گروه فرهنگی
بلندترین شب سال با یاد حافظ، بلندآوازه‌ترین شاعر فارسی گره خورده است. کافی است به شب‌نشینی‌های این مرز و بوم نگاه کنیم تا ببینیم چطور مردم با اشتیاق به دیوان حافظ فال می‌زنند. این فال زدن جست‌وجوی آگاهانه‌ «امید» است. ما در میان کلمات حافظ به دنبال یک نشانه مثبت، یک خبر خوب و جرقه‌ای از نور می‌گردیم. تفأل به حافظ، یعنی تمنای شعله‌ور شدن یک شمع در آینده و آرزوی دیدن سبزی بهار در دل سیاهی شب.
جست‌وجوی امید دقیقا همان فلسفه‌ای است که یلدا بر پایه آن بنا شده است. یلدا گرامی‌داشت امید است؛ چرا که به ما یادآوری می‌کند درست در دل سرما و در همان نقطه‌ای که زمستان آغاز می‌شود، بذر بهار کاشته می‌شود.این بذر قرار است در سکوت سنگین برف و یخ رشد کند تا در نهایت، در روز اول فروردین و در نوروز، شکوفه بدهد. یلدا مژده‌دهنده‌ نوری است که از پس تاریکی می‌آید.
این یکی از زیباترین خصلت‌های ما ایرانیان است که برای شادی، منتظر رسیدن آسانی و خوشی نمی‌مانیم. ما تنها بهار را جشن نمی‌گیریم؛ بلکه یاد گرفته‌ایم با سرما و تاریکی زمستان هم رفیق شویم. ما در بلندترین شب سال دور هم جمع می‌شویم تا بگوییم از سیاهی نمی‌ترسیم، چون به سپیده ایمان داریم. این نگاه را حسین خوارزمی، عارف و نویسنده و شاعر قرن هشتم و نهم هجری، در این بیت خلاصه کرده است:
وعده یُسر پس از عسر بُوَد در قرآن
طلعت نوروز بعد از شب یلدا بینی
همان‌طور که قرآن وعده داده با هر سختی آسانی است، طلوع روشن نوروز را هم باید در انتهای همین شب یلدا جست‌وجو کرد. یلدا نماد صرافت و تاب‌آوری ملتی است که با وجود گذشتن از تاریخ طوفان‌زده و پرفراز و نشیب خود هرگز از رویش باز نایستاد. ما هر بار که دور سفره یلدا می‌نشینیم در واقع تکرار می‌کنیم که هیچ زمستانی ابدی نیست و هیچ تاریکی‌ای نمی‌تواند مانع رسیدن ما به بهار شود. یلدا جشن زنده ماندن ریشه‌هایی است که در دل زمستان، خواب شکفتن می‌بینند.
این نگاه هم ملی است و هم شیعی. مگر نه آنکه  امیر مؤمنان، مولایمان علی سلام‌الله علیه می‌فرماید: «أضيَقُ ما يکونُ الحَرَجُ أقرَبُ ما يکونُ الفَرَجُ؛ هرگاه سختى به اوج خود رسد، نزديک‌ترين زمان به گشايش است؟» سخت‌ترین جنگ در صدر اسلام علیه رسول خدا صلوات الله علیه، جنگ احزاب بود. زمانی که تمام احزاب کفر کمر به نابودی مدینه بسته بودند وچشم ها از شدت ترس خیره مانده بود دقیقا در همان لحظه ای که سختی به اوج خود رسید نصرت الهی وزیدن گرفت و صبح پیروزی نمایان شد: علی مرتضی برخاست تا به میدان برود و ورق را برگرداند. ضربت مولای متقیان بر فرق سر عمرو بن عبدود همان و ناامیدی سپاه کفر از نابودی نهال اسلام همان.
در تاریخ معاصر ایران و پس از انقلاب اسلامی نیز ملت ما بارها در میانه شب های طولانی ایستادگی کرده است. هشت سال دفاع مقدس یلدای طولانی این سرزمین بود. یلدای جنگ، نوروز توان موشکی و نظامی‌ای شد که سال‌ها بعد بارها سرنوشت غرب آسیا را نجات داد و در جنگ مستقیم با رژیم غاصب، جوری از ایران دفاع کرد که جبهه نظامی غرب مجبور به درخواست آتش‌بس شد. این پیام ایرانیان است هم به دوست و هم دشمن، شب ماندنی نیست و سپاه خورشید در راه است.