مدل جایگزینی در اروپا!
محمد مهرعلی
هزینه‌های بازی اتحادیه اروپا در زمین آمریکا روزبه‌روز بیشتر افزایش پیدا می‌کند. در این میان، نگرانی‌ها نسبت به بازگشت ترامپ به کاخ سفید بار دیگر این دغدغه را در میان اروپائیان ایجاد کرده که تاریخ مصرف تعلق راهبردی-امنیتی قاره سبز به آن‌سوی آتلانتیک چه زمانی به پایان می‌رسد؟! کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده و آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه این کشور در کنفرانس سالانه امنیتی مونیخ با کار دشواری روبه رو بودند که از عهده آن به درستی برنیامدند! آن‌ها باید به متحدان خود در سازمان ناتو اطمینان می‌دادند که واشنگتن همچنان به دفاع از امنیت این کشورها متعهد است اما سایه حضور ترامپ در کاخ سفید ( بر اساس نظرسنجی‌های عمومی و ایالتی صورت گرفته) به‌اندازه‌ای سنگین است که جایی برای ریسک‌پذیری اروپائیان در قبال آینده باقی نمی‌گذارد.ضمن آنکه در دوران ریاست جمهوری بایدن نیز کمک‌های مالی و تسلیحاتی آمریکا به اوکراین طی ماه‌های اخیر با وقفه‌ای معنادار از سوی کنگره مواجه شده است.
در این میان، سران اروپایی بار دیگر سخن از لزوم تغییر ریل‌گذاری خود در نظام بین‌الملل( بر اساس عدم وابستگی به آمریکا) سخن می‌گویند اما بر همگان مسجل است که چنین اراده‌ای حداقل در میان نسل کنونی سیاستمداران اروپایی وجود ندارد! افرادی مانند ماکرون، اولاف شولتس و جوزف بورل بیش از آنکه نمادگذار از وضعیت فعلی اروپا محسوب شوند، به نمادهای شکست و سکون در این مجموعه تبدیل‌شده‌اند. حدود یک ماه دونالد ترامپ در قامت گزینه پیشتاز حزب جمهوری‌خواه برای انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد که در صورت پیروزی، از متحدان ناتو که نتوانستند از عهده پرداخت سهم هزینه‌های دفاعی خود برآیند دفاع نخواهد کرد.در این میان، سخنان کریستین لیندنر، وزیر دارایی و رهبر حزب دموکرات آزاد در آلمان مورد توجه محافل امنیتی و سیاسی در اروپا قرار گرفته است. او از سیاستمداران خواست تا مدل جایگزینی را که می‌تواند شامل تسلیحات هسته‌ای آلمان، انگلیس و فرانسه باشد را در نظر بگیرند.بااین‌حال، به نظر می‌رسد اظهاراتی از دست صرفا نوع ژست سیاسی و تبلیغاتی با هدف اعلام وجود اروپائیان در عالم سیاست تلقی گردد! متأسفانه اروپائیان بازی در زمین آمریکا را به‌مثابه یک راهبرد کلان در حوزه امنیتی-سیاسی پذیرفته‌اند. دراین‌میان،مفهوم «امنیت جمعی در اروپا»بیش‌ازپیش تحت تأثیر بلاتکلیفی ،
بی‌ارادگی و وابستگی سیاستمداران اروپایی به واشنگتن قرار گرفته است. نظرسنجی‌ها و تحقیقات میدانی در اروپا نشان می‌دهد که شهروندان کشورهای گوناگون عضو و غیرعضو در اتحادیه اروپا خواستار استقلال راهبردی از آمریکا هستند .بااین‌حال مقامات احزاب سنتی در اروپا ازجمله سوسیال‌دموکرات‌ها و محافظه‌کاران هر دو در طول دهه‌های گذشته و اخیر تبدیل به مهره بازی کاخ سفید در جهان شده‌اند.بدون شک اروپائیان در آینده‌ای نه‌چندان دور ناچار به اصلاح این رویکرد و راهبرد هستند اما هزینه‌های هنگفتی بابت این تغییر اجباری پرداخت خواهند کرد! یکی از این هزینه‌ها می‌تواند فروپاشی ساختار امنیتی اروپا و حذف احزاب و گروه‌های سنتی از قدرت باشد.
هزینه‌های بازی اتحادیه اروپا در زمین آمریکا روزبه‌روز بیشتر افزایش پیدا می‌کند. در این میان، نگرانی‌ها نسبت به بازگشت ترامپ به کاخ سفید بار دیگر این دغدغه را در میان اروپائیان ایجاد کرده که تاریخ مصرف تعلق راهبردی-امنیتی قاره سبز به آن‌سوی آتلانتیک چه زمانی به پایان می‌رسد؟! کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهوری ایالات‌متحده و آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه این کشور در کنفرانس سالانه امنیتی مونیخ با کار دشواری روبه رو بودند که از عهده آن به درستی برنیامدند! آن‌ها باید به متحدان خود در سازمان ناتو اطمینان می‌دادند که واشنگتن همچنان به دفاع از امنیت این کشورها متعهد است اما سایه حضور ترامپ در کاخ سفید ( بر اساس نظرسنجی‌های عمومی و ایالتی صورت گرفته) به‌اندازه‌ای سنگین است که جایی برای ریسک‌پذیری اروپائیان در قبال آینده باقی نمی‌گذارد.ضمن آنکه در دوران ریاست جمهوری بایدن نیز کمک‌های مالی و تسلیحاتی آمریکا به اوکراین طی ماه‌های اخیر با وقفه‌ای معنادار از سوی کنگره مواجه شده است.
در این میان، سران اروپایی بار دیگر سخن از لزوم تغییر ریل‌گذاری خود در نظام بین‌الملل( بر اساس عدم وابستگی به آمریکا) سخن می‌گویند اما بر همگان مسجل است که چنین اراده‌ای حداقل در میان نسل کنونی سیاستمداران اروپایی وجود ندارد! افرادی مانند ماکرون، اولاف شولتس و جوزف بورل بیش از آنکه نمادگذار از وضعیت فعلی اروپا محسوب شوند، به نمادهای شکست و سکون در این مجموعه تبدیل‌شده‌اند. حدود یک ماه دونالد ترامپ در قامت گزینه پیشتاز حزب جمهوری‌خواه برای انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد که در صورت پیروزی، از متحدان ناتو که نتوانستند از عهده پرداخت سهم هزینه‌های دفاعی خود برآیند دفاع نخواهد کرد.در این میان، سخنان کریستین لیندنر، وزیر دارایی و رهبر حزب دموکرات آزاد در آلمان مورد توجه محافل امنیتی و سیاسی در اروپا قرار گرفته است. او از سیاستمداران خواست تا مدل جایگزینی را که می‌تواند شامل تسلیحات هسته‌ای آلمان، انگلیس و فرانسه باشد را در نظر بگیرند.بااین‌حال، به نظر می‌رسد اظهاراتی از دست صرفا نوع ژست سیاسی و تبلیغاتی با هدف اعلام وجود اروپائیان در عالم سیاست تلقی گردد! متأسفانه اروپائیان بازی در زمین آمریکا را به‌مثابه یک راهبرد کلان در حوزه امنیتی-سیاسی پذیرفته‌اند. دراین‌میان،مفهوم «امنیت جمعی در اروپا»بیش‌ازپیش تحت تأثیر بلاتکلیفی ،
بی‌ارادگی و وابستگی سیاستمداران اروپایی به واشنگتن قرار گرفته است. نظرسنجی‌ها و تحقیقات میدانی در اروپا نشان می‌دهد که شهروندان کشورهای گوناگون عضو و غیرعضو در اتحادیه اروپا خواستار استقلال راهبردی از آمریکا هستند .بااین‌حال مقامات احزاب سنتی در اروپا ازجمله سوسیال‌دموکرات‌ها و محافظه‌کاران هر دو در طول دهه‌های گذشته و اخیر تبدیل به مهره بازی کاخ سفید در جهان شده‌اند.بدون شک اروپائیان در آینده‌ای نه‌چندان دور ناچار به اصلاح این رویکرد و راهبرد هستند اما هزینه‌های هنگفتی بابت این تغییر اجباری پرداخت خواهند کرد! یکی از این هزینه‌ها می‌تواند فروپاشی ساختار امنیتی اروپا و حذف احزاب و گروه‌های سنتی از قدرت باشد.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
