران نیز با ماجرای کشف حجاب توسط رضاخان پس از سفر وی به ترکیه بود که تصور شد وجود حجاب برای زنان ایرانی نوعی عقب‌ماندگی فرهنگی و مانعی برای آزادی آن‌هاست! و گفته شد نجابت و عفت زن به پوشش وی مربوط نیست و زن روحا و اخلاقا می‌بایست عفیف باشد! ولی درواقع با برداشتن همین حجاب ظاهری در گام اول و به دنبال آن درگیر شدن در زوایای جلوه گری و دل‌فریبی ، شرایط و زمینه‌ها برای افتادن پرده‌های حیا و عفت و کمرنگ کردن غیرت مردان فراهم شد .
پس از انقلاب اسلامی ایران ، زمزمه‌های آزادی زنان و گفت‌وگوی تمدن‌ها در سال‌های ۷۶ ، فتح باب مجددی شد برای بهانه جویی‌های بی‌حجابی . ابتدا با الفاظ فریبنده تساوی مرد و زن به میدان آمدند و بعدها حجاب را مانعی برای رشد اجتماعی زن و توهینی به آزادی شخصیت او دانستند .
با تهاجم و شبیخون‌های فرهنگی و ابزار و ادوات متنوع ، چادر را به تمسخر گرفتند ، مقنعه را حذف کردند ، روسری‌ها را شُل ، شلوارها را کوتاه و دکمه‌ها را منسوخ کردند.
آرایش و جراحی‌های زیبایی را رواج و معاشرت با نامحرم و دوستی‌ها و شوخی‌ها را از طریق فیلم ، سینما، رمان کامپیوتر ، اینترنت، ماهواره و حالا هم شبکه‌های اجتماعی ،عادی جلوه دادند .
همه این‌ها در حالی است که دنیای مثلا متمدن غرب که روزگاری بر مبنای نظریه فروید معتقد بود تا جایی که ممکن است باید غریزه را آزاد گذاشت تا باعث ناکامی و درنتیجه اختلال‌های روانی نگردد ، امروزه به این نتیجه رسیده که شاید غریزه خوردن و خوابیدن، با اشباع و سیری مرتفع شود ، ولی غریزه شهوت از آن دسته غرایزی می‌باشد که سیری‌ناپذیر و انتهایی برای آن نیست و چه‌بسا به همین دلیل است که زنان غربی از گسترش فرهنگ بی‌بندوباری و تبدیل‌شدن عریانی به یک عرف پذیرفته‌شده، به تنگ آمده و به این نتیجه رسیدند که برای ممانعت از چشم‌چرانی‌ها و تبدیل‌شدن خود به یک کالای جنسی و تجاری، چاره‌ای جز پشت پا زدن به فرهنگ بی‌بندوباری و عریانی ندارند؛ تصمیمی که موجب نگرانی و عصبانیت سران کشورهای غربی گردید و آتش هراس از گسترش اسلام‌گرایی را به جان آنها انداخت و آنها را وادار به وضع قوانینی برای منع استفاده از حجاب کرد.به همین دلیل نیز بسیاری از کشورهای اروپایی ازجمله هلند، ایتالیا، دانمارک، روسیه، آلمان، سوئیس، اتریش، بلژیک، آمریکا و در رأس آنها فرانسه که مثلا به مهد آزادی شهرت دارد ، به دلیل هراس از گرایش روزافزون مردم به‌ویژه جوانان به پوشش و اسلام، با اعمال محدودیت‌های قانونی زنان را از داشتن حجاب منع کرده‌اند.
ولی باید بدانند در مقابل اسلام هراسی و حجاب هراسی که آنان راه انداخته‌اند ، یک موج بیداری اسلامی به وجود آمده که معتقد است به حجاب به‌عنوان یک عامل مهم در ایجاد امنیت روحی و روانی باید نگریسته شود، امنیتی که با پدیده برهنگی و بی‌بندوباری در غرب مورد تهدید قرارگرفته است. زنان غربی و غیرمسلمان به این نتیجه رسیده‌اند که برای موردتوجه واقع‌شدن نیاز است تا به‌جای نمایش جسم خود، به تعالی ابعاد فردی و اجتماعی خود بپردازند.
کاش زنان سرزمین‌های اسلامی، فراموش نکنند که انتهای جاده آزادی لجام‌گسیخته غریزه و برهنگی ، همان غربی است که حالا نه‌تنها چشم و دل سیرنشده که حریص‌تر هم شده و روزی نیست که آماری از تجاوزها و دست‌درازی‌ها به روح و جسم زنانش شنیده و دیده نشود . عفاف و حجاب نعمتی است برای صیانت و حفاظت از زن و آنها که از این نعمت محروم‌اند و از دستش داده‌اند و برای به دست آوردن مجددش، هم‌اکنون اعتراض‌ها می‌کنند و شهیدها می‌دهند ، قدرش را بیشتر می‌دانند .
تاریخ هم نشان داده است که تجربه کردن همه‌چیز گاهی تاوان سختی دارد و به قیمت و بهایی گزاف تمام خواهد شد ! چه‌بسا به قیمت براندازی آسان و راحت یک حکومت!
«عفت» در لغت حالتی نفسانی است که مانع از تسلط شهوت و هوای نفسانی بر انسان می‌شود؛ اما «حجاب» در لغت به معنای مانع، پرده و پوشش آمده و درواقع ابزار حفظ عفت است.عفت معنای عام‌تری دارد و عفت نگاه، گفتار، رفتار و شهوات را در برمی‌گیرد و به‌نوعی یک خصلت و صفت است.برای حفظ عفت و عدم ارتکاب به گناه، غیرازآنکه باید از برخی مناظر تحریک‌کننده دوری گزید، باید اعضای بدن که برای دیگران تحریک‌کننده است را نیز پوشاند، که از این پرده و پوشش به «حجاب» تعبیر می‌شود و نه‌تنها برای زنان بلکه برای مردان هم لازم شمرده‌شده است.
درواقع حجاب، پوششی ظاهری است که حریم بیرونی فرد را حفظ می‌کند و عفاف ، حجب و حیایی است که باعث می‌شود فرد از درون ، در رفتار و گفتار خود رعایت حریم‌ها را بنماید و برای خود مرزبندی‌هایی را قرار دهد؛ شاید حجاب از روی ریا، تحمیل دیگران و یا به دلایلی غیر اختیاری حفظ شود ، ولی عفت، ارزشی اختیاری است که فرد آگاهانه و به خواست خود آن را حفظ و نگهداری می‌کند . و البته همه این‌ها نه‌فقط در دین اسلام مورد تأکید است که به گفته ویل دورانت، در قوم یهود و قانون تلمود هم وجود داشته است - هرچند در کتاب‌های دستکاری‌شده عهد عتیق و جدید ممکن است حذف‌شده باشد- و آن این است که : «اگر زنی به نقض قانون یهود می‌پرداخت، چنانکه بی‌آنکه چیزی بر سر داشت به میان مردم می‌رفت و یا درملأعام نخ می‌رشت یا با هر سخنی از مردان درد دل می‌کرد یا صدایش آن‌قدر بلند بود که چون در خانه تکلم می‌نمود همسایگانش می‌توانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.» (ویل دورانت ص30 جلد 12«تاریخ تمدن»ترجمه فارسی .)دکتر «حکیم الهی» استاد دانشگاه لندن، بابیان عقاید «کلمنت» و «ترتولیان»، (دو مرجع مسیحیت و دو اسقف بزرگ) درباره حجاب می‌گوید : «زن باید کاملا در حجاب و پوشیده باشد، الا آنکه در خانه خود باشد؛ زیرا فقط لباسی که او را می‌پوشاند، می‌تواند از خیره شدن چشم‌ها به‌سوی او مانع گردد. زن نباید صورت خود را عریان ارائه دهد تا دیگری را با نگاه کردن به صورتش وادار به گناه نماید.برای زن مؤمن عیسوی، در نظر خداوند، پسندیده نیست که نزد بیگانگان به زیور آراسته گردد و حتی زیبایی طبیعی آن نیز باید مخفی گردد؛ زیرا برای بینندگان خطرناک است.» ( کتاب زن و آزادی، حکیم الهی، ص 53).
در طول تاریخ ، زنان همواره یکی از مهم‌ترین ابزارها برای تحقق اهداف استعمارگرانه محسوب می شده‌اند و شاید بتوان از جنگ‌های صلیبی به‌عنوان بارزترین مثال ازاین‌دست، یاد کرد . اسپانیا که در قدیم اندلس نامیده می‌شد در سال 711 میلادی توسط مسلمین فتح شد. مسلمانان حدود 800 سال بر آن حکومت کردند که هنوز هم آثار اسلامی و بناهای معماری اسلامی در جای‌جای آن به چشم می‌خورد. بارها مسیحیان بر این کشور تاختند اما مسلمانان مقاومت نمودند و آنها را شکست می‌دادند تا اینکه آنها به یک حیله فرهنگی متوسل شدند و دختران بی پوشش اروپایی را روانه اسپانیا کردند.
این دختران، جوانان مسلمان را فاسد کرده و کم‌کم آنها را گرفتار فحشا نمودند و این معصیت چنان سریع رواج یافت که دامن سردمداران را هم آلوده ساخت و سپس در یک حمله نظامی ، مسلمین را از پای درآورد. صد هزار نفر کشته شدند و بقیه تسلیم شدند و زندگی نکبت باری را تحت حکومت مسیحیت آغاز نمودند.در ایران نیز با ماجرای کشف حجاب توسط رضاخان پس از سفر وی به ترکیه بود که تصور شد وجود حجاب برای زنان ایرانی نوعی عقب‌ماندگی فرهنگی و مانعی برای آزادی آن‌هاست! و گفته شد نجابت و عفت زن به پوشش وی مربوط نیست و زن روحا و اخلاقا می‌بایست عفیف باشد! ولی درواقع با برداشتن همین حجاب ظاهری در گام اول و به دنبال آن درگیر شدن در زوایای جلوه گری و دل‌فریبی ، شرایط و زمینه‌ها برای افتادن پرده‌های حیا و عفت و کمرنگ کردن غیرت مردان فراهم شد .
پس از انقلاب اسلامی ایران ، زمزمه‌های آزادی زنان و گفت‌وگوی تمدن‌ها در سال‌های ۷۶ ، فتح باب مجددی شد برای بهانه جویی‌های بی‌حجابی . ابتدا با الفاظ فریبنده تساوی مرد و زن به میدان آمدند و بعدها حجاب را مانعی برای رشد اجتماعی زن و توهینی به آزادی شخصیت او دانستند .
با تهاجم و شبیخون‌های فرهنگی و ابزار و ادوات متنوع ، چادر را به تمسخر گرفتند ، مقنعه را حذف کردند ، روسری‌ها را شُل ، شلوارها را کوتاه و دکمه‌ها را منسوخ کردند.
آرایش و جراحی‌های زیبایی را رواج و معاشرت با نامحرم و دوستی‌ها و شوخی‌ها را از طریق فیلم ، سینما، رمان کامپیوتر ، اینترنت، ماهواره و حالا هم شبکه‌های اجتماعی ،عادی جلوه دادند .
همه این‌ها در حالی است که دنیای مثلا متمدن غرب که روزگاری بر مبنای نظریه فروید معتقد بود تا جایی که ممکن است باید غریزه را آزاد گذاشت تا باعث ناکامی و درنتیجه اختلال‌های روانی نگردد ، امروزه به این نتیجه رسیده که شاید غریزه خوردن و خوابیدن، با اشباع و سیری مرتفع شود ، ولی غریزه شهوت از آن دسته غرایزی می‌باشد که سیری‌ناپذیر و انتهایی برای آن نیست و چه‌بسا به همین دلیل است که زنان غربی از گسترش فرهنگ بی‌بندوباری و تبدیل‌شدن عریانی به یک عرف پذیرفته‌شده، به تنگ آمده و به این نتیجه رسیدند که برای ممانعت از چشم‌چرانی‌ها و تبدیل‌شدن خود به یک کالای جنسی و تجاری، چاره‌ای جز پشت پا زدن به فرهنگ بی‌بندوباری و عریانی ندارند؛ تصمیمی که موجب نگرانی و عصبانیت سران کشورهای غربی گردید و آتش هراس از گسترش اسلام‌گرایی را به جان آنها انداخت و آنها را وادار به وضع قوانینی برای منع استفاده از حجاب کرد.به همین دلیل نیز بسیاری از کشورهای اروپایی ازجمله هلند، ایتالیا، دانمارک، روسیه، آلمان، سوئیس، اتریش، بلژیک، آمریکا و در رأس آنها فرانسه که مثلا به مهد آزادی شهرت دارد ، به دلیل هراس از گرایش روزافزون مردم به‌ویژه جوانان به پوشش و اسلام، با اعمال محدودیت‌های قانونی زنان را از داشتن حجاب منع کرده‌اند.
ولی باید بدانند در مقابل اسلام هراسی و حجاب هراسی که آنان راه انداخته‌اند ، یک موج بیداری اسلامی به وجود آمده که معتقد است به حجاب به‌عنوان یک عامل مهم در ایجاد امنیت روحی و روانی باید نگریسته شود، امنیتی که با پدیده برهنگی و بی‌بندوباری در غرب مورد تهدید قرارگرفته است. زنان غربی و غیرمسلمان به این نتیجه رسیده‌اند که برای موردتوجه واقع‌شدن نیاز است تا به‌جای نمایش جسم خود، به تعالی ابعاد فردی و اجتماعی خود بپردازند.
کاش زنان سرزمین‌های اسلامی، فراموش نکنند که انتهای جاده آزادی لجام‌گسیخته غریزه و برهنگی ، همان غربی است که حالا نه‌تنها چشم و دل سیرنشده که حریص‌تر هم شده و روزی نیست که آماری از تجاوزها و دست‌درازی‌ها به روح و جسم زنانش شنیده و دیده نشود . عفاف و حجاب نعمتی است برای صیانت و حفاظت از زن و آنها که از این نعمت محروم‌اند و از دستش داده‌اند و برای به دست آوردن مجددش، هم‌اکنون اعتراض‌ها می‌کنند و شهیدها می‌دهند ، قدرش را بیشتر می‌دانند .
تاریخ هم نشان داده است که تجربه کردن همه‌چیز گاهی تاوان سختی دارد و به قیمت و بهایی گزاف تمام خواهد شد ! چه‌بسا به قیمت براندازی آسان و راحت یک حکومت!
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
سرلشکر سلامی در نشست قرارگاه بهداشتی، درمانی سپاه تأکید کرد: تعداد بازدید : 5
توسعه و گسترش اقدامات و فعالیت‌های سپاه در دور جدید مقابله با کرونا
فرمانده کل سپاه از توسعه و گسترش اقدامات و فعالیت‌های سپاه در دور جدید مقابله با ویروس منحوس کرونا خبر داد و گفت:تمام تلاش و همت خود را به کار می‌گیریم تا به یاری خداوند متعال پیامدهای ناشی از این بیماری مدیریت و کنترل شود.
به گزارش سپاه نیوز ؛ سردار سرلشکر پاسدار حسین سلامی فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در نشست قرارگاه بهداشتی-درمانی و زیست دفاعی سپاه که از طریق گفت‌وگوی زنده تصویری با فرماندهان سپاه‌های استانی و مجموعه‌های درمانی سپاه برگزار شد، با قدردانی از تلاش‌ها ، زحمات و نقش‌آفرینی‌های مجاهدان عرصه سلامت و پاسداران، بسیجیان و کادر درمانی سپاه در مقابله با کرونا اظهارداشت: امروز جغرافیای توسعه کرونا در حال تغییر است و ما متأسفانه با گسترش بیماری مواجهیم.فرمانده کل سپاه بابیان اینکه با اوج‌گیری مجدد کرونا در بخش‌هایی از کشور دریافتیم که باید درجه حساسیت در مواجهه با این پدیده افزایش یابد، اظهار داشت: به همین منظور قرارگاه درمانی امام رضا( ع )که بر اساس فرمان مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی) شکل گرفته بود، در همان سطح اولیه فعال شد و امروز به شکل گفت وگوی تصویری با فرماندهان سپاه‌های استانی و بخش‌های درمانی سپاه جلسه‌ای برگزار و بار دیگر بر بسیج امکانات و ظرفیت‌های موجود ،در مقابله با کرونا تأکید شد. سرلشکر سلامی در ادامه با اشاره به اقدامات سپاه در مقابله با کرونا در دور جدید گسترش شیوع بیماری گفت: در تمامی استان‌ها همکاری سپاه‌های استانی و رده‌ها مانند گذشته با دانشگاه‌های علوم‌پزشکی برقرار است و امروز بر فعال‌سازی مجدد تمامی اقدامات موفق سپاه و بسیج در مرحله اول در تمامی حوزه‌ها اعم از غربالگری، ضدعفونی ،اقدامات درمانی و حتی تغسیل و تکفین متوفیان تأکید شد. وی با اشاره به اقدامات مراکز درمانی سپاه به‌ویژه بیمارستان حضرت بقیه‌الله (عج) در مقابله با کرونا اظهار کرد: مراکز درمانی سپاه به‌طور کامل در عرصه مقابله با کرونا فعال هستند، بیمارستان بقیه‌الله(عج) نیز علاوه بر به‌کارگیری ظرفیت‌های موجود ،ظرفیت‌های جدیدی را به‌منظور خدمت‌رسانی به مردم ایجاد کرده است. وی افزود:بیمارستان‌های سیار سپاه نیز مجددا آماده گسترش در مناطق با شیوع بیشتر هستند؛ علاوه بر این فعالیت‌های بسیج در حوزههای مختلف ادامه دارد و امروز بر گسترش و توسعه این اقدامات و فعالیت‌ها تأکید شد. سرلشکر سلامی در ادامه تصریح کرد:بسیجیان ما آمادگی فعالیت مجدد در حوزه غربالگری را دارند، همچنین در حوزه تولید و توزیع ماسک تأکید شد تمامی ظرفیت‌ها فعال بوده و ماسک و اقلام بهداشتی مانند گذشته در اختیار هموطنان عزیز قرار گیرد.
فرمانده کل سپاه با تأکید بر اینکه نیروی زمینی و دریایی سپاه با تمام ظرفیت‌های بیمارستان سیار در خدمت هموطنان هستند،از آغاز مرحله دوم رزمایش کمک مؤمنانه در روزهای آینده در سراسر کشور خبر داد و گفت :تمام تلاش و همت خود را به کار می‌گیریم تا به یاری خداوند متعال پیامدهای ناشی از این بیماری مدیریت و کنترل شود.
وی با تأکید بر اینکه تصمیمات ما امتداد تصمیمات گذشته و به میدان آوردن تمامی ظرفیت‌های ممکن است گفت:امروز بر اساس تجربیات ماه‌های گذشته راه‌های مقابله و مواجهه با ویروس منحوس کرونا را آموخته‌ایم و هرچند بسیاری از ابعاد این بیماری ناشناخته است ،اما روش‌های موفق قبل را ادامه می‌دهیم.سرلشکر سلامی کلید موفقیت کشور در مواجهه منطقی با کرونا را عدم کاهش درجه حساسیت دستگاه‌ها ، نهادها و مردم عنوان و تأکید کرد: بر اساس تجربه دریافته‌ایم که باهمدلی و اجرای دقیق اقدامات پیشگیرانه و دستورالعمل‌های بهداشتی، این بیماری قابل‌کنترل و کاهش است. فرمانده کل سپاه در پایان با تأکید بر اینکه عامل اصلی کنترل بیماری مردم عزیز ما هستند گفت : درصورتی‌که دستورالعمل‌ها ، قواعد و توصیه‌های بهداشتی به‌طور دقیق توسط مردم ما در زندگی اجتماعی و شخصی رعایت شود، اطمینان داریم این مسئله تا حد زیادی قابل‌کنترل است .گفتنی است؛ در نشست قرارگاه بهداشتی-درمانی و زیست دفاعی سپاه ، فرماندهان سپاه‌های استانی و بخش‌های درمانی گزارشی از آخرین اقدامات و فعالیت‌های سپاه و بسیج در مقابله با کرونا را ارائه کردند.
به گزارش سپاه نیوز ؛ سردار سرلشکر پاسدار حسین سلامی فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در نشست قرارگاه بهداشتی-درمانی و زیست دفاعی سپاه که از طریق گفت‌وگوی زنده تصویری با فرماندهان سپاه‌های استانی و مجموعه‌های درمانی سپاه برگزار شد، با قدردانی از تلاش‌ها ، زحمات و نقش‌آفرینی‌های مجاهدان عرصه سلامت و پاسداران، بسیجیان و کادر درمانی سپاه در مقابله با کرونا اظهارداشت: امروز جغرافیای توسعه کرونا در حال تغییر است و ما متأسفانه با گسترش بیماری مواجهیم.فرمانده کل سپاه بابیان اینکه با اوج‌گیری مجدد کرونا در بخش‌هایی از کشور دریافتیم که باید درجه حساسیت در مواجهه با این پدیده افزایش یابد، اظهار داشت: به همین منظور قرارگاه درمانی امام رضا( ع )که بر اساس فرمان مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی) شکل گرفته بود، در همان سطح اولیه فعال شد و امروز به شکل گفت وگوی تصویری با فرماندهان سپاه‌های استانی و بخش‌های درمانی سپاه جلسه‌ای برگزار و بار دیگر بر بسیج امکانات و ظرفیت‌های موجود ،در مقابله با کرونا تأکید شد. سرلشکر سلامی در ادامه با اشاره به اقدامات سپاه در مقابله با کرونا در دور جدید گسترش شیوع بیماری گفت: در تمامی استان‌ها همکاری سپاه‌های استانی و رده‌ها مانند گذشته با دانشگاه‌های علوم‌پزشکی برقرار است و امروز بر فعال‌سازی مجدد تمامی اقدامات موفق سپاه و بسیج در مرحله اول در تمامی حوزه‌ها اعم از غربالگری، ضدعفونی ،اقدامات درمانی و حتی تغسیل و تکفین متوفیان تأکید شد. وی با اشاره به اقدامات مراکز درمانی سپاه به‌ویژه بیمارستان حضرت بقیه‌الله (عج) در مقابله با کرونا اظهار کرد: مراکز درمانی سپاه به‌طور کامل در عرصه مقابله با کرونا فعال هستند، بیمارستان بقیه‌الله(عج) نیز علاوه بر به‌کارگیری ظرفیت‌های موجود ،ظرفیت‌های جدیدی را به‌منظور خدمت‌رسانی به مردم ایجاد کرده است. وی افزود:بیمارستان‌های سیار سپاه نیز مجددا آماده گسترش در مناطق با شیوع بیشتر هستند؛ علاوه بر این فعالیت‌های بسیج در حوزههای مختلف ادامه دارد و امروز بر گسترش و توسعه این اقدامات و فعالیت‌ها تأکید شد. سرلشکر سلامی در ادامه تصریح کرد:بسیجیان ما آمادگی فعالیت مجدد در حوزه غربالگری را دارند، همچنین در حوزه تولید و توزیع ماسک تأکید شد تمامی ظرفیت‌ها فعال بوده و ماسک و اقلام بهداشتی مانند گذشته در اختیار هموطنان عزیز قرار گیرد.
فرمانده کل سپاه با تأکید بر اینکه نیروی زمینی و دریایی سپاه با تمام ظرفیت‌های بیمارستان سیار در خدمت هموطنان هستند،از آغاز مرحله دوم رزمایش کمک مؤمنانه در روزهای آینده در سراسر کشور خبر داد و گفت :تمام تلاش و همت خود را به کار می‌گیریم تا به یاری خداوند متعال پیامدهای ناشی از این بیماری مدیریت و کنترل شود.
وی با تأکید بر اینکه تصمیمات ما امتداد تصمیمات گذشته و به میدان آوردن تمامی ظرفیت‌های ممکن است گفت:امروز بر اساس تجربیات ماه‌های گذشته راه‌های مقابله و مواجهه با ویروس منحوس کرونا را آموخته‌ایم و هرچند بسیاری از ابعاد این بیماری ناشناخته است ،اما روش‌های موفق قبل را ادامه می‌دهیم.سرلشکر سلامی کلید موفقیت کشور در مواجهه منطقی با کرونا را عدم کاهش درجه حساسیت دستگاه‌ها ، نهادها و مردم عنوان و تأکید کرد: بر اساس تجربه دریافته‌ایم که باهمدلی و اجرای دقیق اقدامات پیشگیرانه و دستورالعمل‌های بهداشتی، این بیماری قابل‌کنترل و کاهش است. فرمانده کل سپاه در پایان با تأکید بر اینکه عامل اصلی کنترل بیماری مردم عزیز ما هستند گفت : درصورتی‌که دستورالعمل‌ها ، قواعد و توصیه‌های بهداشتی به‌طور دقیق توسط مردم ما در زندگی اجتماعی و شخصی رعایت شود، اطمینان داریم این مسئله تا حد زیادی قابل‌کنترل است .گفتنی است؛ در نشست قرارگاه بهداشتی-درمانی و زیست دفاعی سپاه ، فرماندهان سپاه‌های استانی و بخش‌های درمانی گزارشی از آخرین اقدامات و فعالیت‌های سپاه و بسیج در مقابله با کرونا را ارائه کردند.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تعداد بازدید : 0
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
روحانی در ستاد ملی مبارزه با کرونا:تعداد بازدید : 5
تعطیلی اقتصاد امکان‌پذیر نیست
رئیس جمهور با بیان اینکه تعطیلی کسب و کار و اقتصاد در بلند مدت امکان پذیر نیست، گفت: تجمعات در قالب عزا، عروسی، همایش و سمینار به طور کلی در شرایط امروز غیر قابل قبول است.به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری، حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس‌جمهور صبح دیروز در جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا اظهار داشت: مردم عزیز و بزرگوار ما کاملاً آگاه هستند که ما حدود ۵ ماه است که با این بیماری مواجه هستیم و فراز و نشیبی نسبت به این بیماری داشتیم.وی عنوان کرد: مسئله اصلی که در جلسه امروز هم بحث شد به موضوع همکاری مردم و دولت برمی‌گردد. اگر این همکاری خوب و دقیق انجام بگیرد ما می‌توانیم در برابر مشکلاتی که نسبت به این بیماری داریم سریع‌تر عبور کنیم و ملایم‌تر از مراحل آن بگذریم و اگر خدای‌ناکرده این همکاری دچار اختلال و مشکل شود حتماً موفقیت‌های ما با اشکالاتی توأم خواهد شد.رئیس‌جمهور بابیان اینکه درزمینه مقابله با این ویروس دو مسئله مهم وجود دارد، گفت: یک مسئله عادی‌سازی و عادی انگاری این بیماری است و دیگری کروناهراسی است و هردوی این‌ها خطرناک هستند. اگر ما کاری کنیم که مردم فکر کنند این موضوع کاملاً عادی است و مشکلی نیست و از آن عبور کردیم و دیگر این ویروس خطرناک نیست، حتماً دچار مشکل می‌شویم. از آن‌طرف هم اگر اضطراب و هراس در مردم ایجاد کنیم به‌گونه‌ای که فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی، خدمات و … دچار مشکل شود حتماً نادرست است و موردنظر نخواهد بود.روحانی بیان کرد: همه ما می‌دانیم در این بیماری تمام کشورها بدون استثنا بعد از مدتی ناچار شدند مسیر گشایش کسب‌وکار را آغاز کنند و تمام کشورها هم شروع کردند. یکی همه موارد را در یک هفته و دیگری در دو هفته و سه هفته اعلام کرد. دلیل آن این است که تعطیلی کسب‌وکار و فعالیت اقتصادی برای بلندمدت امکان‌پذیر نیست و هیچ دولتی قادر نیست ۶ ماه بخواهد کل فعالیت‌های اقتصادی کشور را تعطیل کند، نه مردم زیر بار می‌روند و نه قابل‌قبول است و نه کسی در دنیا آن را قبول دارد.وی افزود: پس چه باید کرد؟ این بیماری هست و ممکن است بلندمدت پیش روی ما باشد. ما اکنون نزدیک
۵ ماه است با این بیماری مواجه هستیم و راه آن، انجام فعالیت‌های لازم اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی توأم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی است. راه دومی وجود ندارد و این راه منحصربه‌فرد است و همه باید در چارچوب مقررات قانونی خود،کار، تلاش و فعالیت کنند و همه هم باید مراعات کنند و اصول را موردنظر قرار دهند.رئیس‌جمهور تأکید کرد: تجمعات به‌طورکلی در شرایط امروز غیرقابل‌قبول است. اینکه در آینده شرایط ما بهتر شود بحث دیگری است. اجتماعات، عزا و عروسی، مهمانی، سمینار و جشنواره و همه این‌ها مضر است. اکنون نه زمان جشنواره و نه زمان سمینار است. حتی اگر نسبت به کنکور هم وزارت بهداشت اشکالی داشته باشد، چارچوبی برای آن تدوین می‌کنیم که مشکلی نباشد.
۵ ماه است با این بیماری مواجه هستیم و راه آن، انجام فعالیت‌های لازم اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی توأم با رعایت پروتکل‌های بهداشتی است. راه دومی وجود ندارد و این راه منحصربه‌فرد است و همه باید در چارچوب مقررات قانونی خود،کار، تلاش و فعالیت کنند و همه هم باید مراعات کنند و اصول را موردنظر قرار دهند.رئیس‌جمهور تأکید کرد: تجمعات به‌طورکلی در شرایط امروز غیرقابل‌قبول است. اینکه در آینده شرایط ما بهتر شود بحث دیگری است. اجتماعات، عزا و عروسی، مهمانی، سمینار و جشنواره و همه این‌ها مضر است. اکنون نه زمان جشنواره و نه زمان سمینار است. حتی اگر نسبت به کنکور هم وزارت بهداشت اشکالی داشته باشد، چارچوبی برای آن تدوین می‌کنیم که مشکلی نباشد.
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
فداحسین مالکی ،عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس:تعداد بازدید : 6
محکومیت آمریکا در ترور حاج قاسم خواست تمام ملت‌هاست
|حانیه مسجودی|
فداحسین مالکی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در مورد گزارش سازمان ملل متحد مبنی بر محکومیت آمریکا در ترور سردار شهید سپهبد قاسم سلیمانی در گفت‌وگو با« رسالت» بیان کرد: گزارشی که گزارشگر حقوق بشر در سازمان ملل مطرح کرد درواقع خواسته تمام ملت‌های دنیاست. پس از شهادت مظلومانه سردار شهید حاج قاسم سلیمانی تمام دنیا حتی داخل آمریکا نیز این حرکت را محکوم کردند و تاکنون ندیدم که کشوری این اقدام را قانونی بداند و کمتر کشوری از این اقدام حمایت کرده است.
وی افزود: آمریکا چنین موضع‌گیری سازمان ملل را که به‌طور صریح انجام داده یک شوک عمیق تلقی می‌کند. زیرا آنها قائل به رعایت حقوق بشر نیستند و خودباوری‌شان به حدی است که حاضر نیستند حتی در مجامع بین‌المللی پاسخگو باشند!
وی ادامه داد: ازطرفی شتاب‌زدگی در موضع‌گیری امروز پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا در توییت و صحبت‌هایش به‌طور کامل مشهود و مشخص بود که انتظار نداشته است یک گزارشگر حقوق بشر در سازمان ملل، آمریکا را محکوم کند. چراکه مایک پمپئو به گزارش «اگنس کلامارد» که این ترور را مغایر منشور ملل متحد دانسته بود، واکنش نشان داد و در دفاع از اقدام تروریستی آمریکا در به شهادت رساندن سردار سپهبد قاسم سلیمانی، گزارش سازمان ملل متحد را ساختگی و فریبنده توصیف کرد.
مالکی ادامه داد: نکته قابل‌توجه بعدی این است که آمریکایی‌ها به‌هیچ‌وجه در طول دو دهه اخیر قائل به رعایت حقوق بشر نبوده و نیستند. کشتاری که آمریکا در عراق انجام داد و مردم مظلوم این سرزمین را به شهادت رساند و حملهای که به بهانه حادثه ۱۱ سپتامبر به افغانستان کرد، چه نوع حقوق بشری است؟ جنایاتی که در عراق سوریه، یمن و نقاط مختلف دنیا انجام می‌دهد رعایت حقوق بشر است؟ آمریکا به حقوق هیچ بشر و ملتی احترام نمی‌گذارد.
این عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس تأکید کرد: زبانی که آمریکایی‌ها می‌فهمند زبان مقاومت ملت‌ها است. مقاومت و مقابله‌ای که تاکنون در صحنه عراق و سوریه توسط سردار مقاومت رخ داد، آمریکایی‌ها را به انزوا و شکست سیاسی کشاند. با این‌ها فقط باید با زبان مقاومت صحبت کرد. زیرا هیچ‌وقت زبان دیپلماسی را نفهمیدند. سال‌هاست که ما با زبان دیپلماسی در قضیه برجام با آمریکایی‌ها اماواگرها داشته‌ایم. اما چه نتیجه‌ای حاصل شد؟ درنهایت تمام تعهدات را زیر پا گذاشتند و قانون را نقض کردند!
گزارش خانم کلامارد، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در شورای حقوق بشر را نیز که جنایت آمریکا در ترور سردار سلیمانی و همرزمانش را مغایر با موازین حقوق بشری و نقض صریح منشور ملل متحد دانست به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم سازمان ملل از لاک دفاعی خارج شود و این شائبه‌ها مبنی بر اینکه همواره مطیع آمریکا بوده است را از بدنه خود خارج کند.
مالکی بیان کرد: ما باید راه سردار شهید قاسم سلیمانی و مقاومت را ادامه و بر منابع داخلی خود تکیه کنیم و در شرایط امروز جامعه باید از نیروهای انسانی و منابع خدادادی استفاده کنیم. ما با بسیاری از کشورهای دنیا مرز داریم و ارتباط قوی‌تر کشور باید با کشورهای همسایه و منطقه تقویت شود. این موقعیت خاصی است که جمهوری اسلامی ایران دارد و تمام این ظرفیت‌ها نشان می‌دهد کشورمان نیازی به تجارت با اروپا و آمریکا ندارد.
وی افزود: صحبت این نیست که درهای کشور را رو به دنیا ببندیم. مسئله این است که نباید به غربی‌ها تکیه کنیم. باید به همسایگان توجه داشته باشیم زیرا بهترین بازار صادرات را در عراق ،
افغانستان، پاکستان و حتی ترکیه داریم، اما از آن به نحو احسن استفاده نکردیم.
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با اشاره به اینکه آمریکا و غرب زمانی که حاج قاسم پرچم مقاومت را برافراشته نگه‌داشته بود و به‌ویژه زمانی که او را ترور کردند پذیرفتند که جمهوری اسلامی ایران قدرت منطقه است، تصریح کرد: ما باید این قدرت را حفظ کنیم. قصد لشکرکشی به‌جایی نداریم اما اجازه نمی‌دهیم که پای مزدوران آمریکایی به حریم جمهوری اسلامی ایران باز شود. چه کسی به آمریکایی‌ها گفته است دو هزار کیلومتر در مرزهای شرقی ما در افغانستان مستقر شوند، چرا این کار را می‌کنند؟
مالکی در انتها افزود: این حق جمهوری اسلامی ایران است که با زبان خود آمریکایی‌ها پاسخشان را بدهد. کشور ما می‌تواند محکومیت آمریکا در ترور سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی را در مجامع بین‌المللی پیش ببرد. اما ما در این عرصه کم‌کاری کرده‌ایم. اگر در سازمان‌های بین‌المللی با زبان حقوقی حرکت می‌کردیم بسیاری از خواسته‌هایمان عمل می‌شد. درحالی‌که ۷ سال کشور را به سمت برجام بردیم، گرفتار شدیم و نتیجه‌ای حاصل نشد!
فداحسین مالکی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در مورد گزارش سازمان ملل متحد مبنی بر محکومیت آمریکا در ترور سردار شهید سپهبد قاسم سلیمانی در گفت‌وگو با« رسالت» بیان کرد: گزارشی که گزارشگر حقوق بشر در سازمان ملل مطرح کرد درواقع خواسته تمام ملت‌های دنیاست. پس از شهادت مظلومانه سردار شهید حاج قاسم سلیمانی تمام دنیا حتی داخل آمریکا نیز این حرکت را محکوم کردند و تاکنون ندیدم که کشوری این اقدام را قانونی بداند و کمتر کشوری از این اقدام حمایت کرده است.
وی افزود: آمریکا چنین موضع‌گیری سازمان ملل را که به‌طور صریح انجام داده یک شوک عمیق تلقی می‌کند. زیرا آنها قائل به رعایت حقوق بشر نیستند و خودباوری‌شان به حدی است که حاضر نیستند حتی در مجامع بین‌المللی پاسخگو باشند!
وی ادامه داد: ازطرفی شتاب‌زدگی در موضع‌گیری امروز پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا در توییت و صحبت‌هایش به‌طور کامل مشهود و مشخص بود که انتظار نداشته است یک گزارشگر حقوق بشر در سازمان ملل، آمریکا را محکوم کند. چراکه مایک پمپئو به گزارش «اگنس کلامارد» که این ترور را مغایر منشور ملل متحد دانسته بود، واکنش نشان داد و در دفاع از اقدام تروریستی آمریکا در به شهادت رساندن سردار سپهبد قاسم سلیمانی، گزارش سازمان ملل متحد را ساختگی و فریبنده توصیف کرد.
مالکی ادامه داد: نکته قابل‌توجه بعدی این است که آمریکایی‌ها به‌هیچ‌وجه در طول دو دهه اخیر قائل به رعایت حقوق بشر نبوده و نیستند. کشتاری که آمریکا در عراق انجام داد و مردم مظلوم این سرزمین را به شهادت رساند و حملهای که به بهانه حادثه ۱۱ سپتامبر به افغانستان کرد، چه نوع حقوق بشری است؟ جنایاتی که در عراق سوریه، یمن و نقاط مختلف دنیا انجام می‌دهد رعایت حقوق بشر است؟ آمریکا به حقوق هیچ بشر و ملتی احترام نمی‌گذارد.
این عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس تأکید کرد: زبانی که آمریکایی‌ها می‌فهمند زبان مقاومت ملت‌ها است. مقاومت و مقابله‌ای که تاکنون در صحنه عراق و سوریه توسط سردار مقاومت رخ داد، آمریکایی‌ها را به انزوا و شکست سیاسی کشاند. با این‌ها فقط باید با زبان مقاومت صحبت کرد. زیرا هیچ‌وقت زبان دیپلماسی را نفهمیدند. سال‌هاست که ما با زبان دیپلماسی در قضیه برجام با آمریکایی‌ها اماواگرها داشته‌ایم. اما چه نتیجه‌ای حاصل شد؟ درنهایت تمام تعهدات را زیر پا گذاشتند و قانون را نقض کردند!
گزارش خانم کلامارد، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در شورای حقوق بشر را نیز که جنایت آمریکا در ترور سردار سلیمانی و همرزمانش را مغایر با موازین حقوق بشری و نقض صریح منشور ملل متحد دانست به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم سازمان ملل از لاک دفاعی خارج شود و این شائبه‌ها مبنی بر اینکه همواره مطیع آمریکا بوده است را از بدنه خود خارج کند.
مالکی بیان کرد: ما باید راه سردار شهید قاسم سلیمانی و مقاومت را ادامه و بر منابع داخلی خود تکیه کنیم و در شرایط امروز جامعه باید از نیروهای انسانی و منابع خدادادی استفاده کنیم. ما با بسیاری از کشورهای دنیا مرز داریم و ارتباط قوی‌تر کشور باید با کشورهای همسایه و منطقه تقویت شود. این موقعیت خاصی است که جمهوری اسلامی ایران دارد و تمام این ظرفیت‌ها نشان می‌دهد کشورمان نیازی به تجارت با اروپا و آمریکا ندارد.
وی افزود: صحبت این نیست که درهای کشور را رو به دنیا ببندیم. مسئله این است که نباید به غربی‌ها تکیه کنیم. باید به همسایگان توجه داشته باشیم زیرا بهترین بازار صادرات را در عراق ،
افغانستان، پاکستان و حتی ترکیه داریم، اما از آن به نحو احسن استفاده نکردیم.
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با اشاره به اینکه آمریکا و غرب زمانی که حاج قاسم پرچم مقاومت را برافراشته نگه‌داشته بود و به‌ویژه زمانی که او را ترور کردند پذیرفتند که جمهوری اسلامی ایران قدرت منطقه است، تصریح کرد: ما باید این قدرت را حفظ کنیم. قصد لشکرکشی به‌جایی نداریم اما اجازه نمی‌دهیم که پای مزدوران آمریکایی به حریم جمهوری اسلامی ایران باز شود. چه کسی به آمریکایی‌ها گفته است دو هزار کیلومتر در مرزهای شرقی ما در افغانستان مستقر شوند، چرا این کار را می‌کنند؟
مالکی در انتها افزود: این حق جمهوری اسلامی ایران است که با زبان خود آمریکایی‌ها پاسخشان را بدهد. کشور ما می‌تواند محکومیت آمریکا در ترور سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی را در مجامع بین‌المللی پیش ببرد. اما ما در این عرصه کم‌کاری کرده‌ایم. اگر در سازمان‌های بین‌المللی با زبان حقوقی حرکت می‌کردیم بسیاری از خواسته‌هایمان عمل می‌شد. درحالی‌که ۷ سال کشور را به سمت برجام بردیم، گرفتار شدیم و نتیجه‌ای حاصل نشد!
|
|
|
|
|
|
|
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
عناوین این شماره
-
مختصات جنگ نرم جدید
-
چگونه غول فساد اقتصادی را نابود کنیم؟
-
مبادا چینی برجامی شما ترک بردارد!
-
گزارش یک ظلم جهانی
-
اشغالگری با طعم خشخاش!
-
گمانه‌ها، توصیه‌ها و میزان راهبردی بودن
-
آیا بورس دومیلیونی می‌شود؟
-
مراکز علمی یا کانون مدرک‌گرایی
-
سیاست‌گذاری، پاشنه آشیل مواجهه با کووید 19
-
پس‌لرزه‌های منازعه ترامپ و بولتون
-
قرن حجاب هراسی
-
توسعه و گسترش اقدامات و فعالیت‌های سپاه در دور جدید مقابله با کرونا
-
تعطیلی اقتصاد امکان‌پذیر نیست
-
محکومیت آمریکا در ترور حاج قاسم خواست تمام ملت‌هاست
