آیا ایالات قرمز دوباره آبی می‌شوند؟

آیا ایالات قرمز دوباره آبی می‌شوند؟

در فضای سیاسی آمریکا، فراتر از نوسانات مرسوم، زنگ‌های خطر جدیدی برای جمهوری‌خواهان به صدا درآمده است که منبعث از نتایج اخیر انتخابات محلی و شهرداری‌هاست. این نتایج نه تنها یک شاخص موقت، بلکه یک هشدار جدی در مورد سلامت پایگاه رأی‌دهندگان حزب محسوب می‌شود و سایه سنگینی بر چشم‌انداز انتخابات‌های ریاست‌جمهوری آتی افکنده است. نگرانی اصلی جمهوری‌خواهان بازگشت آرای حیاتی ایالت‌های تعیین‌کننده (Swing States) مانند جورجیا، پنسیلوانیا، ویسکانسین و میشیگان به سبد دموکرات‌هاست؛ حالتی که یادآور شکست‌های دوره‌های پیشین است.در حال حاضر، محوریت سیاسی آمریکا بیش از آنکه حول محور کارایی دولت فعلی باشد، بر محوریت پذیرش و محبوبیت رهبران حزب جمهوری‌خواه در حال سنجش است. آمار نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهند که میزان نارضایتی کلی از رهبران این حزب در حال افزایش است، فرسایشی که از قلب پایگاه سنتی آغاز شده و به بخش‌های مستقل سرایت کرده است. این ریزش نه تنها در میان رأی‌دهندگان نامشخص، بلکه در میان وفاداران ترامپ نیز به‌وضوح قابل‌مشاهده است.نکته‌ای که کمپین‌های انتخاباتی جمهوری‌خواه را به وحشت انداخته، عدم اطمینان در «ایالات قرمز» است. زمانی که بخش معتنابهی از رأی‌دهندگان پایه‌دار حزبی، به‌ویژه در مناطق حامی سنتی، شروع به ابراز تردید می‌کنند، عملا مفهوم «ایالت‌های تضمین شده» از بین می‌رود. این تردید ناشی از عواملی چندگانه است؛ ازجمله فقدان یک روایت اقتصادی واحد و قانع‌کننده که بتواند تمام اقشار اقتصادی را در بر گیرد، و همچنین ابهامات موجود پیرامون مسائل مربوط به حاکمیت دموکراتیک در برابر برخی اظهارات و مواضع جنجالی ترامپ.در این میان، دموکرات‌ها با استفاده هوشمندانه از شکست‌های احتمالی در این ایالت‌ها، تمرکز خود را بر حفظ و تقویت اکثریت شکننده خود در قلمروهای سنتی دموکراتیک و بازپس‌گیری اندک آرای مستقل در غرب میانه معطوف کرده‌اند. این استراتژی بر این فرض استوار است که اگر جمهوری‌خواهان نتوانند اعتماد رأی‌دهندگان خاکستری (Independents) را در مناطقی نظیر حومه شهرهای بزرگ پنسیلوانیا یا میشیگان جلب کنند، حتی اکثریت آرای ایالت‌های سنتی قرمز هم برای جبران عقب‌ماندگی کافی نخواهد بود.اقتصاد، مهاجرت و مسئله هویت ملی همچنان سرفصل‌های اصلی نبردهای سیاسی باقی خواهند ماند. اما نتایج اخیرنظرسنجی هایی مانند نظرسنجی کالج امرسون نشان می‌دهد رأی‌دهندگان به‌جای تمرکز صرف بر وعده‌های اقتصادی، به ثبات و قابلیت پیش‌بینی رهبران سیاسی نیز اهمیت می‌دهند. اگر این روند نزولی در محبوبیت حزب نزد رأی‌دهندگان درون‌حزبی و مستقلین ادامه یابد، احتمال دارد که در دور بعدی انتخابات، شاهد بازگشت رنگ آبی به نقشه‌های انتخاباتی در ایالت‌هایی باشیم که مدتی است تحت سلطه جمهوری‌خواهان قرار گرفته بودند. این یک تغییر صرفا سیاسی نیست؛ بلکه بازتعریف مجدد موازنه قدرت در آمریکاست.