موزه هنرهای معاصر، میزبان پیکاسو
پیکاسو در تهران
هانیه گل‌پیرا
در دل شهر میان بوق‌های کشدار و خوردن تنه آدم‌ها بهم در پیاده‌رو، جایی میان سکوت و نور، جادوی پیکاسو نفس می‌کشد. همان که هر اثرش یک دربچه هست به دنیایی که با رنگ و جسارت ساخته شده.هنر، همان نجات‌دهنده همیشگی، دستت را می‌گیرد و از دالان مارپیچی موزه هنرهای معاصر ردت می‌کند و می‌گذاردت مقابل آثار هنرمند اسپانیایی «پابلو پیکاسو». هنرمندی خستگی‌ناپذیر و توانمند که پیشگام کوبیسم، کلاژ و هنرهای دکوراتیو بوده است. در سالن‌های تو در تو موزه که قدم بزنی می‌توانی داستان زندگی پیکاسو را قاب به قاب مرور کنی و جلوی آثارش رج بزنی و غرق شوی در «دوران صورتی» و ضرباهنگ تند کوبیسم. آنچه در این گالری به تصویر کشیده شده نبوغ مصور و توجه وی به پیرامونش است. غم و شادی‌اش را با رنگ روی بوم پاشیده و در کوبیسم دنیا را تکه تکه کرده و از نو ساخته. آثاری که ماحصل دیدن و عمیق شدن او در جزئیات ساده زندگی است.در این رویداد بیش از ۶۰ اثر از مجموعه «تروماکیا» یا «هنر گاوبازی» به نمایش گذاشته شده است. در کنار این نمایشگاه منتخب آثاری از هنرمندان ایرانی که با او در سبک‌ها و نگرش‌ها هم‌سو بوده‌ند، (همچون بهرام دبیری، بهمن محصص، جلیل ضیاءپور، محسن وزیری مقدم و محمدعلی شیوا) نیز به چشم می‌خورد.یکی از مجموعه‌هایی که پیکاسو خلق کرده است و هر تماشاگری را به وجد می‌آورد مجموعه «نقاش و مدلش» می‌باشد. به کار بردن از رنگ‌های محدود کنار خطوط در این اثر، کمک کرده تا بیانی نمادین شکل گیرد.پیکاسو در این اثر تمام تلاشش را کرده تا به تماشاگر نشان دهد نقاش و مدل در فرآیند خلق اثر در هم حل می‌شوند و به یگانگی می‌رسند طوری‌که تشخیص آن دو از یکدیگر سخت می‌شود. این مجموعه در سال ۱۹۲۷ به تصویر کشیده شد.به قول پیکاسو: هنر گرد و غبار زندگی روزمره را از روح می‌زداید. حالا که هنر آنقدر نزدیک است ،فقط باید ایستاد و نگریست. اینجا وسط بهار، جایی است که زمان ایستاده و پیکاسو هنوز در حال نقاشی کشیدن است. تا آخر اردیبهشت ،در موزه هنرهای معاصر امکان تماشای این مجموعه برای عموم وجود دارد .این فقط یک بازدید نیست بلکه سفر به اعماق تاریخ هنرهای معاصر است.
در دل شهر میان بوق‌های کشدار و خوردن تنه آدم‌ها بهم در پیاده‌رو، جایی میان سکوت و نور، جادوی پیکاسو نفس می‌کشد. همان که هر اثرش یک دربچه هست به دنیایی که با رنگ و جسارت ساخته شده.هنر، همان نجات‌دهنده همیشگی، دستت را می‌گیرد و از دالان مارپیچی موزه هنرهای معاصر ردت می‌کند و می‌گذاردت مقابل آثار هنرمند اسپانیایی «پابلو پیکاسو». هنرمندی خستگی‌ناپذیر و توانمند که پیشگام کوبیسم، کلاژ و هنرهای دکوراتیو بوده است. در سالن‌های تو در تو موزه که قدم بزنی می‌توانی داستان زندگی پیکاسو را قاب به قاب مرور کنی و جلوی آثارش رج بزنی و غرق شوی در «دوران صورتی» و ضرباهنگ تند کوبیسم. آنچه در این گالری به تصویر کشیده شده نبوغ مصور و توجه وی به پیرامونش است. غم و شادی‌اش را با رنگ روی بوم پاشیده و در کوبیسم دنیا را تکه تکه کرده و از نو ساخته. آثاری که ماحصل دیدن و عمیق شدن او در جزئیات ساده زندگی است.در این رویداد بیش از ۶۰ اثر از مجموعه «تروماکیا» یا «هنر گاوبازی» به نمایش گذاشته شده است. در کنار این نمایشگاه منتخب آثاری از هنرمندان ایرانی که با او در سبک‌ها و نگرش‌ها هم‌سو بوده‌ند، (همچون بهرام دبیری، بهمن محصص، جلیل ضیاءپور، محسن وزیری مقدم و محمدعلی شیوا) نیز به چشم می‌خورد.یکی از مجموعه‌هایی که پیکاسو خلق کرده است و هر تماشاگری را به وجد می‌آورد مجموعه «نقاش و مدلش» می‌باشد. به کار بردن از رنگ‌های محدود کنار خطوط در این اثر، کمک کرده تا بیانی نمادین شکل گیرد.پیکاسو در این اثر تمام تلاشش را کرده تا به تماشاگر نشان دهد نقاش و مدل در فرآیند خلق اثر در هم حل می‌شوند و به یگانگی می‌رسند طوری‌که تشخیص آن دو از یکدیگر سخت می‌شود. این مجموعه در سال ۱۹۲۷ به تصویر کشیده شد.به قول پیکاسو: هنر گرد و غبار زندگی روزمره را از روح می‌زداید. حالا که هنر آنقدر نزدیک است ،فقط باید ایستاد و نگریست. اینجا وسط بهار، جایی است که زمان ایستاده و پیکاسو هنوز در حال نقاشی کشیدن است. تا آخر اردیبهشت ،در موزه هنرهای معاصر امکان تماشای این مجموعه برای عموم وجود دارد .این فقط یک بازدید نیست بلکه سفر به اعماق تاریخ هنرهای معاصر است.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
