مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی عنوان کرد:
صنعت پتروشیمی از بخش شیمیایی گذر کند / تحریم‌ها مانع اجرای تعهدات زیست محیطی
مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی ارزش پلیمرهای تولیدی در کشورهای صنعتی و توسعه‌یافته را حدود ۲۰۰۰ دلار به ازای هر تن دانست و گفت: صنعت پتروشیمی ایران باید از بخش شیمیایی گذر کند و به سمت ایجاد ارزش افزوده بیشتر با تولید مواد پلیمری حرکت کند؛ظرفیت کل پلیمرها هم‌اکنون تنها حدود ۱۰ میلیون تن است.به گزارش خبرنگارروزنامه رسالت،حسن عباس‌زاده روز شنبه، ۱۵ شهریور درهمایش «بحران آلودگی پلاستیک، چالش‌ها و فرصت‌های نوین» با اشاره به اینکه طرح‌های توسعه‌ای مناسبی در برنامه هفتم توسعه برای صنعت پتروشیمی در حال اجراست، اظهار کرد: بر اساس برنامه‌ریزی انجام‌شده، ظرفیت این صنعت در این برنامه پنج‌ساله از حدود ۱۰۰ میلیون تن کنونی به ۱۳۰ میلیون تن افزایش می‌یابد.وی با بیان اینکه پلاستیک‌ها و پلیمرها جایگاه ویژه‌ای در صنعت پتروشیمی ایران دارند، بیان کرد: برخی صاحب‌نظران این صنعت، اصل صنعت پتروشیمی را بخش پلیمری و مواد شیمیایی را در بخش شیمایی می‌دانند، از سویی ارزش افزوده صنعت پتروشیمی در بخش پلیمری ایجاد می‌شود و ایران در این سال‌ها توجه بسیاری به موضوع پلیمر نداشته است. ظرفیت کل پلیمرها هم‌اکنون تنها حدود ۱۰ میلیون تن است و فقط ۱۰ درصد از کل ظرفیت صنعت پتروشیمی را شامل می‌شود.مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی با اشاره به اینکه مواد شیمیایی بسیاری مانند متانول با ظرفیت سالانه ۱۵ میلیون تن در کشور تولید می‌شود، تصریح کرد:براساس برنامه باید از مواد نیمه‌خام گذر کنیم و به تولید مواد ارزشمند پلیمری برسیم.عباس‌زاده با تأکید بر اینکه ارزش مواد شیمیایی مانند متانول ۳۰۰ دلار درهرتن است، اما ارزش پلیمرهای معمولی که در ایران تولید می‌شود حدود ۱۰۰۰ دلار و ارزش پلیمرهایی که در کشورهای صنعتی و توسعه‌یافته تولید می‌شود، حدود ۲۰۰۰ دلار به ازای هر تن است، افزود: صنعت پتروشیمی ایران باید از بخش شیمیایی گذر کند و به سمت ایجاد ارزش افزوده بیشتر برود.
این مقام مسئول با تأکید بر اینکه چالش آلودگی پلاستیک را کشورهای در حال توسعه مثل ایران به‌وجود نیاورده‌اند، بلکه از سوی بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته که در سال‌های قبل پلیمر و پلاستیک زیادی تولید کرده‌اند ایجاد شده است، گفت: همه ما مسئول هستیم که نسبت به رفع این چالش جهانی متعهد باشیم. مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی با اشاره به موضوع‌های مختلف محیط زیستی ازجمله گازهای گلخانه‌ای، دی‌اکسید کربن و آلودگی پلاستیک اظهار کرد: ایران و کشورهایی مانند ما با موضوع تحریم‌های بین‌المللی نیز درگیر هستیم؛ تحریم‌هایی که ما را از دستیابی به فناوری‌هایی که با آنها بتوانیم محیط زیست بهتری را بسازیم، محروم کرده است.عباس‌زاده به تشدید تعهدات همه‌جانبه کشورها پس از برگزاری کمیته INC در نشست ژنو اشاره و تصریح کرد:شکل‌گیری استانداردهای دوستدار محیط زیست یک نعمت است و ایران به معاهدات بین‌المللی تعهد دارد،اما هر معاهده باید بر اساس توازن و عدالت و مسئولیت مشترک، اما متمایز باشد و مسئولیت هر کشور باید متناسب با سهمی باشد که در ایجاد بحران داشته است.وی با تأکید براینکه معاهده جهانی پلاستیک باید بر پایه انتقال فناوری‌ها برای بازیافت و مدیریت پسماند باشد، گفت: کشورهای توسعه‌یافته بیشترین مسئولیت را در ایجاد بحران آلودگی پلاستیک دارند، از این رو باید نسبت به این موضوع متعهد باشند.مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی افزود:تحریم‌ها و محدودیت‌های تجاری و بین‌المللی باید رفع شود تا ایران و کشورهایی مثل ما بتوانند تعهد خود را نسبت به محیط زیست به صورت جامع ایفا کنند.
وی در ادامه با برشمردن اقدام‌های لازم برای رفع چالش آلودگی پلاستیک و محیط زیست برلزوم سرمایه‌گذاری درفناوری‌های نوین بازیافت خبر داد و اشاره کرد:آگاهی‌بخشی درجامعه درباره آلودگی‌های زیست محیطی ضرورت دارد تا مردم بدانند مصرف پلاستیک چه چالش‌هایی برای دنیا دارد.سازمان‌هایی مانند شهرداری نیز باید زیرساخت‌های تفکیک زباله و پلاستیک را ایجاد کنند.وی با اشاره به اهمیت فناوری در بازیافت بیان کرد: از طریق فناوری می‌توان بازیافت شیمیایی و مکانیکی را انجام داد و از آن برای چرخه استفاده کرد که این موضوع از اهمیت زیادی برخوردار است.مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی درباره ضرورت توسعه پتروشیمی پیشرفته و فناورانه در ساخت پلیمرها اظهارکرد: شرکت‌های تولیدکننده پلیمر باید نسبت به معاهدات بین‌المللی برای حفظ سهم خود در بازارهای جهانی آگاه باشند.امور بین‌الملل شرکت ملی صنایع پتروشیمی وظیفه دارد چالش‌های بین‌المللی را رصد و مطالعه کند و به اطلاع صنعت پتروشیمی برساند.عباس‌زاده با تأکید بر حرکت به سمت اقتصاد چرخشی در صنعت پتروشیمی برای استفاده دوباره از منابع تصریح کرد: هدف از برگزاری این همایش آگاهی نسبت به آن چیزی است که در دنیا اتفاق می‌افتد تا متعهد به مسئولیت ایجادشده در برابر تولید پلیمرها باشیم.
