رجبعلی مزروعی ، فعال ضد انقلاب ساکن بلژیک که ارتباط گسترده ای با سرویس اطلاعاتی این کشور ( خصوصا در پروژه های مربوط به ایران و منطقه ) دارد، بارها از ارتباطات موثر و مستمر خود با برخی منتقدان وضعیت کنونی در ایران ( کنایه از اصلاح طلبان) سخن گفته است.رصدهای صورت گرفته توسط منابع آگاه نشان می دهد این ارتباط، صرفا یک رابطه دوستانه یا قدیمی نبوده و بخشی از آن، ناظر بر بزنگاههایی است که در آن، جریان ضد انقلاب در راستای همسان سازی مواضع خود با بخش تندروی جریان اصلاحات یا بالعکس، همسان سازی مواضع آنها با خود اقدام می کند.متن اکثر بیانیه هایی که از سوی اعضای تندروی جریان اصلاحات تحت عنوان بیانیه های دلسوزانه یا هشداردهنده حزبی انتشار می یابد، توسط رجبعلی مزروعی، قاسم شعله سعدی و برخی ساکنان خارج نشین جریان ضد انقلاب تهیه و تنظیم می شود.
یکی از اصلی ترین ابهاماتی  که همواره برای مخاطبان فضای سیاسی ایران وجود دارد، مکانیسم مرزبندی میان اصلاح طلبان تندرو و جریان ضد انقلاب است.بدیهی است که در اینجا، اصلاح طلبان میانه رویی  که در چارچوب مواضع و سیاستگذاری های کلان نظام حرکت می کنند،مشمول چنین دغدغه ای نمی شوند. با این حال همپوشانی مطلق گفتاری، رفتاری و سیاسی برخی اصلاح طلبان تندرو با جریان ضد انقلاب خارج نشین در برهه های حساس و سرنوشت ساز، نشان می دهد مرزی میان آنها با یکدیگر وجود ندارد.به عنوان مثال، امضای برخی چهره های خاص تعریف شده در طیف تندروی جریان اصلاحات مانند مرتضی الویری، همواره در بیانیه هایی که پخت و پز و حتی نگارش آن از سوی رجبعلی مزروعی صورت می گیرد، قابل مشاهده است.
بدیهی است که نه تنها خود این افراد، بلکه تشکلهای سیاسی داخلی حامی آنها باید در خصوص نسبت چنین افرادی با جریان ضد انقلاب خارج نشین پاسخگو باشند. بیانیه هایی که توسط براندازان تهیه و تنظیم می شود، قطعا به لحاظ ماهوی و شکلی با بیانیه هایی که یک جریان ( حتی منتقد) در داخل کشور در پی دلسوزی و نقد مشفقانه نسبت به شرایط کشور می دهد تفاوت دارد.ملت فهیم ایران با گذشت سالها از پیروزی انقلاب اسلامی، مرز میان اصلاح طلبی دلسوزانه ( که مبتنی بر نقد منطقی و مشفقانه است) با اصلاح طلبی بدل از تقابل با اصل انقلاب متفاوت است.