دموکرات‌ها هر سه انتخابات مجلس نمایندگان، سنا و ریاست جمهوری را به حزب جمهوری‌خواه واگذار کردند تا سخت‌ترین شکست انتخاباتی خود را طی دهه‌های اخیر متحمل شوند. اختیارات ویژه رئیس‌جمهور آمریکا طبق قانون اساسی این کشور به گونه ایست که به‌صورت بالقوه،توانایی وتوی آرای کنگره ( خصوصا مجلس سنا) را داراست ، مگر آنکه بیش از دو سوم سناتورها ( حداقل 67 سناتور از 100 سناتور)، به یک لایحه یا طرح مدنظر کاخ سفید رأی منفی دهند. در این صورت، کاخ سفید با وتوی کنگره مواجه خواهد شد، هرچند که در این صورت نیز رئیس‌جمهور می‌تواند به برخی اختیارات خاص خود در مواجهه با کنگره استناد کند. درهرحال، دموکرات‌ها اکنون بازی را به‌گونه‌ای باخته‌اند که نه‌تنها قدرت وتوی تصمیمات ترامپ در سنا و مجلس نمایندگان را ندارند، بلکه حتی در رأی‌گیری‌های نسبی ( بر اساس کسب 50 درصد به‌علاوه یک آرا)، قدرت مواجهه باهم حزبی‌های رئیس‌جمهور جدید آمریکا را ندارند. صورت‌مسئله گویاست:دونالد ترامپ به‌عنوان چهل و هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا بار دیگر به کاخ سفید بازگشته است.او با این حساب نخستین فرد از زمان گروور کلیولند، رئیس‌جمهور سابق آمریکا در اواخر قرن نوزدهم، لقب گرفته که دو دوره غیر متوالی خدمت کرده است.حزب جمهوری‌خواه او اکنون هر دو مجلس کنگره را در اختیار دارد. امری که قدرتی فوق‌العاده را برای پیشبرد دستور کار سیاست ترامپ به وی اعطا می‌کند.حالا با این ابزار، زمانی رسیده است تا ترامپ وعده‌هایش در خصوص مالیات پایین‌بر شرکت‌ها و افراد ثروتمند، بستن تعرفه‌های بالا بر واردات و همین‌طور کاهش هزینه‌های دولت را عملی کند.
در این میان، دموکرات‌ها تنها قادر به استفاده از یک ترفند در مواجهه با کاخ سفید و جمهوری‌خواهان هستند و آن "فیلی باستر"است! ترفندی که البته نمی‌تواند به‌صورت چندباره پاسخگو باشد و احتمالا مخالفان ترامپ حداقل تا انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره پیش رو ( در سال 2026 میلادی) ، شاید یک یا دوبار از آن ( در بهترین حالت ممکن ) استفاده کنند. معمولاً به هر تاکتیک تأخیری یا آبستراکسیونی گفته می‌شود که به‌منظور جلوگیری از به رأی گذاشته شدن یک اقدام به کار می‌رود. رایج‌ترین نوع فیلی باستر زمانی رخ می‌دهد که سناتوری تلاش کند به رأی گذاشته شدن طرحی را با ادامه دادن بحث بر سر اقدام، به تعویق انداخته یا به‌کلی جلوی آن را بگیرد. مقررات به یک سناتور، یا مجموعه‌ای از سناتورها اجازه می‌دهد به هر میزان که بخواهند در خصوص هر موضوعی که می‌خواهند صحبت کنند، مگر این‌که حداقل 60 سناتور ( از 100 سناتور)  با رأی به‌کفایت مذاکرات طبق مقررات ۲۲ سنا، بحث را خاتمه دهند.اکنون جمهوری‌خواهان 53 کرسی سنا را در اختیار دارند و همین مسئله، صرفا قدرت مانور موردی دموکرات‌ها بر اساس قانون فیلی باستر را به آن‌ها می‌دهد. البته دموکرات‌ها نسبت به تبدیل‌شدن فیلی باستر به یک تاکتیک تکراری در مجلس سنا واهمه دارند زیرا جمهوری‌خواهان نیز در صورت شکست در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره در سال 2026 میلادی، می‌توانند همین روش را علیه دموکرات‌ها تکرار کنند.