شریک جرم فرانسوی نسلکشی غزه
امانوئل ماکرون بار دیگر تلاش میکند خود را در کسوت سیاستمداری فعال در عرصه روابط بینالملل مورد شناسایی دیگران قرار دهد. رئیسجمهور فرانسه در تازهترین افاضات خود ضمن استقبال از آتشبس صورت گرفته در نوار غزه خواستار دائمی شدن آن و متعاقبا، پیشبرد طرح موسوم به "دودولتی"در قبال مناقشه فلسطین شده است.پیشنهاد یک «راهحل سیاسی» از سوی فردی که حامی کشتار گسترده غیرنظامیان، بهویژه کودکان فلسطینی بوده است فاقد هرگونه اعتبار اخلاقی است.یکی از ابعاد کمتر موردتوجه در حمایتهای فرانسه، نقش شرکتهای تسلیحاتی این کشور در شعلهور نگهداشتن بحران است. این امر، پیشنهاد صلح را به شکلی متناقض، تبدیل به یک مانور اقتصادی میکند.گزارشها و تحلیلها نشان میدهد که شرکتهای دفاعی فرانسه از تداوم درگیریها در غزه سودهای کلانی کسب کردهاند. فرانسه، بهعنوان یکی از بزرگترین صادرکنندگان تجهیزات نظامی جهان، همواره روابط مستحکمی با بخش نظامی رژیم کودک کش صهیونیستی داشته و همکاریهای امنیتی و میدانی فرانسویها با رژیم صهیونیستی درروند شناسایی اماکن نظامی و غیرنظامی و کشتار کودکان وزنان فلسطینی بر هیچکس پوشیده نیست. بسیاری از اجزای حیاتی سامانههای نظامی مورداستفاده در عملیاتهای رژیم صهیونیستی در نوار غزه ، ریشه در زنجیره تأمین اروپایی دارند که فرانسه در آن نقشی محوری ایفا میکند. حتی اگر تحویل مستقیم تجهیزات نظامی سنگین در جریان جنگ متوقف شده باشد، قراردادهای بلندمدت، تعمیر و نگهداری و تأمین قطعات یدکی تضمینکننده جریان سود هستند.البته شواهد و مستندات موجود نشان میدهد که حتی در سهمگینترین لحظات نبرد نیز تحویل مستقیم تجهیزات نظامی از سوی شرکتهای فرانسوی، آلمانی و انگلیسی و آمریکایی به رژیم صهیونیستی متوقف نشده است. از منظر افکار عمومی جهانی، این وضعیت غیرقابلتحمل است: زمانی که فرانسه پیشنهاد راهحل سیاسی میدهد، باید همزمان پاسخ دهد که تا چه میزان در تأمین ابزارهای نظامی که در این درگیری استفاده شدهاند، سهیم بوده است.ماکرون موظف است در یک اقدام شفافسازی کامل، جزئیات قراردادها و میزان سودآوری این شرکتها در دوره جنگ را برای افکار عمومی جهان فاش سازد.به عبارتی بهتر، برای اعتبارسنجی هر طرح صلح فرانسوی، لازم است که شاخصی برای «ضرر یا سودآوری صنعت دفاعی» در دوره تشدید درگیریها تعیین شود. اگر سود حاصل از فروش تسلیحات به اسرائیل در دوره پس از 7 اکتبر، چه مستقیم و چه غیرمستقیم، افزایش یافته باشد، این امر نشان میدهد که دیپلماسی فرانسه در تضاد آشکار با منافع حیات مردم فلسطین عمل کرده است.نکته دیگر اینکه مشروعیت یک رهبر در عرصه بینالمللی، رابطه مستقیمی با میزان حمایت داخلی او دارد. رهبری که نتوانسته اکثریت ملت خود را متقاعد سازد، قدرت اخلاقی برای میانجیگری بین طرفین منازعه را ندارد.آمارهای اخیر نظرسنجیها در فرانسه نشان میدهند که محبوبیت امانوئل ماکرون به سطوح نگرانکنندهای، حدود 14 درصد، سقوط کرده است. این رقم نهتنها نشاندهنده عدم رضایت عمومی از عملکرد دولت او در مسائل داخلی (مانند اصلاحات بازنشستگی، بحران انرژی و تورم) است، بلکه بازتابی از ناکامی او در حفظ اجماع ملی بر سر سیاست خارجی حساس نیز میباشد.در شرایطی که 86 درصد از شهروندان فرانسوی خواستار خروج ماکرون از مسند قدرت هستند، قطعا او لیاقت و صلاحیت اظهارنظر در خصوص پروندههای بینالمللی ازجمله موضوع مهم فلسطین را ندارد.

تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
-
جایزه صلح در خدمت جنگ
-
تصمیم درباره تنگه هرمز به شرایط فشار بر صادرات ایران بستگی دارد
-
نباید هیچ کارخانهای تابستان سال بعد با کمبود برق مواجه باشد
-
اعجاز تابآوری
-
حافظه ایران
-
شریک جرم فرانسوی نسلکشی غزه
-
بدون هویت ملی برندسازی ملی به نتیجه نمیرسد
-
انتقال آب؛ مُسکنی برای چالش بیسابقه!
-
بحران موجودیت سیاسی نتانیاهو در سایه آتشبس
-
سکته سایبری صهیونیستها در جنگ غزه