پشت پرده حمایت اروپا از طرح دوکشوری در فلسطین
در روزهای اخیر خبرهایی از موافقت کشورهای اروپایی با طرح «دوکشوری» در سرزمین‌های اشغالی به گوش می‌رسد. شروع این موضوع با فرانسه بود و اکنون انگلیس نیز از آن حمایت می‌کند. اگرچه ترامپ مدعی است که هرگز از طرح کشور فلسطین حمایت نکرده و خواهان اخراج کامل فلسطینیان از کشور خود است؛ اما پروژه «پیمان ابراهیم»(Abraham accord) که توسط شخص ترامپ به میدان آمد، گامی در راستای طرح دوکشور به شمار می‌رود.
جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید در دولت بایدن گفته بود: «راهبرد دولت برای بعد از جنگ غزه، این است که روابط اسرائیل و عربستان، عادی‌سازی شود و از این راه به سمت تشکیل دولت فلسطینی حرکت کنند.» برای پاسخ به این سؤال که چرا اروپا از این طرح حمایت می‌کند، ابتدا به بررسی طرح دوکشوری می‌پردازیم.
طرح دوکشور، طرح جدیدی نیست و از همان سال‌های اول ورود اشغالگران یهودی به فلسطین، مطرح بود. این طرح اساسا برای مشروعیت بخشی به اشغالگران و دادن فلسطین به صهیونیست‌ها بود. اولین گام طرح دوکشور را می‌توان در سال ۱۹۴۷ میلادی و پیش از شکل‌گیری رسمی رژیم صهیونیستی جست‌وجو کرد.
سازمان ملل با صدور قطعنامه‌ای اعلام کرد که فلسطین به ۲ دولت عربی و یهودی تقسیم شود؛ به‌طوری‌که ۵۵% از زمین به یهودیان و ۴۵% از اراضی به فلسطینی‌ها تعلق یابد. اما با این حال، رژیم صهیونیستی به تصرف ۵۵درصد از فلسطین بسنده نکرد و به اشغالگری ادامه داد؛ به‌گونه‌ای که تمام سرزمین فلسطین، به‌جز نوار غزه و کرانه باختری به اشغال یهودیان درآمد. اما بازهم اشغالگری صهیونیست‌ها ادامه پیدا کرد تا جایی که
۶۰ درصد از کرانه باختری نیز تحت کنترل آن‌ها قرار گرفت.
اکنون نیز اسرائیل برای حذف کامل مردم فلسطین و گسترش اشغالگری می‌جنگد. علاوه بر این سرزمین، صهیونیست‌ها به دنبال اشغالگری در کشورهای دیگر نیز هستند. به‌عنوان مثال، اشغال جولان سوریه از سال 1967 آغاز شده و اکنون با روی کار آمدن جولانی، بخش‌های بیشتری از این کشور اشغال شده است. در لبنان نیز اسرائیل بارها سعی در اشغال این کشور از راه مرزهای جنوبی را داشته که به دلیل مقاومت حزب‌الله، شکست خورد.
به‌طور کلی باید گفت، در ماجرای اسرائیل و فلسطین دو گروه وجود دارد: 1. موافقان اشغال. 2. مخالفان اشغال. در این بین گروهی به نام حامیان دو کشوری، در پازل موافقان اشغال قرار دارند.
بنابراین، طرح دو کشوری چند ویژگی دارد:
1. طرحی ضد مردم فلسطین و برای مشروعیت بخشی به اشغالگری است
2. تجربه سال‌ها نشان داده که اسرائیل حتی با اشغال تمام فلسطین به جنگ و اشغالگری ادامه می‌دهد
3. هیچ صلحی در پی این طرح وجود ندارد.
جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید در دولت بایدن گفته بود: «راهبرد دولت برای بعد از جنگ غزه، این است که روابط اسرائیل و عربستان، عادی‌سازی شود و از این راه به سمت تشکیل دولت فلسطینی حرکت کنند.» برای پاسخ به این سؤال که چرا اروپا از این طرح حمایت می‌کند، ابتدا به بررسی طرح دوکشوری می‌پردازیم.
طرح دوکشور، طرح جدیدی نیست و از همان سال‌های اول ورود اشغالگران یهودی به فلسطین، مطرح بود. این طرح اساسا برای مشروعیت بخشی به اشغالگران و دادن فلسطین به صهیونیست‌ها بود. اولین گام طرح دوکشور را می‌توان در سال ۱۹۴۷ میلادی و پیش از شکل‌گیری رسمی رژیم صهیونیستی جست‌وجو کرد.
سازمان ملل با صدور قطعنامه‌ای اعلام کرد که فلسطین به ۲ دولت عربی و یهودی تقسیم شود؛ به‌طوری‌که ۵۵% از زمین به یهودیان و ۴۵% از اراضی به فلسطینی‌ها تعلق یابد. اما با این حال، رژیم صهیونیستی به تصرف ۵۵درصد از فلسطین بسنده نکرد و به اشغالگری ادامه داد؛ به‌گونه‌ای که تمام سرزمین فلسطین، به‌جز نوار غزه و کرانه باختری به اشغال یهودیان درآمد. اما بازهم اشغالگری صهیونیست‌ها ادامه پیدا کرد تا جایی که
۶۰ درصد از کرانه باختری نیز تحت کنترل آن‌ها قرار گرفت.
اکنون نیز اسرائیل برای حذف کامل مردم فلسطین و گسترش اشغالگری می‌جنگد. علاوه بر این سرزمین، صهیونیست‌ها به دنبال اشغالگری در کشورهای دیگر نیز هستند. به‌عنوان مثال، اشغال جولان سوریه از سال 1967 آغاز شده و اکنون با روی کار آمدن جولانی، بخش‌های بیشتری از این کشور اشغال شده است. در لبنان نیز اسرائیل بارها سعی در اشغال این کشور از راه مرزهای جنوبی را داشته که به دلیل مقاومت حزب‌الله، شکست خورد.
به‌طور کلی باید گفت، در ماجرای اسرائیل و فلسطین دو گروه وجود دارد: 1. موافقان اشغال. 2. مخالفان اشغال. در این بین گروهی به نام حامیان دو کشوری، در پازل موافقان اشغال قرار دارند.
بنابراین، طرح دو کشوری چند ویژگی دارد:
1. طرحی ضد مردم فلسطین و برای مشروعیت بخشی به اشغالگری است
2. تجربه سال‌ها نشان داده که اسرائیل حتی با اشغال تمام فلسطین به جنگ و اشغالگری ادامه می‌دهد
3. هیچ صلحی در پی این طرح وجود ندارد.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
