نسل‌کشی در غزه ادامه دارد

علی باقری در مراسم گرامی داشت روز ملی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی:

نسل‌کشی در غزه ادامه دارد

مراسم گرامی داشت روز ملی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و سالگرد حمله شیمیایی به شهر سردشت با حضور جمعی از مسئولان وزارت امور خارجه برگزار شد. علی باقری، سرپرست وزارت خارجه در این نشست ضمن گرامی داشت یاد شهدای خدمت، اظهار داشت: این جلسه را در حالی برای بزرگداشت روز ملی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی برگزار می‌کنیم که شاهد تداوم ماه‌ها نسل کشی در غزه هستیم. این موضوع نیازمند اقدام قاطع و فوری از سوی جامعه جهانی برای توقف آن است. باقری افزود: در نتیجه تهدیدات مقامات رژیم صهیونیستی به استفاده از سلاح‌های اتمی مطالبه عمومی برای کاهش استفاده از سلاح‌های هسته‌ای افزایش یافته است. وی گفت: ۳۷ سال پیش در ۷ تیر ۶۶ بمب افکن‌های صدام با سلاح‌های شیمیایی به نقاط شهر سردشت حمله کردند و موجب شهادت بیش از ۱۰۰ نفر از زنان و کودکان و مجروح شدن بیش از ۸ هزار نفر از ساکنان این شهر شدند.به گزارش مهر، سرپرست وزارت خارجه تصریح کرد: کشورهای غربی نه تنها با تجهیز صدام به سلاح‌های شیمیایی در میدان حمایت کردند بلکه در عرصه دیپلماسی به پشتیبانی از دیکتاتور بغداد پرداختند. سرپرست وزارت خارجه با اشاره به بمباران شیمیایی توسط رژیم صدام در دوران جنگ تحمیلی اظهار کرد: در اثر این حملات ۱۰ هزار نفر ایرانی شهید و بیش از ۱۰۷ هزار نفر شامل غیرنظامیان از جمله زنان و کودکان مصدوم شدند. وی ادامه داد: اتباع و شرکت‌ها و دولت‌های غربی به ویژه از کشورهای آلمان، هلند، انگلیس، فرانسه و آمریکا اصلی ترین نقش را در تجهیز رژیم دیکتاتور صدام و تامین مالی و انتقال فناوری و مواد پیش ساز شیمیایی و تجهیزات مشارکت داشته و این رژیم را قادر ساختند در طول هشت سال جنگ تحمیلی بارها و به صورت گسترده از سلاح شیمیایی علیه نظامیان و غیرنظامی ایرانی استفاده کند. باقری گفت: مماشات آمریکا و چند کشور غربی دیگر که خود را نماینده خودخوانده جامعه بین‌المللی می‌دانند در مقابل رژیم صدام یکی از عوامل تداوم این شیوه ضد انسانی رژیم صدام بود.سرپرست وزارت خارجه عنوان کرد: همان کشورها امروز اجازه نمی‌دهند داروهای مورد نیاز مجروحان شیمیایی به ایران برسد و از این منظر آنها پروژه غیرانسانی صدام را تکمیل می‌کنند.وی گفت: سلاح‌های کشتار جمعی در زمره اصلی‌ترین تهدیدات علیه صلح و امنیت بین‌المللی است، سیاست ایران که برگرفته از احکام متعالی دین اسلام است بر منع کامل و امحای همه سلاح‌های کشتار جمعی در جهان استوار است.باقری گفت: ایران نه تنها به سمت این سلاح‌ها نرفته بلکه از مدافعان امحای این سلاح‌ها در جهان بوده و هست.وی یادآور شد: ایران از پیشگامان امضای کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی بوده است.سرپرست وزارت خارجه افزود: ایران در چهار دهه گذشته از هیچ تلاشی برای ارائه خدمات پزشکی و درمانی به قربانیان سلاح‌های شیمیایی فروگذار نکرده ولی آنچه مشکلات آنها را دوچندان می‌کند اعمال تحریم‌هاست که مانع از دسترسی آنها به تجهیزات و داروهای مورد نیاز آنها می‌شود.
متن کامل این سخنرانی به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
به سفرا دیپلمات‌ها و روسای دفاتر سازمان های
بین المللی مقیم و تمامی حضار محترم خوش آمد
می گویم.مایلم سخنانم را با ادای احترام به شهید آیت الله رئیسی و شهید دکتر امیرعبداللهیان، رئیس جمهور و وزیر امور خارجه فقید آغاز کنم و از حضار محترم تقاضا نمایم تا برای ادای احترام به جایگاه این شهدا و شهدای بمباران شیمیایی سردشت بایستیم و یک دقیقه سکوت و قرائت فاتحه داشته باشیم.ما این جلسه را در حالی برای بزرگداشت روز ملی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی برگزار می‌کنیم که واقعیت تلخ و تهدید فوری ای که با آن مواجهیم، تداوم نُه ماهه
نسل کشی رژیم اشغالگر در غزه است که آثار و پیامدهای آن همانند به کارگیری سلاح‌های کشتار جمعی است. این موضوعی دارای اولویت است که نیازمند اقدامی قاطع و فوری از سوی جامعه جهانی برای توقف آن است. امروز مردم مظلوم فلسطین و غزه قربانی نسل کشی رژیم اشغالگر هستند و تعلل و مماشات جامعه بین المللی و به ویژه غربی با رژیم صهیونیستی این رژیم را در ادامه کشتار زنان و کودکان جری تر کرده است. در نتیجه تهدید آشکار مقامات رسمی رژیم صهیونیستی به کاربرد سلاح هسته‌ای و نیز استفاده عملی گسترده این رژیم از عوامل سمی فسفر سفید علیه مردم مظلوم غزه، مطالبه عمومی برای مقابله موثر با تهدیدات سلاح‌های کشتار جمعی افزایش یافته است. همان کشورهایی که کاملاً از صدام برای تولید و استفاده از سلاح شیمیایی علیه ایران، از جمله زنان و کودکان مظلوم شهر سردشت حمایت کردند، امروز حامی تمام عیار و شریک مستقیم نسل کشی جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت رژیم اسرائیل در غزه هستند.
حضار محترم؛
سی و هفت سال پیش در ۷ تیر ۱۳۶۶، بمب افکن‌های رژیم صدام با سلاح‌های شیمیایی به نقاط پُر جمعیت مناطق مسکونی شهر سردشت و روستاهای اطراف آن حمله کردند و موجب شهادت بیش از ۱۰۰ نفر از کودکان زنان و مردان و مجروح شدن بیش از هشت هزار نفر از ساکنان این شهر شدند.جنایت هولناک بمباران شیمیایی سردشت اگرچه اولین حمله با سلاح‌های شیمیایی نبود، بی تردید تکان دهنده‌ترین جنایت رژیم صدام در استفاده از این سلاح‌های غیرانسانی بود. از آغازین روزهای تجاوز نظامی صدام تا پایان جنگ تحمیلی هشت ساله نیروهای صدام بیش از پانصد بار از سلاح شیمیایی علیه نظامیان و غیر نظامیان ایرانی در پنج استان نوار مرزی غرب ایران استفاده کردند. در این حملات غیرانسانی طیف وسیعی از انواع عوامل سمی شیمیایی (از جمله خردل، اعصاب و عوامل خفه کننده) علیه نظامیان و غیر نظامیان ایران به کار گرفته شد که برخی از آنها مانند عامل اعصاب برای اولین بار در تاریخ بشر در صحنه نبرد مورد استفاده قرار می‌گرفت.در اثر این حملات 10 هزار نفر ایرانی شهید و بیش از یک صد و هفت هزار نفر شامل غیر نظامیان از جمله زنان و کودکان مصدوم شدند. بنا بر اسناد سازمان‌های جاسوسی غربی و گزارش‌های سازوکارهای تحقیق سازمان ملل درباره برنامه سلاح‌های کشتار جمعی عراق، اتباع، شرکت‌ها و دولت‌های غربی به ویژه، آلمان هلند، انگلیس، فرانسه و آمریکا، اصلی ترین نقش را در تجهیز برنامه شیمیایی رژیم صدام و در سرتاسر حلقه‌های زنجیره آن از تامین مالی و انتقال فناوری تا تامین مواد پیش ساز شیمیایی و تجهیزات مشارکت موثر داشته و رژیم صدام را قادر ساختند تا در طول هشت سال جنگ تحمیلی بارها و به صورتی گسترده از سلاح شیمیایی علیه نظامیان و غیر نظامیان ایرانی استفاده کند در دادگاهی که در آن فان آنرات هلندی به محاکمه کشیده شده تنها بخشی از این جنایات به تصویر کشیده شدند.مماشات آمریکا و چند کشور غربی دیگر که همواره خود را نماینده خودخوانده جامعه بین المللی می‌دانند، در برابر جنایات صدام یکی از عوامل اصلی تداوم آن بود. کشورهای غربی نه تنها با تجهیز صدام دیکتاتور به سلاح‌های شیمیایی در میدان از رژیم صدام، در اعمال جنایت جنگی حمایت کردند، بلکه در عرصه دیپلماسی با همه توان به دفاع و پشتیبانی از دیکتاتور بغداد پرداختند تا جایی که حتی اجازه ندادند به دلیل استفاده مکرر از سلاح شیمیایی علیه شهروندان و سربازان ایران و نیز به کارگیری این سلاح کشتار جمعی علیه شهروندان عراقی، شورای امنیت سازمان ملل حتی یک قطعنامه علیه رژیم بعث عراق صادر کند.علیرغم گزارش‌های تیم‌های بازرسی سازمان ملل در سال‌های ۱۹۸۴، ۱۹۸۶ و ۱۹۸۷ مبنی بر تایید کاربرد سلاح شیمیایی از سوی عراق علیه ایران، شورای امنیت که بر اساس منشور ملل متحد مسئولیت اولیه حفظ صلح و امنیت بین المللی را به عهده دارد، به دلیل سیاست و منافع کشورهای غربی مبنی بر منفعل نگهداشتن این نهاد از هر گونه اقدام موثر و بازدارنده برای ممانعت از استمرار استفاده عراق از سلاح شیمیایی علیه ایران عاجز ماند. یکی از نتایج دیگر این رویکرد غیر مسئولانه، رقم خوردن فاجعه حلبچه و بمباران شیمیایی شهروندان کُرد عراقی از سوی رژیم صدام بود.حمله به سردشت فقط ناشی از دیکتاتوری و جنایت پیشگی شخصی به نام صدام نبود، بلکه این حمله مشخصاً پس از آن صورت گرفت که واشنگتن حتی تلاش بسیاری از اعضای شورای امنیت برای صدور یک بیانیه ساده (و نه قطعنامه) در محکومیت استفاده از سلاح‌های شیمیایی از سوی رژیم بعث عراق را با مخالفت خود ناکام گذاشت.تاسف بار آن است که همان کشورهای غربی که با تجهیز صدام به سلاح شیمیایی به جنگ انسان و انسانیت رفتند، با فلج کردن سازوکارهای بین المللی اجازه ندادند در طول ۸ سال تجاوز رژیم بعث عراق علیه ملت ایران حتی یک قطعنامه از سوی شورای امنیت سازمان ملل علیه دیکتاتور بغداد صادر شود. همان کشورها امروز اجازه نمی‌دهند که داروهای مورد نیاز به مجروحان شیمیایی ایران برسد و از این منظر پروژه غیرانسانی صدام را تکمیل می‌کنند.
مقامات و حضار محترم؛
سلاح‌های کشتار جمعی در زمره اصلی ترین تهدیدها علیه موجودیت بشر، صلح و امنیت بین المللی هستند. از این رو سیاست اصولی و مستمر جمهوری اسلامی ایران که برگرفته از احکام، ارزش‌ها و اخلاق متعالی دین مبین اسلام و الزامات عقلانی می‌باشد، بر منع کامل و امحای فوری و بدون قید و شرط کلیه سلاح‌های کشتار جمعی در جهان استوار است. بر اساس همین سیاست اصولی، جمهوری اسلامی ایران نه تنها هرگز به سمت این سلاح‌های غیر انسانی نرفته، بلکه همواره از مدافعان اصلی امحای کامل سلاح‌های کشتار جمعی در جهان بوده است. در همین راستا دولت جمهوری اسلامی ایران مفتخر است که از پیشگامان فرآیند مذاکره و تصویب کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی بود و همواره نیز یکی از موثرترین و فعال‌ترین کشورهای جهان در تلاش برای اجرای تحقق تمامی اهداف و مقاصد آن کنوانسیون و ایجاد جهان عاری از سلاح‌های شیمیایی بوده و هست.
خانم‌ها و آقایان؛
طی چهار دهه گذشته، دولت جمهوری اسلامی ایران از هیچ تلاشی برای ارائه خدمات پزشکی و درمانی به قربانیان سلاح‌های شیمیایی جهت کاهش رنج‌های آنان فروگذار نکرده است. اما آنچه سختی تحمل عوارض طولانی مدت و آلام جانبازان شیمیایی ایران را دو چندان می‌کنند، اعمال تحریم‌های یک جانبه غیر انسانی توسط کشورهای غربی بویژه آمریکا علیه ملت ایران است که از جمله مانع از دسترسی جانبازان شیمیایی به دارو و تجهیزات پزشکی مورد نیاز می‌گردد. در حقیقت اعمال این تحریم‌ها به مثابه پاشیدن نمک بر زخم‌هایی است که خود همین کشورهای غربی با کمک به برنامه سلاح شیمیایی رژیم صدام، عامل اصلی آن بوده‌اند. در زمان دفاع مقدس، جانبازان شیمیایی، قربانی سلاح‌های شیمیایی تأمین شده توسط کشورهای غربی شدند، امروزه نیز قربانی تحریم‌های غیر انسانی این کشورها هستند.
یکی از اصلی ترین عوامل بازدارنده در برابر تکرار فاجعه کاربرد سلاح شیمیایی، سپردن آمران، عاملان، مباشران و معاونان کاربرد این سلاح‌های غیرانسانی به دست عدالت و جبران خسارت‌های معنوی و مادی مترتب بر آن است. دولت جمهوری اسلامی ایران در راستای عمل به مسئولیت و وظیفه قانونی خود برای استیفای حقوق قربانیان سلاح‌های شیمیایی مورد استفاده توسط رژیم سابق عراق و نیز به منظور عمل به رسالت اخلاقی و انسانی خود برای نشان دادن شدت قباحت و زشتی استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی، از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد کرد. ما همواره گفته‌ایم که تحقق عدالت مستلزم کشف حقیقت است. بی جهت نیست که در همه مباحث مرتبط با رسیدگی به جنایات و نقض‌های فاحش حقوق بشر و بشردوستانه «عدالت» و «حقیقت» عنوان دو رکن بنیادین برای تسلی دادن به قربانیان و اطمینان از عدم تکرار جنایات شنیع، برجسته شده‌اند.بر همین اساس است که جمهوری اسلامی ایران بر مطالبه مشروع، قانونی و اخلاقی خود از همه دولت‌هایی که مستقیم یا غیر مستقیم در تجهیز رژیم صدام حسین به سلاح‌های شیمیایی قصور یا تقصیر داشتند پای می‌فشارد.
در برخی از این کشورها از جمله، هلند، در دو دهه اخیر پرونده‌هایی را علیه اشخاصی که تامین کننده عوامل و تجهیزات شیمیایی برای رژیم سابق عراق بودند، اقامه شد که منجر به صدور حکم نیز گردید. ما این اقدامات - ولو ناچیز - در جهت اجرای عدالت را به فال نیک می‌گیریم و از مراجع دولتی هلند می‌خواهیم برای کشف حقیقت و پاسخگو کردن همه اشخاص حقیقی و حقوقی که طی دهه ۱۹۸۰ در تجهیز و توسعه برنامه شیمیایی نظامی عراق فعالیت می‌کردند همکاری نماید.
در برخی کشورها از جمله آلمان، مطالبه به حق جانبازان و قربانیان سلاح‌های شیمیایی برای کشف حقیقت و اجرای عدالت، همچنان منتظر اقدام و پاسخ در خور از سوی مراجع ذیصلاح آلمانی است مقامات آلمانی خود با اذعان به اینکه برخی شرکت‌های این کشور در طی دهه ۱۹۸۰ و قبل از آن اقدام به فروش تجهیزات و موارد مورد نیاز برای توسعه و تولید سلاح‌های شیمیایی در عراق داشته‌اند، مدعی هستند که طی دهه ۱۹۹۰ در این زمینه پرونده‌هایی را مفتوح نموده و احکام قضایی لازم را علیه این شرکت‌ها صادر کرده‌اند.
ما مکرراً از دولت آلمان خواسته‌ایم اسناد و سوابق چنین رسیدگی‌های قضایی را در اختیار جمهوری اسلامی ایران قرار دهد تا افکار عمومی ایران و خانواده بزرگ جانبازان شیمیایی در جریان حقایق مرتبط با نقش آلمان در تجهیز رژیم سابق عراق به سلاح‌های شیمیایی قرار گیرند. در این زمینه همچنین رسماً از دولت آلمان درخواست کرده‌ایم ساز و کار حقیقت یاب
برای جمع آوری اطلاعات و اسناد مرتبط با نقش اشخاص حقیقی و حقوقی آلمان در تامین و توسعه برنامه سلاح‌های شیمیایی عراق تاسیس نماید. ما همچنان منتظر پاسخ دولت آلمان به این پیشنهاد منطقی در راستای کشف حقیقت و اجرای عدالت هستیم.در پایان، بار دیگر یاد و خاطره تمامی شهدای جنگ تحمیلی به ویژه شهدای حمله شیمیایی به شهر سردشت را گرامی می‌دارم، در برابر ایثار آنان و فداکاری جانبازان عزیز، بویژه جانبازان شیمیایی سر تعظیم فرود می آورم و از درگاه خداوند متعال بهبودی همه جانبازان را مسئلت می‌نمایم.
از توجه شما سپاسگزارم