رهبر معظم انقلاب با حضور در روضه حسینیه امام خمینی (ره)، برگ دیگری بر کتاب قطور حماسه‌های خویش افزودند
ماه شب عاشورا
گروه سیاسی
پیرمرد هنوز، و هر روز به از دیروز، توان این را دارد که همه نگاه‌های جهان را به خودش معطوف کند. قدم از قدم بر دارد، خبرگزاری‌های بین‌المللی باید پخش‌شان را متوقف کنند و او را نشان دهند. او، فاتح جنگ ۱۲ روزه، کسی که علی‌الدوام از سوی آمریکا و اسرائیل به ترور تهدید می‌شود، شب عاشورا به حسینیه‌اش می‌آید و به مداح روضه‌اش سفارش می‌کند «ای ایران» را بخواند. پیرمرد کوه ذوق است، همانقدر که کوه جنم، همانقدر که کوه عقل، همانقدر که کوه ایمان. پیرمرد که خود غزلی است در میان تاریخ؛ خوشش آمده از ابتکار حاج‌محمود. پیرمرد نسیمی است بر تاریخ تفتیده ایران، لبخندی است به صورت همیشه اشک‌آلود شیعه، امیدی است در قلب اسلام. هنر رهبری‌اش خمینی را به حیرت می‌آورد، جنم فرماندهی‌اش سیدحسن نصرالله را به هیجان می‌آورد، او بود منظور مدرس وقتی می‌گفت سیاست ما عین دیانت ماست. ملیت او عین دیانت اوست. به حاج‌محمود گفت شب عاشورا از ایران بخواند تا یادآوری کند ما ایران را برای حسین علیه‌السلام می‌خواهیم و از ایران چنان دفاع می کنیم که گویی از خیام سید و سالار شهیدان. دشمن بداند؛ این خاک اسلامی خواهد ماند و همین اسلام ایران را بیمه خواهد کرد و این پیام حضور عاشورایی سیدِ ما بود. دشمن او را تهدید به ترور می‌کند، فراموش کرده او آیت الله است، نشانه حضور و قدرت و نصرت و رحمت خداوندی است. همین که او هست، یعنی خدا هست و خدا حواسش به این ملت و مملکت هست...
به گزارش مهر از چند روز قبل از محرم و در میانه جنگ با رژیم صهیونیستی یکی از سؤالات متداول جریان مذهبی برگزاری یا عدم برگزاری مراسم روضه بیت با حضور حضرت آقا بود. همانطور که در مراحل مختلف جنگ هم انتظار برای اعلام موضع ایشان به دغدغه گاه هیجان زده جریان انقلاب بدل می‌شد به گونه‌ای که گویا می‌بایست در همه جزئیات مربوط به جنگ و حواشی آن شخص رهبری تصمیم بگیرند و اعلام نظر کنند و گرنه هر تصمیمی در ساختار حاکمیت فاقد مشروعیت است. این موضع گیری در برابر تلاش رسانه‌های غربی همراهِ رژیم و رسانه‌های فارسی زبان ضد انقلاب قرار داشت که می‌خواستند با دامن زدن به این شرایط و رهگیری محل حضور ایشان نقشه‌های شوم خود را به سرانجام برسانند.
هر چه باشد، جایگاه نمادین روضه‌های شب‌های پایانی دهه محرم در میان آیین‌های عزاداری سال‌های اخیر را نمی‌شود انکار کرد؛ به گونه‌ای که حتی در ایام کرونا اگر چه بدون مخاطب اما با حضور ایشان این مجالس برگزار شده بود. با توجه به اینکه مکتب مقاومتِ تشیع ریشه در قیام عاشورا دارد و خود مقام معظم رهبری از دوران جوانی به تبیین سیره اهل بیت به عنوان یک الگوی کارآمد برای عصر معاصر پرداخته و بارها بر جنبه‌های عاشورایی شکل گیری انقلاب اسلامی، رهبری امام خمینی و دوره زعامت خودشان تأکید کرده بودند، حساسیت سیاسی بین المللی برگزاری این مجالس در سال اخیر را دو چندان ساخته بود.
البته نویسنده به شخصه معتقد است در شرایط جنگی حفظ جان رهبر انقلاب اولویت اول است و هر گونه برنامه‌ریزی می‌بایست با در نظر گرفتن این شاخص مهم انجام شود. متأسفانه در زمان‌های مختلف عدم رعایت اصول کار حرفه‌ای آسیب‌هایی را متوجه انقلاب و کشور کرده است که اگر چه به دلیل پویایی در بازسازی‌های اجتماعی جامعه ایران موجب چالش‌های ماهوی نشده است؛ اما تردیدی نیست که هزینه‌های قابل توجهی داشته و فرصت‌های ارزشمندی را از ما گرفته است.
در آغاز این جنگ و پس از ضربه امنیتی-نظامی دشمن صهیونیستی که به شهادت تعدادی از فرماندهان ارزشمند نیروهای مسلح منجر شد، رژیم تمرکزش را بر آسیب به سامانه‌های دفاعی امنیتی گذاشت و با به رخ کشیدن اشراف خود سعی در درهم شکستن روحیه و توان رزم نیروهای مسلح، عملکرد دولتمردان و ادامه کار دانشمندان ایرانی داشت؛ هرچند در این مقطع نیز بازیابی دفاعی امنیتی به سرعت در دستور کار قرار گرفت و دشمن علی رغم اینکه پیش بینی نمی‌کرد با ضربه‌های سختی مواجه شد اما لازم بود در برنامه‌ریزی روضه بیت، اول جنبه اقتدار امنیتی و نظامی به صورت مطمئن تثبیت شود و پس از آن ابعاد حماسی حضور آقا بازنمایی گردد.
تحقق همه پیش شرط‌های امنیتی دفاعی نیز نمی‌تواند به تنهایی عامل برگزاری روضه‌های بیت و حضور حضرت آقا در این جلسات باشد چرا که در جنگ تمام عیار با دشمنی ناجوانمرد که هیچ چارچوب اخلاقی را رعایت نمی‌کند و به لطف حمایت تمام قد آمریکا و چشم‌پوشی‌های اروپایی‌ها دسترسی‌های نامحدود فناورانه و امکانات گسترده تجاوزگرانه دارد برگزاری این مجلس و حضور مردم و رهبرشان اقدامی شجاعانه و حماسی از جنس در میدان بودن حسینی است. این بار و در شب سوم و شب عاشورای برگزاری مراسم روضه که ایشان به جمع رهروان حسینی و مقلدان و مریدان خود آمدند جلوه‌های جدید از فرهنگ عاشورایی مردمان ایران زمین خود را نشان داد که در فرهنگ و باور دیگر نقاط جهان کیمیا است.
امروز مسئولیت ما دو چندان است. وقتی رهبر جامعه اسلامی اینگونه میدان داری می‌کند و بیش از مسئولیت خود، پیشاپیش امت و پیشگام برای استواری انقلاب می‌ایستد؛ باید رابطه امت با او نیز دوباره تعریف شود. باید از تفرقه و آنچه میان مردم و مردم با رهبرشان ایجاد فاصله می‌کند تا جای ممکن پرهیز کرد. باید از هزینه کردن آقا با مطامع سیاسی و گروهی فاصله گرفت. باید این نماد ایران اسلامی را به درستی پاس داشت.
پیشنهاد ایشان به حاج محمود کریمی برای خواندن نوحه «ای ایران» نیز پیام مشخصی دارد. این‌طور به نظر می‌رسد که برای آقا هم مفهوم ایران آنقدر ارزشمند است که دفاع از آن، ذکر شب عاشورای حسینیه امام خمینی باشد. این شب عاشورا در تاریخ ایران و عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام ماندگار شد.
پیرمرد هنوز، و هر روز به از دیروز، توان این را دارد که همه نگاه‌های جهان را به خودش معطوف کند. قدم از قدم بر دارد، خبرگزاری‌های بین‌المللی باید پخش‌شان را متوقف کنند و او را نشان دهند. او، فاتح جنگ ۱۲ روزه، کسی که علی‌الدوام از سوی آمریکا و اسرائیل به ترور تهدید می‌شود، شب عاشورا به حسینیه‌اش می‌آید و به مداح روضه‌اش سفارش می‌کند «ای ایران» را بخواند. پیرمرد کوه ذوق است، همانقدر که کوه جنم، همانقدر که کوه عقل، همانقدر که کوه ایمان. پیرمرد که خود غزلی است در میان تاریخ؛ خوشش آمده از ابتکار حاج‌محمود. پیرمرد نسیمی است بر تاریخ تفتیده ایران، لبخندی است به صورت همیشه اشک‌آلود شیعه، امیدی است در قلب اسلام. هنر رهبری‌اش خمینی را به حیرت می‌آورد، جنم فرماندهی‌اش سیدحسن نصرالله را به هیجان می‌آورد، او بود منظور مدرس وقتی می‌گفت سیاست ما عین دیانت ماست. ملیت او عین دیانت اوست. به حاج‌محمود گفت شب عاشورا از ایران بخواند تا یادآوری کند ما ایران را برای حسین علیه‌السلام می‌خواهیم و از ایران چنان دفاع می کنیم که گویی از خیام سید و سالار شهیدان. دشمن بداند؛ این خاک اسلامی خواهد ماند و همین اسلام ایران را بیمه خواهد کرد و این پیام حضور عاشورایی سیدِ ما بود. دشمن او را تهدید به ترور می‌کند، فراموش کرده او آیت الله است، نشانه حضور و قدرت و نصرت و رحمت خداوندی است. همین که او هست، یعنی خدا هست و خدا حواسش به این ملت و مملکت هست...
به گزارش مهر از چند روز قبل از محرم و در میانه جنگ با رژیم صهیونیستی یکی از سؤالات متداول جریان مذهبی برگزاری یا عدم برگزاری مراسم روضه بیت با حضور حضرت آقا بود. همانطور که در مراحل مختلف جنگ هم انتظار برای اعلام موضع ایشان به دغدغه گاه هیجان زده جریان انقلاب بدل می‌شد به گونه‌ای که گویا می‌بایست در همه جزئیات مربوط به جنگ و حواشی آن شخص رهبری تصمیم بگیرند و اعلام نظر کنند و گرنه هر تصمیمی در ساختار حاکمیت فاقد مشروعیت است. این موضع گیری در برابر تلاش رسانه‌های غربی همراهِ رژیم و رسانه‌های فارسی زبان ضد انقلاب قرار داشت که می‌خواستند با دامن زدن به این شرایط و رهگیری محل حضور ایشان نقشه‌های شوم خود را به سرانجام برسانند.
هر چه باشد، جایگاه نمادین روضه‌های شب‌های پایانی دهه محرم در میان آیین‌های عزاداری سال‌های اخیر را نمی‌شود انکار کرد؛ به گونه‌ای که حتی در ایام کرونا اگر چه بدون مخاطب اما با حضور ایشان این مجالس برگزار شده بود. با توجه به اینکه مکتب مقاومتِ تشیع ریشه در قیام عاشورا دارد و خود مقام معظم رهبری از دوران جوانی به تبیین سیره اهل بیت به عنوان یک الگوی کارآمد برای عصر معاصر پرداخته و بارها بر جنبه‌های عاشورایی شکل گیری انقلاب اسلامی، رهبری امام خمینی و دوره زعامت خودشان تأکید کرده بودند، حساسیت سیاسی بین المللی برگزاری این مجالس در سال اخیر را دو چندان ساخته بود.
البته نویسنده به شخصه معتقد است در شرایط جنگی حفظ جان رهبر انقلاب اولویت اول است و هر گونه برنامه‌ریزی می‌بایست با در نظر گرفتن این شاخص مهم انجام شود. متأسفانه در زمان‌های مختلف عدم رعایت اصول کار حرفه‌ای آسیب‌هایی را متوجه انقلاب و کشور کرده است که اگر چه به دلیل پویایی در بازسازی‌های اجتماعی جامعه ایران موجب چالش‌های ماهوی نشده است؛ اما تردیدی نیست که هزینه‌های قابل توجهی داشته و فرصت‌های ارزشمندی را از ما گرفته است.
در آغاز این جنگ و پس از ضربه امنیتی-نظامی دشمن صهیونیستی که به شهادت تعدادی از فرماندهان ارزشمند نیروهای مسلح منجر شد، رژیم تمرکزش را بر آسیب به سامانه‌های دفاعی امنیتی گذاشت و با به رخ کشیدن اشراف خود سعی در درهم شکستن روحیه و توان رزم نیروهای مسلح، عملکرد دولتمردان و ادامه کار دانشمندان ایرانی داشت؛ هرچند در این مقطع نیز بازیابی دفاعی امنیتی به سرعت در دستور کار قرار گرفت و دشمن علی رغم اینکه پیش بینی نمی‌کرد با ضربه‌های سختی مواجه شد اما لازم بود در برنامه‌ریزی روضه بیت، اول جنبه اقتدار امنیتی و نظامی به صورت مطمئن تثبیت شود و پس از آن ابعاد حماسی حضور آقا بازنمایی گردد.
تحقق همه پیش شرط‌های امنیتی دفاعی نیز نمی‌تواند به تنهایی عامل برگزاری روضه‌های بیت و حضور حضرت آقا در این جلسات باشد چرا که در جنگ تمام عیار با دشمنی ناجوانمرد که هیچ چارچوب اخلاقی را رعایت نمی‌کند و به لطف حمایت تمام قد آمریکا و چشم‌پوشی‌های اروپایی‌ها دسترسی‌های نامحدود فناورانه و امکانات گسترده تجاوزگرانه دارد برگزاری این مجلس و حضور مردم و رهبرشان اقدامی شجاعانه و حماسی از جنس در میدان بودن حسینی است. این بار و در شب سوم و شب عاشورای برگزاری مراسم روضه که ایشان به جمع رهروان حسینی و مقلدان و مریدان خود آمدند جلوه‌های جدید از فرهنگ عاشورایی مردمان ایران زمین خود را نشان داد که در فرهنگ و باور دیگر نقاط جهان کیمیا است.
امروز مسئولیت ما دو چندان است. وقتی رهبر جامعه اسلامی اینگونه میدان داری می‌کند و بیش از مسئولیت خود، پیشاپیش امت و پیشگام برای استواری انقلاب می‌ایستد؛ باید رابطه امت با او نیز دوباره تعریف شود. باید از تفرقه و آنچه میان مردم و مردم با رهبرشان ایجاد فاصله می‌کند تا جای ممکن پرهیز کرد. باید از هزینه کردن آقا با مطامع سیاسی و گروهی فاصله گرفت. باید این نماد ایران اسلامی را به درستی پاس داشت.
پیشنهاد ایشان به حاج محمود کریمی برای خواندن نوحه «ای ایران» نیز پیام مشخصی دارد. این‌طور به نظر می‌رسد که برای آقا هم مفهوم ایران آنقدر ارزشمند است که دفاع از آن، ذکر شب عاشورای حسینیه امام خمینی باشد. این شب عاشورا در تاریخ ایران و عزاداری اباعبدالله الحسین علیه السلام ماندگار شد.
