رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار ورزشکاران ایرانی حاضر در المپیک و پارالمپیک:
هویت ملی، ارمغان مدال‌آوران
رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح سه‌شنبه در دیدار مدال‌آوران و دیگر اعضای کاروان‌های اعزامی به المپیک و پارالمپیک، درخشش توانایی‌ها و تجلی «هویت ملی، سیاسی و دینی» ملت ایران را، برجسته‌ترین نتیجه حضور ورزشکاران ایرانی در این مسابقات برشمردند و با اشاره به احساس شادمانی و عزت و سربلندی ملت از عملکرد ورزشکاران میهن گفتند: استعدادیابی به موقع، رسیدگی به زندگی قهرمانان و توجه همزمان به ورزش قهرمانی و همگانی، مسیر رو به پیشرفت ورزش را استمرار و سرعت خواهد داد.
خیلی خوشحالم از اینکه یک بار دیگر این توفیق را پیدا کردم که با یک مجموعه‌ای از عزیزترین فرزندان این کشور ملاقات کنم. جوان های عزیز ورزشکار ما که مایه افتخار هستند، جداً و بلاشک، برای کشور ایران اسباب عزت و سربلندی محسوب می شوند.
امسال، در بازی‌های المپیک و پارالمپیک، انسان یک درخشش ویژه‌ای مشاهده کرد. البته دنبال کردن جزئیات در کار ورزش و خبرها برای من میسر نیست، اما اجمالاً در جریان قضایا قرار می‌گیرم، تا آنجا که وقت باشد می‌بینم و یا می‌شنوم. امسال بسیار برجسته بود، بسیار خوب بود. شماها ملت را شاد کردید و احساس افتخار در ملت ایران به وجود آوردید. من صمیمانه تشکر می‌کنم از همه مدال‌آوران، از همه ورزشکاران، از همه مربیان، از همه دست‌اندرکاران، از وزارت ورزش، از کمیته المپیک، از رؤسای فدراسیون‌ها و دیگر دست‌اندرکارانی که هستند؛ از همه اینها صمیمانه متشکرم. کار ورزش را جدی گرفتید؛ درستش هم همین است، باید جدی گرفت. به ورزش به عنوان یک کار نمایشی نباید نگاه کرد؛ یک کار جدی است. آقای دنیامالی، وزیر محترم، اینجا خیلی خوب و جامع صحبت کردند؛ ابعاد مختلف تأثیر ورزش، در صحبت‌های ایشان ذکر شد: تأثیر اجتماعی دارد، تأثیر روانی دارد، تأثیر دیپلماسی دارد و یک عمل مهم و اساسی در دیپلماسی عمومی است؛ تأثیرات گوناگونی دارد و مجموعاً کشور را بالا می‌برد؛ لذا باید مسئله ورزش را جدی گرفت.
خب، مطالب گفته شد؛ من چند نکته را عرض می‌کنم. یک نکته این است که در ورزش‌های بین‌المللی و آوردگاه‌های جهانی در ورزش، فقط قدرت بدنی و مهارت ورزشی نیست که نشان داده می‌شود، [بلکه] قدرت روحی و اعتماد به نفْس ملت ایران هم به رخ بدخواهان کشیده می‌شود؛ این خیلی مهم است. اینکه این دختر عزیز ما مثلاً مدال خودش را اهدا می‌کند به بچه‌های غزه یا فلسطین، این در دنیا خیلی پُرمعنا است. یا اینکه اسم کاروان را مثلاً می‌گذارند «خادم‌الرضا»، خیلی معنا در این هست. حفظ حجاب این خانم‌های ورزشکار، یا اینکه ورزشکار ما و قهرمان ما با زن بیگانه وقتی که می‌خواهد جایزه‌اش را اهدا کند، دست نمی‌دهد، این خیلی پُرمعنا است.
این نشان‌دهنده اعتماد به نفْس است؛ این نشان‌دهنده آن است که ایرانی هویت خودش را ارج می‌نهد، برای هویت خودش ارزش قائل است؛ هویت ملی و هویت اعتقادی و اسلامی؛ این در امسال کاملاً بُروز و ظهور داشت؛ این، نشان داده شد. پرچم فلسطین را نشان دادند. ورزشکار ما می‌آید با رفقایش پرچم فلسطین را نگه می‌دارند، به قول شماها عکس سلفی می‌گیرد؛ اینها خیلی باارزش است، این خیلی بااهمیت است. من به هیچ وجه از این چیزها آسان عبور نمی‌کنم؛ من روی تک‌تک اینها تکیه می‌کنم و در ذهن خودم و در زبان خودم یکایکِ این کارها را برای مردم معنا می‌کنم. بنابراین یک نکته این است که شما در میدان ورزش، علاوه بر قدرت بدنی، علاوه بر مهارت ورزشی و توانایی‌های جسمی، یک توانایی معنوی را هم نشان دادید، هویت را هم ارائه کردید. این را قدر بدانیم و ارج بگذاریم؛ این یک نکته.
یک نکته این است که حالا این هویت ایرانی چیست؛ این مهم است. «تحریف»، یکی از ابزارهای رایج دنیا در گذشته و امروز و لابد در آینده است. یک ملت را تحریف می‌کنند؛ حقیقت عقیده او و ته دل او را جور دیگری به دنیا منعکس می‌کنند؛ راه مقابله‌اش چیست؟ خب فرض کنید یک کتاب بنویسیم در قبال آن کسانی که می‌خواهند تبلیغ کنند که ایرانی احساسات مذهبی‌اش ضعیف شده؛ کتاب را مگر چند نفر می‌خوانند؟ چه تعداد می‌بینند؟ چه تعداد می‌فهمند؟ اما شما در مقابل چشم میلیون‌ها انسان، شاید صدها میلیون که دارند عرصه المپیک را تماشا می‌کنند، با بوسیدن قرآن، با سجده کردن روی زمین، با تشکر کردن از خدا این حقیقت را منعکس می‌کنید؛ این هویت را شما منعکس می‌کنید. هویت ملت ایران، اعتماد به نفْس است، میل به عظمت ملی برای کشور خودش است؛ هویت ملت ایران پایبندی به عقاید دینی است، پایبندی به اسلام است، پایبندی به اهل‌بیت است. نام مقدس ائمه (علیهم السلام) و مقدسات مذهبی در ارائه شما در المپیک چشم‌نواز است. این هم نکته بعد که بنابراین نکته دوم این شد که شما هویت ملت ایران را مشخص می‌کنید که چیست؛ هم هویت دینی را، هم هویت سیاسی را. این پشتیبانی شما از فلسطین یکی از کارهای مهم است.یک نکته دیگر این است که ورزشکاران ما نشان دادند که وقتی در میدان‌های جهانی حضور پیدا می‌کنند، یک مسئولیت ملی و فراملی را بر دوش خودشان احساس می‌کنند؛ این خیلی مهم است. رفتار متین شما، حرکات سنجیده و عقلانیت حاکم بر حرکات شماها نشان‌دهنده این است که ورزشکار ما احساس می‌کند که در این میدان ــ میدان بین‌المللی ــ
یک مسئولیت مضاعفی دارد، یک مسئولیت ملی بر دوشش هست، غیر از مسئولیت‌های عادی؛ این هم خیلی چیز ارزشمندی است؛ و به نظر من آنچه شما ورزشکارهای عزیزمان، قهرمان‌های عزیزمان در این زمینه نشان دادید، بسیار باارزش است.
یک نکته دیگر در مورد ورزشکارانی که از لحاظ جسمی مشکلاتی دارند، امیدآفرینی است؛ این جوانی که روی ویلچر این توانایی را پیدا می‌کند که در مقابل چشم صدها میلیون مردم، یک افتخار قدرت جسمانی را نشان بدهد، این امید ایجاد می‌کند؛ بعضی هستند که با اندک‌حادثه‌ای در جسمشان دچار نومیدی می‌شوند، شما اینها را امیدوار می‌کنید؛ این خیلی باارزش است. این هم یک نکته است. بنده از همه این عزیزان تشکر می‌کنم.یک چیز دیگری که امسال در بازی‌های المپیک محسوس بود، این سیاست‌های دوگانه کشورهای حاکم بر مسائل ورزش بین‌المللی است؛ واقعاً نشان دادند که سیاست‌های دوگانه و مغرضانه بر رفتار اینها حاکم است. فلان دولت را، فلان کشور را به خاطر اینکه فلان جا جنگ راه انداخته محروم می‌کنند، اما رژیم صهیونیستی را که هزاران کودک را به قتل رسانده، در طول حدود یک سال، بیش از ۴۱ هزار نفر را به قتل رسانده، از بازی‌ها محروم نمی‌کنند! خب این سیاست دوگانه است، این مغرضانه است؛ این همان حرفی است که ما همیشه می‌گوییم و بعضی‌ها حمل می‌کنند بر مبالغه؛ مبالغه نیست. می‌گویند «ورزش سیاسی نیست»، در حالی که اینها بیشترین غرض سیاسی را در ورزش اِعمال می‌کنند و نشان می‌دهند. این هم این مسئله.
توصیه من به شما ورزشکارها این است که این افتخارات را در بیرون از میدان ورزش هم حفظ کنید؛ یعنی احترام به دین، احترام به اخلاق، احترام به مسئولیت‌های دینی و اخلاقی و سیاسی و اجتماعی را که در میدان، جلوی چشم دنیا به رخ همه می‌کشید، در بیرون از میدان هم حفظ کنید. شماها شاخصید، جوان‌ها به شما نگاه می‌کنند؛ رفتار شما برای بسیاری می‌تواند الگو باشد. رعایت‌های دینی، رعایت‌های سیاسی، رعایت‌های اخلاقی، رعایت‌های اجتماعی را در بیرون میدان ورزش، در درون زندگی معمولی، در خیابان که راه می‌روید، در محیط کار که کار می‌کنید، رعایت بکنید و از سوی خدای متعال انشاءالله ثواب مضاعف ببرید.چند مسئولیت در مورد دولت هست که خوشبختانه وزیر محترم اینها را ذکر کردند، من هم یادداشت کردم که بگویم: یکی، مسئله استعدادیابی است؛ از دوران نوجوانی در دبیرستان، و بعضی از رشته‌ها در دبستان بایستی استعدادیابی بشود و بچه‌های ما، جوان‌های ما که در رشته‌های مختلف ورزشی استعداد دارند، آماده بشوند؛ خودشان را برای این سرآمد شدن آماده کنند.
یک نکته دیگر توجه ویژه به رشته‌های پُرمدال و همچنین رشته‌هایی است که ما به صورت ملی و تاریخی در آن‌ها سرآمدیم؛ فرض کنید مثلاً کشتی. حالا من قبلاً راجع به ورزش‌های ویژه ایرانی تذکر داده‌ام که آقای وزیر هم گفتند؛ مثلاً همین ورزش زورخانه‌ای؛ اگر شما بتوانید در میدان‌های بین‌المللی، ورزش های آسیایی، میدان‌های ورزش‌های المپیک، یک جایی باز کنید و بتوانید گود ایرانی را نشان بدهید، همین ورزش زورخانه‌ای را نشان بدهید، هم زیبا است، هم پُرمعنا است، هم یک نظم ویژه‌ای دارد که با نظم حاکم بر ورزش‌های امروز در دنیا که غالباً منشأش غربی است ــ البته غالباً، نه همه ــ [متفاوت است؛] این یک نظم دیگری دارد، یک شکل دیگری دارد، یک نظام دیگری بر آن حاکم است؛ این را نشان بدهید در دنیا. یا چوگان که گفته شد و بنده هم قبلاً گفته‌ام.
یک مطلب و توصیه دیگر به مسئولین دولتی، عدم غفلت از آن ورزشکاری است که به خاطر آرمان ملی خودش یا آرمان مذهبی خودش هزینه پرداخت می‌کند. ورزشکار ما با طرف صهیونیست مسابقه نمی‌دهد، با او بازی نمی‌کند و به خاطر این، هزینه پرداخت می‌کند؛ ما نباید غفلت کنیم از حال این ورزشکار. این به نظر من یکی از وظایف مهم مسئولین ورزشی است.
یک توصیه دیگر، مسئله معیشت ورزشکارها است ــ همین که حالا این ورزشکار عزیزمان، این جوان هم، اینجا مطرح کردند ــ مسئله معیشت شان، مسئله اشتغال شان، نیازهای ورزشی‌شان که توجه به اینها در حد توان دولت لازم است. خب آقای وزیر وعده‌های زیادی دادند؛ انشاءالله که بتوانند این وعده‌ها را هم به‌وقت عمل بکنند.یک نکته دیگر توجه به ورزش همگانی است که مورد غلفت قرار نگیرد؛ البته بنده طرف‌دار توجه کامل به ورزش حرفه‌ای و ورزش قهرمانی هستم و بارها هم گفته‌ام، اما این ما را از ورزش همگانی غافل نکند. مردم باید همه ورزش کنند؛ این امروز در کشور ما وجود ندارد. خیلی از جوان‌ها، بسیاری از جوان‌ها ورزش نمی کنند. جوان‌ها هم باید ورزش کنند، میانسال‌ها هم باید ورزش کنند، پیرها هم باید ورزش کنند؛ هر کسی بر حسب وضع خودش و توانایی خودش ورزشی دارد؛ باید همه ورزش کنند. این ورزش همگانی بسیاری از هزینه‌های کشور را کم می‌کند؛ نه‌فقط هزینه‌های جسمی مثل سلامت و مانند اینها، هزینه‌های اخلاقی را هم کم می‌کند.آخرین نکته هم ــ که قبلاً هم من به این توجه داده‌ام و بحث کرده‌ام‌ــ حمایت از مربیان ایرانی است. امروز در تعدادی از کشورها مربیان ایرانی استخدام شده‌اند، مشغول کارند، [ولی] ما خودمان از مربیان ایرانی کمتر استفاده می‌کنیم و دنبال مربیان خارجی هستیم. مربی ایرانی، ایرانی است و بیشتر با حال و هوای کشور آشنا است.
امیدواریم انشاءالله که خدای متعال، هم به شما ورزشکارها، هم به مسئولین محترم ورزش در بخش‌های مختلف توفیق بدهد تا بتوانید کارها را به بهترین وجهی پیش ببرید. بنده هم خوشحالم از اینکه بحمدالله ورزش رو به پیشرفت است و این پیشرفت باید انشاءالله ادامه پیدا کند.
خیلی خوشحالم از اینکه یک بار دیگر این توفیق را پیدا کردم که با یک مجموعه‌ای از عزیزترین فرزندان این کشور ملاقات کنم. جوان های عزیز ورزشکار ما که مایه افتخار هستند، جداً و بلاشک، برای کشور ایران اسباب عزت و سربلندی محسوب می شوند.
امسال، در بازی‌های المپیک و پارالمپیک، انسان یک درخشش ویژه‌ای مشاهده کرد. البته دنبال کردن جزئیات در کار ورزش و خبرها برای من میسر نیست، اما اجمالاً در جریان قضایا قرار می‌گیرم، تا آنجا که وقت باشد می‌بینم و یا می‌شنوم. امسال بسیار برجسته بود، بسیار خوب بود. شماها ملت را شاد کردید و احساس افتخار در ملت ایران به وجود آوردید. من صمیمانه تشکر می‌کنم از همه مدال‌آوران، از همه ورزشکاران، از همه مربیان، از همه دست‌اندرکاران، از وزارت ورزش، از کمیته المپیک، از رؤسای فدراسیون‌ها و دیگر دست‌اندرکارانی که هستند؛ از همه اینها صمیمانه متشکرم. کار ورزش را جدی گرفتید؛ درستش هم همین است، باید جدی گرفت. به ورزش به عنوان یک کار نمایشی نباید نگاه کرد؛ یک کار جدی است. آقای دنیامالی، وزیر محترم، اینجا خیلی خوب و جامع صحبت کردند؛ ابعاد مختلف تأثیر ورزش، در صحبت‌های ایشان ذکر شد: تأثیر اجتماعی دارد، تأثیر روانی دارد، تأثیر دیپلماسی دارد و یک عمل مهم و اساسی در دیپلماسی عمومی است؛ تأثیرات گوناگونی دارد و مجموعاً کشور را بالا می‌برد؛ لذا باید مسئله ورزش را جدی گرفت.
خب، مطالب گفته شد؛ من چند نکته را عرض می‌کنم. یک نکته این است که در ورزش‌های بین‌المللی و آوردگاه‌های جهانی در ورزش، فقط قدرت بدنی و مهارت ورزشی نیست که نشان داده می‌شود، [بلکه] قدرت روحی و اعتماد به نفْس ملت ایران هم به رخ بدخواهان کشیده می‌شود؛ این خیلی مهم است. اینکه این دختر عزیز ما مثلاً مدال خودش را اهدا می‌کند به بچه‌های غزه یا فلسطین، این در دنیا خیلی پُرمعنا است. یا اینکه اسم کاروان را مثلاً می‌گذارند «خادم‌الرضا»، خیلی معنا در این هست. حفظ حجاب این خانم‌های ورزشکار، یا اینکه ورزشکار ما و قهرمان ما با زن بیگانه وقتی که می‌خواهد جایزه‌اش را اهدا کند، دست نمی‌دهد، این خیلی پُرمعنا است.
این نشان‌دهنده اعتماد به نفْس است؛ این نشان‌دهنده آن است که ایرانی هویت خودش را ارج می‌نهد، برای هویت خودش ارزش قائل است؛ هویت ملی و هویت اعتقادی و اسلامی؛ این در امسال کاملاً بُروز و ظهور داشت؛ این، نشان داده شد. پرچم فلسطین را نشان دادند. ورزشکار ما می‌آید با رفقایش پرچم فلسطین را نگه می‌دارند، به قول شماها عکس سلفی می‌گیرد؛ اینها خیلی باارزش است، این خیلی بااهمیت است. من به هیچ وجه از این چیزها آسان عبور نمی‌کنم؛ من روی تک‌تک اینها تکیه می‌کنم و در ذهن خودم و در زبان خودم یکایکِ این کارها را برای مردم معنا می‌کنم. بنابراین یک نکته این است که شما در میدان ورزش، علاوه بر قدرت بدنی، علاوه بر مهارت ورزشی و توانایی‌های جسمی، یک توانایی معنوی را هم نشان دادید، هویت را هم ارائه کردید. این را قدر بدانیم و ارج بگذاریم؛ این یک نکته.
یک نکته این است که حالا این هویت ایرانی چیست؛ این مهم است. «تحریف»، یکی از ابزارهای رایج دنیا در گذشته و امروز و لابد در آینده است. یک ملت را تحریف می‌کنند؛ حقیقت عقیده او و ته دل او را جور دیگری به دنیا منعکس می‌کنند؛ راه مقابله‌اش چیست؟ خب فرض کنید یک کتاب بنویسیم در قبال آن کسانی که می‌خواهند تبلیغ کنند که ایرانی احساسات مذهبی‌اش ضعیف شده؛ کتاب را مگر چند نفر می‌خوانند؟ چه تعداد می‌بینند؟ چه تعداد می‌فهمند؟ اما شما در مقابل چشم میلیون‌ها انسان، شاید صدها میلیون که دارند عرصه المپیک را تماشا می‌کنند، با بوسیدن قرآن، با سجده کردن روی زمین، با تشکر کردن از خدا این حقیقت را منعکس می‌کنید؛ این هویت را شما منعکس می‌کنید. هویت ملت ایران، اعتماد به نفْس است، میل به عظمت ملی برای کشور خودش است؛ هویت ملت ایران پایبندی به عقاید دینی است، پایبندی به اسلام است، پایبندی به اهل‌بیت است. نام مقدس ائمه (علیهم السلام) و مقدسات مذهبی در ارائه شما در المپیک چشم‌نواز است. این هم نکته بعد که بنابراین نکته دوم این شد که شما هویت ملت ایران را مشخص می‌کنید که چیست؛ هم هویت دینی را، هم هویت سیاسی را. این پشتیبانی شما از فلسطین یکی از کارهای مهم است.یک نکته دیگر این است که ورزشکاران ما نشان دادند که وقتی در میدان‌های جهانی حضور پیدا می‌کنند، یک مسئولیت ملی و فراملی را بر دوش خودشان احساس می‌کنند؛ این خیلی مهم است. رفتار متین شما، حرکات سنجیده و عقلانیت حاکم بر حرکات شماها نشان‌دهنده این است که ورزشکار ما احساس می‌کند که در این میدان ــ میدان بین‌المللی ــ
یک مسئولیت مضاعفی دارد، یک مسئولیت ملی بر دوشش هست، غیر از مسئولیت‌های عادی؛ این هم خیلی چیز ارزشمندی است؛ و به نظر من آنچه شما ورزشکارهای عزیزمان، قهرمان‌های عزیزمان در این زمینه نشان دادید، بسیار باارزش است.
یک نکته دیگر در مورد ورزشکارانی که از لحاظ جسمی مشکلاتی دارند، امیدآفرینی است؛ این جوانی که روی ویلچر این توانایی را پیدا می‌کند که در مقابل چشم صدها میلیون مردم، یک افتخار قدرت جسمانی را نشان بدهد، این امید ایجاد می‌کند؛ بعضی هستند که با اندک‌حادثه‌ای در جسمشان دچار نومیدی می‌شوند، شما اینها را امیدوار می‌کنید؛ این خیلی باارزش است. این هم یک نکته است. بنده از همه این عزیزان تشکر می‌کنم.یک چیز دیگری که امسال در بازی‌های المپیک محسوس بود، این سیاست‌های دوگانه کشورهای حاکم بر مسائل ورزش بین‌المللی است؛ واقعاً نشان دادند که سیاست‌های دوگانه و مغرضانه بر رفتار اینها حاکم است. فلان دولت را، فلان کشور را به خاطر اینکه فلان جا جنگ راه انداخته محروم می‌کنند، اما رژیم صهیونیستی را که هزاران کودک را به قتل رسانده، در طول حدود یک سال، بیش از ۴۱ هزار نفر را به قتل رسانده، از بازی‌ها محروم نمی‌کنند! خب این سیاست دوگانه است، این مغرضانه است؛ این همان حرفی است که ما همیشه می‌گوییم و بعضی‌ها حمل می‌کنند بر مبالغه؛ مبالغه نیست. می‌گویند «ورزش سیاسی نیست»، در حالی که اینها بیشترین غرض سیاسی را در ورزش اِعمال می‌کنند و نشان می‌دهند. این هم این مسئله.
توصیه من به شما ورزشکارها این است که این افتخارات را در بیرون از میدان ورزش هم حفظ کنید؛ یعنی احترام به دین، احترام به اخلاق، احترام به مسئولیت‌های دینی و اخلاقی و سیاسی و اجتماعی را که در میدان، جلوی چشم دنیا به رخ همه می‌کشید، در بیرون از میدان هم حفظ کنید. شماها شاخصید، جوان‌ها به شما نگاه می‌کنند؛ رفتار شما برای بسیاری می‌تواند الگو باشد. رعایت‌های دینی، رعایت‌های سیاسی، رعایت‌های اخلاقی، رعایت‌های اجتماعی را در بیرون میدان ورزش، در درون زندگی معمولی، در خیابان که راه می‌روید، در محیط کار که کار می‌کنید، رعایت بکنید و از سوی خدای متعال انشاءالله ثواب مضاعف ببرید.چند مسئولیت در مورد دولت هست که خوشبختانه وزیر محترم اینها را ذکر کردند، من هم یادداشت کردم که بگویم: یکی، مسئله استعدادیابی است؛ از دوران نوجوانی در دبیرستان، و بعضی از رشته‌ها در دبستان بایستی استعدادیابی بشود و بچه‌های ما، جوان‌های ما که در رشته‌های مختلف ورزشی استعداد دارند، آماده بشوند؛ خودشان را برای این سرآمد شدن آماده کنند.
یک نکته دیگر توجه ویژه به رشته‌های پُرمدال و همچنین رشته‌هایی است که ما به صورت ملی و تاریخی در آن‌ها سرآمدیم؛ فرض کنید مثلاً کشتی. حالا من قبلاً راجع به ورزش‌های ویژه ایرانی تذکر داده‌ام که آقای وزیر هم گفتند؛ مثلاً همین ورزش زورخانه‌ای؛ اگر شما بتوانید در میدان‌های بین‌المللی، ورزش های آسیایی، میدان‌های ورزش‌های المپیک، یک جایی باز کنید و بتوانید گود ایرانی را نشان بدهید، همین ورزش زورخانه‌ای را نشان بدهید، هم زیبا است، هم پُرمعنا است، هم یک نظم ویژه‌ای دارد که با نظم حاکم بر ورزش‌های امروز در دنیا که غالباً منشأش غربی است ــ البته غالباً، نه همه ــ [متفاوت است؛] این یک نظم دیگری دارد، یک شکل دیگری دارد، یک نظام دیگری بر آن حاکم است؛ این را نشان بدهید در دنیا. یا چوگان که گفته شد و بنده هم قبلاً گفته‌ام.
یک مطلب و توصیه دیگر به مسئولین دولتی، عدم غفلت از آن ورزشکاری است که به خاطر آرمان ملی خودش یا آرمان مذهبی خودش هزینه پرداخت می‌کند. ورزشکار ما با طرف صهیونیست مسابقه نمی‌دهد، با او بازی نمی‌کند و به خاطر این، هزینه پرداخت می‌کند؛ ما نباید غفلت کنیم از حال این ورزشکار. این به نظر من یکی از وظایف مهم مسئولین ورزشی است.
یک توصیه دیگر، مسئله معیشت ورزشکارها است ــ همین که حالا این ورزشکار عزیزمان، این جوان هم، اینجا مطرح کردند ــ مسئله معیشت شان، مسئله اشتغال شان، نیازهای ورزشی‌شان که توجه به اینها در حد توان دولت لازم است. خب آقای وزیر وعده‌های زیادی دادند؛ انشاءالله که بتوانند این وعده‌ها را هم به‌وقت عمل بکنند.یک نکته دیگر توجه به ورزش همگانی است که مورد غلفت قرار نگیرد؛ البته بنده طرف‌دار توجه کامل به ورزش حرفه‌ای و ورزش قهرمانی هستم و بارها هم گفته‌ام، اما این ما را از ورزش همگانی غافل نکند. مردم باید همه ورزش کنند؛ این امروز در کشور ما وجود ندارد. خیلی از جوان‌ها، بسیاری از جوان‌ها ورزش نمی کنند. جوان‌ها هم باید ورزش کنند، میانسال‌ها هم باید ورزش کنند، پیرها هم باید ورزش کنند؛ هر کسی بر حسب وضع خودش و توانایی خودش ورزشی دارد؛ باید همه ورزش کنند. این ورزش همگانی بسیاری از هزینه‌های کشور را کم می‌کند؛ نه‌فقط هزینه‌های جسمی مثل سلامت و مانند اینها، هزینه‌های اخلاقی را هم کم می‌کند.آخرین نکته هم ــ که قبلاً هم من به این توجه داده‌ام و بحث کرده‌ام‌ــ حمایت از مربیان ایرانی است. امروز در تعدادی از کشورها مربیان ایرانی استخدام شده‌اند، مشغول کارند، [ولی] ما خودمان از مربیان ایرانی کمتر استفاده می‌کنیم و دنبال مربیان خارجی هستیم. مربی ایرانی، ایرانی است و بیشتر با حال و هوای کشور آشنا است.
امیدواریم انشاءالله که خدای متعال، هم به شما ورزشکارها، هم به مسئولین محترم ورزش در بخش‌های مختلف توفیق بدهد تا بتوانید کارها را به بهترین وجهی پیش ببرید. بنده هم خوشحالم از اینکه بحمدالله ورزش رو به پیشرفت است و این پیشرفت باید انشاءالله ادامه پیدا کند.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
