متحدان رئیس‌جمهور سابق آمریکا منتظر بازگشت وی به کاخ سفید هستند
مهره‌های بازی ترامپ در اروپا
گروه بین‌الملل
درحالی‌که رئیس‌جمهور سابق آمریکا با خط‌ونشان‌هایی که علیه ناتو و اتحادیه اروپا کشیده، موجبات نگرانی سران کنونی اروپا را در خصوص بازگشتش به کاخ سفید فراهم ساخته است؛ اما برخی متحدان ترامپ نسبت به بازگشت وی به قدرت لحظه‌شماری می‌کنند. حتی این سیاستمداران ابایی از ابراز خرسندی نسبت به موقعیت نه‌چندان مطلوب دموکرات‌ها در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر ندارند.
متحدان ترامپ در اروپا کیستند؟
از دولت‌های مجارستان و اسلواکی گرفته
تا احزاب اپوزیسیون طرفدار روسیه، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا دوستان و متحدانی در سراسر قاره سبز دارد.با توجه به اهمیت انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر در ترسیم معادلات قدرت در ناتو و اروپای واحد ، رهبران اروپایی از پیش خود را برای ریاست دوباره احتمالی دونالد ترامپ بر کاخ سفید آماده می‌کنند؛ رویدادی که نه‌تنها بر سطح تجارت و روند دیپلماسی میان دو سوی آتلانتیک تأثیرگذار خواهد بود، بلکه پیامد‌های بزرگی نیز بر ساختار امنیت جمعی خواهد گذاشت که پس از پایان جنگ جهانی دوم در این ساختار تعریف شده است. در حال حاضر، کارزار انتخاباتی دونالد ترامپ عمدتا بر محور مسائل داخلی متمرکز شده است، اما دوره پیشین ریاست جمهوری ترامپ مملو از تجربه‌های نه‌چندان خوشایندی( از دید اروپائیان) در خصوص نحوه سیاست‌گذاری‌های دولت تحت ریاست او در تعامل با کشورهای اروپایی است. اصرار رئیس‌جمهور سابق آمریکا بر لزوم پرداخت هزینه‌های دفاعی اروپا توسط خود این مجموعه و حمایت وی از فروپاشی و انهدام ساختار اتحادیه اروپا( که پس از انعقاد پیمان ماستریخت و بر اساس هم‌افزایی و اتحاد کشورهای اروپایی بنا نهاده شد)، سبب شده تا افرادی مانندجوزف بورل، ماکرون و شولتس با نگرانی مضاعفی تحولات انتخاباتی جاری در آمریکا را رصد کنند.
متحدان اروپایی ترامپ
اما همانگونه که اشاره شد، رئیس‌جمهور سابق آمریکا متحدانی نیز در قاره سبز دارد،از لوپن در فرانسه تا اوربان در مجارستان. این افراد عمدتا گروهی از رهبران راست‌گرای دولت‌ها و چهره‌های مخالف با سیاست‌های همگرا در اروپا هستند که بسیاری از آن‌ها با دیدگاه منفی دونالد ترامپ نسبت به نهادهای بین‌المللی، چندگانگی فرهنگی، سیاست‌گذاری‌های اجتماعی ترقی‌خواهانه و نیز تجارت آزاد هم‌رأی‌اند.
درعین‌حال، تحولات سیاسی در کشورها و مناطق مختلف ازجمله جنگ اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، به این معنی است که یک دولت جدید در آمریکا به ریاست دونالد ترامپ باید در پی ایجاد روابط و مناسبات متفاوتی باشد و مشکلات تازه‌ای را مدیریت کند.
ترامپ و حلقه نزدیکانش مدت‌هاست که تحت تأثیر ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان قرار دارند که با وجود اختلافات دامنه‌دار با اتحادیه اروپا بر سر حاکمیت قانون در کشورش، با شور و اشتیاق نسخه خود از «روش حکمرانی مستقل » را تبلیغ کرده است. نکته جالب‌توجه این‌که مجارستان اکنون (از بخت بد مخالفان اروپایی ترامپ) رئیس دوره‌ای اتحادیه اروپاست. نوع ادبیات جمهوری‌خواهان افراطی در قبال اوربان نشان می‌دهد که او نه‌تنها حکم یک شریک سیاسی، بلکه حکم یک الگو را برای رئیس‌جمهور سابق آمریکا دارد! بسیاری از افراد منتسب به تی پارتی و حتی برخی نومحافظه‌کاران آمریکایی پیش‌تر به‌صراحت از نحوه رهبری اوربان به‌عنوان الگویی برای «نجات» آمریکا تجلیل کرده‌اند.
درست است که مجارستان جزو بزرگ‌ترین کشورهای اروپایی به حساب نمی‌‌آید، اما همین کشور درعین‌حال می‌تواند در نهادهای مختلف اتحادیه اروپا و ناتو از حق وتو استفاده کند، اختیاری که دولت اوربان به همراه ترکیه به مدت چند ماه برای ممانعت از الحاق سوئد به پیمان آتلانتیک شمالی از آن استفاده کردند.مجارستان همچنین تا پایان امسال ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا را بر عهده دارد و اوربان از این فرصت برای حل اختلافات با کمیسیون و پارلمان اتحادیه اروپا استفاده خواهد کرد؛ هرچند برخی اقدامات وی تاکنون چالش‌برانگیز بوده است.
نخست‌وزیر مجارستان به‌ویژه در پی ملاقات حضوری با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه در تابستان امسال خشم و انتقاد‌های تند رهبران اروپای را برانگیخت.وی به نظر می‌آید در همین راستا، همچنان با شور و حرارتی خاص، سیاست خارجی به خود را که در تضاد با دیدگاه بسیاری از پایتخت‌های اروپایی است، دنبال می‌کند.
یکه‌تازی راست اوربان در اروپا
بااین‌حال، اوربان در میان رهبران اتحادیه اروپا استثنا و یک چهره غیرمعمول محسوب می‌شود. در حال حاضر، هیچ دولت دیرپای دیگری نزدیک به گرایش سیاسی او در اتحادیه وجود ندارد.
در لهستان، یکی از مهم‌ترین دولت‌های همسو با او در این طیف ایدئولوژیک که پیش‌تر در این کشور بر سر کار بود، تقریبایک سال پیش از قدرت کنار گذاشته شد.تنها کشوری که در حال حاضر سیاست‌هایی نزدیک به اوربان را در دستور کار خود قرار داده، اسلواکی است، جایی که رابرت فیچو، نخست‌وزیر محافظه‌کار این کشور سال گذشته میلادی به قدرت بازگشت.فیچو که مانند ترامپ اخیرا از یک سوءقصد جان سالم به در برده است، گرایشی ضد دگرباشان جنسی و ضد مهاجرتی دارد. او همچنین برخلاف اکثر رهبران اروپایی روابط گرم و صمیمانه‌‌ای با پوتین دارد.
متحدان دیگر ترامپ در اروپا
یکی از اصلی‌ترین متحدان بالقوه دونالدترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر ایالات‌متحده، جورجا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیاست.در حال حاضر او ملی‌گراترین رهبر گروه هفت به‌حساب می‌آید و تاکنون بسیار در جهت تقویت روابط خود و کشورش با جریان‌های ملی‌گرای افراطی در جهان تلاش کرده است.خانم ملونی در صورت انتخاب مجدد ترامپ، یک متحد ایدئولوژیک حاکم در آن‌سوی اقیانوس اطلس خواهد داشت. اگر او به اندازه‌ای که در ساختن روابط با دیگر دولت‌ها کارآمد بوده، در ایجاد رابطه با دولت ترامپ نیز موفق عمل کند، می‌تواند به‌نوعی پل ارتباطی بین دولت جدید ترامپ و اتحادیه اروپا باشد؛ نهادی که اولویت‌هایش ممکن است به‌شدت تحت تأثیر برنامه‌های احتمالی دولت آینده ایالات‌متحده قرار داشته باشد.
بااین‌حال، ترامپ وفادارترین حامیان اروپایی خود را در میان نیروهای تندرو و ملی‌گرای افراطی خواهد یافت که بیشتر آن‌ها یا در اپوزیسیون هستند یا از بیرون از قدرت حاکمه بر افکار عمومی تأثیر می‌گذارند.
این دسته از نیروهای سیاسی ازجمله احزابی مانند وُکس در اسپانیا، اجتماع ملی در فرانسه، آلترناتیو در آلمان و رفورم در بریتانیا هنوز نتوانسته‌اند به دولت‌های ملی راه یابند اما طی دهه گذشته پیشرفت‌های بزرگی از حیث جلب اقبال عمومی و کسب کرسی‌های بیشتر در پارلمان‌ها داشته‌اند.
آلترناتیو برای آلمان تازه‌ترین نمونه از این جریان‌های راست افراطی است که به‌تازگی به یک پیروزی تاریخی در ایالت تورینگن آلمان دست یافت و در انتخابات منطقه‌ای ایالت زاکسن نیز به‌عنوان دومین نیروی سیاسی شناخته شد.جایگاه مارین لوپن رهبر جبهه ملی فرانسه نیز در این معادله مشخص است،سیاستمداری که رسما خود را متغیری وابسته به ترامپ در معادلات فکری و سیاسی خود تلقی می‌کند.
درحالی‌که رئیس‌جمهور سابق آمریکا با خط‌ونشان‌هایی که علیه ناتو و اتحادیه اروپا کشیده، موجبات نگرانی سران کنونی اروپا را در خصوص بازگشتش به کاخ سفید فراهم ساخته است؛ اما برخی متحدان ترامپ نسبت به بازگشت وی به قدرت لحظه‌شماری می‌کنند. حتی این سیاستمداران ابایی از ابراز خرسندی نسبت به موقعیت نه‌چندان مطلوب دموکرات‌ها در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر ندارند.
متحدان ترامپ در اروپا کیستند؟
از دولت‌های مجارستان و اسلواکی گرفته
تا احزاب اپوزیسیون طرفدار روسیه، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا دوستان و متحدانی در سراسر قاره سبز دارد.با توجه به اهمیت انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر در ترسیم معادلات قدرت در ناتو و اروپای واحد ، رهبران اروپایی از پیش خود را برای ریاست دوباره احتمالی دونالد ترامپ بر کاخ سفید آماده می‌کنند؛ رویدادی که نه‌تنها بر سطح تجارت و روند دیپلماسی میان دو سوی آتلانتیک تأثیرگذار خواهد بود، بلکه پیامد‌های بزرگی نیز بر ساختار امنیت جمعی خواهد گذاشت که پس از پایان جنگ جهانی دوم در این ساختار تعریف شده است. در حال حاضر، کارزار انتخاباتی دونالد ترامپ عمدتا بر محور مسائل داخلی متمرکز شده است، اما دوره پیشین ریاست جمهوری ترامپ مملو از تجربه‌های نه‌چندان خوشایندی( از دید اروپائیان) در خصوص نحوه سیاست‌گذاری‌های دولت تحت ریاست او در تعامل با کشورهای اروپایی است. اصرار رئیس‌جمهور سابق آمریکا بر لزوم پرداخت هزینه‌های دفاعی اروپا توسط خود این مجموعه و حمایت وی از فروپاشی و انهدام ساختار اتحادیه اروپا( که پس از انعقاد پیمان ماستریخت و بر اساس هم‌افزایی و اتحاد کشورهای اروپایی بنا نهاده شد)، سبب شده تا افرادی مانندجوزف بورل، ماکرون و شولتس با نگرانی مضاعفی تحولات انتخاباتی جاری در آمریکا را رصد کنند.
متحدان اروپایی ترامپ
اما همانگونه که اشاره شد، رئیس‌جمهور سابق آمریکا متحدانی نیز در قاره سبز دارد،از لوپن در فرانسه تا اوربان در مجارستان. این افراد عمدتا گروهی از رهبران راست‌گرای دولت‌ها و چهره‌های مخالف با سیاست‌های همگرا در اروپا هستند که بسیاری از آن‌ها با دیدگاه منفی دونالد ترامپ نسبت به نهادهای بین‌المللی، چندگانگی فرهنگی، سیاست‌گذاری‌های اجتماعی ترقی‌خواهانه و نیز تجارت آزاد هم‌رأی‌اند.
درعین‌حال، تحولات سیاسی در کشورها و مناطق مختلف ازجمله جنگ اوکراین در فوریه ۲۰۲۲، به این معنی است که یک دولت جدید در آمریکا به ریاست دونالد ترامپ باید در پی ایجاد روابط و مناسبات متفاوتی باشد و مشکلات تازه‌ای را مدیریت کند.
ترامپ و حلقه نزدیکانش مدت‌هاست که تحت تأثیر ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان قرار دارند که با وجود اختلافات دامنه‌دار با اتحادیه اروپا بر سر حاکمیت قانون در کشورش، با شور و اشتیاق نسخه خود از «روش حکمرانی مستقل » را تبلیغ کرده است. نکته جالب‌توجه این‌که مجارستان اکنون (از بخت بد مخالفان اروپایی ترامپ) رئیس دوره‌ای اتحادیه اروپاست. نوع ادبیات جمهوری‌خواهان افراطی در قبال اوربان نشان می‌دهد که او نه‌تنها حکم یک شریک سیاسی، بلکه حکم یک الگو را برای رئیس‌جمهور سابق آمریکا دارد! بسیاری از افراد منتسب به تی پارتی و حتی برخی نومحافظه‌کاران آمریکایی پیش‌تر به‌صراحت از نحوه رهبری اوربان به‌عنوان الگویی برای «نجات» آمریکا تجلیل کرده‌اند.
درست است که مجارستان جزو بزرگ‌ترین کشورهای اروپایی به حساب نمی‌‌آید، اما همین کشور درعین‌حال می‌تواند در نهادهای مختلف اتحادیه اروپا و ناتو از حق وتو استفاده کند، اختیاری که دولت اوربان به همراه ترکیه به مدت چند ماه برای ممانعت از الحاق سوئد به پیمان آتلانتیک شمالی از آن استفاده کردند.مجارستان همچنین تا پایان امسال ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا را بر عهده دارد و اوربان از این فرصت برای حل اختلافات با کمیسیون و پارلمان اتحادیه اروپا استفاده خواهد کرد؛ هرچند برخی اقدامات وی تاکنون چالش‌برانگیز بوده است.
نخست‌وزیر مجارستان به‌ویژه در پی ملاقات حضوری با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه در تابستان امسال خشم و انتقاد‌های تند رهبران اروپای را برانگیخت.وی به نظر می‌آید در همین راستا، همچنان با شور و حرارتی خاص، سیاست خارجی به خود را که در تضاد با دیدگاه بسیاری از پایتخت‌های اروپایی است، دنبال می‌کند.
یکه‌تازی راست اوربان در اروپا
بااین‌حال، اوربان در میان رهبران اتحادیه اروپا استثنا و یک چهره غیرمعمول محسوب می‌شود. در حال حاضر، هیچ دولت دیرپای دیگری نزدیک به گرایش سیاسی او در اتحادیه وجود ندارد.
در لهستان، یکی از مهم‌ترین دولت‌های همسو با او در این طیف ایدئولوژیک که پیش‌تر در این کشور بر سر کار بود، تقریبایک سال پیش از قدرت کنار گذاشته شد.تنها کشوری که در حال حاضر سیاست‌هایی نزدیک به اوربان را در دستور کار خود قرار داده، اسلواکی است، جایی که رابرت فیچو، نخست‌وزیر محافظه‌کار این کشور سال گذشته میلادی به قدرت بازگشت.فیچو که مانند ترامپ اخیرا از یک سوءقصد جان سالم به در برده است، گرایشی ضد دگرباشان جنسی و ضد مهاجرتی دارد. او همچنین برخلاف اکثر رهبران اروپایی روابط گرم و صمیمانه‌‌ای با پوتین دارد.
متحدان دیگر ترامپ در اروپا
یکی از اصلی‌ترین متحدان بالقوه دونالدترامپ، نامزد جمهوری‌خواهان در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر ایالات‌متحده، جورجا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیاست.در حال حاضر او ملی‌گراترین رهبر گروه هفت به‌حساب می‌آید و تاکنون بسیار در جهت تقویت روابط خود و کشورش با جریان‌های ملی‌گرای افراطی در جهان تلاش کرده است.خانم ملونی در صورت انتخاب مجدد ترامپ، یک متحد ایدئولوژیک حاکم در آن‌سوی اقیانوس اطلس خواهد داشت. اگر او به اندازه‌ای که در ساختن روابط با دیگر دولت‌ها کارآمد بوده، در ایجاد رابطه با دولت ترامپ نیز موفق عمل کند، می‌تواند به‌نوعی پل ارتباطی بین دولت جدید ترامپ و اتحادیه اروپا باشد؛ نهادی که اولویت‌هایش ممکن است به‌شدت تحت تأثیر برنامه‌های احتمالی دولت آینده ایالات‌متحده قرار داشته باشد.
بااین‌حال، ترامپ وفادارترین حامیان اروپایی خود را در میان نیروهای تندرو و ملی‌گرای افراطی خواهد یافت که بیشتر آن‌ها یا در اپوزیسیون هستند یا از بیرون از قدرت حاکمه بر افکار عمومی تأثیر می‌گذارند.
این دسته از نیروهای سیاسی ازجمله احزابی مانند وُکس در اسپانیا، اجتماع ملی در فرانسه، آلترناتیو در آلمان و رفورم در بریتانیا هنوز نتوانسته‌اند به دولت‌های ملی راه یابند اما طی دهه گذشته پیشرفت‌های بزرگی از حیث جلب اقبال عمومی و کسب کرسی‌های بیشتر در پارلمان‌ها داشته‌اند.
آلترناتیو برای آلمان تازه‌ترین نمونه از این جریان‌های راست افراطی است که به‌تازگی به یک پیروزی تاریخی در ایالت تورینگن آلمان دست یافت و در انتخابات منطقه‌ای ایالت زاکسن نیز به‌عنوان دومین نیروی سیاسی شناخته شد.جایگاه مارین لوپن رهبر جبهه ملی فرانسه نیز در این معادله مشخص است،سیاستمداری که رسما خود را متغیری وابسته به ترامپ در معادلات فکری و سیاسی خود تلقی می‌کند.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
