آیا هوش مصنوعی در خدمت امنیت جهانی خواهد بود؟
محمد علیزاده
نسبت میان هوش مصنوعی و الگوهای پدافند غیرعامل (در ابعاد گوناگون) یکی از مهم ترین دغدغه هایی است که به ذهن مخاطبان خاص این دو حوزه خطور می کند.
در یک نگاه ایجابی کلان ، هوش مصنوعی می تواند حکم یک ابزار را در پیشبرد الگوواره و متعلقات ترسیم شده در حوزه پدافند سایبری، پدافند پرتوی، پدافند زیستی، پدافند شیمیایی و ...را ایفا کند. در این نگاه ، هوش مصنوعی یک «ابزار» یا حتی « کاتالیزور» برای دستیابی به الگوی زیست پایدار و مواجهه با انواع تهدیدات انسان ساز در جهان محسوب می شود. اما در یک نگاه دیگر، هوش مصنوعی ( خصوصا نوع طغیان یافته یا غیرقابل کنترل آن) می تواند بسیاری از ثوابت و الگوهای ترسیم شده در حوزه های گوناگون پدافند غیرعامل را به چالش کشیده یا مخاطرات نوینی را در جهان نوین ایجاد کند.
یکی از حوزه های مهمی که تأثیر هوش مصنوعی بر آن بیشتر از دیگر حوزه ها احساس می شود، پدافند سایبری است. هوش مصنوعی (AI) با اعطای قابلیت تصمیم‌گیری، تشخیص بصری و صوتی به دستگاه‌ها، و با استفاده از داده‌های طبقه‌بندی شده برای درک مفاهیم و تحلیل واکنش‌ها در سناریوهای گوناگون، در حال دگرگونی حوزه امنیت سایبری است. تکنیک‌های پیشرفته هوش مصنوعی، مانند یادگیری ماشین و یادگیری عمیق، به طور فزاینده‌ای در امنیت سایبری به کار گرفته می‌شوند تا قابلیت‌های دفاعی را در برابر انواع حملات ارتقا دهند. یکی از مهم‌ترین مزایای هوش مصنوعی در امنیت سایبری، توانایی آن در کشف تهدیدات است. سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی قادرند حجم عظیمی از داده‌ها را در کسری از ثانیه پردازش کرده و الگوهای مشکوک را تشخیص دهند.
این سیستم‌ها همچنین می‌توانند به طور مستمر سایر سیستم‌ها را رصد کرده و هرگونه فعالیت غیرعادی را شناسایی کنند.همچنین هوش مصنوعی با خودکارسازی وظایف تکراری مانند تحلیل گزارش‌ها و رویدادهای امنیتی، به متخصصان این حوزه کمک می‌کند تا زمان بیشتری را به مقابله با تهدیدات پیچیده‌تر اختصاص دهند. علاوه بر این، تکنیک‌های یادگیری ماشین به سیستم‌ها امکان می‌دهد تا از تجربیات گذشته درس گرفته و تهدیدات آینده را پیش‌بینی کنند. برای مثال، الگوریتم‌های یادگیری عمیق قادرند الگوهای پیچیده‌ای را که از دید انسان پنهان می‌ماند، شناسایی کرده و از وقوع حملات جدید جلوگیری کنند.
اما در عین حال نمی توان از چالش‌هایی که هوش مصنوعی در حوزه امنیت سایبری( و متعاقبا در بازتعریف الگوهای پدافند سایبری) خلق می کند به سادگی چشم پوشید. هوش مصنوعی می‌تواند ابزارها و تکنیک‌های جدیدی را در اختیار مجرمان سایبری قرار دهد تا با بهره‌گیری از روش‌های سنتی و ترکیب آن‌ها با قابلیت‌های هوش مصنوعی، سیستم‌های آسیب‌پذیر را هدف قرار دهند. گزارش‌ها نشان می‌دهند که سوءاستفاده از این فناوری قدرتمند، مسیر را برای حملات پیچیده‌تر هموار می‌سازد.از سوی دیگر،بهترین رویکرد برای ارتقای امنیت سایبری، ترکیب هوش مصنوعی با دانش و تجربه انسانی است.
با این حال، هوش مصنوعی ممکن است در شناسایی نادرست، افراد را به عنوان تهدید تلقی کند. سوگیری در داده‌های آموزشی می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری‌های ناعادلانه توسط هوش مصنوعی شود. تجمیع موارد فوق نشان می دهد که نمی توان به صورت مطلق نسبت«هوش مصنوعی »و«پدافند سایبری»را به صورت فرصت محور یا تهدید محور ترسیم کرد. آنچه در این میان اهمیت می یابد، کنترل پذیری هوش مصنوعی و جلوگیری از تبدیل آن از یک «کاتالیزور» به یک «عامل مخرب» و«نظارت گریز»است.
نسبت میان هوش مصنوعی و الگوهای پدافند غیرعامل (در ابعاد گوناگون) یکی از مهم ترین دغدغه هایی است که به ذهن مخاطبان خاص این دو حوزه خطور می کند.
در یک نگاه ایجابی کلان ، هوش مصنوعی می تواند حکم یک ابزار را در پیشبرد الگوواره و متعلقات ترسیم شده در حوزه پدافند سایبری، پدافند پرتوی، پدافند زیستی، پدافند شیمیایی و ...را ایفا کند. در این نگاه ، هوش مصنوعی یک «ابزار» یا حتی « کاتالیزور» برای دستیابی به الگوی زیست پایدار و مواجهه با انواع تهدیدات انسان ساز در جهان محسوب می شود. اما در یک نگاه دیگر، هوش مصنوعی ( خصوصا نوع طغیان یافته یا غیرقابل کنترل آن) می تواند بسیاری از ثوابت و الگوهای ترسیم شده در حوزه های گوناگون پدافند غیرعامل را به چالش کشیده یا مخاطرات نوینی را در جهان نوین ایجاد کند.
یکی از حوزه های مهمی که تأثیر هوش مصنوعی بر آن بیشتر از دیگر حوزه ها احساس می شود، پدافند سایبری است. هوش مصنوعی (AI) با اعطای قابلیت تصمیم‌گیری، تشخیص بصری و صوتی به دستگاه‌ها، و با استفاده از داده‌های طبقه‌بندی شده برای درک مفاهیم و تحلیل واکنش‌ها در سناریوهای گوناگون، در حال دگرگونی حوزه امنیت سایبری است. تکنیک‌های پیشرفته هوش مصنوعی، مانند یادگیری ماشین و یادگیری عمیق، به طور فزاینده‌ای در امنیت سایبری به کار گرفته می‌شوند تا قابلیت‌های دفاعی را در برابر انواع حملات ارتقا دهند. یکی از مهم‌ترین مزایای هوش مصنوعی در امنیت سایبری، توانایی آن در کشف تهدیدات است. سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی قادرند حجم عظیمی از داده‌ها را در کسری از ثانیه پردازش کرده و الگوهای مشکوک را تشخیص دهند.
این سیستم‌ها همچنین می‌توانند به طور مستمر سایر سیستم‌ها را رصد کرده و هرگونه فعالیت غیرعادی را شناسایی کنند.همچنین هوش مصنوعی با خودکارسازی وظایف تکراری مانند تحلیل گزارش‌ها و رویدادهای امنیتی، به متخصصان این حوزه کمک می‌کند تا زمان بیشتری را به مقابله با تهدیدات پیچیده‌تر اختصاص دهند. علاوه بر این، تکنیک‌های یادگیری ماشین به سیستم‌ها امکان می‌دهد تا از تجربیات گذشته درس گرفته و تهدیدات آینده را پیش‌بینی کنند. برای مثال، الگوریتم‌های یادگیری عمیق قادرند الگوهای پیچیده‌ای را که از دید انسان پنهان می‌ماند، شناسایی کرده و از وقوع حملات جدید جلوگیری کنند.
اما در عین حال نمی توان از چالش‌هایی که هوش مصنوعی در حوزه امنیت سایبری( و متعاقبا در بازتعریف الگوهای پدافند سایبری) خلق می کند به سادگی چشم پوشید. هوش مصنوعی می‌تواند ابزارها و تکنیک‌های جدیدی را در اختیار مجرمان سایبری قرار دهد تا با بهره‌گیری از روش‌های سنتی و ترکیب آن‌ها با قابلیت‌های هوش مصنوعی، سیستم‌های آسیب‌پذیر را هدف قرار دهند. گزارش‌ها نشان می‌دهند که سوءاستفاده از این فناوری قدرتمند، مسیر را برای حملات پیچیده‌تر هموار می‌سازد.از سوی دیگر،بهترین رویکرد برای ارتقای امنیت سایبری، ترکیب هوش مصنوعی با دانش و تجربه انسانی است.
با این حال، هوش مصنوعی ممکن است در شناسایی نادرست، افراد را به عنوان تهدید تلقی کند. سوگیری در داده‌های آموزشی می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری‌های ناعادلانه توسط هوش مصنوعی شود. تجمیع موارد فوق نشان می دهد که نمی توان به صورت مطلق نسبت«هوش مصنوعی »و«پدافند سایبری»را به صورت فرصت محور یا تهدید محور ترسیم کرد. آنچه در این میان اهمیت می یابد، کنترل پذیری هوش مصنوعی و جلوگیری از تبدیل آن از یک «کاتالیزور» به یک «عامل مخرب» و«نظارت گریز»است.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
