آلودگی هوا، فاجعهای زیست محیطی و انسانی
بر اساس گزارشهای سازمان بهداشت جهانی، سالانه میلیونها نفر بر اثر آلودگی هوا در گوشه گوش دنیا جان خود را از دست می دهند. این مشکل که علتی جز سوءمدیریت و عدم توجه به کنوانسیونها و قراردادهای بین المللی در این زمینه ندارد، در اولین گام، نیازمند یک برنامهی جهانی در راستای کم کردن مصرف انرژی فسیلی در کنار آموزش استفاده از کاروان حمل و نقل شهری و توجه به فاکتور فاصلهی مناطق مسکونی با مناطق صنعتی است.
شاید گفته شود زمین در حال گرم شدن است و میزان گازهای گلخانهای افزایش یافته است؛ ولی هنوز میتوان با یک برنامهریزی دقیق و متعهدانه از ادامهی روند موجود جلوگیری کرد. به کارگیری متخصصین در هر زمینه و کمک گرفتن از تکنولوژی جدید و تجربهی گذشته میتواند به این مهم کمک کند.
اما در کشور ما متاسفانه مصرف گرایی، سوءمدیریت و بعضا ترجیح منافع شخصی بر منافع عمومی و دراز مدت، موجب شده است تا حتی یک قدم اساسی در راه حفظ محیط زیست برداشته نشود. همکاری مردم و دولت نیاز اصلی برای حفظ محیط زیست کشور است. برای این مهم باید ابتدا دولت پیش قدم شود، تا حس و درک محیط زیست دوستی در ایرانیان نهادینه شود.
کمک به ارتقاء آگاهیهای عمومی به موازات بالا بردن کیفیت و کمیت کاروان حمل و نقل شهری و استفاده کردن از سوختهای با کیفیت و استاندارد جهانی و سپس توجه به انرژیهای تجدید پذیر، اولین گام برای گریز از تبعات کشندگی آلودگی هوا است.البته شهروندان هم به نوبه خود دارای مسئولیتهایی در حفاظت محیط زیست و مبارزه با آلودگی هوا هستند. استفاده از وسایل نقلیه عمومی، گرفتن معاینه فنی خودرو، توجه به مقررات محدودیتهای عبور و مرور ترافیک شهری و کاهش تردد غیرضروری شهری، از جمله این مسئولیتها است.
تشدید آلودگی هوا در شهرهای بزرگ و خصوصاً تهران، از نمونههای عدم توجه به کنوانسیونهای جهانی و عدم مدیریت صحیح در راستای حفظ محیط زیست کشور و سلامت شهروندان است. این روند میتواند حتی به شهرهای کوچک هم کشیده شود. بنزین غیر استاندارد که در سطح کشور توزیع میشود و کارخانهها و کارگاههای غیر استاندارد و عدم کنترل سازمانهای ذیربط، امکان گسترش سونامی آلودگی هوا را گسترش میدهد.
سلب مسئولیت دستگاهها از خود، در کنار عدم اجرای قانون از یک سو، و غیر مسئولانه عمل کردن برخی از شهروندان از سوی دیگر، عواملی هستند که باعث میشوند نتوان جلوی این “فاجعه زیست محیطی و انسانی” را گرفت!
شاید گفته شود زمین در حال گرم شدن است و میزان گازهای گلخانهای افزایش یافته است؛ ولی هنوز میتوان با یک برنامهریزی دقیق و متعهدانه از ادامهی روند موجود جلوگیری کرد. به کارگیری متخصصین در هر زمینه و کمک گرفتن از تکنولوژی جدید و تجربهی گذشته میتواند به این مهم کمک کند.
اما در کشور ما متاسفانه مصرف گرایی، سوءمدیریت و بعضا ترجیح منافع شخصی بر منافع عمومی و دراز مدت، موجب شده است تا حتی یک قدم اساسی در راه حفظ محیط زیست برداشته نشود. همکاری مردم و دولت نیاز اصلی برای حفظ محیط زیست کشور است. برای این مهم باید ابتدا دولت پیش قدم شود، تا حس و درک محیط زیست دوستی در ایرانیان نهادینه شود.
کمک به ارتقاء آگاهیهای عمومی به موازات بالا بردن کیفیت و کمیت کاروان حمل و نقل شهری و استفاده کردن از سوختهای با کیفیت و استاندارد جهانی و سپس توجه به انرژیهای تجدید پذیر، اولین گام برای گریز از تبعات کشندگی آلودگی هوا است.البته شهروندان هم به نوبه خود دارای مسئولیتهایی در حفاظت محیط زیست و مبارزه با آلودگی هوا هستند. استفاده از وسایل نقلیه عمومی، گرفتن معاینه فنی خودرو، توجه به مقررات محدودیتهای عبور و مرور ترافیک شهری و کاهش تردد غیرضروری شهری، از جمله این مسئولیتها است.
تشدید آلودگی هوا در شهرهای بزرگ و خصوصاً تهران، از نمونههای عدم توجه به کنوانسیونهای جهانی و عدم مدیریت صحیح در راستای حفظ محیط زیست کشور و سلامت شهروندان است. این روند میتواند حتی به شهرهای کوچک هم کشیده شود. بنزین غیر استاندارد که در سطح کشور توزیع میشود و کارخانهها و کارگاههای غیر استاندارد و عدم کنترل سازمانهای ذیربط، امکان گسترش سونامی آلودگی هوا را گسترش میدهد.
سلب مسئولیت دستگاهها از خود، در کنار عدم اجرای قانون از یک سو، و غیر مسئولانه عمل کردن برخی از شهروندان از سوی دیگر، عواملی هستند که باعث میشوند نتوان جلوی این “فاجعه زیست محیطی و انسانی” را گرفت!
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
