آینده، بدون اسرائیل است

سیدمحمد بحرینیان
یک. تحولات سوریه نگران‌کننده شده و هیچ‌کس با قطعیت نمی‌تواند آنچه در سوریه می‌گذرد را تحلیل کند. تسلط تحریرالشام بر برخی شهرهای مهم سوریه و پیشروی آن تا دمشق، نشان از تغییر جدیدی در منطقه غرب آسیاست. سؤالات بسیاری به ذهن متبادر می‌شود اما مهم‌ترین سؤال حتی این نیست که صحنه چیست و چه وضعیتی دارد، بلکه سؤال اصلی اینجاست که صحنه‌گردان کیست.
دو. گفته می‌شود نیروهای تحریرالشام امروز که زمانی با نام جبهه النصره شناخته می‌شدند، پیش‌ازاین در بلندی‌های جولان (منطقه مرزی بین سوریه و سرزمین‌های اشغالی) مستقر بوده و در آنجا هرگز با اسرائیل درگیر نمی‌شده‌اند. به‌طورکلی، ناامن کردن منطقه غرب آسیا، مشغول سازی جریان مقاومت، تضعیف دولت‌های ضد اسرائیل و ترسیم آنچه خاورمیانه جدید خوانده می‌شود، راهبرد همیشگی آمریکاست، اما باید دقت کرد که چاقو گاهی دسته خود را هم می‌برد!
سه. استقرار گروهی مسلح، شبه‌نظامی، بدون مسئولیت‌پذیری و بدون مصادیق و روش‌های زیست جمعی متمدن، در قلب حکومت سوریه، برای جریان مقاومت می‌تواند منشا خطر باشد اما هم‌زمان تهدیدی بالقوه برای تمام همسایگان است. تروریست‌ها ذاتا نمی‌توانند دولت تشکیل دهند و اگر هم تشکیل دهند، تهدیدی برای همسایگان خواهند بود. این بدان معناست که ارتش اشغالگر صهیونیستی هم از مخاطرات تغییر دولت اسد در امان نیست.
چهار. ممکن است در مسیر فراروی منطقه غرب آسیا، فرازوفرود وجود داشته باشد که اجتناب‌ناپذیر است. یک روز طوفان الاقصی است و دیگر روز شهادت نصرالله. یک روز عملیات غرورانگیز مجاهدان حزب‌الله در لبنان است و دیگر روز ترور شهید هنیه در تهران. اما همه این فرازوفرودها به یک‌سو می‌رود. ما در این نقطه با آمریکایی‌ها هم نظریم که طرح جدیدی باید در غرب آسیا برانداخته شود. با این تفاوت که ما تحول را در اضمحلال اسرائیل می‌بینیم.

آینده، بدون اسرائیل است