اسرائیل بر لبه پرتگاه است
هشدار اولمرت به نتانیاهو
گروه بین‌الملل
یکی از مقامات سابق برجسته صهیونیست که از ابتدای جنگ غزه تاکنون بارها از سیاست‌های «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر کنونی رژیم صهیونیستی و کابینه وی و نیز ارتش اسرائیل انتقاد کرده و نسبت به هرگونه نقشه برای جنگ گسترده با حزب‌الله هشدار داده، «ایهود اولمرت» نخست‌وزیر وقت رژیم اشغالگر است که تجربه شکستی تلخ مقابل حزب‌الله در جنگ جولای 2006 را دارد.ایهود اولمرت که پس از شکست خفت‌بار صهیونیست‌ها از مقاومت در جنوب لبنان در سال 2000 با امید به یک پیروزی تاریخی جنگ جولای 2006 را آغاز کرد درنهایت مجبور شد با شکستی ذلت‌بارتر از سال 2000 از آن خارج شود. در آن زمان اولمرت همانند شرایط اخیر نتانیاهو در معرض انتقادات تند محافل داخلی اسرائیل قرار گرفت.پس‌ازآن ایهود اولمرت تلاش زیادی کرد تا با طرح برخی پیشنهادات که از محافل نظامی دریافت کرده بود از خود و کابینه‌اش و سیاستی که در این جنگ داشتند دفاع کند؛ اما کمیسیون «وینوگراد» (کمیته تحقیق اسرائیل که در 17 سپتامبر 2006 برای بررسی عملکرد مقامات و نظامیان این رژیم در جریان جنگ 33 روزه با حزب‌الله لبنان در تل‌آویو با بیشترین اختیارات تشکیل شد) وی را مقصر اصلی شکست در این جنگ دانسته و گزارش داد که اولمرت بدون برنامه‌ریزی و به شکل شتاب‌زده جنگ با لبنان را آغاز کرد. بعد از گزارش کمیته وینوگراد کم‌کم زمزمه‌های استعفای ایهود اولمرت به گوش رسید و نهایتا پس از کش‌وقوس‌های فراوان وی در سپتامبر 2008 از این منصب استعفا داد.
توصیه هشدار آمیز اولمرت
بر همین اساس به‌موازات ادامه تهدیدات و لفاظی‌های سران صهیونیست ازجمله نتانیاهو و «یوآو گالانت» وزیر جنگ رژیم اشغالگر برای حمله به لبنان هم‌زمان با جنگی که ارتش این رژیم در غزه درگیر آن است و در جبهه شمالی فلسطین اشغالی هم به‌طور مستمر ضربات دردناکی از حزب‌الله لبنان دریافت می‌کند، ایهود اولمرت در مقاله‌ای که در روزنامه عبری هاآرتص منتشرشده تأکید می‌کند که اسرائیل تحت هیچ شرایطی نباید وارد جنگ گسترده با لبنان شود.خلاصه مقاله اولمرت که هاآرتص آن را منتشر کرده به شکل زیر است:
-در 12 جولای 2006 من کابینه اسرائیل را برای تصمیم‌گیری درباره یک پاسخ نظامی جامع به حمله حزب‌الله علیه موضع ارتش اسرائیل در طول مرزها رهبری می‌کردم؛ جایی که در ابتدای حمله حزب‌الله به خودروهای نظامی ارتش اسرائیل 10 نظامی اسرائیلی کشته شدند و در همان زمان حزب‌الله گروهی از موشک‌ها را شلیک کرد که سراسر اسرائیل (فلسطین اشغالی) را از شرق تا غرب درنوردید.
-بعد از بحث و گفت‌وگوی طولانی، شورای وزیران اسرائیل تصمیم گرفت که پاسخ به این حمله حزب‌الله باید در چارچوب یک عملیات نظامی وسیع و جامع باشد؛ به‌گونه‌ای که به حملات مداوم حزب‌الله که زندگی در جبهه شمالی اسرائیل (فلسطین اشغالی) را مختل کرده بود پایان دهد. درنهایت در 14 آگوست یعنی کمی بیش از یک ماه از آغاز این جنگ، با قطعنامه 1701 شورای امنیت سازمان ملل، آتش‌بس به اجرا درآمد.
تجربه تلخ جنگ 2006 با حزب‌الله
در آن زمان تعداد زیادی از اسرائیلی‌ها و شاید اغلب آن‌ها به این نتیجه رسیدند که اسرائیل در این جنگ شکست‌خورده و قدرت بازدارندگی نظامی آن به‌شدت تضعیف‌شده است. همچنین در 48 ساعت پایانی جنگ که نیروی زمینی ارتش اسرائیل هم درگیر آن شده بود، کارشناسان نظامی و سیاسی و ژنرال‌های بازنشسته و سیاستمداران انتقادات تندی از تداوم جنگ و نبود هیچ تصویر روشنی از پیروزی کردند و معتقد بودند که عملیات نیروی زمینی ارتش اسرائیل یک اشتباه بود.
کار به‌جایی رسید که «موشه یعالون» رئیس اسبق ستاد ارتش اسرائیل در آن زمان گفت كه ورود سه لشکر از ارتش اسرائیل به لبنان در مرحله پایانی جنگ کاری بیهوده بوده و انگار هدف از آن تنها دادن اطلاعات بیشتر به لبنانی‌ها بود!
بعد از اجرایی شدن آتش‌بس در 15 آگوست 2006 بر اساس قطعنامه شورای امنیت، 15 هزار نیرو از ارتش لبنان در کنار 12 هزار نفر از نیروهای موقت سازمان ملل در لبنان (یونیفل) در مرزهای لبنان و اسرائیل (فلسطین اشغالی) مستقر شدند. بعدازآن به مدت 17 سال دراین مرزها آرام بوده است.
جبهه شمال خالی از سکنه شده است
اولمرت در این خصوص هشدار می‌دهد: اما امروز اسرائیل به جنگ دوم با لبنان به‌عنوان یک دستاورد راهبردی نگاه می‌کند؛ حتی اگر بسیاری از منتقدان معتقد باشند که اسرائیل در این جنگ شکست می‌خورد. اما باید توجه داشته باشیم ساکنان شهرک‌های شمالی که سال‌های طولانی از تهدید مستقیم حزب‌الله در امان بوده‌اند، امروز در سایه تشدید تنش‌ها دلتنگ روزهای آرام خود می‌شوند.امروز کریات شمونه که از اواخر اکتبر تاکنون خالی از سکنه شده، آرزوی بازگشت به سال‌هایی را دارد که ساکنان آن مجبور نبودند به پناهگاه بروند و از موشک‌ها و راکت‌ها در امان بودند. امروز همه مناطق مرزی اسرائیل (فلسطین اشغالی) تخلیه شده و ده‌ها هزار نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند و منطقه امنیتی ارتش اسرائیل در لبنان نیست بلکه در اسرائیل (فلسطین اشغالی) است.ما اکنون با تصمیمی مواجهیم که اهمیت راهبردی بالایی دارد: اینکه یا باید به تقابل همه‌جانبه و مستقیم با حزب‌الله کشیده شویم یا تلاش کنیم به توافقی برسیم که تنش‌های نظامی را متوقف کرده و منطقه شمال را به آرامشی برگرداند که از 17 سال قبل بر آن حاکم بود.
تهدید علیه حزب‌الله را تمام کنید
در سال 2006 من اسرائیل را به سمت جنگ دوم با لبنان سوق دادم و امروز در سال 2024 من توصیه می‌کنم که اجازه ندهیم به یک درگیری نظامی بزرگ کشیده شویم. اولین توصیه من به مقامات نظامی و سیاسی اسرائیل یعنی نخست‌وزیر و وزیر جنگ است که به تهدیدات خشن خود علیه حزب‌الله پایان دهید؛ زیرا این تهدیدات به‌هیچ‌وجه بیانگر اعتمادبه‌نفس نیست و نمی‌تواند ساکنان شمال را به خانه‌هایشان برگرداند.همچنین احتمال زیادی وجود دارد که این تهدیدات مکرر مقامات اسرائیلی در رسانه‌ها، حزب‌الله را برای ادامه و تشدید حملات خود علیه اهداف متعدد در شمال اسرائیل (فلسطین اشغالی) تشویق کند. این تبادل آتش ما را به جنگی می‌کشاند که امروز می‌توانیم جلوی آن را بگیریم.
یکی از مقامات سابق برجسته صهیونیست که از ابتدای جنگ غزه تاکنون بارها از سیاست‌های «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر کنونی رژیم صهیونیستی و کابینه وی و نیز ارتش اسرائیل انتقاد کرده و نسبت به هرگونه نقشه برای جنگ گسترده با حزب‌الله هشدار داده، «ایهود اولمرت» نخست‌وزیر وقت رژیم اشغالگر است که تجربه شکستی تلخ مقابل حزب‌الله در جنگ جولای 2006 را دارد.ایهود اولمرت که پس از شکست خفت‌بار صهیونیست‌ها از مقاومت در جنوب لبنان در سال 2000 با امید به یک پیروزی تاریخی جنگ جولای 2006 را آغاز کرد درنهایت مجبور شد با شکستی ذلت‌بارتر از سال 2000 از آن خارج شود. در آن زمان اولمرت همانند شرایط اخیر نتانیاهو در معرض انتقادات تند محافل داخلی اسرائیل قرار گرفت.پس‌ازآن ایهود اولمرت تلاش زیادی کرد تا با طرح برخی پیشنهادات که از محافل نظامی دریافت کرده بود از خود و کابینه‌اش و سیاستی که در این جنگ داشتند دفاع کند؛ اما کمیسیون «وینوگراد» (کمیته تحقیق اسرائیل که در 17 سپتامبر 2006 برای بررسی عملکرد مقامات و نظامیان این رژیم در جریان جنگ 33 روزه با حزب‌الله لبنان در تل‌آویو با بیشترین اختیارات تشکیل شد) وی را مقصر اصلی شکست در این جنگ دانسته و گزارش داد که اولمرت بدون برنامه‌ریزی و به شکل شتاب‌زده جنگ با لبنان را آغاز کرد. بعد از گزارش کمیته وینوگراد کم‌کم زمزمه‌های استعفای ایهود اولمرت به گوش رسید و نهایتا پس از کش‌وقوس‌های فراوان وی در سپتامبر 2008 از این منصب استعفا داد.
توصیه هشدار آمیز اولمرت
بر همین اساس به‌موازات ادامه تهدیدات و لفاظی‌های سران صهیونیست ازجمله نتانیاهو و «یوآو گالانت» وزیر جنگ رژیم اشغالگر برای حمله به لبنان هم‌زمان با جنگی که ارتش این رژیم در غزه درگیر آن است و در جبهه شمالی فلسطین اشغالی هم به‌طور مستمر ضربات دردناکی از حزب‌الله لبنان دریافت می‌کند، ایهود اولمرت در مقاله‌ای که در روزنامه عبری هاآرتص منتشرشده تأکید می‌کند که اسرائیل تحت هیچ شرایطی نباید وارد جنگ گسترده با لبنان شود.خلاصه مقاله اولمرت که هاآرتص آن را منتشر کرده به شکل زیر است:
-در 12 جولای 2006 من کابینه اسرائیل را برای تصمیم‌گیری درباره یک پاسخ نظامی جامع به حمله حزب‌الله علیه موضع ارتش اسرائیل در طول مرزها رهبری می‌کردم؛ جایی که در ابتدای حمله حزب‌الله به خودروهای نظامی ارتش اسرائیل 10 نظامی اسرائیلی کشته شدند و در همان زمان حزب‌الله گروهی از موشک‌ها را شلیک کرد که سراسر اسرائیل (فلسطین اشغالی) را از شرق تا غرب درنوردید.
-بعد از بحث و گفت‌وگوی طولانی، شورای وزیران اسرائیل تصمیم گرفت که پاسخ به این حمله حزب‌الله باید در چارچوب یک عملیات نظامی وسیع و جامع باشد؛ به‌گونه‌ای که به حملات مداوم حزب‌الله که زندگی در جبهه شمالی اسرائیل (فلسطین اشغالی) را مختل کرده بود پایان دهد. درنهایت در 14 آگوست یعنی کمی بیش از یک ماه از آغاز این جنگ، با قطعنامه 1701 شورای امنیت سازمان ملل، آتش‌بس به اجرا درآمد.
تجربه تلخ جنگ 2006 با حزب‌الله
در آن زمان تعداد زیادی از اسرائیلی‌ها و شاید اغلب آن‌ها به این نتیجه رسیدند که اسرائیل در این جنگ شکست‌خورده و قدرت بازدارندگی نظامی آن به‌شدت تضعیف‌شده است. همچنین در 48 ساعت پایانی جنگ که نیروی زمینی ارتش اسرائیل هم درگیر آن شده بود، کارشناسان نظامی و سیاسی و ژنرال‌های بازنشسته و سیاستمداران انتقادات تندی از تداوم جنگ و نبود هیچ تصویر روشنی از پیروزی کردند و معتقد بودند که عملیات نیروی زمینی ارتش اسرائیل یک اشتباه بود.
کار به‌جایی رسید که «موشه یعالون» رئیس اسبق ستاد ارتش اسرائیل در آن زمان گفت كه ورود سه لشکر از ارتش اسرائیل به لبنان در مرحله پایانی جنگ کاری بیهوده بوده و انگار هدف از آن تنها دادن اطلاعات بیشتر به لبنانی‌ها بود!
بعد از اجرایی شدن آتش‌بس در 15 آگوست 2006 بر اساس قطعنامه شورای امنیت، 15 هزار نیرو از ارتش لبنان در کنار 12 هزار نفر از نیروهای موقت سازمان ملل در لبنان (یونیفل) در مرزهای لبنان و اسرائیل (فلسطین اشغالی) مستقر شدند. بعدازآن به مدت 17 سال دراین مرزها آرام بوده است.
جبهه شمال خالی از سکنه شده است
اولمرت در این خصوص هشدار می‌دهد: اما امروز اسرائیل به جنگ دوم با لبنان به‌عنوان یک دستاورد راهبردی نگاه می‌کند؛ حتی اگر بسیاری از منتقدان معتقد باشند که اسرائیل در این جنگ شکست می‌خورد. اما باید توجه داشته باشیم ساکنان شهرک‌های شمالی که سال‌های طولانی از تهدید مستقیم حزب‌الله در امان بوده‌اند، امروز در سایه تشدید تنش‌ها دلتنگ روزهای آرام خود می‌شوند.امروز کریات شمونه که از اواخر اکتبر تاکنون خالی از سکنه شده، آرزوی بازگشت به سال‌هایی را دارد که ساکنان آن مجبور نبودند به پناهگاه بروند و از موشک‌ها و راکت‌ها در امان بودند. امروز همه مناطق مرزی اسرائیل (فلسطین اشغالی) تخلیه شده و ده‌ها هزار نفر مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند و منطقه امنیتی ارتش اسرائیل در لبنان نیست بلکه در اسرائیل (فلسطین اشغالی) است.ما اکنون با تصمیمی مواجهیم که اهمیت راهبردی بالایی دارد: اینکه یا باید به تقابل همه‌جانبه و مستقیم با حزب‌الله کشیده شویم یا تلاش کنیم به توافقی برسیم که تنش‌های نظامی را متوقف کرده و منطقه شمال را به آرامشی برگرداند که از 17 سال قبل بر آن حاکم بود.
تهدید علیه حزب‌الله را تمام کنید
در سال 2006 من اسرائیل را به سمت جنگ دوم با لبنان سوق دادم و امروز در سال 2024 من توصیه می‌کنم که اجازه ندهیم به یک درگیری نظامی بزرگ کشیده شویم. اولین توصیه من به مقامات نظامی و سیاسی اسرائیل یعنی نخست‌وزیر و وزیر جنگ است که به تهدیدات خشن خود علیه حزب‌الله پایان دهید؛ زیرا این تهدیدات به‌هیچ‌وجه بیانگر اعتمادبه‌نفس نیست و نمی‌تواند ساکنان شمال را به خانه‌هایشان برگرداند.همچنین احتمال زیادی وجود دارد که این تهدیدات مکرر مقامات اسرائیلی در رسانه‌ها، حزب‌الله را برای ادامه و تشدید حملات خود علیه اهداف متعدد در شمال اسرائیل (فلسطین اشغالی) تشویق کند. این تبادل آتش ما را به جنگی می‌کشاند که امروز می‌توانیم جلوی آن را بگیریم.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
