جنون گازی زلنسکی
درست در اولین روز سال نوی میلادی، رسانه‌های اروپایی خبر مهمی را در حوزه تأمین انرژی قاره سبز مخابره کردند که مشتریان گاز خانگی و صنعتی در اروپا را شدیدا نگران ساخته است. بر این اساس، با موافقت هر دو طرف جنگ ( مسکو و کی یف)، انتقال گاز طبیعی روسیه به اروپا از طریق خط لوله‌ای که از خاک اوکراین عبور می‌کند، از نخستین ساعات اول ژانویه ۲۰۲۵ متوقف شده است. بسیاری از تحلیلگران حوزه انرژی در اروپا چنین اقدامی را مصداق خودزنی زلنسکی ( که فسخ قرارداد با اصرار وی صورت گرفته است) دانسته و تأکید کرده‌اند بازیگری که در این معادله بیشتر از دیگری ضرر می‌کند، اروپا است نه روسیه !
مسئله کمی پیچیده است.اگرچه توقف روند این انتقال از مدت‌ها قبل پیش‌بینی می‌شد، اما اثرات آن می‌تواند بخش انرژی اروپا را تحت تأثیر قرار دهد و از دیگر سو، به‌طور بالقوه بر توانایی مسکو در تأمین مالی جنگ جاری علیه اوکراین تأثیر بگذارد.بااین‌حال در این بحران، توازن هزینه میان طرفین وجود ندارد، به این معنا که اروپا بار اقتصادی و روانی محسوس‌تری را نسبت به روسیه که در آن نوعی تاب آوری عمومی در فضای جنگ وجود دارد، متحمل خواهد شد.
بنابراین، می توان به نتیجه رسید که موافقت فوری روسیه با درخواست اوکراین، ناشی از سنجش هزینه -فایده این اقدام و آثار آن بر حوزه انرژی اروپا بوده است. این توافق حتی پس از حمله روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، که مرگبار‌ترین درگیری نظامی در اروپا پس از زمان جنگ جهانی دوم محسوب می‌شود، اجرایی شده بود.خط لوله «اورنگوی-پوماری-اوژهورود» در دوران شوروی سابق ساخته شد تا گاز سیبری را به بازارهای اروپایی برساند. این خط لوله که به مسیر اصلی انتقال گاز از سیبری به مرز اوکراین با اسلواکی تبدیل شد از شهر «سودژا» در منطقه کورسک که اکنون تحت کنترل نیروهای نظامی اوکراین است، می‌گذرد.خط لوله یاد شده آخرین حلقه مسیر اصلی انتقال گاز روسیه به اروپا پس از خرابکاری‌های گزارش شده سال ۲۰۲۲ در خط لوله زیر آبی «نورد استریم» بود که گاز روسیه را به آلمان منتقل می‌کرد. به این محدودیت‌ها همچنین باید بسته شدن یک مسیر انتقال از بلاروس به لهستان را نیز اضافه کرد.
اروپا امروز با تبعات جنون گازی رئیس‌جمهور اوکراین مواجه شده است. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین ماه‌ها پیش هشدار داده بود که کشورش دیگر حاضر به تمدید قراردادی پنج‌ساله با روسیه در خصوص انتقال گاز به اروپا نیست.اوکراین و برخی متحدان غربی این کشور قصد دارند به‌واسطه قطع منابع مالی حاصل از صادرات و فروش انرژی، تلاش مسکو در تأمین هزینه‌های مالی جنگ جاری را تضعیف کنند اما اکثر کشورهای اروپایی می‌گویند چنین نقشه راهی، محکوم‌به شکست است. مسکو راه‌های تأمین منابع مالی جنگ را از طرق دیگر پیش‌بینی کرده و اکنون، چشم به خودزنی زلنسکی در ماجرای قرارداد گازی با روسیه و اروپا دوخته است....
مسئله کمی پیچیده است.اگرچه توقف روند این انتقال از مدت‌ها قبل پیش‌بینی می‌شد، اما اثرات آن می‌تواند بخش انرژی اروپا را تحت تأثیر قرار دهد و از دیگر سو، به‌طور بالقوه بر توانایی مسکو در تأمین مالی جنگ جاری علیه اوکراین تأثیر بگذارد.بااین‌حال در این بحران، توازن هزینه میان طرفین وجود ندارد، به این معنا که اروپا بار اقتصادی و روانی محسوس‌تری را نسبت به روسیه که در آن نوعی تاب آوری عمومی در فضای جنگ وجود دارد، متحمل خواهد شد.
بنابراین، می توان به نتیجه رسید که موافقت فوری روسیه با درخواست اوکراین، ناشی از سنجش هزینه -فایده این اقدام و آثار آن بر حوزه انرژی اروپا بوده است. این توافق حتی پس از حمله روسیه به اوکراین در سال ۲۰۲۲، که مرگبار‌ترین درگیری نظامی در اروپا پس از زمان جنگ جهانی دوم محسوب می‌شود، اجرایی شده بود.خط لوله «اورنگوی-پوماری-اوژهورود» در دوران شوروی سابق ساخته شد تا گاز سیبری را به بازارهای اروپایی برساند. این خط لوله که به مسیر اصلی انتقال گاز از سیبری به مرز اوکراین با اسلواکی تبدیل شد از شهر «سودژا» در منطقه کورسک که اکنون تحت کنترل نیروهای نظامی اوکراین است، می‌گذرد.خط لوله یاد شده آخرین حلقه مسیر اصلی انتقال گاز روسیه به اروپا پس از خرابکاری‌های گزارش شده سال ۲۰۲۲ در خط لوله زیر آبی «نورد استریم» بود که گاز روسیه را به آلمان منتقل می‌کرد. به این محدودیت‌ها همچنین باید بسته شدن یک مسیر انتقال از بلاروس به لهستان را نیز اضافه کرد.
اروپا امروز با تبعات جنون گازی رئیس‌جمهور اوکراین مواجه شده است. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین ماه‌ها پیش هشدار داده بود که کشورش دیگر حاضر به تمدید قراردادی پنج‌ساله با روسیه در خصوص انتقال گاز به اروپا نیست.اوکراین و برخی متحدان غربی این کشور قصد دارند به‌واسطه قطع منابع مالی حاصل از صادرات و فروش انرژی، تلاش مسکو در تأمین هزینه‌های مالی جنگ جاری را تضعیف کنند اما اکثر کشورهای اروپایی می‌گویند چنین نقشه راهی، محکوم‌به شکست است. مسکو راه‌های تأمین منابع مالی جنگ را از طرق دیگر پیش‌بینی کرده و اکنون، چشم به خودزنی زلنسکی در ماجرای قرارداد گازی با روسیه و اروپا دوخته است....
