وقتی دستگاه اطلاعاتی انگلیس مهره‌های خود را قربانی می‌کند
نتیجه بازی در زمین لندن
گروه بین‌الملل
تاکنون بارها در خصوص نگاه ابزاری آمریکا و انگلیس نسبت به مهره‌ها و عوامل این دو کشور در نقاط گوناگون جهان سخن‌ها گفته شده است. اکنون یکی دیگر از مصادیق این نگاه ابزاری را مشاهده می‌کنیم. این مسئله، مربوط به تحولات جاری در افغانستان است. بلاتکلیفی برخی عوامل محلی وابسته به دستگاه اطلاعاتی و نظامی انگلیس، در همین راستا قابل‌تحلیل و ارزیابی است. کار به‌جایی رسیده که شبکه بی‌بی‌سی ناچار به افشای این مسئله شده و مقامات رسمی و اطلاعاتی انگلیس نیز تاکنون واکنشی نسبت به این مسئله نشان نداده‌اند..
تکلیف مهره‌های انگلیس در افغانستان چه شد؟
اخبار موجود نشان می‌دهد که پس از به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، نیروهای ویژه بریتانیا از انتقال نیروهای افغان که در کنار آن‌ها می‌جنگیدند به بریتانیا جلوگیری کرده‌اند.اسناد افشاشده نشان می‌دهد که نیروهای ویژه درخواست‌های اسکان مجدد آن‌ها را رد کرده‌اند، به‌رغم اینکه بعضی از آن‌ها دارای شواهد محکمی مبنی بر خدمت آن‌ها در کنار نیروهای نظامی بریتانیا بوده‌اند.کماندوهای افغان، نیروهای ویژه بریتانیا را در برخی از عملیات‌های حساس در دوران اشغالگری لندن در افغانستان و در طول درگیری همراهی می‌کردند.وزارت دفاع انگلیس می‌گوید که در حال انجام بررسی مستقلی درباره این موضوع است! با به قدرت رسیدن برق‌آسای طالبان،نیروهای ویژه افغانستان که به واحدهای «سه‌شماره‌ای» معروف بودند، ازجمله گروه‌هایی بودند که بیش از همه در معرض خطر بودند چون از نیروهای ویژه انگلیس و آمریکا در طول دو دهه اشغالگری در افغانستان حمایت کرده بودند.
وقتی لندن مهره‌های خود را رهاکرد!
این افراد، واجد شرایط درخواست برای انتقال و اسکان مجدد در انگلیس تحت طرح «سیاست جابه جایی و کمک در افغانستان» (اراپ) بودند، اما صدها درخواست آن‌ها رد شد. بنا بر آنچه شبکه بی‌بی‌سی اذعان کرده ،
ده‌ها نفر از این نیروها از آن زمان توسط طالبان مورد ضرب و شتم و شکنجه قرارگرفته‌اند یا کشته‌شده‌اند.جیمز هیپی، معاون وزیر دفاع در امور نیروهای مسلح، پس از اعتراف به اینکه فرآیند تصمیم‌گیری در پس برخی رد پذیرش‌ها «قوی نبوده»، اکنون از بررسی حدود ۲۰۰۰ درخواست خبر داده است! برخی از این افراد اساسا دیگر زنده نیستند یا شرایط خروج از افغانستان را ندارند. این بدترین معامله ایست که آمریکا و انگلیس با مهره‌های خود صورت می‌دهند و البته ، این مسئله در طول تاریخ روابط بین‌الملل مسبوق به سابقه بوده است.
نکته قابل‌تأمل اینکه مقامات انگلیسی( که اطلاعات افرادی که با لندن در طول دو دهه اشغالگری در افغانستان همراهی می‌کرده‌اند ) را کامل در اختیار دارند اما وانمود می‌کنند که شواهد کافی در خصوص این همکاری را در دست ندارند! یکی از مقامات انگلیسی در این خصوص گفته است «از گزارش‌های اخیر رسانه‌ها درباره واحدهای سه‌شماره‌ای مطلع است» و «همچنان از هرکسی که اطلاعاتی مرتبط دارد می‌خواهد برای شهادت دادن پیش‌قدم شود».
مهره‌های نظامی محلی وابسته به اشغالگران آمریکایی و انگلیسی می‌گویند که حالا در افغانستان پنهان‌شده‌اند و از خانه‌ای به خانه دیگر می‌روند و نمی‌توانند در کنار خانواده‌شان بمانند یا کار کنند.یکی از آن‌ها می‌گوید که طالبان پیش از متواری شدنش او را بازجویی کرده و کتک زده‌اند و دیگری می‌گوید که ابتدا از دست آن‌ها فرار کرده است ولی شنیده است که طالبان به دنبال او به خانه‌اش رفته‌اند.او می‌گوید: «من در وضعیت بدی زندگی می‌کنم. مخفی‌شده‌ام و بیشتر اوقات خانواده‌ام نمی‌توانند باهم زندگی کنند، بیرون نمی‌توانیم برویم و کار نمی‌توانیم بکنیم.»
«من اطمینان داشتم که همکاران و دوستان بریتانیایی‌ام که چندین سال در کنارشان کار کرده بودم به من کمک می‌کنند تا با امنیت از اینجا خارج شوم. حالا احساس می‌کنم تمام آن ازخودگذشتگی‌های من! فراموش شده است...احساس می‌کنم وسط جهنم رهاشده‌ام.»
سیاست کلی دستگاه اطلاعاتی انگلیس
به نظر می‌رسد در اینجا ما با یک رویه غیراعلامی اما ملموس مواجه هستیم! وکلایی که از اعضای سابق واحدهای سه‌شماره‌ای در درخواست‌هایشان دفاع کرده‌اند می‌گویند که افزایش قابل‌توجهی در تعداد پاسخ‌های منفی در طرح سیاست جابه جایی و کمک در افغانستان دیده شده است.
ارین الکاک، یکی از وکلای شرکت لی دی، می‌گوید: «شمار زیادی از اعضای واحدهای سه‌شماره‌ای با ما تماس گرفته‌اند که درخواستشان در سال ۲۰۲۳ رد شده است به‌رغم اینکه شواهد فراوانی از کارشان با نیروهای ویژه بریتانیا در افغانستان و خطرات روشن و جدی که همچنان با آن‌ها مواجه هستند ارائه کرده‌اند.»
الکاک مدعی است که به نظر می‌رسد درخواست‌ها تحت عنوان یک «سیاست کلی» رد شده‌اند.وزارت دفاع گفته است که تصمیم‌های نهایی را مسئولان پرونده طرح سیاست جابه جایی و کمک در افغانستان می‌گیرند و پرونده‌های واجد صلاحیت پس‌ازآن برای تأیید اداری فرستاده می‌شوند.اما وزارت دفاع مخالفتی با این ادعا نداشت که نیروهای ویژه بریتانیا قدرت رد درخواست‌ها را در سال ۲۰۲۳ داشته‌اند.یک سخنگوی وزارت دفاع گفت: «ما بررسی مستقل و مورد به موردی را از همه درخواست‌های اعضای سابق واحدهای تخصصی افغان انجام می‌دهیم که شامل درخواست‌های اعضای واحدهای سه‌شماره‌ای نیز هست. این بررسی تمام شواهد موجود را ازجمله شواهدی که اشخاص ثالث ارائه کرده‌اند در نظر خواهد گرفت.»
قاعده‌ای که دوباره به اثبات رسید
هیپی، معاون وزارت دفاع در امور نیروهای مسلح به پارلمان گفته است که درخواست‌های اعضای این واحدها تا حدودی به این دلیل رد شده‌اند که دولت «اسناد جامع اشتغال و پرداخت‌ها را به شکلی که برای سایر متقاضیان در اختیار دارد، نداشته است».
اما چهره‌های نظامی که کنار واحدهای سه‌شماره‌ای حضورداشته‌اند روایت این وزیر مشاور را رد کرده‌اند و می‌گویند که نیروهای افغان به‌طور مستقیم از سوی بریتانیایی‌ها پول می‌گرفتند و برای هر پرداختی اسناد آن حفظ می‌شد.به عبارت بهتر، رد درخواست این افراد به‌رغم آگاهی نهادهای نظامی و سیاسی و اطلاعاتی انگلیس از ماهیت و هویت آن‌ها صورت گرفته و ادعای عدم وجود اسناد کافی، نوعی فرار روبه‌جلو در این خصوص محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد تاریخ مصرف این مهره‌ها برای لندن پایان یافته و ازاین‌رو،انگلیسی‌ها دیگر نیازی به پرداخت هزینه برای حفظ آن‌ها نمی‌بینند.این سرنوشت در انتظار همه مهره‌های بازی لندن و واشنگتن در نظام بین‌الملل خواهد بود.
تاکنون بارها در خصوص نگاه ابزاری آمریکا و انگلیس نسبت به مهره‌ها و عوامل این دو کشور در نقاط گوناگون جهان سخن‌ها گفته شده است. اکنون یکی دیگر از مصادیق این نگاه ابزاری را مشاهده می‌کنیم. این مسئله، مربوط به تحولات جاری در افغانستان است. بلاتکلیفی برخی عوامل محلی وابسته به دستگاه اطلاعاتی و نظامی انگلیس، در همین راستا قابل‌تحلیل و ارزیابی است. کار به‌جایی رسیده که شبکه بی‌بی‌سی ناچار به افشای این مسئله شده و مقامات رسمی و اطلاعاتی انگلیس نیز تاکنون واکنشی نسبت به این مسئله نشان نداده‌اند..
تکلیف مهره‌های انگلیس در افغانستان چه شد؟
اخبار موجود نشان می‌دهد که پس از به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، نیروهای ویژه بریتانیا از انتقال نیروهای افغان که در کنار آن‌ها می‌جنگیدند به بریتانیا جلوگیری کرده‌اند.اسناد افشاشده نشان می‌دهد که نیروهای ویژه درخواست‌های اسکان مجدد آن‌ها را رد کرده‌اند، به‌رغم اینکه بعضی از آن‌ها دارای شواهد محکمی مبنی بر خدمت آن‌ها در کنار نیروهای نظامی بریتانیا بوده‌اند.کماندوهای افغان، نیروهای ویژه بریتانیا را در برخی از عملیات‌های حساس در دوران اشغالگری لندن در افغانستان و در طول درگیری همراهی می‌کردند.وزارت دفاع انگلیس می‌گوید که در حال انجام بررسی مستقلی درباره این موضوع است! با به قدرت رسیدن برق‌آسای طالبان،نیروهای ویژه افغانستان که به واحدهای «سه‌شماره‌ای» معروف بودند، ازجمله گروه‌هایی بودند که بیش از همه در معرض خطر بودند چون از نیروهای ویژه انگلیس و آمریکا در طول دو دهه اشغالگری در افغانستان حمایت کرده بودند.
وقتی لندن مهره‌های خود را رهاکرد!
این افراد، واجد شرایط درخواست برای انتقال و اسکان مجدد در انگلیس تحت طرح «سیاست جابه جایی و کمک در افغانستان» (اراپ) بودند، اما صدها درخواست آن‌ها رد شد. بنا بر آنچه شبکه بی‌بی‌سی اذعان کرده ،
ده‌ها نفر از این نیروها از آن زمان توسط طالبان مورد ضرب و شتم و شکنجه قرارگرفته‌اند یا کشته‌شده‌اند.جیمز هیپی، معاون وزیر دفاع در امور نیروهای مسلح، پس از اعتراف به اینکه فرآیند تصمیم‌گیری در پس برخی رد پذیرش‌ها «قوی نبوده»، اکنون از بررسی حدود ۲۰۰۰ درخواست خبر داده است! برخی از این افراد اساسا دیگر زنده نیستند یا شرایط خروج از افغانستان را ندارند. این بدترین معامله ایست که آمریکا و انگلیس با مهره‌های خود صورت می‌دهند و البته ، این مسئله در طول تاریخ روابط بین‌الملل مسبوق به سابقه بوده است.
نکته قابل‌تأمل اینکه مقامات انگلیسی( که اطلاعات افرادی که با لندن در طول دو دهه اشغالگری در افغانستان همراهی می‌کرده‌اند ) را کامل در اختیار دارند اما وانمود می‌کنند که شواهد کافی در خصوص این همکاری را در دست ندارند! یکی از مقامات انگلیسی در این خصوص گفته است «از گزارش‌های اخیر رسانه‌ها درباره واحدهای سه‌شماره‌ای مطلع است» و «همچنان از هرکسی که اطلاعاتی مرتبط دارد می‌خواهد برای شهادت دادن پیش‌قدم شود».
مهره‌های نظامی محلی وابسته به اشغالگران آمریکایی و انگلیسی می‌گویند که حالا در افغانستان پنهان‌شده‌اند و از خانه‌ای به خانه دیگر می‌روند و نمی‌توانند در کنار خانواده‌شان بمانند یا کار کنند.یکی از آن‌ها می‌گوید که طالبان پیش از متواری شدنش او را بازجویی کرده و کتک زده‌اند و دیگری می‌گوید که ابتدا از دست آن‌ها فرار کرده است ولی شنیده است که طالبان به دنبال او به خانه‌اش رفته‌اند.او می‌گوید: «من در وضعیت بدی زندگی می‌کنم. مخفی‌شده‌ام و بیشتر اوقات خانواده‌ام نمی‌توانند باهم زندگی کنند، بیرون نمی‌توانیم برویم و کار نمی‌توانیم بکنیم.»
«من اطمینان داشتم که همکاران و دوستان بریتانیایی‌ام که چندین سال در کنارشان کار کرده بودم به من کمک می‌کنند تا با امنیت از اینجا خارج شوم. حالا احساس می‌کنم تمام آن ازخودگذشتگی‌های من! فراموش شده است...احساس می‌کنم وسط جهنم رهاشده‌ام.»
سیاست کلی دستگاه اطلاعاتی انگلیس
به نظر می‌رسد در اینجا ما با یک رویه غیراعلامی اما ملموس مواجه هستیم! وکلایی که از اعضای سابق واحدهای سه‌شماره‌ای در درخواست‌هایشان دفاع کرده‌اند می‌گویند که افزایش قابل‌توجهی در تعداد پاسخ‌های منفی در طرح سیاست جابه جایی و کمک در افغانستان دیده شده است.
ارین الکاک، یکی از وکلای شرکت لی دی، می‌گوید: «شمار زیادی از اعضای واحدهای سه‌شماره‌ای با ما تماس گرفته‌اند که درخواستشان در سال ۲۰۲۳ رد شده است به‌رغم اینکه شواهد فراوانی از کارشان با نیروهای ویژه بریتانیا در افغانستان و خطرات روشن و جدی که همچنان با آن‌ها مواجه هستند ارائه کرده‌اند.»
الکاک مدعی است که به نظر می‌رسد درخواست‌ها تحت عنوان یک «سیاست کلی» رد شده‌اند.وزارت دفاع گفته است که تصمیم‌های نهایی را مسئولان پرونده طرح سیاست جابه جایی و کمک در افغانستان می‌گیرند و پرونده‌های واجد صلاحیت پس‌ازآن برای تأیید اداری فرستاده می‌شوند.اما وزارت دفاع مخالفتی با این ادعا نداشت که نیروهای ویژه بریتانیا قدرت رد درخواست‌ها را در سال ۲۰۲۳ داشته‌اند.یک سخنگوی وزارت دفاع گفت: «ما بررسی مستقل و مورد به موردی را از همه درخواست‌های اعضای سابق واحدهای تخصصی افغان انجام می‌دهیم که شامل درخواست‌های اعضای واحدهای سه‌شماره‌ای نیز هست. این بررسی تمام شواهد موجود را ازجمله شواهدی که اشخاص ثالث ارائه کرده‌اند در نظر خواهد گرفت.»
قاعده‌ای که دوباره به اثبات رسید
هیپی، معاون وزارت دفاع در امور نیروهای مسلح به پارلمان گفته است که درخواست‌های اعضای این واحدها تا حدودی به این دلیل رد شده‌اند که دولت «اسناد جامع اشتغال و پرداخت‌ها را به شکلی که برای سایر متقاضیان در اختیار دارد، نداشته است».
اما چهره‌های نظامی که کنار واحدهای سه‌شماره‌ای حضورداشته‌اند روایت این وزیر مشاور را رد کرده‌اند و می‌گویند که نیروهای افغان به‌طور مستقیم از سوی بریتانیایی‌ها پول می‌گرفتند و برای هر پرداختی اسناد آن حفظ می‌شد.به عبارت بهتر، رد درخواست این افراد به‌رغم آگاهی نهادهای نظامی و سیاسی و اطلاعاتی انگلیس از ماهیت و هویت آن‌ها صورت گرفته و ادعای عدم وجود اسناد کافی، نوعی فرار روبه‌جلو در این خصوص محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد تاریخ مصرف این مهره‌ها برای لندن پایان یافته و ازاین‌رو،انگلیسی‌ها دیگر نیازی به پرداخت هزینه برای حفظ آن‌ها نمی‌بینند.این سرنوشت در انتظار همه مهره‌های بازی لندن و واشنگتن در نظام بین‌الملل خواهد بود.
تیتر خبرها
تیترهای روزنامه
-
آتــش فطـــرت
-
قانون جدید بانک مرکزی کنترل ناترازی بانکها را به همراه خواهد داشت
-
مقابل هجوم غرب چه کنیم؟
-
شکست دشمن در متن و فرامتن جنگ غزه
-
افزایش ظرفیتهای قانونی برای کاهش زیان بانکها
-
چرا زلنسکی از انتخابات میترسد؟
-
راههای دفع خطر اعتیاد از نوجوانان
-
نتیجه بازی در زمین لندن
-
لزوم بهبود تخصیصات و جبران زیان سپردهگذاران در شبکههای بانکی ناتراز
-
فهرستها بدون اعتماد مردم خاصیتی ندارند
