نقش حیاتی بنادر در رشد اقتصاد دریامحور و تجارت جهانی بررسی شد:
دروازه تجارت جهانی
گروه اقتصادی
اقتصاد دریامحور به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین و مؤثرترین عوامل در رشد و توسعه اقتصادی کشورها، به ویژه در مناطقی که از موقعیت جغرافیایی استراتژیک برخوردارند، اهمیت فراوانی دارد و عامل اصلی در تسهیل تجارت بین‌المللی، انتقال کالاها، منابع و خدمات است. با توجه به رشد روزافزون تجارت جهانی و نیاز به جابه جایی حجم عظیمی از کالاها و محصولات بین کشورهای مختلف، حمل‌ونقل دریایی به‌عنوان یکی از ارزان‌ترین و کارآمدترین شیوه‌های حمل‌ونقل، نقشی حیاتی در تجارت جهانی ایفا می‌کند. کشورهای بسیاری که دارای سواحل و بنادر تجاری هستند، توانسته‌اند با توسعه این بخش، موقعیت اقتصادی خود را در سطح بین‌المللی تقویت کرده و سهم عمده‌ای از تجارت جهانی را در اختیار گیرند.
در این میان، جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان کشوری با سواحل طولانی به‌ویژه در منطقه خاورمیانه، موقعیت جغرافیایی بسیار استراتژیکی دارد که آن را به یک مرکز تجاری مهم در سطح منطقه تبدیل کرده است. بنادر جمهوری اسلامی ایران از دیرباز به‌عنوان دروازه‌های اصلی برای ورود و خروج کالا به‌حساب می‌آیند و با توجه به جغرافیای خاص و قابلیت‌های حمل‌ونقل دریایی، می‌توانند به یکی از هاب‌های اصلی تجاری در منطقه تبدیل شوند. شایان ذکر است تا بگوییم که بنادر جنوبی کشور نقش محوری در رشد تجارت خارجی کشور ایفا می‌کنند و بنادر شمالی ایران در حوزه ترانزیت کالا به کشورهای آسیای میانه و حوزه قفقاز اهمیت زیادی دارند. با این وجود، علی‌رغم پتانسیل‌های بالقوه و موقعیت استراتژیک کشور در حمل‌ونقل دریایی، این بخش با چالش‌های متعددی مواجه است که مانع از بهره‌برداری بهینه از این ظرفیت‌ها می‌شود. مشکلاتی از جمله فرسودگی ناوگان دریایی، کمبودهای زیرساختی، ضعف در تجهیزات بندری، کمبود سرمایه‌گذاری در توسعه این بخش، تحریم‌های بین‌المللی و مشکلات اقتصادی، همگی از عواملی هستند که بر کارآیی و عملکرد این صنعت تاثیرگذار بوده‌اند. در این گزارش به بررسی نقش حیاتی بنادر در رشد اقتصاد دریامحور و تجارت جهانی خواهیم پرداخت که در ادامه می‌خوانید.
وضعیت کنونی حمل‌ونقل دریایی
حمل‌ونقل دریایی کشوربه ویژه در بنادر مهم مانند بندرعباس، بندر چابهار، بندر بوشهر و همچنین بنادر شمالی مانند بندر انزلی و بندر امیرآباد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این بنادر، به‌ویژه بنادر جنوبی، به‌عنوان دروازه‌های اصلی تجارت خارجی کشور با سایر کشورهای دنیا عمل می‌کنند. از جمله مهم‌ترین ویژگی‌های حمل‌ونقل دریایی کشور می‌توان به موقعیت جغرافیایی استراتژیک اشاره کرد که امکان اتصال به بازارهای جهانی از طریق دریای عمان، خلیج‌فارس و دریای خزر را فراهم کرده است. بر اساس گزارش‌ها، در حال حاضر، بنادر جمهوری اسلامی ایران بیش از ۹۰ درصد از حمل‌ونقل تجاری کشور را انجام می‌دهند. این بدان معنی است که اقتصاد دریامحور طی سال‌های اخیر سهم چشمگیری از تجارت پیدا کرده است. گفتنی است که با وجود ظرفیت‌های موجود و توسعه این حوزه اما بسیاری از بنادر از کمبود امکانات و تجهیزات لازم برای مدیریت حجم بالای کالاها و تسهیل ترانزیت رنج می‌برند و دراین راستا ضرورت دارد تا اهتمام ویژه برای حل مشکلات این بخش ورزيده شود.
چالش‌ها و موانع موجود در حمل‌ونقل دریایی
زیرساخت‌های ناکافی: یکی از اصلی‌ترین چالش‌ها در حمل‌ونقل دریایی، فرسودگی و عدم توسعه زیرساخت‌های بندری است. بسیاری از بنادر کشور به تجهیزات و فناوری‌های به‌روز نیاز دارند. عدم استفاده از سیستم‌های پیشرفته مدیریت بار و کانتینرها، فرآیندهای بارگیری و تخلیه کشتی‌ها را کند کرده و موجب افزایش هزینه‌ها شده است.
فرسودگی ناوگان حمل‌ونقل دریایی: ناوگان کشتی به‌ویژه در بخش حمل‌ونقل کانتینری، دارای فرسودگی می‌باشند و بسیاری از کشتی‌ها به‌دلیل کهولت، قادر به رقابت با کشتی‌های نو و مجهز نیستند. مطلوب است تا عنوان بداریم که این مسئله نه تنها بر کارایی حمل‌ونقل دریایی اثر منفی دارد، بلکه باعث افزایش هزینه‌های نگهداری، تعمیرات و همچنین تأخیر در انجام فرآیندهای ترانزیتی می‌شود.
تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی: یکی دیگر از موانع عمده پیش‌روی حمل‌ونقل دریایی کشور، تحریم‌های اقتصادی است که به‌ویژه بر ناوگان کشتیرانی و دسترسی به بازارهای بین‌المللی تأثیرگذار بوده است. درحقیقت اعمال تحریم‌ها طی سال‌های گذشته باعث شده است تا بسیاری از شرکت‌های خارجی قادر به همکاری با بنادر نباشند.
چالش‌های مالی و اقتصادی: نوسانات نرخ ارز و مشکلات اقتصادی باعث کاهش سرمایه‌گذاری در بخش حمل‌ونقل دریایی شده است. علاوه بر این، مسائل مدیریتی و بوروکراسی‌های موجود در بخش‌های مختلف بندری و دریایی نیز مانع از استفاده بهینه از منابع موجود شده است.
فرصت‌ها و راهکارهای بهبود بنادر
توسعه و به‌روزرسانی زیرساخت‌ها: برای ارتقای کارایی بنادر، نیاز به سرمایه‌گذاری‌های گسترده در توسعه زیرساخت‌ها و تجهیزات مدرن بندری است. استفاده از فناوری‌های نوین مانند سیستم‌های هوشمند مدیریت ترابری و انبارداری، می‌تواند موجب تسریع فرآیندهای بارگیری و تخلیه کشتی‌ها و کاهش هزینه‌های مربوط به ترافیک بندری شود. همچنین، نوسازی و گسترش فضاهای انبارداری و احداث پل‌ها و مسیرهای جدید برای تسهیل حمل‌ونقل می‌تواند ظرفیت بنادر را به‌طور چشمگیری افزایش دهد.
توسعه ناوگان دریایی: بازسازی و نوسازی ناوگان کشتیرانی از دیگر اولویت‌های اساسی است. از طریق جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی و همچنین ارتقای استانداردهای ایمنی و بهره‌وری ناوگان، می‌توان رقابت‌پذیری کشور را در بازار حمل‌ونقل دریایی جهانی بهبود بخشید. همچنین ساخت کشتی‌های جدید و به‌روز، به‌ویژه کشتی‌های کانتینری و تانکری، می‌تواند هزینه‌های حمل‌ونقل را کاهش دهد و سرعت و امنیت حمل‌ونقل کالاها را افزایش دهد.
تقویت بنادر آزاد تجاری و ترانزیتی: بندر چابهار به عنوان بندر آزاد تجاری در جنوب کشور و با توجه به موقعیت استراتژیک آن در مسیرهای تجاری شرق به غرب، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یکی از مراکز مهم ترانزیت و تجارت جهانی دارد. بنابراین سرمایه‌گذاری در این بندر می‌تواند کشور را به یک هاب منطقه‌ای برای حمل‌ونقل دریایی تبدیل سازد.
ارتقاء همگرایی حمل‌ونقل چندوجهی: ایجاد یک سیستم یکپارچه حمل‌ونقل دریایی، ریلی و جاده‌ای می‌تواند روند تجارت را تسهیل کرده و هزینه‌های ترانزیتی را کاهش دهد. این مدل حمل‌ونقل چندوجهی می‌تواند مسیرهای تجاری جدیدی ایجاد کرده و ارتباط بنادر کشور را با بازارهای آسیای میانه، چین و هند تسهیل کند.
جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی: با بهبود شرایط اقتصادی، می‌توان شرایط مناسبی را برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی در بخش حمل‌ونقل دریایی ایجاد کرد. درحقیقت با استفاده از تجربه و تکنولوژی‌های روز دنیا و همکاری با کشورهای پیشرفته در این حوزه، می‌توان زیرساخت‌های بندری و ناوگان دریایی را نوسازی و به‌روز کرد.
سخن پایانی
حمل‌ونقل دریایی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان تجارت بین‌المللی و یکی از اساسی‌ترین ابزارهای اقتصادی برای کشورهایی که دسترسی به دریا دارند، نقشی حیاتی در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. جمهوری اسلامی ایران نیز با برخورداری از موقعیت جغرافیایی استراتژیک و داشتن بنادر مهم در سواحل شمالی و جنوبی، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یکی از هاب‌های بزرگ حمل‌ونقل دریایی در سطح منطقه و بین‌المللی دارد. بنادر کشور به‌ویژه در مناطق جنوبی، به‌عنوان دروازه‌های اصلی برای ورود و خروج کالا به کشور، دارای ظرفیت‌های زیادی هستند که در صورت بهره‌برداری بهینه، می‌توانند به رشد و توسعه چشمگیری در بخش‌های مختلف اقتصادی منجر شوند. با این حال، چالش‌های مختلفی که این صنعت با آن‌ها مواجه است، باعث شده که بخش حمل‌ونقل دریایی از پتانسیل‌های خود به‌طور کامل استفاده نکند. یکی از اصلی‌ترین موانع که در بطن گزارش نیز به آن اشاره شد؛ فرسودگی زیرساخت‌ها و تجهیزات بندری است که مانع از تسهیل فرآیندهای بارگیری، تخلیه و ترانزیت کالاها به‌طور سریع و مؤثر می‌شود. این موضوع در بنادر شلوغ و پرحجم تجاری مانند بندرعباس خود را به‌وضوح نشان می‌دهد. به‌علاوه، فرسودگی ناوگان کشتیرانی کشور و کاهش توانایی رقابتی کشتی‌ها در مقایسه با کشتی‌های نو و مجهز جهانی، یکی دیگر از موانع جدی در مسیر توسعه صنعت حمل‌ونقل دریایی است. با این وجود، مطلوب است تا عنوان بداریم که فرصت‌های بسیاری برای بهبود و توسعه صنعت حمل‌ونقل دریایی مطرح است و یکی از مهم‌ترین این فرصت‌ها، موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد کشور است که می‌تواند جمهوری اسلامی ایران را به یک هاب ترانزیتی کلیدی در منطقه تبدیل کند. در نهایت می‌بایست بگوییم که بهبود وضعیت حمل‌ونقل دریایی نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و سرمایه‌گذاری‌های گسترده در بخش‌های مختلف این صنعت است. اولین گام در این مسیر، نوسازی و به‌روزرسانی زیرساخت‌های بندری و ناوگان کشتیرانی است. استفاده از فناوری‌های نوین، به‌ویژه سیستم‌های هوشمند برای مدیریت بهتر ترافیک بندری و ترانزیت کالا، می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی کارآیی این بخش را افزایش دهد. همچنین، نوسازی کشتی‌های موجود و توسعه ناوگان کشتیرانی می‌تواند هزینه‌های حمل‌ونقل را کاهش داده و سرعت عملیات تجاری را افزایش دهد. در کنار این‌ها، ایجاد همکاری‌های بین‌المللی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی در بخش حمل‌ونقل دریایی می‌تواند به تسریع فرآیندهای توسعه کمک کند. بنابراین ضمن رفع موانع موجود، می‌بایست به تقویت زیرساخت‌ها، بهبود مدیریت منابع، جذب سرمایه‌گذاری‌های کلان و استفاده از تکنولوژی‌های نوین در این صنعت توجه ویژه‌ای داشته باشیم چراکه این اقدامات می‌تواند به رشد تجارت خارجی، کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل، افزایش اشتغال و بهبود اقتصاد کشور منجر شود.
اقتصاد دریامحور به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین و مؤثرترین عوامل در رشد و توسعه اقتصادی کشورها، به ویژه در مناطقی که از موقعیت جغرافیایی استراتژیک برخوردارند، اهمیت فراوانی دارد و عامل اصلی در تسهیل تجارت بین‌المللی، انتقال کالاها، منابع و خدمات است. با توجه به رشد روزافزون تجارت جهانی و نیاز به جابه جایی حجم عظیمی از کالاها و محصولات بین کشورهای مختلف، حمل‌ونقل دریایی به‌عنوان یکی از ارزان‌ترین و کارآمدترین شیوه‌های حمل‌ونقل، نقشی حیاتی در تجارت جهانی ایفا می‌کند. کشورهای بسیاری که دارای سواحل و بنادر تجاری هستند، توانسته‌اند با توسعه این بخش، موقعیت اقتصادی خود را در سطح بین‌المللی تقویت کرده و سهم عمده‌ای از تجارت جهانی را در اختیار گیرند.
در این میان، جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان کشوری با سواحل طولانی به‌ویژه در منطقه خاورمیانه، موقعیت جغرافیایی بسیار استراتژیکی دارد که آن را به یک مرکز تجاری مهم در سطح منطقه تبدیل کرده است. بنادر جمهوری اسلامی ایران از دیرباز به‌عنوان دروازه‌های اصلی برای ورود و خروج کالا به‌حساب می‌آیند و با توجه به جغرافیای خاص و قابلیت‌های حمل‌ونقل دریایی، می‌توانند به یکی از هاب‌های اصلی تجاری در منطقه تبدیل شوند. شایان ذکر است تا بگوییم که بنادر جنوبی کشور نقش محوری در رشد تجارت خارجی کشور ایفا می‌کنند و بنادر شمالی ایران در حوزه ترانزیت کالا به کشورهای آسیای میانه و حوزه قفقاز اهمیت زیادی دارند. با این وجود، علی‌رغم پتانسیل‌های بالقوه و موقعیت استراتژیک کشور در حمل‌ونقل دریایی، این بخش با چالش‌های متعددی مواجه است که مانع از بهره‌برداری بهینه از این ظرفیت‌ها می‌شود. مشکلاتی از جمله فرسودگی ناوگان دریایی، کمبودهای زیرساختی، ضعف در تجهیزات بندری، کمبود سرمایه‌گذاری در توسعه این بخش، تحریم‌های بین‌المللی و مشکلات اقتصادی، همگی از عواملی هستند که بر کارآیی و عملکرد این صنعت تاثیرگذار بوده‌اند. در این گزارش به بررسی نقش حیاتی بنادر در رشد اقتصاد دریامحور و تجارت جهانی خواهیم پرداخت که در ادامه می‌خوانید.
وضعیت کنونی حمل‌ونقل دریایی
حمل‌ونقل دریایی کشوربه ویژه در بنادر مهم مانند بندرعباس، بندر چابهار، بندر بوشهر و همچنین بنادر شمالی مانند بندر انزلی و بندر امیرآباد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این بنادر، به‌ویژه بنادر جنوبی، به‌عنوان دروازه‌های اصلی تجارت خارجی کشور با سایر کشورهای دنیا عمل می‌کنند. از جمله مهم‌ترین ویژگی‌های حمل‌ونقل دریایی کشور می‌توان به موقعیت جغرافیایی استراتژیک اشاره کرد که امکان اتصال به بازارهای جهانی از طریق دریای عمان، خلیج‌فارس و دریای خزر را فراهم کرده است. بر اساس گزارش‌ها، در حال حاضر، بنادر جمهوری اسلامی ایران بیش از ۹۰ درصد از حمل‌ونقل تجاری کشور را انجام می‌دهند. این بدان معنی است که اقتصاد دریامحور طی سال‌های اخیر سهم چشمگیری از تجارت پیدا کرده است. گفتنی است که با وجود ظرفیت‌های موجود و توسعه این حوزه اما بسیاری از بنادر از کمبود امکانات و تجهیزات لازم برای مدیریت حجم بالای کالاها و تسهیل ترانزیت رنج می‌برند و دراین راستا ضرورت دارد تا اهتمام ویژه برای حل مشکلات این بخش ورزيده شود.
چالش‌ها و موانع موجود در حمل‌ونقل دریایی
زیرساخت‌های ناکافی: یکی از اصلی‌ترین چالش‌ها در حمل‌ونقل دریایی، فرسودگی و عدم توسعه زیرساخت‌های بندری است. بسیاری از بنادر کشور به تجهیزات و فناوری‌های به‌روز نیاز دارند. عدم استفاده از سیستم‌های پیشرفته مدیریت بار و کانتینرها، فرآیندهای بارگیری و تخلیه کشتی‌ها را کند کرده و موجب افزایش هزینه‌ها شده است.
فرسودگی ناوگان حمل‌ونقل دریایی: ناوگان کشتی به‌ویژه در بخش حمل‌ونقل کانتینری، دارای فرسودگی می‌باشند و بسیاری از کشتی‌ها به‌دلیل کهولت، قادر به رقابت با کشتی‌های نو و مجهز نیستند. مطلوب است تا عنوان بداریم که این مسئله نه تنها بر کارایی حمل‌ونقل دریایی اثر منفی دارد، بلکه باعث افزایش هزینه‌های نگهداری، تعمیرات و همچنین تأخیر در انجام فرآیندهای ترانزیتی می‌شود.
تحریم‌ها و محدودیت‌های بین‌المللی: یکی دیگر از موانع عمده پیش‌روی حمل‌ونقل دریایی کشور، تحریم‌های اقتصادی است که به‌ویژه بر ناوگان کشتیرانی و دسترسی به بازارهای بین‌المللی تأثیرگذار بوده است. درحقیقت اعمال تحریم‌ها طی سال‌های گذشته باعث شده است تا بسیاری از شرکت‌های خارجی قادر به همکاری با بنادر نباشند.
چالش‌های مالی و اقتصادی: نوسانات نرخ ارز و مشکلات اقتصادی باعث کاهش سرمایه‌گذاری در بخش حمل‌ونقل دریایی شده است. علاوه بر این، مسائل مدیریتی و بوروکراسی‌های موجود در بخش‌های مختلف بندری و دریایی نیز مانع از استفاده بهینه از منابع موجود شده است.
فرصت‌ها و راهکارهای بهبود بنادر
توسعه و به‌روزرسانی زیرساخت‌ها: برای ارتقای کارایی بنادر، نیاز به سرمایه‌گذاری‌های گسترده در توسعه زیرساخت‌ها و تجهیزات مدرن بندری است. استفاده از فناوری‌های نوین مانند سیستم‌های هوشمند مدیریت ترابری و انبارداری، می‌تواند موجب تسریع فرآیندهای بارگیری و تخلیه کشتی‌ها و کاهش هزینه‌های مربوط به ترافیک بندری شود. همچنین، نوسازی و گسترش فضاهای انبارداری و احداث پل‌ها و مسیرهای جدید برای تسهیل حمل‌ونقل می‌تواند ظرفیت بنادر را به‌طور چشمگیری افزایش دهد.
توسعه ناوگان دریایی: بازسازی و نوسازی ناوگان کشتیرانی از دیگر اولویت‌های اساسی است. از طریق جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی و همچنین ارتقای استانداردهای ایمنی و بهره‌وری ناوگان، می‌توان رقابت‌پذیری کشور را در بازار حمل‌ونقل دریایی جهانی بهبود بخشید. همچنین ساخت کشتی‌های جدید و به‌روز، به‌ویژه کشتی‌های کانتینری و تانکری، می‌تواند هزینه‌های حمل‌ونقل را کاهش دهد و سرعت و امنیت حمل‌ونقل کالاها را افزایش دهد.
تقویت بنادر آزاد تجاری و ترانزیتی: بندر چابهار به عنوان بندر آزاد تجاری در جنوب کشور و با توجه به موقعیت استراتژیک آن در مسیرهای تجاری شرق به غرب، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یکی از مراکز مهم ترانزیت و تجارت جهانی دارد. بنابراین سرمایه‌گذاری در این بندر می‌تواند کشور را به یک هاب منطقه‌ای برای حمل‌ونقل دریایی تبدیل سازد.
ارتقاء همگرایی حمل‌ونقل چندوجهی: ایجاد یک سیستم یکپارچه حمل‌ونقل دریایی، ریلی و جاده‌ای می‌تواند روند تجارت را تسهیل کرده و هزینه‌های ترانزیتی را کاهش دهد. این مدل حمل‌ونقل چندوجهی می‌تواند مسیرهای تجاری جدیدی ایجاد کرده و ارتباط بنادر کشور را با بازارهای آسیای میانه، چین و هند تسهیل کند.
جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی: با بهبود شرایط اقتصادی، می‌توان شرایط مناسبی را برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی در بخش حمل‌ونقل دریایی ایجاد کرد. درحقیقت با استفاده از تجربه و تکنولوژی‌های روز دنیا و همکاری با کشورهای پیشرفته در این حوزه، می‌توان زیرساخت‌های بندری و ناوگان دریایی را نوسازی و به‌روز کرد.
سخن پایانی
حمل‌ونقل دریایی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان تجارت بین‌المللی و یکی از اساسی‌ترین ابزارهای اقتصادی برای کشورهایی که دسترسی به دریا دارند، نقشی حیاتی در توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. جمهوری اسلامی ایران نیز با برخورداری از موقعیت جغرافیایی استراتژیک و داشتن بنادر مهم در سواحل شمالی و جنوبی، پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یکی از هاب‌های بزرگ حمل‌ونقل دریایی در سطح منطقه و بین‌المللی دارد. بنادر کشور به‌ویژه در مناطق جنوبی، به‌عنوان دروازه‌های اصلی برای ورود و خروج کالا به کشور، دارای ظرفیت‌های زیادی هستند که در صورت بهره‌برداری بهینه، می‌توانند به رشد و توسعه چشمگیری در بخش‌های مختلف اقتصادی منجر شوند. با این حال، چالش‌های مختلفی که این صنعت با آن‌ها مواجه است، باعث شده که بخش حمل‌ونقل دریایی از پتانسیل‌های خود به‌طور کامل استفاده نکند. یکی از اصلی‌ترین موانع که در بطن گزارش نیز به آن اشاره شد؛ فرسودگی زیرساخت‌ها و تجهیزات بندری است که مانع از تسهیل فرآیندهای بارگیری، تخلیه و ترانزیت کالاها به‌طور سریع و مؤثر می‌شود. این موضوع در بنادر شلوغ و پرحجم تجاری مانند بندرعباس خود را به‌وضوح نشان می‌دهد. به‌علاوه، فرسودگی ناوگان کشتیرانی کشور و کاهش توانایی رقابتی کشتی‌ها در مقایسه با کشتی‌های نو و مجهز جهانی، یکی دیگر از موانع جدی در مسیر توسعه صنعت حمل‌ونقل دریایی است. با این وجود، مطلوب است تا عنوان بداریم که فرصت‌های بسیاری برای بهبود و توسعه صنعت حمل‌ونقل دریایی مطرح است و یکی از مهم‌ترین این فرصت‌ها، موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد کشور است که می‌تواند جمهوری اسلامی ایران را به یک هاب ترانزیتی کلیدی در منطقه تبدیل کند. در نهایت می‌بایست بگوییم که بهبود وضعیت حمل‌ونقل دریایی نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و سرمایه‌گذاری‌های گسترده در بخش‌های مختلف این صنعت است. اولین گام در این مسیر، نوسازی و به‌روزرسانی زیرساخت‌های بندری و ناوگان کشتیرانی است. استفاده از فناوری‌های نوین، به‌ویژه سیستم‌های هوشمند برای مدیریت بهتر ترافیک بندری و ترانزیت کالا، می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی کارآیی این بخش را افزایش دهد. همچنین، نوسازی کشتی‌های موجود و توسعه ناوگان کشتیرانی می‌تواند هزینه‌های حمل‌ونقل را کاهش داده و سرعت عملیات تجاری را افزایش دهد. در کنار این‌ها، ایجاد همکاری‌های بین‌المللی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی در بخش حمل‌ونقل دریایی می‌تواند به تسریع فرآیندهای توسعه کمک کند. بنابراین ضمن رفع موانع موجود، می‌بایست به تقویت زیرساخت‌ها، بهبود مدیریت منابع، جذب سرمایه‌گذاری‌های کلان و استفاده از تکنولوژی‌های نوین در این صنعت توجه ویژه‌ای داشته باشیم چراکه این اقدامات می‌تواند به رشد تجارت خارجی، کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل، افزایش اشتغال و بهبود اقتصاد کشور منجر شود.
