فهرست
آرشیو
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
چالش‌های پایدار در ناتو
گروه بین‌الملل
نشریه آمریکایی «نیوز ویک» در یادداشتی به قلم «ناتالی آرمبراستر» کارشناس مسائل دفاعی آورده است، ترکیه در حال تبدیل‌شدن به چالشی برای اعضای پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است و دولت آمریکا باید آن را جدی بگیرد.در این یادداشت تأکید شده است که ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه و رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه اخیرا در سوچی دیدار کردند تا عملیات‌های نظامی در شمال غرب سوریه را به بحث بگذارند. بااینکه این دو کشور در جبهه مخالف یکدیگر در سوریه هستند، اردوغان پیش‌ازاین دیدار، همکاری نظامی با روسیه را «دارای بالاترین اهمیت» توصیف کرد که درواقع چیزی که آمریکا از آن مطلع است: ترکیه این احساس را ندارد که مسئولیت‌هایش در ناتو محدودیتی برایش ایجاد می‌کنند».
در قسمتی دیگر از این یادداشت آمده است :
«با افزایش مواضع تهاجمی اردوغان در حوزه دریای مدیترانه، ترکیه حتی در میان متحدان ناتو نیز شعله‌های درگیری را برافروخته است. ترکیه در سال ۲۰۲۰ تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل علیه لیبی را نادیده گرفته و در مواجهه با گشتی‌های فرانسوی درگیری متخاصمانه‌ای اتخاذ کرد. تنش میان ترکیه و یونان بر سر حفاری در دریای مدیترانه نیز به یک‌قدمی جنگ رسید و ایالات‌متحده ناچار به میانجی‌گری و کاهش تنش و برگزاری مذاکره بین دو طرف شد. بااین‌حال، در میان این تخاصمات، ترکیه به‌طور نسبی از پاسخگویی به متحدانش در ناتو در امان مانده است.همچنان که ترکیه به آتش‌افروزی در تنش‌های موجود می‌پردازد، ایالات‌متحده باید روشن سازد که اگر اوضاع اختلافات از کنترل اردوغان خارج شود، در جنگ‌های اردوغان تحت تعهدات دفاعی ناتو شرکت نخواهد کرد. تداوم امتیازدهی و کمک‌های آمریکا به شرکایش فقط به این دلیل که متحد این کشور هستند، دلیلی برای این است که متحدانی مانند ترکیه سوء استفاده کرده و از این نرمش‌ها بهره‌جویی کند و از منافع آمریکا دور شود.»
تلانتیسیسم یا آتلانتیک گرایی امروز نسبت به هر زمان دیگری بیشتر در بحران قرار دارد! مناسبات جاری در دو سوی آتلانتیک( آمریکا-اروپا) پس از خروج فرارگونه آمریکا و متحدانش از افغانستان شدیدا آسیب‌دیده است! همین مسئله سبب شده است تا ایده « تشکیل ارتش واحد اروپایی» به صورتی جدی از سوی وزرای دفاع 26 عضو اتحادیه اروپا مطرح شود.اگرچه مقامات اروپایی مدعی هستند که این ساختار، قرار نیست به آلترناتیوی برای ناتو تبدیل شود، اما بر همگان مسجل است که تشکیل ارتش واحد اروپایی پیش‌درآمدی بر فروپاشی پیمان آتلانتیک شمالی محسوب می‌شود. نباید فراموش کرد که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ناتو فلسفه وجودی خود را از دست داد اما مقامات آمریکایی و اروپایی اصرار داشتند اتحاد استراتژیک و امنیتی خود را در نظام بین‌الملل حفظ کنند. در این معادله، اروپا به‌جای شریک امنیتی ، به مهره بازی آمریکا تبدیل شد! این همان آسیبی است که تا به امروز گریبانگیر اروپای واحد شده است.
اکنون مقامات اروپایی هزینه‌های سنگین بازی خود در زمین آمریکا ( در ذیل ساختار ناتو) را به‌وضوح مشاهده می‌کنند. سران کشورهای آلمان و فرانسه اکنون باید همگام با واشنگتن، هزینه‌های شکست خود در افغانستان و اعتراض گسترده شهروندان کشورشان پس از شکست در این کشور آسیایی را پرداخت کنند. اگرچه پس از گذار بشریت به هزاره سوم و متعاقب شکست آمریکا در جنگ عراق و ابتر ماندن بسیاری از طرح‌های بین‌المللی کاخ سفید و بازتعریف قدرت روسیه، چین و هند عملا دوران نظام تک‌قطبی به پایان رسید، اما بسیاری از کشورهای اروپایی به بازی سنتی خود در زمین آمریکا ادامه داده‌اند.سران اروپایی در دوران ریاست جمهوری ترامپ در تصور خام جابه‌جایی قدرت در کاخ سفید و بازتعریف مناسبات خود با واشنگتن باقی ماندند اما امروز، پس از حضور بایدن و دموکرات‌ها نیز کماکان ناچار به پرداخت هزینه‌های بازی در زمین آمریکا هستند.
نشریه آمریکایی «نیوز ویک» در یادداشتی به قلم «ناتالی آرمبراستر» کارشناس مسائل دفاعی آورده است، ترکیه در حال تبدیل‌شدن به چالشی برای اعضای پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است و دولت آمریکا باید آن را جدی بگیرد.در این یادداشت تأکید شده است که ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه و رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه اخیرا در سوچی دیدار کردند تا عملیات‌های نظامی در شمال غرب سوریه را به بحث بگذارند. بااینکه این دو کشور در جبهه مخالف یکدیگر در سوریه هستند، اردوغان پیش‌ازاین دیدار، همکاری نظامی با روسیه را «دارای بالاترین اهمیت» توصیف کرد که درواقع چیزی که آمریکا از آن مطلع است: ترکیه این احساس را ندارد که مسئولیت‌هایش در ناتو محدودیتی برایش ایجاد می‌کنند».
در قسمتی دیگر از این یادداشت آمده است :
«با افزایش مواضع تهاجمی اردوغان در حوزه دریای مدیترانه، ترکیه حتی در میان متحدان ناتو نیز شعله‌های درگیری را برافروخته است. ترکیه در سال ۲۰۲۰ تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل علیه لیبی را نادیده گرفته و در مواجهه با گشتی‌های فرانسوی درگیری متخاصمانه‌ای اتخاذ کرد. تنش میان ترکیه و یونان بر سر حفاری در دریای مدیترانه نیز به یک‌قدمی جنگ رسید و ایالات‌متحده ناچار به میانجی‌گری و کاهش تنش و برگزاری مذاکره بین دو طرف شد. بااین‌حال، در میان این تخاصمات، ترکیه به‌طور نسبی از پاسخگویی به متحدانش در ناتو در امان مانده است.همچنان که ترکیه به آتش‌افروزی در تنش‌های موجود می‌پردازد، ایالات‌متحده باید روشن سازد که اگر اوضاع اختلافات از کنترل اردوغان خارج شود، در جنگ‌های اردوغان تحت تعهدات دفاعی ناتو شرکت نخواهد کرد. تداوم امتیازدهی و کمک‌های آمریکا به شرکایش فقط به این دلیل که متحد این کشور هستند، دلیلی برای این است که متحدانی مانند ترکیه سوء استفاده کرده و از این نرمش‌ها بهره‌جویی کند و از منافع آمریکا دور شود.»
تلانتیسیسم یا آتلانتیک گرایی امروز نسبت به هر زمان دیگری بیشتر در بحران قرار دارد! مناسبات جاری در دو سوی آتلانتیک( آمریکا-اروپا) پس از خروج فرارگونه آمریکا و متحدانش از افغانستان شدیدا آسیب‌دیده است! همین مسئله سبب شده است تا ایده « تشکیل ارتش واحد اروپایی» به صورتی جدی از سوی وزرای دفاع 26 عضو اتحادیه اروپا مطرح شود.اگرچه مقامات اروپایی مدعی هستند که این ساختار، قرار نیست به آلترناتیوی برای ناتو تبدیل شود، اما بر همگان مسجل است که تشکیل ارتش واحد اروپایی پیش‌درآمدی بر فروپاشی پیمان آتلانتیک شمالی محسوب می‌شود. نباید فراموش کرد که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، ناتو فلسفه وجودی خود را از دست داد اما مقامات آمریکایی و اروپایی اصرار داشتند اتحاد استراتژیک و امنیتی خود را در نظام بین‌الملل حفظ کنند. در این معادله، اروپا به‌جای شریک امنیتی ، به مهره بازی آمریکا تبدیل شد! این همان آسیبی است که تا به امروز گریبانگیر اروپای واحد شده است.
اکنون مقامات اروپایی هزینه‌های سنگین بازی خود در زمین آمریکا ( در ذیل ساختار ناتو) را به‌وضوح مشاهده می‌کنند. سران کشورهای آلمان و فرانسه اکنون باید همگام با واشنگتن، هزینه‌های شکست خود در افغانستان و اعتراض گسترده شهروندان کشورشان پس از شکست در این کشور آسیایی را پرداخت کنند. اگرچه پس از گذار بشریت به هزاره سوم و متعاقب شکست آمریکا در جنگ عراق و ابتر ماندن بسیاری از طرح‌های بین‌المللی کاخ سفید و بازتعریف قدرت روسیه، چین و هند عملا دوران نظام تک‌قطبی به پایان رسید، اما بسیاری از کشورهای اروپایی به بازی سنتی خود در زمین آمریکا ادامه داده‌اند.سران اروپایی در دوران ریاست جمهوری ترامپ در تصور خام جابه‌جایی قدرت در کاخ سفید و بازتعریف مناسبات خود با واشنگتن باقی ماندند اما امروز، پس از حضور بایدن و دموکرات‌ها نیز کماکان ناچار به پرداخت هزینه‌های بازی در زمین آمریکا هستند.
آدرس مطلب
http://paper.resalat-news.com/newspaper/page/10153/5/111023/0
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
