چرا نظامیان صهیونیست به فکر خودکشی می‌افتند؟
آتش بر روان شیاطین
گروه بین الملل
با وجود تبلیغ شعار دروغین «پیروزی مطلق» توسط ارتش و کابینه صهیونیستی در جنگ غزه و ادعای آنها مبنی بر نابودی قدرت حماس، اما آمار روزافزون خودکشی در ارتش اسرائیل بیانگر واقعیت دیگری بوده و پرده از بحران بزرگ این رژیم در جنگ برمی‌دارد. با وجود اینکه ریشه پدیده خودکشی در ارتش رژیم صهیونیستی به جنگ‌های این رژیم با لبنان به ویژه جنگ جولای 2006 برمی‌گردد و بعد از آن موجی از خودکشی میان نظامیان صهیونیست به دنبال ابتلای آنها به انواع اختلالات روانی از جمله اختلال «اضطراب بعد از سانحه» آغاز شد، اما بعد از عملیات
طوفان الاقصی که مقاومت فلسطین در 7 اکتبر 2023 علیه رژیم صهیونیستی انجام داد، این پدیده به شکل قابل توجهی آشکار شد.
پدیده خودکشی در ارتش اسرائیل از آغاز طوفان الاقصی
از ابتدای آغاز این جنگ و در حالی که ارتش صهیونیستی سیاست سانسور نظامی شدید را بر رسانه‌های این رژیم اعمال کرده و اجازه انتشار آمار دقیق تلفات، چه در سطح میدانی و چه موارد خودکشی را نمی‌دهد، منابع عبری بارها درباره افزایش نگران کننده موارد خودکشی در ارتش اسرائیل هشدار داده‌اند.اما خودکشی نظامیان صهیونیست در مرحله اخیر جنگ غزه و در حالی که کابینه و ارتش رژیم اشغالگر همچنان شعار «پیروزی مطلق» را در این جنگ تبلیغ می‌کنند، به یک اتفاق روزمره تبدیل شده و رسانه‌های صهیونیستی تقریباً هر روز درباره پدیده خودکشی در ارتش حرف می‌زنند.جدیدترین مورد خودکشی در ارتش رژیم صهیونیستی که البته رسانه‌ای شده، مربوط به خودکشی آرئیل تامان، از نیروهای ذخیره ارتش اشغالگر است که در خانه خود در جنوب فلسطین اشغالی به زندگیش پایان داد.این نظامی صهیونیست در یگان شناسایی اجساد نظامیان کشته شده ارتش اسرائیل که یکی از سخت‌ترین ماموریت‌ها از نظر روانی است، فعالیت می‌کرد. شبکه 12 تلویزیون رژیم صهیونیستی گزارش داد که تنها در نیمه ماه جولای جاری چهار نظامی اسرائیلی دیگر هم اقدام به خودکشی کرده‌اند و آمار خودکشی میان نیروهای اسرائیلی از ابتدای جنگ نسبت به سال‌های گذشته به طور چشمگیری بیشتر شده است.
چرا نظامیان صهیونیست به فکر خودکشی می‌افتند؟
نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی در دوره‌های مختلف جنگ‌های بی‌پایانی که این رژیم با کشورهای عربی و به‌ویژه مردم فلسطین داشته است، جنایاتی مرتکب شده‌اند که در سطح ظلم، توحش و بی‌رحمی، برای هیچ انسانی قابل تصور و درک نیست.
طبیعتاً حتی مشاهده تصاویر بخش کوچکی از این جنایات، آسیب روحی روانی شدیدی به‌روی افراد می‌گذارد؛ اما نظامیان صهیونیست نه‌تنها بعد از ارتکاب این جنایات تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند و عذاب وجدان هم به‌سراغشان نمی‌آید، بلکه به این توحش خود افتخار و تصاویر آن را در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند.از ابتدای جنگ غزه تاکنون گزارش‌های متعددی درباره اختلالات و آسیب‌های روحی و روانی نظامیان صهیونیست توسط رسانه‌های این رژیم منتشر شده است؛ اما کاملاً روشن است که تنش‌های روانی نیروهای اشغالگر صهیونیستی از روی عذاب وجدان به‌خاطر جنایاتی که علیه غیرنظامیان بی‌گناه به‌ویژه زنان و کودکان انجام می‌دهند، نیست، بلکه به‌دلیل ضربات سنگین و بی‌سابقه‌ای است که از مقاومت متحمل می‌شوند.
رمزگشایی از یک آسیب پایدار
آسیب‌های روانی میان نیروهای ذخیره ارتش صهیونیستی و به‌ویژه جوانترها بیش از سایر افسران و نظامیان رژیم اشغالگر خودش را نشان می‌دهد، در این زمینه «راویتال حوفیل» نویسنده صهیونیست و متخصص در اختلالات روانی مقاله‌ای برای بررسی آسیب‌های روانی نظامیان صهیونیست که به‌شکل عادی و یا در قالب نیروهای ذخیره برای ارتش اشغالگر فعالیت می‌کنند، منتشر کرد.در بخشی از این مقاله آمده است: نیروهای عادی ارتش تصور می‌کردند بعد از گذشت سه سال از اپیدمی کرونا، ارتش کاملاً آماده است؛ اما ناگهان جنگ شروع شد و ما صحنه‌هایی را دیدیم که کنترل آنها غیرممکن است. گذشته از تلفات جانی مداوم نیروهای اسرائیلی، هزینه روانی این جنگ بسیار زیاد است و حتی نیروهایی که توانستند زنده بمانند هم احساس می‌کنند که عمرشان به پایان رسیده است.پروفسور ایال فروچر، رئیس سابق بخش سلامت روان ارتش رژیم صهیونیستی نسبت به نادیده گرفتن وضعیت اسفناک فعلی هشدار داده و گفت: نیروهای ذخیره خودشان را در معرض خطرات زیادی از جمله نابودی شغل و فروپاشی زندگی خانوادگی، احساس جدایی و تجربیات آسیب‌زای ناشی از جنگ می‌بینند. ناداو ورش، نظامی اسرائیلی که در جنگ زخمی شده است می‌گوید: پیش از این امکان پیشگیری از خودکشی در ارتش وجود داشت و نظامیان با مراکز توانبخشی تماس گرفته و درخواست کمک می‌کردند اما متاسفانه سیستم بسیار کند عمل می‌کند و وضعیت نظامیان را نادیده می‌گیرد. بنابراین حتی آن دسته از نظامیانی که خودشان تمایل به دریافت خدمات درمانی دارند، حمایت کامل دریافت نمی‌کند.
زخم های عمیق بر پیکره شیطان
رونا اکرمن، روانشناس اسرائیلی می‌گوید که جنگ زخم‌های قابل مشاهده‌ای به جای می‌گذارد و آسیب‌های روانی تا مدت طولانی ادامه دارند؛ به ویژه در میان نیروهای ارتش، زیرا آنها مجبورند خودشان را قوی نشان دهند و بنابراین تشخیص ضعفی که در روح و روان آنها به وجود آمده، بسیار دشوار است؛ تا جایی که به مرحله آسیب به خود می‌رسد و تعدادی از این نظامیان دست به خودکشی می‌زنند.
در همین زمینه یکی از نظامیان صهیونیست با نام مستعار «آلون» (باید اشاره کنیم که اغلب نظامیان اسرائیلی به‌دلیل ترس از آزار و اذیت و مجازاتِ بعد از مصاحبه نام خود را فاش نمی‌کنند)، که در یگان زرهی ارتش صهیونیستی فعالیت می‌کند، گفت: بعد از سه هفته درگیری مداوم در غزه یک موشک به ما اصابت کرد، فرمانده من جلوی چشمم کشته شد و یک سرهنگ دیگر به‌شدت مجروح شد. ما آنها را با بالگرد نظامی از محل درگیری بیرون کشیدیم و من به‌همراه یک نظامی دیگر به پایگاه سدی تیمان رفتیم.
این نظامی صهیونیست افزود: ما زمانی که به پایگاه سدی تیمان منتقل شدیم، هیچ چیز نداشتیم؛ حتی لباس. نیروهای ذخیره یک شلوار و ژاکت به ما دادند و سپس افسر بهداشت روان با ما صحبت کرد. من بعد از سه هفته متوالی به خانه برگشتم و در مراسم تشییع جنازه پدر دوستم که در جنگ کشته شده بود شرکت کردم و زمانی که دوباره به غزه برگشتم، متوجه شدم دیگر طاقت ندارم، به یکی از افسران گفتم؛ "احساس می‌کنم دیگر نمی‌توانم به جنگ ادامه دهم".
مرکز تحقیقات خودکشی در دانشگاه روپین رژیم صهیونیستی در این زمینه اعلام کرد: بعد از 7 اکتبر 2023 نظامیان اسرائیلی دچار بحران‌های سختی شدند و متوجه گشتند که یک دشمن خارجی بزرگتر وجود دارد.
نیروهای ذخیره ارتش اسرائیل در طول این جنگ بسیار آسیب‌پذیر شده‌اند و همچنان با اختلال اضطراب بعد از سانحه دست و پنجه نرم می‌کنند و ما در دوره کنونی و حتی بعد از جنگ شاهد موج بزرگی از خودکشی میان آنها خواهیم بود؛ زیرا نمی‌توانند پیامدهای اتفاقاتی که در طول جنگ برایشان رخ داده است را تحمل کنند.س
با وجود تبلیغ شعار دروغین «پیروزی مطلق» توسط ارتش و کابینه صهیونیستی در جنگ غزه و ادعای آنها مبنی بر نابودی قدرت حماس، اما آمار روزافزون خودکشی در ارتش اسرائیل بیانگر واقعیت دیگری بوده و پرده از بحران بزرگ این رژیم در جنگ برمی‌دارد. با وجود اینکه ریشه پدیده خودکشی در ارتش رژیم صهیونیستی به جنگ‌های این رژیم با لبنان به ویژه جنگ جولای 2006 برمی‌گردد و بعد از آن موجی از خودکشی میان نظامیان صهیونیست به دنبال ابتلای آنها به انواع اختلالات روانی از جمله اختلال «اضطراب بعد از سانحه» آغاز شد، اما بعد از عملیات
طوفان الاقصی که مقاومت فلسطین در 7 اکتبر 2023 علیه رژیم صهیونیستی انجام داد، این پدیده به شکل قابل توجهی آشکار شد.
پدیده خودکشی در ارتش اسرائیل از آغاز طوفان الاقصی
از ابتدای آغاز این جنگ و در حالی که ارتش صهیونیستی سیاست سانسور نظامی شدید را بر رسانه‌های این رژیم اعمال کرده و اجازه انتشار آمار دقیق تلفات، چه در سطح میدانی و چه موارد خودکشی را نمی‌دهد، منابع عبری بارها درباره افزایش نگران کننده موارد خودکشی در ارتش اسرائیل هشدار داده‌اند.اما خودکشی نظامیان صهیونیست در مرحله اخیر جنگ غزه و در حالی که کابینه و ارتش رژیم اشغالگر همچنان شعار «پیروزی مطلق» را در این جنگ تبلیغ می‌کنند، به یک اتفاق روزمره تبدیل شده و رسانه‌های صهیونیستی تقریباً هر روز درباره پدیده خودکشی در ارتش حرف می‌زنند.جدیدترین مورد خودکشی در ارتش رژیم صهیونیستی که البته رسانه‌ای شده، مربوط به خودکشی آرئیل تامان، از نیروهای ذخیره ارتش اشغالگر است که در خانه خود در جنوب فلسطین اشغالی به زندگیش پایان داد.این نظامی صهیونیست در یگان شناسایی اجساد نظامیان کشته شده ارتش اسرائیل که یکی از سخت‌ترین ماموریت‌ها از نظر روانی است، فعالیت می‌کرد. شبکه 12 تلویزیون رژیم صهیونیستی گزارش داد که تنها در نیمه ماه جولای جاری چهار نظامی اسرائیلی دیگر هم اقدام به خودکشی کرده‌اند و آمار خودکشی میان نیروهای اسرائیلی از ابتدای جنگ نسبت به سال‌های گذشته به طور چشمگیری بیشتر شده است.
چرا نظامیان صهیونیست به فکر خودکشی می‌افتند؟
نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی در دوره‌های مختلف جنگ‌های بی‌پایانی که این رژیم با کشورهای عربی و به‌ویژه مردم فلسطین داشته است، جنایاتی مرتکب شده‌اند که در سطح ظلم، توحش و بی‌رحمی، برای هیچ انسانی قابل تصور و درک نیست.
طبیعتاً حتی مشاهده تصاویر بخش کوچکی از این جنایات، آسیب روحی روانی شدیدی به‌روی افراد می‌گذارد؛ اما نظامیان صهیونیست نه‌تنها بعد از ارتکاب این جنایات تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند و عذاب وجدان هم به‌سراغشان نمی‌آید، بلکه به این توحش خود افتخار و تصاویر آن را در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند.از ابتدای جنگ غزه تاکنون گزارش‌های متعددی درباره اختلالات و آسیب‌های روحی و روانی نظامیان صهیونیست توسط رسانه‌های این رژیم منتشر شده است؛ اما کاملاً روشن است که تنش‌های روانی نیروهای اشغالگر صهیونیستی از روی عذاب وجدان به‌خاطر جنایاتی که علیه غیرنظامیان بی‌گناه به‌ویژه زنان و کودکان انجام می‌دهند، نیست، بلکه به‌دلیل ضربات سنگین و بی‌سابقه‌ای است که از مقاومت متحمل می‌شوند.
رمزگشایی از یک آسیب پایدار
آسیب‌های روانی میان نیروهای ذخیره ارتش صهیونیستی و به‌ویژه جوانترها بیش از سایر افسران و نظامیان رژیم اشغالگر خودش را نشان می‌دهد، در این زمینه «راویتال حوفیل» نویسنده صهیونیست و متخصص در اختلالات روانی مقاله‌ای برای بررسی آسیب‌های روانی نظامیان صهیونیست که به‌شکل عادی و یا در قالب نیروهای ذخیره برای ارتش اشغالگر فعالیت می‌کنند، منتشر کرد.در بخشی از این مقاله آمده است: نیروهای عادی ارتش تصور می‌کردند بعد از گذشت سه سال از اپیدمی کرونا، ارتش کاملاً آماده است؛ اما ناگهان جنگ شروع شد و ما صحنه‌هایی را دیدیم که کنترل آنها غیرممکن است. گذشته از تلفات جانی مداوم نیروهای اسرائیلی، هزینه روانی این جنگ بسیار زیاد است و حتی نیروهایی که توانستند زنده بمانند هم احساس می‌کنند که عمرشان به پایان رسیده است.پروفسور ایال فروچر، رئیس سابق بخش سلامت روان ارتش رژیم صهیونیستی نسبت به نادیده گرفتن وضعیت اسفناک فعلی هشدار داده و گفت: نیروهای ذخیره خودشان را در معرض خطرات زیادی از جمله نابودی شغل و فروپاشی زندگی خانوادگی، احساس جدایی و تجربیات آسیب‌زای ناشی از جنگ می‌بینند. ناداو ورش، نظامی اسرائیلی که در جنگ زخمی شده است می‌گوید: پیش از این امکان پیشگیری از خودکشی در ارتش وجود داشت و نظامیان با مراکز توانبخشی تماس گرفته و درخواست کمک می‌کردند اما متاسفانه سیستم بسیار کند عمل می‌کند و وضعیت نظامیان را نادیده می‌گیرد. بنابراین حتی آن دسته از نظامیانی که خودشان تمایل به دریافت خدمات درمانی دارند، حمایت کامل دریافت نمی‌کند.
زخم های عمیق بر پیکره شیطان
رونا اکرمن، روانشناس اسرائیلی می‌گوید که جنگ زخم‌های قابل مشاهده‌ای به جای می‌گذارد و آسیب‌های روانی تا مدت طولانی ادامه دارند؛ به ویژه در میان نیروهای ارتش، زیرا آنها مجبورند خودشان را قوی نشان دهند و بنابراین تشخیص ضعفی که در روح و روان آنها به وجود آمده، بسیار دشوار است؛ تا جایی که به مرحله آسیب به خود می‌رسد و تعدادی از این نظامیان دست به خودکشی می‌زنند.
در همین زمینه یکی از نظامیان صهیونیست با نام مستعار «آلون» (باید اشاره کنیم که اغلب نظامیان اسرائیلی به‌دلیل ترس از آزار و اذیت و مجازاتِ بعد از مصاحبه نام خود را فاش نمی‌کنند)، که در یگان زرهی ارتش صهیونیستی فعالیت می‌کند، گفت: بعد از سه هفته درگیری مداوم در غزه یک موشک به ما اصابت کرد، فرمانده من جلوی چشمم کشته شد و یک سرهنگ دیگر به‌شدت مجروح شد. ما آنها را با بالگرد نظامی از محل درگیری بیرون کشیدیم و من به‌همراه یک نظامی دیگر به پایگاه سدی تیمان رفتیم.
این نظامی صهیونیست افزود: ما زمانی که به پایگاه سدی تیمان منتقل شدیم، هیچ چیز نداشتیم؛ حتی لباس. نیروهای ذخیره یک شلوار و ژاکت به ما دادند و سپس افسر بهداشت روان با ما صحبت کرد. من بعد از سه هفته متوالی به خانه برگشتم و در مراسم تشییع جنازه پدر دوستم که در جنگ کشته شده بود شرکت کردم و زمانی که دوباره به غزه برگشتم، متوجه شدم دیگر طاقت ندارم، به یکی از افسران گفتم؛ "احساس می‌کنم دیگر نمی‌توانم به جنگ ادامه دهم".
مرکز تحقیقات خودکشی در دانشگاه روپین رژیم صهیونیستی در این زمینه اعلام کرد: بعد از 7 اکتبر 2023 نظامیان اسرائیلی دچار بحران‌های سختی شدند و متوجه گشتند که یک دشمن خارجی بزرگتر وجود دارد.
نیروهای ذخیره ارتش اسرائیل در طول این جنگ بسیار آسیب‌پذیر شده‌اند و همچنان با اختلال اضطراب بعد از سانحه دست و پنجه نرم می‌کنند و ما در دوره کنونی و حتی بعد از جنگ شاهد موج بزرگی از خودکشی میان آنها خواهیم بود؛ زیرا نمی‌توانند پیامدهای اتفاقاتی که در طول جنگ برایشان رخ داده است را تحمل کنند.س
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
