پاسدار دل‌ها

پاسدار دل‌ها

جواد شاملو
قرآن یکی از تأثیرات اسلام و ارتباط با خداوند را برای انسان، زنده کردن می‌شمارد. در سوره انفال، آیه 24 می‌فرماید: « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ» (ای کسانی که ایمان آورده‌اید! دعوت خدا و پیامبر را اجابت کنید هنگامی که شما را به سوی چیزی می‌خواند که شما را حیات می‌بخشد! و بدانید خداوند میان انسان و قلب او حایل می‌شود، و همه شما (در قیامت) نزد او گردآوری می‌شوید!). این زنده شدن فرق دارد با زنده شدن بعد از مرگ، منظور از این زنده شدن، حیات دل است. این حیات اساسا انگیزه دعوت الهی عنوان می‌شود. حیاتی که از پس دعوت خدا و پیامبر به ما می‌رسد چگونه حیاتی است؟ سخت بتوانیم آن را با الفاظ توضیح دهیم، مختصرا می‌توانیم بگوییم این همان حیاتی است که در ماه محرم آن را تجربه می‌کنیم. ماهی پر از عشق، پر از انگیزه، پر از احساس، پر از لطافت قلب، پر از تصمیم، پر از اندیشه و در یک کلام پر از زندگی. بهار روزگار در فروردین از راه می‌رسد، بهار قرآن و عبادت در رجب و شعبان و رمضان است؛ اما بهار قلب‌ها ماه محرم است. ما در دهه اول محرم زنده می‌شویم و از همین است که اینقدر این چند روز برای ما دوست‌داشتنی است. تا محرم خیلی مانده، امروز که روز ولادت امام حسین علیه‌السلام است، ذهن می‌رود سراغ این فکر که امام حسین اساسا تولد ماست. او همان دعوتی است که ما را زنده می‌کند و ما نمی‌توانیم به او لبیک یا داعی‌الله نگوییم. دنیا دل‌ها را می‌میراند، دل‌ها که بمیرد، جوامع و ملت‌ها نیز می‌میرند. رمز پویایی و مانایی ملتی که انقلاب اسلامی را خلق کرد و سپس توسط آن بازتولید شد همین وصل بودن نهضت به امام حسین علیه‌السلام است. او همان چشمه آب جاودانی و زندگانی است. اگر نبود این احساس زنده که به دل ملت گرما ببخشد، چگونه 22 بهمن بعد از گذشت 45 سال از پیروزی انقلاب، روز شورانگیز حضور ملت می‌شود؟ امام حسین ایران را زنده کرد و تا این عشق در وجود ملت بماند، ایران و انقلاب اسلامی ایران زنده خواهد ماند. این عهدی الهی است. اباعبدالله همه وجود خود را فدای خدا کرد، خدا نه تنها او را زندگانی ابدی بخشید، بلکه او را از اساس سرچشمه زندگانی ساخت. امام حسین زنده نیست، او خود زندگیست. هر که به او بپیوندد زنده می‌شود و زنده می‌ماند. او و عشق او و مکتب او، حرزی است که قلب‌ها را بیمه می‌کند. این شاید مهم‌ترین حریمی است که سالار شهیدان علیه‌السلام از آن پاسداری کرد، حریم قلوب انسان‌ها.