تکرار صحنه تحقیر اسرائیل در نتساریم
عقب‌نشینی ارتش صهیونیستی از محور نتساریم صرفاً یک اقدام نظامی نیست، بلکه دارای ابعاد راهبردی مهمی است و نشان می‌دهد که مردم و مقاومت غزه توانستند معادلاتشان را تحمیل کنند؛ آن هم زمانی که اسرائیل گفته بود تحت هیچ شرایطی از این محور بیرون نمی‌رود. رسانه‌های صهیونیستی گزارش دادند که ارتش اسرائیل عقب‌نشینی کامل خود از محور نتساریم در نوار غزه را آغاز کرده است.یک روزنامه عبری گزارش داد که لشکر 116 ارتش اسرائیل در نزدیکی مرز غزه مستقر شده است و تخلیه این محور به‌معنای عدم‌حضور نیروهای اسرائیلی در شمال نوار غزه است.رادیو ارتش رژیم صهیونیستی هم گزارش داد که ارتش اسرائیل به‌طور کامل از محور نتساریم عقب‌نشینی کرده است.
رسانه‌های عبری تأکید کردند که محور نتساریم عنصر مهمی در جاه‌طلبی اسرائیلی‌ها برای بازگشت به شهرک‌سازی در شمال نوار غزه بود.
ارتش اسرائیل طی جنگی که بیش از 15 ماه طول کشید، به‌واسطه این محور، ارتباط مناطق شمالی و جنوبی نوار غزه را قطع کرده بود و می‌خواست شمال نوار غزه را هم به دو قسمت تقسیم و ارتباط شهر غزه با استان شمالی غزه را به‌طور کامل قطع کند.اما نکاتی قابل‌توجه در عقب‌نشینی ارتش رژیم صهیونیستی از این محور مهم وجود دارد؛ آن‌هم بعدازاینکه اسرائیل و شخص بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این رژیم همواره تأکید داشتند که نیروهای اسرائیلی از این محور عقب‌نشینی نخواهند کرد.
محور نتساریم در همه دورهای مذاکرات آتش‌بس غزه در طول جنگ جزء موضوعات اساسی بود؛ زیرا همه طرف‌ها بر این باور بودند که هر کسی این محور را به سیطره خود در بیاورد، بعد از پایان جنگ بر غزه حکومت می‌کند.
شاید برخی تصور کنند که این محور صرفاً کریدوری است که اسرائیل در طول جنگ برای جدا کردن شمال و جنوب نوار غزه ایجاد کرد؛ اما حقیقت بسیار پیچیده‌تر و مهم‌تر از این‌هاست، در واقع رژیم صهیونیستی محور نتساریم را همواره به‌عنوان یک کارت مهم در مذاکرات می‌دید تا اطمینان حاصل کند بعد از جنگ هیچ نهاد مستقل وابسته به حماس در غزه ایجاد نخواهد شد.
در مقابل، مقاومت فلسطین هم این محور را همواره نقطه‌ای استراتژیک می‌داند و به همین دلیل در هر مذاکره‌ای، بر لزوم عقب‌نشینی کامل ارتش اشغالگر از این محور تأکید داشت، مقاومت به‌خوبی می‌دانست که اگر این جنگ ادامه هم پیدا کند، اسرائیل با استفاده از محور نتساریم به‌دنبال فرصتی برای سیطره بر نوار غزه خواهد بود.
رژیم اشغالگر صهیونیستی در سال 1977 شهرک نتساریم را در 5کیلومتری شهر غزه ایجاد کرد که مساحت آن به 2.325 کیلومترمربع می‌رسید و زمین‌های این شهرک به‌مرور به 4.3 کیلومترمربع گسترش یافت تا مناطق حائل برای محافظت از شهرک‌نشینان صهیونیست را در آن زمان حفظ کند.مقاومت فلسطینی‌ها ضد شهرک‌سازی‌های رژیم اشغالگر هم در آن زمان همچنان ادامه داشت و با تشدید حملات فلسطینی‌ها، رژیم صهیونیستی مجبور شد شهرک‌نشینان خود را در آگوست 2005 یعنی دو سال قبل از سیطره کامل حماس بر نوار غزه و عقب‌نشینی کامل اسرائیل از این باریکه بیرون ببرد، دستور عقب‌نشینی از این محور در آن زمان توسط «آریل شارون» نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی صادر شد.
محور نتساریم دروازه‌ای به‌سوی بندر برنامه‌ریزی‌شده دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور پیشین آمریکاست که قرار بود در ساحل غزه در نزدیکی منطقه «شیخ عجلین» ساخته شود.
دولت بایدن ظاهراً باهدف تسریع در ارسال تجهیزات و کمک‌های نظامی به ارتش رژیم صهیونیستی، تضمین مداخله فوری آمریکا در امور غزه در صورت نیاز و تضمین ارتباط دائمی میان پایگاه‌های نظامی اسرائیل و آمریکا در منطقه، به‌دنبال ساخت این بندر بود.
اما یکی از دلایل مهم توجهات آمریکا به این محور این است که این محور سیطره بر میدان گازی غزه را تسهیل می‌کند و اهمیت اقتصادی آن کمتر از اهمیت نظامی و سیاسی آن نیست.
رسانه‌های عبری تأکید کردند که محور نتساریم عنصر مهمی در جاه‌طلبی اسرائیلی‌ها برای بازگشت به شهرک‌سازی در شمال نوار غزه بود.
ارتش اسرائیل طی جنگی که بیش از 15 ماه طول کشید، به‌واسطه این محور، ارتباط مناطق شمالی و جنوبی نوار غزه را قطع کرده بود و می‌خواست شمال نوار غزه را هم به دو قسمت تقسیم و ارتباط شهر غزه با استان شمالی غزه را به‌طور کامل قطع کند.اما نکاتی قابل‌توجه در عقب‌نشینی ارتش رژیم صهیونیستی از این محور مهم وجود دارد؛ آن‌هم بعدازاینکه اسرائیل و شخص بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این رژیم همواره تأکید داشتند که نیروهای اسرائیلی از این محور عقب‌نشینی نخواهند کرد.
محور نتساریم در همه دورهای مذاکرات آتش‌بس غزه در طول جنگ جزء موضوعات اساسی بود؛ زیرا همه طرف‌ها بر این باور بودند که هر کسی این محور را به سیطره خود در بیاورد، بعد از پایان جنگ بر غزه حکومت می‌کند.
شاید برخی تصور کنند که این محور صرفاً کریدوری است که اسرائیل در طول جنگ برای جدا کردن شمال و جنوب نوار غزه ایجاد کرد؛ اما حقیقت بسیار پیچیده‌تر و مهم‌تر از این‌هاست، در واقع رژیم صهیونیستی محور نتساریم را همواره به‌عنوان یک کارت مهم در مذاکرات می‌دید تا اطمینان حاصل کند بعد از جنگ هیچ نهاد مستقل وابسته به حماس در غزه ایجاد نخواهد شد.
در مقابل، مقاومت فلسطین هم این محور را همواره نقطه‌ای استراتژیک می‌داند و به همین دلیل در هر مذاکره‌ای، بر لزوم عقب‌نشینی کامل ارتش اشغالگر از این محور تأکید داشت، مقاومت به‌خوبی می‌دانست که اگر این جنگ ادامه هم پیدا کند، اسرائیل با استفاده از محور نتساریم به‌دنبال فرصتی برای سیطره بر نوار غزه خواهد بود.
رژیم اشغالگر صهیونیستی در سال 1977 شهرک نتساریم را در 5کیلومتری شهر غزه ایجاد کرد که مساحت آن به 2.325 کیلومترمربع می‌رسید و زمین‌های این شهرک به‌مرور به 4.3 کیلومترمربع گسترش یافت تا مناطق حائل برای محافظت از شهرک‌نشینان صهیونیست را در آن زمان حفظ کند.مقاومت فلسطینی‌ها ضد شهرک‌سازی‌های رژیم اشغالگر هم در آن زمان همچنان ادامه داشت و با تشدید حملات فلسطینی‌ها، رژیم صهیونیستی مجبور شد شهرک‌نشینان خود را در آگوست 2005 یعنی دو سال قبل از سیطره کامل حماس بر نوار غزه و عقب‌نشینی کامل اسرائیل از این باریکه بیرون ببرد، دستور عقب‌نشینی از این محور در آن زمان توسط «آریل شارون» نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی صادر شد.
محور نتساریم دروازه‌ای به‌سوی بندر برنامه‌ریزی‌شده دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور پیشین آمریکاست که قرار بود در ساحل غزه در نزدیکی منطقه «شیخ عجلین» ساخته شود.
دولت بایدن ظاهراً باهدف تسریع در ارسال تجهیزات و کمک‌های نظامی به ارتش رژیم صهیونیستی، تضمین مداخله فوری آمریکا در امور غزه در صورت نیاز و تضمین ارتباط دائمی میان پایگاه‌های نظامی اسرائیل و آمریکا در منطقه، به‌دنبال ساخت این بندر بود.
اما یکی از دلایل مهم توجهات آمریکا به این محور این است که این محور سیطره بر میدان گازی غزه را تسهیل می‌کند و اهمیت اقتصادی آن کمتر از اهمیت نظامی و سیاسی آن نیست.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
