توقف هر پنجاه شناور ناوگان صمود میخ دیگری بر تابوت حیثیت جهانی رژیم پلید صهیونی کوباند
صمود به مقصود رسید
گروه فرهنگی
ناوگان جهانی «صمود» روزی که حرکت خود را از سواحل مدیترانه آغاز کرد، با خود امید و پرسشی بزرگ حمل می‌کرد: آیا می‌توان دیوار محاصره غزه را با اراده مدنی و همبستگی جهانی ترک انداخت؟ بیش از پنجاه کشتی و قایق کوچک، حامل فعالان حقوق بشری از ده‌ها کشور، راهی شدند تا بار کمک‌های بشردوستانه را به غزه برسانند. اما از همان ابتدا همه می‌دانستند که رسیدن به مقصد ساده نخواهد بود. اسرائیل بارها و بارها نشان داده که هیچ کاروانی را به راحتی به سواحل غزه راه نمی‌دهد. از همان ساعات نخست، پهپادهای اسرائیلی بر فراز ناوگان به پرواز درآمدند و پیام تهدید مخابره کردند.
یکی از کشتی‌ها دچار آتش‌سوزی شد و شناورها در معرض حملات مستمر قرار گرفتند.
اما فعالان، بی‌آنکه عقب‌نشینی کنند، مسیر را ادامه دادند تا جایی که به چند مایلی غزه رسیدند. در همین نقطه، ناوگان دریایی اسرائیل وارد عمل شد: قایق‌ها یکی پس از دیگری متوقف شدند، ده‌ها فعال دستگیر و به زندان نقب منتقل شدند و برخی از آنان، از جمله اتباع کشورهای اروپایی، تحت فشار دیپلماتیک به سرعت اخراج شدند.
در نگاه نخست، شاید این رویداد نوعی شکست به نظر برسد؛ زیرا هیچ‌یک از بسته‌های دارویی و غذایی همراه کاروان به غزه نرسید. اما اگر به فلسفه وجودی «صمود» دقت کنیم، روشن می‌شود که این ناوگان به «مقصد» نرسید، اما به «مقصود» دست یافت. هدف واقعی صمود رساندن کمک فوری نبود ــ هرچند که این هم ارزشمند می‌بود ــ بلکه بیدار کردن وجدان جهانی و افشا کردن چهره واقعی محاصره بود.
در همین چند روز، رسانه‌های بزرگ جهان ناچار شدند بار دیگر نام غزه را در تیترهای خود بیاورند. تصاویر بازداشت فعالان، گزارش‌های زنده از درگیری در دریا، و حتی حضور چهره‌هایی مانند گرتا تونبرگ در میان شرکت‌کنندگان، باعث شد ماجرا به سرعت در سطح جهانی بازتاب پیدا کند. در اروپا، تظاهراتی در حمایت از کاروان شکل گرفت؛ در پارلمان‌های غربی، نمایندگانی خواستار توضیح دولت‌هایشان درباره بازداشت شهروندان خود شدند؛ و برخی دولت‌ها سفرای اسرائیل را فراخواندند.
از منظر سیاسی، این رخداد اسرائیل را در موقعیتی دشوار قرار داد. این رژیم که همواره می‌کوشد اقدامات خود را در قالب «دفاع از امنیت» توجیه کند، ناچار شد توضیح دهد چرا قایق‌های حامل دارو و فعالان صلح را تهدیدی امنیتی تلقی می‌کند. همین تناقض است که صمود آن را برجسته کرد: چگونه قدرتی که مدعی مشروعیت است، از ورود چند قایق کوچک به سواحل غزه این‌چنین به هراس می‌افتد؟
از منظر افکار عمومی، ناوگان صمود توانست روایت رسمی اسرائیل را به چالش بکشد. اسرائیل می‌خواهد محاصره غزه را «فراموش‌شده» نگه دارد، اما صمود آن را دوباره به صفحه نخست آورد. تجربه نشان داده که در جنگ‌های طولانی، نه فقط میدان نبرد، که میدان روایت‌ها سرنوشت‌ساز است. به همین دلیل می‌توان گفت صمود، اگرچه در سطح عملی متوقف شد، اما در سطح نمادین و رسانه‌ای پیروز شد. این پیروزی البته محدود است و غزه همچنان محاصره است.
اما در جهانی که هر روز انبوهی از اخبار تازه می‌آید و می‌رود، توانستنِ یک کاروان مدنی برای بازگرداندن توجه جهانی به یک فاجعه انسانی، خود موفقیتی کم‌نظیر است. صمود به ما یادآوری کرد که قدرت نرم، همبستگی مدنی و فشار افکار عمومی هنوز می‌تواند اسرائیل را به چالش بکشد؛ حتی اگر توپ و تانک در اختیار نداشته باشد.
به بیان دیگر، صمود به غزه نرسید، اما توانست غزه را دوباره به جهان برساند. مقصد دریا شاید ناکام ماند، اما مقصود بیداری افکار عمومی محقق شد. این همان دستاوردی است که باید به حساب این ناوگان گذاشت: نشان دادن این حقیقت که محاصره غزه، صرفاً یک مسئله فلسطینی نیست، بلکه زخمی بر وجدان جهانی است.
صمود، یعنی ایستادگی؛ و این ناوگان نشان داد که ایستادگی می‌تواند حتی در لحظه شکست، معنای پیروزی بیابد.
ناوگان جهانی «صمود» روزی که حرکت خود را از سواحل مدیترانه آغاز کرد، با خود امید و پرسشی بزرگ حمل می‌کرد: آیا می‌توان دیوار محاصره غزه را با اراده مدنی و همبستگی جهانی ترک انداخت؟ بیش از پنجاه کشتی و قایق کوچک، حامل فعالان حقوق بشری از ده‌ها کشور، راهی شدند تا بار کمک‌های بشردوستانه را به غزه برسانند. اما از همان ابتدا همه می‌دانستند که رسیدن به مقصد ساده نخواهد بود. اسرائیل بارها و بارها نشان داده که هیچ کاروانی را به راحتی به سواحل غزه راه نمی‌دهد. از همان ساعات نخست، پهپادهای اسرائیلی بر فراز ناوگان به پرواز درآمدند و پیام تهدید مخابره کردند.
یکی از کشتی‌ها دچار آتش‌سوزی شد و شناورها در معرض حملات مستمر قرار گرفتند.
اما فعالان، بی‌آنکه عقب‌نشینی کنند، مسیر را ادامه دادند تا جایی که به چند مایلی غزه رسیدند. در همین نقطه، ناوگان دریایی اسرائیل وارد عمل شد: قایق‌ها یکی پس از دیگری متوقف شدند، ده‌ها فعال دستگیر و به زندان نقب منتقل شدند و برخی از آنان، از جمله اتباع کشورهای اروپایی، تحت فشار دیپلماتیک به سرعت اخراج شدند.
در نگاه نخست، شاید این رویداد نوعی شکست به نظر برسد؛ زیرا هیچ‌یک از بسته‌های دارویی و غذایی همراه کاروان به غزه نرسید. اما اگر به فلسفه وجودی «صمود» دقت کنیم، روشن می‌شود که این ناوگان به «مقصد» نرسید، اما به «مقصود» دست یافت. هدف واقعی صمود رساندن کمک فوری نبود ــ هرچند که این هم ارزشمند می‌بود ــ بلکه بیدار کردن وجدان جهانی و افشا کردن چهره واقعی محاصره بود.
در همین چند روز، رسانه‌های بزرگ جهان ناچار شدند بار دیگر نام غزه را در تیترهای خود بیاورند. تصاویر بازداشت فعالان، گزارش‌های زنده از درگیری در دریا، و حتی حضور چهره‌هایی مانند گرتا تونبرگ در میان شرکت‌کنندگان، باعث شد ماجرا به سرعت در سطح جهانی بازتاب پیدا کند. در اروپا، تظاهراتی در حمایت از کاروان شکل گرفت؛ در پارلمان‌های غربی، نمایندگانی خواستار توضیح دولت‌هایشان درباره بازداشت شهروندان خود شدند؛ و برخی دولت‌ها سفرای اسرائیل را فراخواندند.
از منظر سیاسی، این رخداد اسرائیل را در موقعیتی دشوار قرار داد. این رژیم که همواره می‌کوشد اقدامات خود را در قالب «دفاع از امنیت» توجیه کند، ناچار شد توضیح دهد چرا قایق‌های حامل دارو و فعالان صلح را تهدیدی امنیتی تلقی می‌کند. همین تناقض است که صمود آن را برجسته کرد: چگونه قدرتی که مدعی مشروعیت است، از ورود چند قایق کوچک به سواحل غزه این‌چنین به هراس می‌افتد؟
از منظر افکار عمومی، ناوگان صمود توانست روایت رسمی اسرائیل را به چالش بکشد. اسرائیل می‌خواهد محاصره غزه را «فراموش‌شده» نگه دارد، اما صمود آن را دوباره به صفحه نخست آورد. تجربه نشان داده که در جنگ‌های طولانی، نه فقط میدان نبرد، که میدان روایت‌ها سرنوشت‌ساز است. به همین دلیل می‌توان گفت صمود، اگرچه در سطح عملی متوقف شد، اما در سطح نمادین و رسانه‌ای پیروز شد. این پیروزی البته محدود است و غزه همچنان محاصره است.
اما در جهانی که هر روز انبوهی از اخبار تازه می‌آید و می‌رود، توانستنِ یک کاروان مدنی برای بازگرداندن توجه جهانی به یک فاجعه انسانی، خود موفقیتی کم‌نظیر است. صمود به ما یادآوری کرد که قدرت نرم، همبستگی مدنی و فشار افکار عمومی هنوز می‌تواند اسرائیل را به چالش بکشد؛ حتی اگر توپ و تانک در اختیار نداشته باشد.
به بیان دیگر، صمود به غزه نرسید، اما توانست غزه را دوباره به جهان برساند. مقصد دریا شاید ناکام ماند، اما مقصود بیداری افکار عمومی محقق شد. این همان دستاوردی است که باید به حساب این ناوگان گذاشت: نشان دادن این حقیقت که محاصره غزه، صرفاً یک مسئله فلسطینی نیست، بلکه زخمی بر وجدان جهانی است.
صمود، یعنی ایستادگی؛ و این ناوگان نشان داد که ایستادگی می‌تواند حتی در لحظه شکست، معنای پیروزی بیابد.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
