اختلافاتی که به‌سادگی حل نمی‌شود!

اختلافاتی که به‌سادگی حل نمی‌شود!

گذشت نیم‌قرن از روابط پکن و اروپا منجر به تثبیت روابط این دو نشده و بالعکس سایه منازعات بالقوه و بالفعل را بر مناسبات طرفین سنگین‌تر ساخته است. پنجاه‌سالگی برقراری مناسبات، درواقع باید دلیلی برای جشن گرفتن باشد. اما سران اتحادیه اروپا باحال و هوای جشن به دیدار سران چین نرفته‌اند، چراکه با میزبان اختلاف‌نظر دارند! شی جین‌پینگ، رئیس حزب و دولت چین، در آغاز نشست یک‌روزه اتحادیه اروپا و چین در پکن، از آنتونیو کوشتا، رئیس شورای اروپا و اورزلا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا استقبال کرد. فون در لاین پس از رسیدن به پکن در شبکه اجتماعی ايکس (توییتر سابق) نوشت: «این نشست فرصت پیشرفت و بازتنظیم روابط ماست.» به گفته رئیس کمیسیون اروپا چین و اروپا باید نگرانی‌های متقابل خود را جدی گرفته و «راه‌حل‌های واقعی» ارائه دهند.اما در ماورای تعارفات دیپلماتیک فعلی شاهد بسط دغدغه‌های راهبردی چین و اتحادیه اروپا در نظام بین‌الملل و از آن مهم‌تر ،تعارض این دغدغه‌ها و منافع با یکدیگر هستیم. اروپا در بسیاری از موارد اختلافی با چین، خود را متغیری مستقل قلمداد نمی‌کند و بازی در زمین واشنگتن را نسبت به عقلانیت راهبردی ترجیح می‌دهد. پکن نیز بارها در مواضع پنهان و آشکار خود اروپا را مسئول استمرار بسیاری از بحران‌های خودساخته ( از سوی غرب) در نظام بین‌الملل قلمداد کرده است. علاوه بر آنچه ذکر شد ،عضویت 28 کشور اروپایی در پیمان ناتو سبب شده تا چین نسبت به تحرکات دو سوی آتلانتیک ( آمریکا-اروپا) در حیاط‌خلوت و محیط پیرامونی خود گارد بسته‌ای اتخاذ کند. مصادیق این اختلافات عمیق خود را در برهه کنونی نشان داده است. کمی پیش از نشست، اتحادیه اروپا دربسته تحریم‌های خود علیه روسیه، شرکت‌های چینی را نیز هدف قرار داد. چین اما همچنان از مسکو حمایت می‌کند. به گفته مسئولان اتحادیه اروپا، چین حدود ۸۰ درصد کالاهایی را که روسیه به‌صورت غیرنظامی یا نظامی استفاده می‌کند، تأمین می‌کند.درخواست اروپائیان از پکن این است که در راستای تقویت پیوند استراتژیک و اقتصادی خود با اروپای واحد از حجم و کیفیت روابط خود با روسیه بکاهد! درخواستی که اساسا برای پکن قابل‌پذیرش نیست. در مقابل نسل جدید کمونیست‌های پکن از اتحادیه اروپا خواسته‌اند تا به بازی ضد چینی خود در زمین ایالات‌متحده آمریکا پایان دهد و در منازعات کنونی و آتی تبدیل به مهره‌های بازی واشنگتن در تقابل مطلق با آن‌ها نشوند. بدیهی است که اروپائیان به سبب ریل‌گذاری نادرست و خطرناک خود ( خصوصا طی دو دهه اخیر) عملا تن به چنین مطالبه ای نمی‌دهند. در چنین شرایطی خروجی نشست مشترک اخیر پکن و بروکسل چیزی جز چند عکس یادگاری نبوده است!